John Maxwell Coetzee urodził się w 1940 roku w Kapsztadzie w RPA w rodzinie o korzeniach niemieckich i brytyjskich. O jego życiu
nie wiadomo zbyt wiele, nawet inicjały media rozszyfrowały dopiero po przyznaniu mu literackiego Nobla. Przez całe lata pisarz
funkcjonował w literaturze jako J.M. Coetzee. "Chłopięce lata" to
książka, w której noblista opisuje swoje korzenie - dzieciństwo
i dojrzewanie w Południowej Afryce epoki apartheidu.
Akademia Szwedzka doceniła w powieściach Coetzee'ego doskonałą kompozycję, dialogi i precyzję w konstrukcji postaci. Ten pisarz jest bezwzględnym krytykiem zachodniego racjonalizmu i
powierzchownej moralności cywilizacji zachodniej. Coetzee, który
od dzieciństwa mógł obserwować świat naznaczony apartheidem, czyni bohaterami swoich powieści ludzi samotnych, wyobcowanych, których życie naznaczone jest piętnem poczucia winy.
Coetzee w powieściach takich jak "Hańba" czy "Wiek żelaza"
koncentruje się na sytuacjach, w których napięcie pomiędzy dobrem a złem nie znajduje rozwiązania - jak w tragedii greckiej. Tym, co determinuje los bohaterów Coetzee'ego, jest zazwyczaj dziedzictwo apartheidu. U Coetzee'ego ofiarami rasizmu są zarówno biali, jak i czarni - system niszczy bowiem i ofiary, i katów. Rzeczywistość południowoafrykańska, choć realistycznie przedstawiona, pełni tu jednak jedynie rolę dekoracji, w których rozgrywa się uniwersalny dramat człowieka samotnego, przygniecionego poczuciem winy.
"Chłopięce lata" ukazały się po angielsku w 1998 roku. W 2002
roku Coetzee opublikował drugą część autobiograficznego cyklu
"Youth" ("Młodość"). Wydawnictwo Znak, którego nakładem ukazały się "Chłopięce lata", ma w planach wydawniczych kolejne części cyklu.
