Lepszy sposób niż otwarta walka
Jack Sparrow, a właściwie kapitan Jack Sparrow, to pozorant, o wielkiej skłonności do przesady. Bohaterowi cudem udaje się umknąć z każdej opresji i oszukać nawet wyrafinowanego wroga. W serii „Piraci z Karaibów” występuje duża liczba postaci posiadających umiejętności bojowe. Mimo to bohaterowie często wolą unikać konfrontacji i pokonać wroga wyrafinowaną intrygą, bądź szalonym sposobem. Chociaż rozwijająca się historia dawała bohaterom wiele sposobności do walki, to szczególnie kapitan Jack Sprarrow jej unikał i wielokrotnie namawiał do tego innych. Motywacje miał różne, jednak taka postawa Jacka zgodna jest ze sposobem postępowania prawdziwych piratów. W rzeczywistości stronili oni od walki. Nie narażali się na odniesienie ran i brak zdolności do walki, w razie ataku nieprzyjaciela, gdy ta szczególnie była potrzebna. Na dodatek, jeśli kapitan zgadzał się na konfrontację, ryzykował życie załogi i cenne dobra, które przewoził. Dlatego najlepiej było zmusić przeciwnika do pokojowej kapitulacji. Czasami wystarczyło jedynie go wystraszyć.
Zwierzęta na statkach
Z czym kojarzy Wam się stereotypowy pirat? Drewniana noga, przepaska na oku i papuga na ramieniu – to jego charakterystyczne cechy wyglądu w większości produkcji. Postacie z serii „Piraci z Karaibów” również posiadają zwierzęta. Niemy pirat, którego kapitan Jack przyjął do swojej załogi, był właścicielem barwnej papugi. Z kolei kapitan Barbossa miał małpkę Jacka. Powinniśmy też wspomnieć o Davy Jonesie i jego pupilku Krakenie, ale z uwagi na rozmiary, potwora nie można było przechowywać na statku.
Muzykę z sagi o przygodach kapitana Jacka Sparrowa znajdziesz w naszej nowej stacji RMF Classic+ Na pirackich wodach. Więcej o Stacjach+ przeczytasz tutaj.
Prawdziwi piraci także hodowali zwierzęta. Były to z reguły: papugi, małpy, koty i inne mniejsze zwierzęta. Część żeglarzy trzymało je ze względów czysto praktycznych. Koty łapały szczury, które zjadały zapasy. W innych przypadkach zwierzęta pełniły funkcje pirackich towarzyszy.
Najłatwiej było hodować papugi, które często postrzegano również jako symbol bogactwa.
Prawo piratów
Podczas głosowania nad wyborem nowego króla piratów, ojciec Jacka, kapitan Teague przynosi starą księgę nazywaną kodeksem piratów. W „Klątwie Czarnej Perły” wiele razy powołuje się na niego Elizabeth Swan, będąca zakładniczką kapitana Barbossy, co często wywołuje irytację lub śmiech załogi Czarnej Perły.
Chociaż piraci w rzeczywistości nie posiadali czegoś takiego jak zunifikowany system praw czy jednolity kodeks, to w istocie funkcjonował pewien nieformalny zbiór zasad regulujący między innymi zachowania na statku i podział łupów. Zasadniczo każdy z okrętów miał własny regulamin, który obowiązywał na jego pokładzie.
Piracka wyspa
Tortuga postrzegana była jako raj dla każdego pirata. W serii „Piraci z Karaibów” bardzo często powracamy na tę wyspę, tam Jack wielokrotnie rekrutował załogę i spotykał się z gniewem kobiet, z którymi romansował. W tym miejscu obowiązuje niewiele praw i panuje swoboda w każdym aspekcie życia człowieka. Prawdziwa Tortuga to wyspa ulokowana u wybrzeży Haiti. Na jej terenie swe bazy ulokowali angielscy i francuscy korsarze. To właśnie stamtąd atakowali hiszpańskie statki.
Trybunał Braci przeciwko Hiszpanii
Instytucja podobna do Trybunału Braci, który został przestawiony w „Piratach z Karaibów”, istniała naprawdę. W filmie „Na krańcu świata” Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska wypowiada ostateczną wojnę piratom. Lord Beckett szuka tajnej twierdzy, w której gromadzą się piraccy lordowie. Filmowy Trybunał Braci powstał na bazie prawdziwej organizacji o nazwie Bractwo Wybrzeża. Została ona założona w pierwszej połowie XVII wieku. Dzięki niej Anglicy, Francuzi i Duńczycy zawiązali koalicję przeciw Hiszpanom.
Judyta Nowak - RMF Classic
