Wystawa poświęcona Kazimierzowi Dejmkowi

Kazimierz Dejmek trzykrotnie prowadził Teatr Nowy - w latach 1949-
1961, 1975-1980 i 2001-2002. W tym czasie zrealizował wiele wybitnych spektakli, m.in. "Łaźnię" Włodzimierza Majakowskiego (1954), "Ciemności kryją ziemię" Jerzego Andrzejewskiego (1957), "Żywot Józefa" Mikołaja Reja (1958), "Akropolis" Stanisława Wyspiańskiego (1959), "Żaby" Arystofanesa (1961) i "Operetkę" Witolda Gombrowicza (1975).

Wystawę, która została opracowana przez Teatr Nowy we współpracy
z Muzeum Historii Miasta Łodzi, można oglądać do 15 października.
Ekspozycja jest niejako zapowiedzią przygotowywanej dużo obszerniejszej prezentacji dokonań łódzkiego środowiska teatralnego; nie ma jeszcze terminu tej prezentacji.

Kazimierz Dejmek urodził się 17 maja 1924 roku w Kowlu, na terenie dzisiejszej Ukrainy. Studiował jako wolny słuchacz w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi. W 1950 roku został dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi.

W 1962 roku objął dyrekcję Teatru Narodowego w Warszawie. Tu wyreżyserował m.in. "Kordiana" Juliusza Słowackiego (1965) i "Dziady" Adama Mickiewicza (1967). Władze PRL dopatrzyły się w spektaklu wątków antyradzieckich, wskutek czego 30 stycznia 1968 roku sztuka została zdjęta z afisza. Dejmka wyrzucono z partii i usunięto ze stanowiska dyrektora teatru.

Do 1973 roku reżyserował za granicą, m.in. w Wiedniu i Mediolanie. Po powrocie do kraju w 1975 r. drugi raz został dyrektorem Teatru Nowego w Łodzi, a w 1981 roku objął dyrekcję Teatru Polskiego w Warszawie.

W latach 1993-1996 był ministrem kultury. Jest laureatem licznych nagród i odznaczeń. W 2002 roku został doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego.

Reżyser zmarł 31 grudnia 2002 roku, kilka tygodni przed przygotowywaną przez siebie w łódzkim teatrze premierą "Hamleta" Williama Szekspira.