Są to pochodzące z końca XVI wieku: "Arden z Fahesham", "Hiszpańska Tragedia" oraz "Mucedorus". Wpływ mistrza ze Stratfordu (1564-1616) widać zarówno w niektórych scenach, jak i w dialogu.
Szekspirowi przypisuje się autorstwo 36 komedii i tragedii włączonych po jego śmierci do zbiorowego wydania jego dzieł tzw. First Folio. Od XVIII wieku naukowcy spierali się o to, czy miał wpływ na inne sztuki zwane apokryfami (nie włączone do tego wydania).
Bate, profesor literatury na uniwersytecie w Oksfordzie, w oparciu o swoje badania ustosunkuje się do tych kontrowersji w książce, która ukaże się w druku pod koniec bm. - podają brytyksjie media.
"Arden z Favesham" napisana anonimowo w 1590 r. opisuje tragedię kobiety z miejscowości Favesham w hrabstwie Kent, która wraz z kochankiem pragnie zgładzić męża. Arden ma wiele cech nasuwającej skojarzenia z Lady Makbet, tak jak ona usiłuje obmyć ręce z krwi.
Skojarzenia z Szekspirem nasuwa też porównanie niespokojnego umysłu do zmąconej fontanny. Zdaniem Bate'a co najmniej jedna scena - najważniejszego spotkania kochanków - nosi ślad Szekspira. Bate nie wyklucza, że autorem pozostałych scen jest Thomas Kyd.
Kyd jest autorem "Hiszpańskiej Tragedii" z 1580 r., której wątkiem jest chęć rewanżu. Uprzednio sądzono, iż niektóre sceny mogły wyjść spod pióra konkurenta Szekspira - Bena Jonsona, ale analizy komputerowe nie potwierdziły tej hipotezy. "Hiszpańska Tragedia" została udostępniona trupie teatralnej, z którą związany był Szekspir.
Z kolei tragikomedia "Mucedorus" z 1590 r. otrzymana do wystawienia w 1610 roku przez trupę Szekspira, po uzupełnieniu jej o dodatkowe sceny, używa charakterystycznych dla niego zwrotów, występujących także w innych sztukach.
"Szekspir był zarówno geniuszem jak i wyrobnikiem szukającym dodatkowego zajęcia. Patrząc na sztuki, w których ostatecznym kształcie mógł mieć swój udział nie oznacza, że stają się lepsze, ale pozwalają nam lepiej zrozumieć, na czym polega jego profesjonalizm" - sądzi inny szekspirolog Stanley Wells.
Zdaniem artystycznego dyrektora Royal Shakespeare Company Gregory Dorana elżbietańskie przedstawienia teatralne były w większym zakresie zbiorowym wysiłkiem niż się sądzi.
