Ci utalentowani artyści reprezentują różne style, gatunki i epoki muzyki popularnej, ale każdy może podzielić się swoją niepowtarzalną i bardzo osobistą historią o życiu i karierze w cieniu sław. Z archiwalnymi materiałami filmowymi i niezrównaną ścieżką dźwiękową film O krok od sławy może pochwalić się wywiadami z takimi artystami, jak Bruce Springsteen, Stevie Wonder, Mick Jagger czy Sting. Jednakże te światowej sławy postaci sceny muzycznej usuwają się w cień, by artyści drugoplanowi, ich życie i historie zajęły główne miejsce na scenie tego filmu.
„Muzyczny świat składa hołd legendarnym chórzystkom. Trzeba mieć w sobie ogromnie dużo talentu, odwagi i pokory, aby wyśpiewać sukces innym. Ten film to fascynująca, słodko-gorzka opowieść o mistrzyniach drugiego planu. Portret, który otwiera drzwi na backstage i nie zasłania przed widzem niczego. Jeszcze nigdy odkrywanie muzyki nie było tak wciągające.” Magda Miśka – Jackowska, RMF Classic
TYTUŁ ORYGINALNY: 20 feet from stardom
PREMIERA: 20 czerwca 2014
O KROK OD SŁAWY
Produkcja: USA
Gatunek: dokument muzyczny
Czas : 90 min.
Reżyseria: Morgan Neville
OBSADA
W rolach głównych: Darlene Love, Merry Clayton, Tata Vega, Lisa Fischer oraz Claudia Lennear, Gloria Jones, Dr Mable John, Lynn Maybry, Cindy Mizelle, Susaye Greene, Jo Lawry, The Waters Family, Rose Stone, Janice Pendarvis
Muzycy: Donn Wyatt, Jake Blanton, Davey Chegwidden, Larry Goldings, Robert Walter, Gus Seyffert, Sherrod Barnes, Jacob Silver, Jaimeo Brown, Robbie Kondor, Irwin Fisch, Tom Hammer, Tony Mason
Wywiadów udzielili m.in: Chris Botti, Sheryl Crow, Mick Jagger, Bruce Springsteen, Sting, Stevie Wonder
FESTIWALE:
2014 –OSCAR w kategorii Najlepszy Pełnometrażowy Film Dokumentalny
2013 – Festiwal Filmowy w Sundacne - Nominacja do Nagrody Grand Jury: Film Dokumentalny/ Światowa Premiera
2013 – IDFA - Międzynardowy Festiwal Filmów Dokumentalnych w Amsterdamie : WYGRANA: Nagroda Publiczności dla Dokumentu Muzycznego
2013 – MFF w Seattle – WYGRANA: Nagroda Golden Space Needle: Najlepszy Dokument
2013 – MFF San Francisco – WYGRANA: Nagroda Publiczności: Dokument
2013 – Nagroda Dzienniekarzy Filmowych w Phoenix ( Phoenix Film Critics Society Awards) - WYGRANA: Nagroda PFCS: Najlepszy Dokument
2013 – MFF Provincetown – WYGRANA: Nagroda Publiczności
2013 – MFF RiverRun - WYGRANA: Nagroda Specjalna Jury: Pełnometrażowy Dokument
2013 – Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Filmowych Dallas-Fort ( Dallas-Fort Worth Film Critics Association Awards ) – WYGRANA: Nagroda DFWFCA dla najlepszego dokumentu
2014 - Stowarzyszenie Amerykańskich Montażystów Filmowych – WYGRANA: Nagroda Eddie: Najlepszy montaż Dokumentu – Fabuły
2014 CRITICS' CHOICE Nagroda Dziennikarzy Amerykańskich - Broadcast Film Critics Association , Critics' Choice – WYGRANA: Nagroda Critics Choice dla Najlepszego Pełnometrażowego Dokumentu
2014 - Nagroda Czarnej Szpuli (Black Reel Awards ) – Nominacja do Czarnej Szpuli: Wybitny film dokumentalny
2014 – Nagroda Czarnej Szpuli (Black Reel Awards ) – Nominacja do Czarnej Szpuli: Wybitna oryginalna piosenka dla piosenki "Desperation"
2014 – Central Ohio Film Critics Association – Nominacja do nagrody COFCA dla najlepszego dokumentu
2014 – Nagroda Chlotrudis – Nominacja do nagrody Chlotrudis dla najlepszego dokumentu
2014 – Nagroda Image – eNominacja dpo Nagrody Image w kategorii Wybitny Dokument
2014 – Independent Spirit Awards – Nomincja do Nagrody Independent Spirit w kategorii Najlepszy Dokument
2014 – Motion Picture Sound Editors – Nomicja do Nagrody Golden Reel : Najlepszy Montaż Dźwięku w kategorii Pełnometrażowy Film Dokumentalny
2014 – Nagroda Satellite – Nominacja : Nagroda Satellite: Najlepszy Pełnometrażowy Film Dokumentalny
2014 Helsinski Festiwal Filmów Dokuemntalnych DocPoint
2013 – Chicago Film Critics Association Awards - Nominacja do Nagrody CFCA dla najlepszego dokumentu
2013 – San Francisco Film Critics Circle: Nominacja: Nagroda SFFCC: Najlepszy Dokument
2013 Festiwal Filmowy w Sydney
2013 MFF w Nowej Zelandii
2013 Festiwal Filmowy w Melbourn
2013 Festiwal Filmowy w San Sebastian
2013 MFF w Reykjavik
2013 MFF w Atenach
2013 Festival de Rio w Brazylii
2013 MFF w Zurichu
2013 MFF Ghent
2013 Londyński Festiwal Filmowy BFI London
2013 Warszawski Festiwal Filmowy
2013 MFF w Bergen
2013 MFF w Sofii
2013 Międzynarodowy Festiwal Filmów Dokumentalnych Erasmus Huis w Indonezji
2014 Helsinski Festiwal Filmów Dokumentalnych DocPoint
PRASA ZAGRANICZNA:
Rolling Stone:
„O krok od sławy był jednym z najgłośniejszych filmów festiwalu Sundance w 2013 roku. Obraz ten opowiada o życiu i karierach – a także często zniszczonych nadziejach i marzeniach – wokalistek występujących w chórkach, m.in. Love, Merry Clayton, Lisy Fischer, Taty Vegi czy Claudii Lennear. Mamy wgląd w role, jakie odgrywały (często anonimowo), od klasycznych produkcji Phila Spectora po rockowe hymny typu „Gimme Shelter” czy „Sweet Home Alabama”, a także w niejednokrotnie marne próby wybicia się na własną rękę. Wśród artystów potwierdzających ich wielki wkład w muzykę pop są między innymi Bruce Springsteen, Sting, Mick Jagger i Stevie Wonder. Peter Travers, krytyk filmowy piszący dla pisma Rolling Stone, nazwał ten film „elektryzującym”, a New York Times docenił go jako „opowieść o profesjonalizmie, zaangażowaniu i artystycznym triumfie... Połączenie nowych twarzy z głosami, które fani muzyki świetnie znają, jest prawdziwym darem.”
„(...) Wyemitowany w kinach 20 czerwca zeszłego roku film O krok od sławy zarobił od tamtej pory ponad 5 milionów dolarów – co czyni go najbardziej kasowym filmem dokumentalnym ostatnich lat – a reżyser Morgan Neville zdaje się wiedzieć dlaczego. „Gil zawsze mi powtarzał, abym z tego filmu zrobił historię, w której widzowie będą mogli odnaleźć siebie. Większość ludzi nie jest gwiazdami rocka czy szefami wielkich firm. Większość ludzi jest poza sceną główną i robi robotę najlepszą z możliwych za zdecydowanie mniejsze pieniądze i mniej uznania. To film o podążaniu za marzeniami. Mógł być o prawnikach, lekarzach czy kimkolwiek innym. Wyszło tak, że jest o wokalistach występujących w chórkach.”
Love, która po wcześniejszych nieudanych próbach opowiedzenia swojej historii była początkowo niechętna wystąpieniu w tym projekcie (i, ku swojemu zdziwieniu, nigdy wcześniej nie spotkała się z Friesenem), po obejrzeniu filmu w całości była zachwycona. „Nie wiem, czego się spodziewałam po nim, ale na pewno nie tego, że będzie taki świetny,” powiedziała. „Nie spodziewałam się, że będzie tak szczegółowy. Nigdy też nie widziałam tych materiałów zdjęciowych, gdzie z zespołem The Blossoms wspomagałyśmy wokalnie Toma Jonesa. Zapytałam Morgana „Jak ci się to udało znaleźć?””
(…) Wiadomości o sukcesie filmu O krok od sławy były dla wszystkich związanych z tym dziełem ekscytujące, jednak zwycięstwo nabrało lekko gorzkiego smaku w wyniku nagłej śmierci Friesena tuż przed premierą filmu w Sundance w zeszłym roku. „Spodobałaby mu się każda minuta tego filmu” mówi reżyser. A Love dodaje „Jedynie Gila tu brakuje. Ale zrobił dokładnie to, co chciał osiągnąć. Ostania rzecz, jaką zrobił zanim opuścił ten świat, to ten projekt; ten film nie mógłby być lepszy niż jest teraz. Gil był na każdym etapie produkcji, to była jego ostatnia wola.”
Rolling Stone, David Browne, 17 stycznia 2014
(http://www.rollingstone.com/movies/news/twenty-feet-from-stardom-gets-its-turn-in-oscars-spotlight-20140117#ixzz2suboGPvj)
The New York Times
“Ten wspaniały, fascynujący dokument o karierach wokalistek z chórków, które w większości są pochodzenia afro-amerykańskiego, jest próbą przepisania historii muzyki pop i zwrócenie uwagi na głosy bardzo niegdyś zmarginesowane, ale wielce istotne.
Ze znakomitym wyjątkiem Darlene Love, która otrzymała swoje miejsce w Rock’n’Roll Hall of Fame w 2011 roku, większość wokalistów występujących w filmie jest nieznana, mimo że ich głosy można usłyszeć w wielu najpopularniejszych hitach zeszłego pięćdziesięciolecia. Love, której wkład w niejeden hit produkcji Phila Spectora z lat 60. nie został właściwie doceniony, pracowała jako pomoc domowa zanim w końcu została właściwie uhonorowana za swoją pracę jako wokalistka.
W filmie przytoczonych jest wiele historii o solowych karierach, które w zasadzie nie miały miejsca. Jakaś tajemnicza mieszanina szczęścia, ambicji i nastawienia sprawia, że niektórzy wokaliści pozostają ciągle w cieniu gwiazd, podczas gdy inni, często mniej zdolni, sami na takie wyrastają.
Ci, którzy w filmie wypowiadają się o sytuacji wokalistów występujących w chórkach, są jednymi z największych gwiazd muzyki. Wśród nich zobaczyć można Stinga, Bruce’a Springsteena oraz Micka Jaggera. Pochwały dla wspomagających ich na scenie artystów są szczere i wnikliwe, jednak obecność tych gwiazd podkreśla również brak równowagi zarówno w kwestii płci jak i w rasy, co jest zakorzenione w muzyce popularnej tak głęboko, jak gitara czy perkusja.”
The New York Times, A. O. SCOTT
REŻYSER O FILMIE:
Jakieś dwa lata temu przyszedł do mnie Gil Friesen, weteran przemysłu muzycznego z firmy A&M Records, którego znałem wtedy jedynie ze słyszenia. Powiedział, że chciałby nakręcić film o artystach śpiewających w chórkach. Nie wiedział, jak zrobić ten film, ale wiedział, że jest coś intrygującego w tym temacie. Razem rozpoczęliśmy poszukiwania.
Na przestrzeni lat zrobiłem kilka muzycznych filmów dokumentalnych i znam sporo historii ze świata muzyki, ale temat chórzystów był dla mnie czymś nowym. Kilka wspaniałych piosenek przyszło mi do głowy – chociażby „Gimme Shelter” Stonesów czy „Respect” Arlethy Franklin – i występy takich artystek, jak Darlene Love czy Cissy Houston, jednak ten obszar świata muzyki stanowił dla mnie niejako tajemnicę.
Kiedy tylko zacząłem rozmawiać ze znajomymi, którzy znali się dobrze na muzyce, szybko odkryłem, że nikt nie wie zbyt wiele o chórzystach. Chciałem znaleźć jakąś książkę lub nawet stronę internetową w tym temacie, ale nic takiego nie istniało. Kim są ci chórzyści? Jakie są ich historie?
Zaczęliśmy od przeprowadzenia rozmów z chórzystami i wkrótce wszystko stało się jasne. Oto pojawiła się grupa ludzi, w której każdy znał każdego. Jeden wywiad poprowadził do kojelnych trzech. I skończyliśmy na ponad 50 wywiadach z różnymi artystami śpiewającymi w chórach.
Od razu nauczyliśmy się kilku rzeczy:
- Chórzyści nie nazywają tak siebie samych. Są po prostu piosenkarzami.
- Chórzyści najczęściej zaczynali od śpiewania w chórach kościelnych.
- Chórzyści są znacznie lepsi od większości artystów, którym towarzyszą w chórkach.
- Fakt, że nie jesteś powszechnie znany nie oznacza, że nie jesteś diwą.
Zacząłem inaczej podchodzić do muzyki. Nagle usłyszałem te wszystkie głosy w tle. I zacząłem kolekcjonować piosenki ze świetnymi chórami.
Przyszły też różne tematy. To byli ludzie, których kariery polegały na sprawianiu, by inni artyści brzmieli lepiej. W większości przypadków chodziło o to, aby połączyć wszystko idealnie w tak zwany „blend” – czyli doprowadzić do niemal duchowego stanu harmonii, gdzie nikt nie się wyróżniał. To brzmiało dla mnie jak istota śpiewania w chórkach. Z jednej strony najlepsza dbałość i opieka, a z drugiej najmniejsze korzyści. Dla niektórzych to niebiańskie szczęście. Dla innych istny czyściec.
Im głebiej wchodziliśmy w produkcję tego filmu, tym jaśniejsze stawało się, iż nie każdy z tych artystów chciał zostać bohaterem jakiegokolwiek filmu dokumentalnego. Było wiele osób, które wolały pozostawać w cieniu aniżeli w światłach reflektorów. Byli bardzo blisko tych wielkich artystów i widzieli niejeden wielki upadek. Dojrzeli wartość w tym, co robią, w byciu poza głowną sceną, i to otworzyło im oczy.
Przez dwa lata Gil i ja zaprzyjaźniliśmy się z wieloma artystami, nie tylko z tymi, którzy ostatecznie wystąpili w naszym filmie. Zaufali nam i jesteśmy im za to bardzo wdzięczni.
- Morgan Neville, Los Angeles
PRODUCENT O FILMIE:
Gil Friesen zmarł nagle 13 grudnia zeszłego roku, w trakcie rozmowy. Był człowiekiem pełnym pomysłów, zawsze związanym ze sztuką w ten czy inny sposób, zawsze zainteresowanym tym, co myślą inni. Pomysł nakręcenia filmu O krok od sławy zakiełkował, kiedy zadał sobie, a następnie innym, zwykłe pytanie, które później rozrosło się do rozmiarów dialogów do filmu, który Gil czuł się w obowiązku stworzyć. Pytanie to było proste: co dzieje się w świecie piosenkarzy śpiewających w chórkach? Odpowiedź na to pytanie nie była już taka prosta.
Gil był jednym z ostatnich prawdziwych „ludzi fonografii”, który pomógł firmie A&M Records stać się najbardziej wpływową i najlepiej prosperującą marką w przemyśle muzycznym złotego wieku. Ludzie z A&M Records nie postepowali tylko według ustalonych procedur i nie bali się zainwestować, gdy wyczuli potencjał drzemiący w człowieku. Razem z Herbem Alpertem, Jerrym Mosses i całą ekipą A&M Records, Gil wylansował takie gwiazdy, jak the Police, Sting, Cat Stevens, the Flying Burrito Brothers, Peter Frampton, Suzanne Vega, the Carpenters, Joe Cocker, Janet Jackson i wiele innych. Rozszerzając swoją działalność na film, telewizję i sztuki plastyczne, Friesen wyprodukował takie filmy, jak The Breakfast Club czy Better Off Dead, był współzałożycielem stacji telewizyjnej The Classic Sports Cable Network, oraz zasiadał w zarządzie Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MOCA) w Los Angeles.
Gdy pytano go dlaczego z przejściowego pomysłu O krok od sławy stał się jego osobistą obsesją, Gil przytaczał historię, kiedy to wraz ze swoją żoną, Janet, udał się na koncert Leonarda Cohena. Tuż przed koncertem zapalił jointa, a potem wsłuchując się w muzykę zaczął rozmyślać nad chórzystami występującymi z Cohenem, zastanawiał się kim oni są, jaki wygląda ich życie. Wiele miesięcy później określił tego jointa „najdroższym, jaki w życiu wypalił”. Friesen intuicyjnie odnalazł nowy kąt patrzenia na muzykę popularną i świat, w którym powstaje.
Po pierwszych rozmowach z przyjaciółmi, Friesen stworzył listę kilku reżyserów, z których ostatecznie wybrał Morgana Nevilla. Aby odnaleźć ten obszar pomiędzy pełną wiedzą na temat filmu, który chcieli stworzyć, a potrzebą bycia zaskoczonym przez cały ten twórczy proces, Friesen i Neville pozwolili piosenkarzom być przewodnikami po filmie. Dla Friesena oznaczało to również spotkanie z przeszłością, piosenkarzami i artystami, z którymi współpracował w A&M przy różnych projektach.
Koniec końców film O krok od sławy stał się trafnym i poruszającym oświadczeniem Gila Friesena. Jak napisano w nekrologu w New York Timesie, Friesen przez całą swoją karierę „pracował tuż za światłami ramp”, tak jak artyści sportretowani w jego ostatnim filmie.
Film został ukończony tuż przed odejściem Friesena, który przyznał na koniec, iż O krok od sławy to między innymi jego ukłon w stronę tych utalentowanych artystów, którzy wprowadzili ożywienie w jego długą karierę w przemyśle muzycznym. I wiedząc już wtedy, że film ten będzie miał swoją premierę w trakcie otwarcia festiwalu w Sundance, poczuł satysfakcję. Wiedział, iż rozmowa, którą rozpoczął, tak ważna dla niego, nieprędko się zakończy.
–– Warren Zanes, Consulting Producer
O ARTYSTACH
Nazwiska i twarze artystów występujących w filmie O krok od sławy mogą nie być powrzechnie rozpoznawalne, jednak można stwierdzić, iż ich głosy będą znane większości fanom muzyki popularnej.
Jako członkini wokalnego trio The Blossoms – będącego wsparciem dla wielu artystów wykonujących największe hity muzyczne – Darlene Love współpracowała z takimi gwiazdami, jak Sam Cooke, Dionne Warwick i Frank Sinatra. We wczesnych latach 60-tych, Love była jedną z „cegieł” w legendarnej „Ścianie Dźwięku” stworzonej przez Phila Spectora, śpiewając główną linię melodyczną w takich hitach, jak „He’s a Rebel” czy „Today I Met My Boy I’m Gonna Marry” oraz tworząc tło wokalne do innych przebojów. Jednak dla niej gwiazdorstwo było nieuchwytne, jej marzenia o solowej karierze były stale rozwiewane przez producenta, który za wszelką cenę chciał ją utrzymać na drugim planie. Historyk muzyczy, Warren Zanes, wyjaśnia: „Nie mogło być drugiej gwiazdy w tym samym pomieszczeniu z Philem Spectorem, więc Darlene była skutecznie zaszufladkowana. A najlepsze kawałki w jej wykonaniu nie były nawet wydane pod jej nazwiskiem”. Zamiast stać się rozpoznawalną artystką, Love została w pewnym momencie gospodynią domową, próbując związać koniec z koncem. Ale w filmie, w kontraście do tych momentów bolesnych i chwil załamania, widzimy ją jako 70-letnią piosenkarkę, cieszącą się z możliwości ponownego spotkania z pozostałymi członkiniami zespołu Blossons, których nie widziała od czterdziestu lat.
Jak wiele jej scenicznych koleżanek, Merry Clayton jest córką pastora i rozpoczęła swoją karierę od śpiewania piosenek gospel w kościele. Jej pełen wyrazu głos wzbogaca przebojową plytę Carole King, „Tapestry” (gdzie Merry towarzyszy jej w duecie w utworze „Way Over Yonder”), piosenkę „Sweet Home Alabama” zespołu Lynyrd Skynyrd oraz „Feelin’ Allright” Joe Cockera, jednak Clayton jest znana głównie z przejmującego wokalu w utworze „Gimme Shelter” zespołu Rolling Stones z roku 1969. Sesja nagraniowa do tej piosenki, która odbyła się w środku nocy, jest opisana w filmie O krok od sławy zarówno przez Micka Jaggera jak i Clayton i stanowi jeden z najbardziej porywających fragmentów filmu.
Jedną z niewielu wokalistek, których głos jest równie intensywny i silny, co głos Clayton w piosence „Gimme Shelter”, jest Lisa Fischer, która obecnie koncertuje ze Stonesami oraz występuje ze Stingiem i Chisem Botti. Uważana przez wielu za gwiazdę samą w sobie, Fischer - zdobywczyni nagrody Grammy za album solowy – jest unikalnym przykładem na to, jakie ego i mentalność prezentują wokalistki z chórku, a jakie solowe artystki. Sama Fischer mówi: „Niektórzy zrobią wszystko, by zyskać sławę; inni chcą po prostu śpiewać”.
Posiadaczką jednego z najbardziej charakterystycznych głosów w przemyśle muzycznym jest Tata Vega. Po podpisaniu w latach 70-tych umowy z wytwórnią Motown, z którą wydała kilka solowych albumów, Tata poczuła sie unieruchomiona i nie była pewna, co zrobić dalej ze swoją karierą. Po latach spędzonych na wiązaniu końca z koncem, rozpoczęła współpracę z Andre Crouchem, piosenkarzem gospel, który przedstawił ją Quincy’emu Johnesowi. Gdy szukano wokalistek do ścieżki dzwiękowej w filmie Kolor Purpury, Quincy puścił Spielbergowi płytę Taty. Reżyser zakochał się w jej głosie. I wtedy dowiedział się, ze wokalistka nie jest wcale Afro-Amerykanką, a Portorykanką. Jej udział w tworzeniu muzyki do tego filmu utorował jej drogę z powrotem do branży muzycznej. Tata obecnie koncertuje z Eltonem Johnem.
Kolejną gwiazdą w tym filmie jest Judith Hill, która miała wystąpic jako chórzystka w serii koncertów Michalea Jacksona w londyńskiej O2 Arena, zatytułowanych „That is It”, jednak zamiast tego wyśpiewała główną linię melodyczną w trakcie uroczystości pogrzebowych tego artysty, zmarłego tuż przed rozpoczęciem trasy. Okolo miliard osób mogło wysłuchać jej interpretacji utworu „Heal the World”. O krok od sławy portretuje artystkę na rozdrożu kariery, próbującą zebrać się na odwagę, by odrzucić propozycję występów z takimi artystami, jak Elton John czy Stevie Wonder – za którą inni piosenkarze daliby się pokroić – by realizować swoje marzenia o solowej karierze. Hill tak podsumowuje dylemat, przed jakim stają artyści tacy, jak ona: „Na początku wydaje ci się, ze śpiewanie w chórkach to trampolina to większej kariery, ale jeśli to nie jest to, co naprawde chcesz robić, może się to zamienić w ruchomy piasek”.
Pozostałe wokalistki, które podzieliły się swoimi historiami w filmie, to:
* Claudia Lennear, wokalistka występująca w chórkach Ike’a i Tiny Turner, George’a Harrisona i Joe Cockera.
* Gloria Jones, wokalistka wspierająca Joe Cockera, Ike’a i Tinę Turner, oraz zespół T. Rex. Ma dziecko z piosenkarzem Markiem Bolanem.
* Dr Mable John, była członkini zespołu Raelette. Podpisała umowę z Sax i Motown na solowe plyty.
* Lynn Maybry, wsparcie takich zespołów, jak Parliament Funkadelic, Brides of Dr Frankenstein, Sly and The Family Stone, The Talking Heads.
* Cindy Mizelle, występowała w chórach u Luthera Vandrossa, Whitney Houston, Bruce’a Springsteena i grupy Steely Dan.
* Susaye Greene, była członkini zespołów Raelette, Supreme oraz członkini zespołu Wonder Love.
* Jo Lawry, z wykształcenia wokalistka jazzowa, od 3 lat współpracująca ze Stingiem.
* The Waters Family, tworzyli chórki na potrzeby Michaela Jacksona, Paula Simona, Patti LaBelle i Donny Summer.
* Rose Stone, współpracowała z zespołem Sly & the Family Stone oraz z Eltonem Johnem.
* Janice Pendarvis, wokalistka wspierająca Stinga i Stevie Wondera.
REŻYSER – MORGAN NEVILLE
Przez ostatnie 18 lat Neville tworzył filmy o artystach, którzy mieli ogromny wpływ na muzykę 20. wieku. Był trzykrotnie nominowany do nagrody Grammy za filmy muzyczne (Respect Yourself: The Stax Records Story, Muddy Waters Can't Be Satisfied, Johnny Cash’s America) oraz otrzymał nagrodę Emmy za film Hank Williams: Honky Tonk Blues. Jego kolejny obraz Troubadours, z Jamesem Taylorem i Carole King, miał swoją premierę na Festiwalu Filmowym w Sundance w 2011 roku.
W 1999 roku Neville założył studio Tremolo Productions, które uznawane jest za największego producenta filmów dokumentalnych o kulturze. Wsród filmów wyprodukowanych przez niego są: Crossfire Hurricane o zespole The Rolling Stones (dla HBO), Beauty Is Embarrassing, The Cool School, Burn, Pearl Jam Twenty and The Union w reżyserii Camerona Crowe’a, The Night James Brown Saved Boston (dla VH-1), oraz Ray Charles America (A&E Indie Films). Obecnie pracuje nad filmem o rywalizacji między Gorem Vidalem i Williamem F. Buckley’em.
MUZYKA W FILMIE:
WALK ON THE WILD SIDE
Tekst: Lou Reed
Wydawca: Oakfield Avenue Music Ltd. (BMI)
Wykonawca: Lou Reed
Dzięki uprzejmości RCA Records Label
Za zgodą Sony Music Licensing
SLIPPERY PEOPLE
Tekst: David Byrne, Tina Weymouth, Chris Frantz i Jerry Harrison
Wydawca: WB Music Corp. (ASCAP) w imieniu własnym i Index Music, Inc. (ASCAP)
SILVER AND GOLD
Tekst: Bob Crosby, Henry Prichard i Del Sharbutt
Wydawca: Blue River Music, Inc. (BMI)
I DO THE SHIMMY SHIMMY
Tekst: Albert Shubert i Bill Massey
Wydawca: Fort Knox Music, Inc. (BMI) oraz Trio Music Company (BMI) c/o BMG Rights Management (US) LLC
DA DOO RON RON
Tekst: Jeff Barry, Ellie Greenwich i Philip Spector
Wydawca: Universal –Polygram International, Inc. (BMI), EMI Blackwood Music Inc. (BMI) i Trio Music Company (BMI) c/o BMG Rights Management (US) Sp. z o.o.
WHAT’D I SAY
Tekst: Ray Charles
Wydawca: Unichappell Music Inc. (BMI) oraz Mijac Music (BMI) c/o Sony/ATV Songs Sp. z o.o.
HE’S A REBEL
Tekst: Gene Pitney
Wydawca: Unichappell Music Inc. (BMI)
Wykonawca: The Crystals
Dzieki uprzejmosci EMI Blackwood Music Inc. w imieniu Phil Spector Records i Mother Bertha Music, Inc.
MAYBE GOD IS TRYING TO TELL YOU SOMETHING
Tekst: Andrae Edward Crouch, David Francis Del Sesto, Quincy D. Jones i William D. Maxwell
Wydawca: Universal Music Corp. w imieniu Warner Olive Music LLC (ASCAP)
LET’S MAKE A BETTER WORLD
Tekst: Earl King
Wydawca: Trick Bag, LLC d/b/a Shirley’s Music (BMI)
BOLD SOUL SISTER
Tekst: Ike Turner
Wydawca: Placid Music Corp. (BMI)
SPACE CAPTAIN
Tekst: Matthew Moore
Wydawca: Irving Music, Inc. (BMI)
Wykonawca: Joe Cocker w filmie “Mad Dogs and Englishmen”
Dzięki uprzejmości A&M Records
Pod licencją Universal Music Enterprises
Dzięki uprzejmości Straight Ahead Productions Ltd.
GIMME SHELTER
Tekst: Mick Jagger i Keith Richards
Wydawca: ABKCO Music, Inc. (BMI)
Wykonawca: The Rolling Stones
Dzięki uprzejmości ABKCO Music & Records, Inc.
www.abkco.com
HOUNDS OF WINTER
Muzyka i tekst: Sting
(c) 1996 Steerpike Ltd
Zarządzane przez EMI Music Publishing Limited
Wszelkie prawa zastrzeżone. Międzynarodowe prawa autorskie zabezpieczone. Wykorzystanie za zgodą.
YOUNG AMERICANS
Tekst: David Bowie
Wydawca: Jones Music America (ASCAP), zarzadzanie ARZO Publishing, Colgems-EMI Music Inc. (ASCAP) i Chrysalis Music Ltd. (PRS) c/o BMG Rights Management (US) LLC
WAH WAH
Tekst: George Harrison
Wydawca: Harrisongs, Ltd. (ASCAP)
SWEET HOME ALABAMA
Tekst: Edward C. King, Gary Robert Rossington i Ronnie Van Zant
Wydawca: Songs of Universal, Inc. (BMI) w imieniu swoim i EMI Longitude Music Co. (BMI) oraz Universal Music Corp. (ASCAP) w imieniu swoim oraz EMI Full Keel Music Co. (ASCAP)
Wykonawca: Lynyrd Skynyrd
Dzięki uprzejmości Geffen Records
Pod licencją Universal Music Enterprises
UP WHERE WE BELONG
Tekst: Jack Nitzsche, Will Jennings i Buffy Sainte-Marie
Wydawca: Sony/ATV Melody (BMI)
RIVER DEEP, MOUNTAIN HIGH
Tekst: Jeff Barry, Ellie Greenwich i Philip Spector
Wydawca: Universal - Songs of Polygram International, Inc. (BMI), EMI Blackwood Music Inc. (BMI) oraz Trio Music Company (BMI) c/o BMG Rights Management (US) LLC
SOUTHERN MAN
Tekst: Neil Young
Wydawca: Broken Arrow Music Corp. (BMI)
I’VE GOT DREAMS TO REMEMBER
Teksty: Otis Redding, Zelma Redding i Joe Rock
Wydawca: Irving Music, Inc. w imieniu East Memphis Music Corp. (BMI)
Wykonawca: Otis Redding
Dzięki uprzejmości Atlantic Recording Corp.
Za zgodą Warner Music Group Film & TV Licensing
CHRISTMAS (BABY PLEASE COME HOME)
Tekst: Jeff Barry, Ellie Greenwich i Philip Spector
Wydawca: Universal - Songs of Polygram International, Inc. (BMI), EMI Blackwood Music Inc. (BMI) oraz Trio Music Company (BMI) c/o BMG Rights Management (US) LLC
Wykonawca: Darlene Love
Dzięki uprzejmości EMI Blackwood Music Inc. w imieniu Phil Spector Records i Mother Bertha Music, Inc.
HOW CAN I EASE THE PAIN
Tekst: Narada Michael Walden i Lisa Melonie Fischer
Wydawca: WB Music Corp w imieniu Gratitude Music (ASCAP) oraz Universal Music Corp. (ASCAP) w imieniu własnym i Lynneliese Songs (ASCAP)
HOW SWEET IT IS (TO BE LOVED BY YOU)
Tekst: Lamont Dozier, Brian Holland i Eddie Holland
Wydawca: Stone Agate Music Corp. (BMI)
SURE ON THIS SHINING NIGHT
Kompozytorzy: Samuel Barber i James Agee
Wydawca: G. Schirmer, Inc. (ASCAP)
LEAN ON ME
Tekst: Bill Withers
Wydawca: Songs of Universal, Inc. w imieniu Interior Music Corp. (BMI)
A FINE, FINE BOY
Tekst: Jeff Barry, Ellie Greenwich i Philip Spector
Wydawca: Universal - Songs of Polygram International, Inc. (BMI), EMI Blackwood Music Inc. (BMI) oraz Trio Music Company (BMI) c/o BMG Rights Management (US) LLC
Dodatkowa Muzyka
"Monster Mash" 1962 Garpax Records/Capizzi Music Co, House of Paxton Music Press, Chrysalis One Songs
"That's Life" 1966 Reprise Records, Universal Polygram International Publishing Inc
"The Shoop Shoop Song (It's In His Kiss)" 1964 Vee-Jay Records/By the Bay Music Trio Music Company
"Love the One You're With" 1970 Gold Hill Music Dub Plate Music Publishers LTD
"Bad Girls" 1979 Universal Music Group, Earborne Music, Rick S Music Inc, Sweet Summer Night Music
"As Long As We've Got Each Other" 1985 Warner Bros. Entertainment Songs of Universal Inc Warner- Barham Music LLC, Warner Olive Music LLC
"Thriller" 1982 Epic, oddzial Sony BMG Music Entertainment, Rodsongs Rondor Music International Inc.
"Circle of Life" 1994 Walt Disney Records, Wonderland Music Company Inc
"I know how (to make you love me)" 1988 Nia Peeples Music, Universal Polygram International Publishinhg Inc.
Film Gila Friesena i Tremolo Production.
“Twenty Feet Stardom” 2013, Project B.S. LLC
