Na stronie https://www.nowehoryzonty.pl/vod-film.s?id=12770 czytamy opis Agnieszki Szeffel:
„Alain Gomis zmontował fragmenty ich rozmowy i obrazy zza kulis w taki sposób, że rozdźwięk pomiędzy artystą, zanurzonym w świecie własnego geniuszu, a obcym mu pod każdym względem otoczeniem wybrzmiewa tu jak nigdy dotąd. To oskarżenie brutalnej i intelektualnie miałkiej machiny medialnej, która próbuje najpierw przyszpilić, a potem zamknąć Monka w przygotowanym formacie, głucha i ślepa na jego głos i wrażliwość. To nie jest miłe, wycinamy – kwituje dziennikarz stwierdzenie artysty, że jako gwiazda paryskiego festiwalu jazzowego w 1954 roku otrzymał najniższą ze wszystkich gażę. Zaciekawiona kamera lustruje go, jakby był przedmiotem wystawionym na sprzedaż, jak dym z papierosa otacza go chmura obojętności, a traktujący Monka z góry Renaud przeprowadza wywiad sam ze sobą. Na szczęście jest jeszcze na czym grać.”
W naszym podcaście o filmie Magda Juszczyk rozmawia z dziennikarzem Przemkiem Guldą. Znajdziecie tu motyw ryzyka ponoszonego w wywiadach przez obie strony – pytającą i pytaną, temat archiwów, które kryją niesamowite często prawdy o czasach, w których powstały, wreszcie o konieczności naginania się artystów do potrzeby tzw. medialności, od której zależy zdecydowanie za dużo.
Tu zwiastun filmu:
https://www.nowehoryzonty.pl/vod-film.s?id=12770