W Teatrze Wielkim wykonywała partię tytułową w "Łucji z Lammermooru" Donizettiego, Violetty w "Traviacie" Verdiego, Małgosi w "Jasiu i Małgosi" Humperdincka, Hanny w "Strasznym dworze" Stanisława Moniuszki.
"Śpiewała idealnie czysto, lekko, z tą swobodą emisji i techniki koloraturowej, która nie tylko sprawia satysfakcję swoją prawidłowością, ale wyznacza charakter partii. Natomiast to, co można by nazwać rozpływaniem się barwy w scenie obłąkania, jest z pewnością osiągnięciem interpretacyjnym, przenoszącym słuchacza poza świat osobisty" – pisał muzykolog i krytyk muzyczny Janusz Ekiert w 1972 r. "Stała się bohaterką wieczoru" – oceniał wówczas inny krytyk, Jerzy Waldorff.
W latach 1976-1977 Urszula Trawińska-Moroz współpracowała z Staatstheater am Gärtnerplatz (Monachium). W latach 1987-89 była dyrektorką artystyczną Opery i Operetki w Szczecinie. Do 1991 r. piastowała to stanowisko w Operetce Warszawskiej. Od 1978 r. wykładała śpiew solowy w Akademii Muzycznej w Warszawie. W 1987 r. otrzymała tytuł profesorski.
Urszula Trawińska-Moroz nagrywała w Polskich Nagraniach m.in. "Orfeusza" Glucka, "Urszula Trawińska-Moroz - sopran". W serialu "Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy" (1979-81, premiera 1982) zagrała śpiewaczkę.
W 1991 r. założyła prywatny objazdowy Polski Teatr Muzyczny. W repertuarze posiadała 27 partii operowych, 10 oratoriów i kantat oraz ok. 200 pieśni różnych kompozytorów. Występowała m.in. we Francji, Wielkiej Brytanii, Bułgarii, Czechosłowacji, Hiszpanii, Jugosławii, Portugalii, RFN, Rumunii, Włoch i ZSRS.
W 1989 r. ukazały się jej wspomnienia "Dobre duchy z zamku Ravenswood". W 2004 r. odznaczono ją Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2009 r. otrzymała Srebrny Medal "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".
Maciej Replewicz
