Nagrał ponad 50 płyt dla renomowanych wytwórni, z partiami w takich dziełach, jak "Salome" Richarda Straussa, "Requiem" i "Idomeneo" W.A. Mozarta, "Stabat Mater" Antonina Dworzaka, IX Symfonia d-moll Ludwika van Beethovena, Missa Solemnis c-moll Mozarta, "Jenufa" Leosa Janaczka, czy "Wojna i pokój" Sergiusza Prokofiewa (pod batutą Mścisława Roztropowicza).
Jest laureatem wielu nagród, odznaczeń i wyróżnień. Otrzymał m.in. Złoty Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis" (2005), został też laureatem Orderu Uśmiechu (1996).
Urodził się 6 lutego 1937 r. w Warszawie. W jednym z niedawnych wywiadów wspominał: "Wychowywałem się wśród chuligaństwa, małego i większego. Urodziłem się na przedwojennej Pradze, przy Ząbkowskiej. (...) Byłem niezłym gagatkiem, jak większość kolegów. W suterenie mieliśmy bednarza, który robił balie, beczki. Gotowe wystawiał do ogrodu, by wyschły. I my na tych beczkach jeździliśmy. On zawsze mówił mojej mamie: +Pani Ochmanowa, z tych dzieciaków nic nie będzie. To są łobuzy, beczki mi zabierają+" (w wywiadzie dla "Super Expressu", marzec 2010).
"Pierwsze moje występy oczywiście były na Ząbkowskiej" - opowiadał dalej Ochman. "Stawiano mnie na stołku, ja śpiewałem Chryzantemy złociste, uśmiechnijcie się do mnie. Wszystkie sąsiadki płakały. Kiedy już śpiewałem w Teatrze Wielkim, spotkałem naszego dozorcę, który oznajmił mi: Słuchałem cię w radiu, to było piękne, ale tak jak śpiewałeś, mając cztery lata, to już nie dasz rady zaśpiewać. Bo mimo wszystko to było fajne miejsce, wielu miło wspomina je" - wspominał sławny tenor.
W latach 1954-60 Wiesław Ochman studiował na Wydziale Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. W trakcie studiów rozpoczął naukę śpiewu pod kierunkiem Gustawa Serafina w Krakowie (1955-59) i Marii Szłapak w Bytomiu (1960-63).
Opera Śląska w Bytomiu, do której zespołu należy Ochman, przypomina fakty z biografii artysty. W 1960 r. Ochman zadebiutował na scenie Opery Śląskiej partią Muezina w "Casanovie" Ludomira Różyckiego, później kreował rolę Edgara w "Łucji z Lammermoor" Gaetano Donizettiego. W następnym sezonie śpiewał m.in. partie Stefana w "Strasznym dworze" Stanisława Moniuszki, Nadira w "Poławiaczach pereł" Georgesa Bizeta, Lionela w "Marcie" Friedricha Flotowa i Maksa w "Wolnym strzelcu" Carla Marii von Webera.
W sezonie 1963/64 związany był z Operą Krakowską, do swego repertuaru włączył partie Cavaradossiego w "Tosce" Giacomo Pucciniego i Młodego Króla w "Hagith" Karola Szymanowskiego. W 1964 r., zaangażowany do Teatru Wielkiego w Warszawie, występował m.in. jako Jontek w "Halce" Stanisława Moniuszki i Don Jose w "Carmen".
Międzynarodową karierę Wiesław Ochman rozpoczął w drugiej połowie lat sześćdziesiątych. Od tamtej pory, jak przypomniano w poświęconej tenorowi nocie Opery Śląskiej, artysta "występuje regularnie na największych scenach operowych i estradach świata, m.in. w mediolańskiej La Scali, Metropolitan Opera w Nowym Jorku, operach w Barcelonie, Berlinie, Buenos Aires, Chicago, Hamburgu, Madrycie, Moskwie, Paryżu, Rzymie, Salzburgu, San Francisco, Sewilli i Wiedniu. Uczestniczy w prestiżowych festiwalach muzycznych, podczas których towarzyszą mu zespoły prowadzone przez najwybitniejszych dyrygentów".
Od 1999 r. zajmuje się również reżyserią. W Operze Śląskiej zrealizował m.in. "Don Giovanniego" Wolfganga Amadeusza Mozarta, "Traviatę" Giuseppe Verdiego, "Eugeniusza Oniegina" Piotra Czajkowskiego i "Borysa Godunowa" Modesta Musorgskiego.
Pasją Ochmana jest także malarstwo, artysta ma w dorobku ponad 60 indywidualnych wystaw.
