Paszporty „Polityki” to nagrody przyznawane młodym twórcom, zasłużonym w minionym roku dla polskiej kultury i sztuki.
Laureaci:
Rafael Lewandowski
Film 2011
Nagroda za film „Kret”, oryginalną i unikającą schematów próbę zmierzenia się z tematem polskiej lustracji i zła, które przechodzi z pokolenia na pokolenie. Za odważne spojrzenie z oddali na legendę Solidarności oraz za doskonałą pracę z aktorami.
Krzysztof Garbaczewski
Teatr 2011
Nagroda za nieoczywiste operowanie materią sceniczną, za zmysł przygody, improwizacji, zespołowości. Za ambicję badania przy pomocy teatru form i granic człowieczeństwa w dobie rozwoju technologii i mediów.
Nicolas Grospierre
Sztuki wizualne 2011
Nagroda za stworzenie własnego oryginalnego języka fotografii artystycznej. Za prace, w których odnajduje w otaczającym nas świecie nowe walory intelektualne i emocjonalne.
Mikołaj Łoziński
Literatura 2011
Nagroda za książkę pod tytułem „Książka”, za świetnie opowiedzianą małą historię na tle dużej historii. Za oryginalną formę i za przypomnienie, że nie ma lepszego tematu literackiego niż rodzina.
Julia Marcell
Muzyka popularna 2011
Nagroda za udowodnienie, że karierę w muzyce pop można robić samodzielnie i na własnych zasadach. Za w pełni autorskie i nowoczesne podejście do tworzenia muzyki.
Maciej Szajkowski
Muzyka popularna 2011
Nagroda za pomysły odświeżające polską tradycję w najlepszy z możliwych sposobów. Za wyjątkowe łączenie energii muzycznej i ambicji muzykologicznej oraz za odnalezienie poprzez działania zespołu R.U.T.A. ilustracji współczesnych problemów w historycznych tekstach.
Aleksandra Kuls
Muzyka poważna 2011
Nagroda za szczerość i radość muzykowania, za naturalne emocje wyrażane w grze. Za umiejętności, jakie pokazała podczas Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego.
Jerzy Jarocki
Kreator Kultury 2011
Nagroda za konsekwentne tworzenie teatru wierzącego w słowo dramatu i inteligencję widza, teatru, w którym odbijają się najważniejsze problemy naszych czasów. Za realizacje największych sztuk klasyków polskiej i światowej dramaturgii, które weszły do historii teatru. Za stworzenie wzoru reżyserii, w której liczy się rzadko spotykana na polskich scenach dyscyplina intelektualna i formalna. Za ukształtowanie aktorskich talentów i karier, bez których polska scena byłaby uboższa.
