„Minkowski skupił się na barwie oraz grze światła i cieni. Nadał tym dziełom blasku. Kontrastowanie tematów sprawiło, że symfonie zabrzmiały lekko. Jedwabista gładkość smyczków oraz nacisk na partie staccato, ożywiały brzmienie orkiestry oraz tknęły w te symfonie nowe życie. Wykonanie zostało ciepło przyjęte przez publiczność. Sukces! Brawo!” – Kronenzeitung, czerwiec 2009
„Wykonania symfonii Haydna są znakomite. Rewelacja!” - Kronenzeitung, czerwiec 2009.
Dwanaście „Symfonii Londyńskich” Józefa Haydna zdobyło uznanie już w chwili ich premiery. Uważane są za ukoronowanie niezwykle bogatej, płodnej i różnorodnej twórczości wiedeńskiego klasyka.
Ich powstanie zawdzięczamy inicjatywie osiadłego w Londynie niemieckiego impresaria, twórcy londyńskich koncertów abonamentowych, skrzypka i dyrygenta – Johanna Petera Salomona. Na wieść o śmierci pracodawcy Haydna - księcia Nikolausa Esterházego wybrał się do Wiednia i namówił kompozytora na wyjazd do Anglii.
Pierwszy pobyt Haydna w Londynie trwał półtora (od stycznia 1791 do czerwca 1792) i przyniósł pierwsze sześć symfonii londyńskich (nr. 93 - 98), które w Hanover Square Rooms wykonała orkiestra prowadzona przez Salomona. Następnych sześć (nr. 99 - 104) powstało między lutym 1794 a sierpniem 1795 w trakcie drugiego pobytu kompozytora w Londynie. Haydn miał do dyspozycji liczniejszą orkiestrę złożoną z muzyków profesjonalnych niż zespól dworu Esterhazych w Eisenstadt. Nieskrepowany obsadą i ograniczeniami formalnymi stworzył najdoskonalsze, najdojrzalsze i najbardziej skomplikowane i wyrafinowane symfonie w swoim dorobku. 12 Symfonii Londyńskich to ukoronowanie jego całej twórczości symfonicznej. Są błyskotliwe, pogodne, intensywne, melodyjne i pełne zaskakujących rozwiązań i mistrzowskiego operowania formą. Stały się archetypem symfonii klasycystycznej – zwieńczeniem procesu, który Haydn kształtował, modyfikował, rozwijał i rozszerzał w kolejnych dziełach symfonicznych pisanych od lat 70-tych XVII wieku. Będąc przywiązanym przede wszystkim do kanonicznego modelu formy czteroczęściowej Haydn nigdy jej nie przełamywał (w sensie symfonii beethovenowskich). W 12 symfoniach napisanych dla miasta Londyn osiągnął mistrzostwo stylu, klasy i formy. Wszystkie są pełne muzycznych niespodzianek i żartów, zróżnicowane w stylu i każda z nich jest wyjątkowa.
Les Musiciens du Louvre, Grenoble
Orkiestra Les Musiciens du Louvre, Grenoble została założona przez Marca Minkowskiego w 1982 roku, i jest uważana za najważniejszych we Francji przedstawicieli stylu wykonawstwa muzyki barokowej na instrumentach z epoki. Orkiestra stopniowo rozszerzyła swój repertuar o dzieła symfoniczne i operowe od baroku aż po utwory współczesne, wiele uwagi poświęcając kompozycjom niesłusznie zapomnianym i rzadko wykonywanym. Les Musiciens du Louvre są jedną z najbardziej kreatywnych, nowatorskich i oryginalnych współczesnych orkiestr. Zespół zdobył uznanie swoimi interpretacjami dzieł Handla, Purcella, Rameau, Haydna i Mozarta, oraz późniejszych epok, głownie utworów kompozytorów francuskich: Berlioza oraz Bizeta.
Ostatnie sukcesy to wystawienie opery Glucka Iphigénie en Tauride w Paris Opéra, francuska premiera opery Wagnera Die Feen w Théâtre du Châtelet oraz nowe wystawienie Idomeneo w reżyserii Oliviera Py na festiwalu Aix-en-Provence.
Marc Minkowski
Marc Minkowski zdobył muzyczne wykształcenie w klasie fagotu. Zaczął dyrygować już jako młody człowiek, studiując u Charlesa Brucka w szkole muzycznej imienia Pierre’a Monteuxa w Stanach Zjednoczonych. W wieku lat 20 założył orkiestrę Les Musiciens du Louvre, z którą był zapraszany do Paris Opéra, Théâtre du Châtelet. Oraz do Opery Zuryskiej, Théâtre de La Monnaie w Brukseli oraz na festiwale w Aix-en-Provence i Salzburgu. Od czerwca 2008 roku jest dyrektorem artystycznym Sinfonii Varsovii, z którą dyrygował dziełami Greifa, Gershwina, Góreckiego i Adamsa. Gościnnie współpracował jako dyrygent z Staatskapelle Dresden, Berlin Philharmonic, Bavarian Radio Symphony Orchestra, Los Angeles Philharmonic, Orchestre de Paris, City of Birmingham Symphony Orchestra, Deutsches Symphonie Orchester Berlin, Orquesta Nacional de España i Cleveland Orchestra.
