Sława Rudolpha Valentino zaczęła się od filmu „Czterej jezdzcy Apokalipsy” Rexa Ingrama. Przez długi czas był gwiazdą hollywoodzkiego kina niemego. Jego urzekające spojrzenie i marzycielski wyraz twarzy nadały mu przydomek „najświetniejszego filmowego kochanka”. Utożsamiany z ideałem egzotycznego piękna, otrzymywał główne role: Araba w „Sheiku” (1921), „Synu Sheika” (1925), Hindusa w „Mlodym Rajah” (1922), hiszpanskiego torrero w „Blood and Sand” (1922). Grał też w „French Lover” i „Damie kameliowej”. Zmarł w wieku 31 lat.
Był aktorem bardzo lubianym i cenionym, o czym mogą świadczyć samobójstwa adoratorek w dniu jego pogrzebu w 1926 r.
Celem organizatorów jest zwrócenie uwagi na hollywoodzkie techniki kina niemego oraz na twórczość Valentino. Festiwal objęty został patronatem muzeum sztuki XIXw – Museum d’Orsay.
