"Ostatnia Wieczerza" podzieliła krytyków jeszcze przed oficjalną
premierą. Przemysław Czapliński ("Gazeta Wyborcza") uważa, że to najlepsza książka, jaką Huelle napisał od początku lat 90.,
natomiast Magdalena Miecznicka z "Dziennika" zatytułowała swoją
recenzję: "Pisarski groch z kapustą". Dariusz Nowacki podkreśla na
łamach "Tygodnika Powszechnego" że "tak namiętnego,
rozgorączkowanego dzieła gdański pisarz dotąd nie popełnił".
Akcja "Ostatniej Wieczerzy" toczy się w Gdańsku, w nieodległej
przyszłości. Przemianowano niektóre ulice, obok kościołów wyrosły
meczety. Kilku znajomych z dawnych lat zmierza do teatru na sesję
fotograficzną zorganizowaną przez ich wspólnego przyjaciela, który pragnie namalować Ostatnią Wieczerzę. Dla każdego z nich ten dzień okaże się ważny, każdy będzie musiał na nowo skonfrontować się ze swoją przeszłością i życiowymi wyborami.
Akcja powieści nawiązuje do autentycznego wydarzenia - powstania wielkiego malowidła "Ostatnia wieczerza" pędzla gdańskiego malarza Macieja Świeszewskiego, profesora gdańskiej ASP. Do obrazu pozowali malarzowi przyjaciele, m.in. sam Huelle. Na kanwie tego zdarzenia pisarz rozwija panoramę losów Polaków, spór o nowoczesną sztukę, porusza temat wzrastające w Europie znaczenie islamu, ale przede wszystkim przedstawia krytyczny obraz polskiej religijności.
Paweł Huelle, gdański prozaik, scenarzysta i dramaturg, jest
autorem "Weisera Dawidka" - powieści uznanej za najważniejszy
debiut lat 80-tych, przetłumaczonej na wiele języków, a
przeniesionej na ekran przez Wojciecha Marczewskiego. Opublikował także "Opowiadania na czas przeprowadzki", "Pierwszą miłość i inne opowiadania", powieści "Mercedes-Benz" i "Castrop".
"Ostatnią wieczerzą" opublikowało wydawnictwo Znak.
