Szczeklik specjalizował się w kardiologii i pulmonologii. Gorzkim zrządzeniem losu przyczyną jego śmierci były schorzenia związane właśnie z tymi dwiema dziedzinami: rozległy zawał i zapalenie płuc.
Dla medycyny zasłużył się m.in. przedstawioną w 1975 roku teorią rozwoju postaci astmy oskrzelowej. Za odkrycie jej podłoża genetycznego dostał nagrodę czasopisma "Lancet".
Andrzej Szczeklik, fot.Lech Polcyn
/Creative Commons
Doceniano również jego osiągnięcia w badaniach kardiologicznych np. odkrycie zaburzeń krzepnięcia krwi w chorobach serca.
Profesor był również wybitnym humanistą. Opublikował jako autor lub współautor ok. 600 prac naukowych w czasopismach międzynarodowych i krajowych. Napisał również kilka monografii i podręczników, także za granicą. Do jego najbardziej znanych dzieł należą "Katharsis. O uzdrowicielskiej mocy nauki i sztuki" oraz "Kore - O chorych chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny". Przetłumaczono je na język angielski, niemiecki, hiszpański, węgierski, i litewski.
Szczeklik urodził się w 1938 roku. Skończył średnią szkołę muzyczną, a potem Wydział Lekarski Akademii Medycznej w Krakowie. Studiował w Stanach Zjednoczonych i w Szwecji. Był rektorem Akademii Medycznej w Krakowie i prorektorem ds. Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był profesorem Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Jagiellońskiego i wiceprezesem Polskiej Akademii Umiejętności. Doktoratem honoris causa uhonorowały go uniwersytety medyczne w Warszawie i Katowicach.
RMF FM
