Krzesło Roku jest nagrodą przyznawaną przez tygodnik „The Warsaw Voice” od początku jego istnienia. Nagroda ta nie ma charakteru wartościującego. Wyróżniana jest nią co roku osoba lub instytucja, której postawa lub zachowanie wywarły – zdaniem Redakcji – szczególny wpływ na Polskę w danym roku.
W założeniu nagroda ma formę krzesła reżysera, który właśnie wstał od pracy. Stąd wklęśnięte siedzenie i wyślizgane poręczenie dla dłoni. Jest to również krzesło dla wodza, który jak w dawnej Polsce, dowodzi bitwą ze wzgórza. Nierówna faktura postumentu symbolizuje trudne sytuacje, którym stawiają czoła laureaci. Twórcą statuetki krzesła, stanowiącej rokrocznie nowe oryginalne dzieło, jest profesor Piotr Gawron, wykładowca Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
UZASADNIENIE
Gdy Rafał Blechacz uderzył ostatnie akordy koncertu e-moll Fryderyka Chopina, sala warszawskiej Filharmonii eksplodowała entuzjazmem.
Polacy 30 lat czekali na następcę wielkiego Krystiana Zimermana, który w 1975 r. rozpalił namiętności jako bezapelacyjny zwycięzca Konkursu, a dziś jest uznaną pianistyczną znakomitością skali światowej. Rafał Blechacz, niekwestionowany zwycięzca tegorocznego, jubileuszowego Konkursu Chopinowskiego, wkroczył na tę drogę z niebywałą skromnością i wdziękiem. Z młodzieńczą beztroską dźwigając wielkość swego talentu, rozliczne laury i ulokowane w nim emocje rodaków.
Swą nagrodę The Warsaw Voice przyznaje już 17 raz i rokrocznie jest dla nas wielkim dylematem rozstrzygnięcie komu, lub czemu się ona należy. Założenie bowiem jest następujące: Krzesło Roku winna otrzymać osoba, instytucja, bądź nawet przedmiot, który w mijającym roku wywarł najsilniejszy wpływ na polską rzeczywistość lub na nasze emocje. Ponieważ żyjemy w epoce transformacji, Krzesło z natury rzeczy wielokrotnie wędrowało do czołowych polityków, bo to oni w najznaczniejszej mierze wywierali wpływ na nasze życie. Na liście nagrodzonych znaleźli się tez przedsiębiorcy, co zrozumiałe zważywszy, że przemiany gospodarcze także w istotny sposób zmieniają naszą rzeczywistość. Uznaliśmy również szczególną rolę dwóch instytucji: Sądu Najwyższego i Warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych, a nawet samochodu osobowego, gdy w 1996 roku polski rynek automobilowy był najbardziej dynamiczny w Europie. Z satysfakcją mogę powiedzieć, że nigdy nie żałowaliśmy wyboru.
Przyznam jednak, że obecnie odczuwam satysfakcję zupełnie szczególną. Rafał Blechacz bowiem niemal idealnie wypełnia kryteria, które wyobrażałem sobie jako cechy człowieka obdarowanego Krzesłem Roku. Jest obdarzony wybitnym talentem i wielką pracowitością; dziedzina, której się poświęcił to kultura; jest młodym człowiekiem o wielkiej przyszłości; zdobył serca Polaków i rzucił na Polskę snop pozytywnego światła; wzbudził w nas radość i całą falę pozytywnych uczuć, które są nam tak potrzebne; mimo wielkiego, światowego sukcesu zachował swe dotychczasowe cechy – naturalność, skromność i otwartość. Trudno osobę tak utalentowaną stawiać jako przykład do naśladowania. Jest jednak wielką radością i pobudza optymizm fakt, iż mamy wśród nas kogoś takiego. Każde społeczeństwo potrzebuje optymizmu, Polacy nie mniej niż inni.
Rok 2005 był w Polsce rokiem specyficznym. Wybory parlamentarne i prezydenckie wywołały prawdziwe tsunami napięć i emocji. Były źródłem zwycięstw i porażek, radości i smutku, nadziei i przygnębienia. Łączyły i dzieliły, budowały sojusze i wrogie obozy. Był to bez wątpienia rok wojny. Rafał Blechacz i jego sukces przeniosły nas w inny świat. Piękna, radości jednoczącej, wielkiej tradycji w jej współczesnej postaci. To Rafał Blechacz przekonywująco przypomniała nam o wartościach prawdziwych, które dzięki niemu stały się naszym udziałem.
Dziękuję mu za to Krzesłem Roku 2005.
Andrzej Jonas
Redaktor Naczelny
LAUREACI NAGRODY KRZESŁA ROKU W LATACH UBIEGŁYCH
1989 Lech Wałęsa
1990 Leszek Balcerowicz
1991 Jan Krzysztof Bielecki
1992 Hanna Suchocka
1993 Warszawska Giełda Papierów Wartościowych
1994 Hanna Gronkiewicz – Waltz
1995 Izba Administracyjna Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego
1996 Samochód osobowy
1997 Tadeusz Mazowiecki i Roman Kluska (Krzesła Dziesięciolecia)
1998 Jerzy Buzek
1999 Bronisław Geremek
2000 Aleksander Kwaśniewski
2001 Adam Małysz
2002 Danuta Hübner
2003 Jerzy Hauser
2004 Marek Belka
