Lucjan Kaszycki był kompozytorem muzyki symfonicznej, rozrywkowej i elektronicznej, aranżerem, publicystą muzycznym, pedagogiem, profesorem sztuk muzycznych, a także - jak podkreślił we wspomnieniu o artyście Paweł Brodowski – szefem artystycznym, pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży; człowiekiem ujmującym i niezwykle lubianym.
Urodził się 27 września 1932 roku w Krakowie. Ukończył tam Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu, następnie studiował kompozycję w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej - dyplom obronił w roku 1957. Współpracował z Teatrem Starym oraz warszawskimi teatrami: Studiem, Powszechnym, Rozmaitości, STS i Operetką. Lucjan Skomponował muzykę do ponad 150 spektakli teatralnych oraz do prawie 40 filmów, m.in. do „Pożegnań” (1958), „Wspólnego pokoju” (1958), „Rozstania” (1961) i „Jak być kochaną” (1963) Wojciecha Jerzego Hasa.
Kaszycki jest autorem wielu przebojów muzyki rozrywkowej, które śpiewali m.in. Sława Przybylska, Piotr Szczepanik, Ewa Demarczyk, Joanna Rawik, Irena Santor.
Wkrótce po studiach – w roku 1958 – zajął się pracą pedagogiczną. Wykładał kompozycję w PWSM w Krakowie, na Wydziale I wprowadził prekursorskie seminarium muzyki jazzowej. Jego studentami - wychowankami byli m.in. Jan Jarczyk, Janusz Stefański, Ryszard Szeremeta, Andrzej Zarycki, Andrzej Zieliński. W latach 1967-72 prowadził Zespół Organowy Rozgłośni PR w Krakowie, z którym dokonał licznych nagrań archiwalnych dla PR.
Na przełomie lat 60. i 70. pełnił funkcję prezesa Oddziału Krakowskiego Polskiej Federacji Jazzowej; zasiadał też w Radzie Zarządu Głównego PSJ w Warszawie. Był szefem kadry pedagogicznej pierwszych Warsztatów Jazzowych w Chodzieży w latach 1971-73. Podobną funkcję sprawował na Warsztatach Jazzowych Radost ’76 w Mąchocicach koło Kielc.
Od 1974 r. mieszkał w Warszawie. Pracował jako kierownik Redakcji Muzycznej Programu Trzeciego Polskiego Radia (1944-77). Także w Warszawie poświęcił się pracy pedagogicznej na Akademii Muzycznej, gdzie otrzymał stopień docenta, a następnie profesora. W 2002 r. nadano mu tytuł profesora sztuk muzycznych. Na Uniwersytecie Muzycznym pracował aż do roku 2011.
W 1992 r. założył pierwszą w Polsce szkołę zawodową muzyki rozrywkowej; była to Autorska Szkoła Muzyki Rozrywkowej i Jazzu im. Krzysztofa Komedy, gdzie uczył do roku 2003.
Wielokrotnie był jurorem imprez muzycznych - m.in. Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie i Ogólnopolskiego Festiwalu Teatralnego „Klasyka Polska” w Opolu.
.
Za osiągnięcia twórcze i działalność pedagogiczną otrzymał wiele nagród i odznaczeń.
„Wielki artysta, zasłużony pedagog, kochany nauczyciel, wspaniały człowiek. Zmarł 5 maja o 2-giej w nocy na serce. Miał 88 lat. Polska muzyka poniosła olbrzymią stratę. Żegnaj Profesorze!” – napisał w internetowym wydaniu magazynu „Jazz Forum” Paweł Brodowski.
Anna Bernat
