Zofia Jaremowa urodziła się 15 maja 1919 r. w Warszawie. Ukończyła krakowską ASP. W latach 1938-1939 pracowała w Teatrze Cricot w Krakowie, a od 1939 do 1941 r. wraz z mężem Władysławem Jaremą organizowała i prowadziła Polski Teatr Lalek Białorusi Zachodniej. Podczas okupacji projektowała lalki do konspiracyjnych przedstawień w Warszawie.
W latach 1944-1945 Zofia Jaremowa była więziona w obozach w Stutthof i Altvorwerk.
W 1945 r. wraz z mężem założyła Teatr Lalki Maski i Aktora w Krakowie. W latach 1949-1975 była dyrektorem Groteski. Przez lata współtworzyła wizję artystyczną tego teatru, nie tylko jako jego
dyrektor, ale także jako scenograf i reżyser.
Według ludzi teatru, Zofia Jaremowa była jedną z pionierek nowoczesnego myślenia o sztuce lalkarskiej w powojennej Polsce. Jej twórczość i osobowość artystyczna znacząco wpłynęły na rozwój polskiego teatru plastycznego.
"Była twórcą niezapomnianych spektakli teatru aktora, maski i lalki, które na zawsze przeszły do historii osiągnięć polskiego teatru, osobą przez całe życie oddaną teatrowi i wymagającą od siebie teatru najwyższego poziomu artystycznego" - mówi kierownik literacki Teatru Groteska Zuzanna Głowacka.
Do wybitnych inscenizacji Z. Jaremowej należą m.in. "Gdyby Adam był Polakiem" oraz "Orfeusz w Piekle" Konstantego I. Gałczyńskiego, "Opera za trzy grosze" Bertolda Brechta, "Męczeństwo Piotra Ohey'a" Sławomira Mrożka, "Kartoteka" Stanisława Różewicza, "Ubu król" Alfreda Jarrego, "Od Krakowa
jadę" Natalii Gołębiewskiej, "Janko Muzykant" Henryka Sienkiewicza, "Hazard. Zwierzęta hrabiego Cagliostro" Andrzeja Bursy.
Zofia Jaremowa w 1955 r. została odznaczona Medalem 10-lecia PRL, a później m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP (1964), Medalem Honoris Gratia prezydenta m. Krakowa (2005) i Krzyżem Oficerskim OOP (2005).
