1 września 2014 obchodził niecodzienny jubileusz 50 lat pracy w jednej instytucji, Muzeum Żup Krakowskich, z czego większą część na stanowisku dyrektora tej placówki, gdzie przeszedł wszystkie stopnie pracy naukowej i zawodowej.
Warto zauważyć, iż Profesor działa także aktywnie poza sferą działalności muzealnej – jest wykładowcą Podyplomowego Studium Muzeologicznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, jest członkiem Komisji Archeologicznej oddziału PAN w Krakowie oraz Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN w Warszawie. Uczestniczy także w radach naukowych kilku muzeów w Polsce, a w 1987 r. został członkiem Międzynarodowej Komisji Historii Solnictwa (Commision Internationale d’Histoire du Sel), w której pełnił funkcję Wiceprezydenta. Wielokrotnie odznaczany i nagradzany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – m.in. srebrnym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011 r.).
Dorobek naukowy Dyrektora obejmuje 42 przebadane stanowiska archeologiczne oraz 152 prac publikowanych w czasopismach polskich i zagranicznych w tym 106 publikacji samodzielnych (6 książek), głównie z zakresu warzelnictwa i górnictwa solnego. Ważniejsze opracowania: Eksploatacja soli na terenie Małopolski w pradziejach i we wczesnym średniowieczu, „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce”, t. IV, 1971, ss.316; Technika produkcji soli na terenie Europy w pradziejach i we wczesnym średniowieczu, tamże, t. V, 1976, ss. 258; Die Salzgewinnung auf polnischem Boden im vorgeschtlicher Zeit Und im Frühen Mittelalter, 1977, ss. 103; Wieliczka. Zabytkowa kopalnia soli, Warszawa 1987, ss.278; Żupa Solna w Wieliczce, Wieliczka 2000, ss. 197; Wieliczka, solne dziedzictwo kultury, Wieliczka 2009, ss. 249.
Ponad 75 pozycji to oryginalne prace twórcze, a pozostałe mają charakter publikacji źródłowych, polemicznych i sprawozdawczych. Obejmują one problematykę osadnictwa wczesnośredniowiecznego Małopolski i początków miast (Wieliczka, Bochnia, Dobczyce,
Dębica, Tarnów, Ropczyce), początków eksploatacji soli na ziemiach polskich, zwłaszcza okolic Wieliczki i Bochni oraz zagadnienia związane z organizacją muzealnictwa technicznego (górniczego) i wystawiennictwa. Trzeba podkreślić, że Profesor był również nagradzany za prace naukowe przez Ministra Nauki, Techniki i Szkolnictwa Wyższego (1982) i Ministra Kultury i Sztuki (1989 r.).
Dyrektor Jodłowski wyróżniał się też niezwykle czynną postawą w aranżowaniu szeroko zakrojonej działalności Muzeum – zorganizował 7 dużych wystaw, w tym 3 zagraniczne (Niemcy – Bochum, Austria – Wiedeń, Klagenfurt), prezentujące dorobek polskiego muzealnictwa w badaniach nad przeszłością przemysłu solnego i jego znaczenia w dziejach państwa polskiego. Prezentacja tych ekspozycji znacząco przyczyniła się do rozpropagowania w Europie zarówno polskiej archeologii górniczej, jak też polskiego muzealnictwa górniczego i wielickiej kopalni soli. Jako uczestnik pełnej inwentaryzacji zabytkowych kopalń w Wieliczce i Bochni z równoczesnym przygotowaniem założeń konserwatorskich ochrony zabytkowej kopalni soli w Wieliczce aktywnie działał w 1978 r. przy sporządzeniu wniosku o wpisanie kopalni wielickiej na I Międzynarodową Listę Dziedzictwa Kulturowego UNESCO .
Należy zaznaczyć, iż także w 2013 r. przyczynił się do wpisania Zamku Żupnego na wspomniana wyżej prestiżową Listę. Dzięki wielu staraniom i osobistemu zaangażowaniu Dyrektora prace remontowo-konserwatorskie w Zamku Żupnym zostały po 20 latach ukończone i dziś siedziba Muzeum stanowi perełkę architektoniczną Wieliczki.
50 lat to cała epoka w życiu kulturalnym i historii naszego miasta – takie chwile skłaniają do refleksji w aspekcie różnorodnych przemian – warto zastanowić się przez chwilę jak wielki i trwały wkład w kształt przestrzeni dziedzictwa kulturowego naszego regionu poczyniły rozmaite działania i zasługi Profesora jako aktywnego dyrektora Muzeum, mecenasa kultury, a także jako autora i współautora wielu naukowych opracowań.
Składamy serdeczne gratulacje !
