Dwutomowa "Cenzura w sztuce polskiej po 1989" roku Jakuba Dąbrowskiego napisana we współpracy z Anną Demenko (wyd. Fundacja Kultury Miejsca) to pierwsze opracowanie, które kompleksowo przedstawia problematykę ograniczenia wolności ekspresji artystycznej w III Rzeczypospolitej. Tom pierwszy zawiera analizę polskiego systemu prawnego w tym aspekcie, tom drugi to materiał faktograficzny.
Autorzy uznają, że precedensowym wydarzeniem w historii cenzury polskiej sztuki po 1989 roku, pokazującym, że można zdewastować pracę i nie ponieść żadnych konsekwencji tego czynu, było zniszczenie pracy Piotra Uklańskiego w Zachęcie przez Daniela Olbrychskiego w 2000 roku. Aktor zaatakował wtedy szablą własną fotografię w stroju nazisty. Dalej autorzy piszą m.in. o zniszczeniu pracy "La Nona Ora" Maurizio Cattelana w tym samym roku i tej samej galerii, reakcjach na wystawę Doroty Nieznalskiej w gdańskiej galerii Wyspa w 2001 roku, zniszczeniu "Adoracji" Jacka Markiewicza, kilkakrotnym podpalaniu "Tęczy" Julity Wójcik, ale też protestach na spektaklach Jana Klaty w Teatrze Starym w Krakowie.
Pierwsza edycja Nagrody Krytyki Artystycznej im. Jerzego Stajudy miała miejsce w 1992 roku. Jej laureatem został wówczas prof. Piotr Piotrowski wyróżniony za książkę "Dekada". Wśród laureatów nagrody są m.in. Mieczysław Porębski, Anda Rottenberg, Maria Poprzęcka, Hanna Wróblewska, Dorota Jarecka, Artur Żmijewski.
