Jego twórczość uchodzi za nowoczesną skłonność do mieszania gatunków. "Niezależnie od tego, czy Różewicz pisze akurat wierszem, czy prozą, odnosimy wrażenie, że w każdym jego utworze przenikają się wszelkie rodzaje i gatunki literackie. Każdy utwór tego autora jest grą intertekstualną. Grą, którą poeta prowadzi z językiem, z polszczyzną, z czytelnikiem, z samym sobą, ze swoimi wcześniejszymi utworami." - pisze Janusz Drzewucki.
W opublikowanym przez Biuro Literackie zbiorze "Kup kota w worku" znalazł się utwór "przyj dziewczę przyj", którego adresatem - zdaniem Piotra Bratkowskiego - jest Dorota Masłowska:
"Ta polemika nie wzięła się tylko ze złośliwości Starego Poety wobec odnoszącej sukcesy młodej pisarki, lecz i z przekonania, że w zamienionym w śmietnisko świecie to właśnie 'poezja śmietnika' jest formą zdrady".
Wiąże się to z obawą, która z biegiem lat przekształciła się w retorykę, a która towarzyszy Różewiczowi nieustannie i zawiera się w pytaniu: co z poezją po Oświęcimiu - które dziś moglibyśmy przetransponować na kontrowersyjne: "co z poezją w dobie Internetu".
"Wycieczka do muzeum", to trzecia po "nauce chodzenia" i "Kup kota w worku" książka Tadeusza Różewicza we wrocławskiej oficynie. To także 8 książka w Biurowej serii "Proza".
Tadeusz Różewicz jest autorem ponad trzydziestu tomów poezji, kilkunastu dramatów i kilku zbiorów opowiadań; poetą, prozaikiem i dramaturgiem. Laureatem wielu nagród literackich zagranicznych i polskich:
Nagrody Polskiego PEN-Clubu (1997), Nagrody Ministra Kultury i Sztuki (1997), Nagrody Wielkiej Fundacji Kultury (2000), Nagrody Literackiej Nike (2000), "Złotego Berła" (2006), Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius (2008). Mieszka we Wrocławiu.
• W nowym zbiorze opowiadań Tadeusza Różewicza znajdziemy utwory bardzo znane, takie jak chociażby tytułowa "Wycieczka do muzeum", ale i teksty rozproszone, które ukazały się dotychczas tylko w czasopismach. (...) Nawet jeśli niektóre opowiadania znaliśmy, ułożone w taką całość tworzą spójny obraz. Teraz widać, jakim obserwatorem jest Różewicz. Dostajemy bowiem do rąk jeden z najbardziej przenikliwych portretów polskiego XX w.
Justyna Sobolewska
• Pozycja z całą pewnością ciekawa i ważna, nie tylko przez swoją zawartość, ale w dużej mierze przez kontekst. Oto przemówił bowiem Różewicz - poeta znany ze swej niechęci do publicznego wypowiadania się, poeta znany z ascetycznej formy swoich wypowiedzi, zawierających mocno ironiczne patrzenie na rzeczywistość.
Marcin Malczewski
• Co mnie w tym czytaniu zadziwia, to poczucie przewagi Widzianego i Opisanego przez Różewicza, nad tym, w czym jestem - też przecież widząc i ("w sobie") opisując. Może to tajemnica wyjątkowej czułości dla ludzi i rzeczy, takiej czułości, która rzeczywiście staje się w s p ó ł c z u c i e m ?
Bogusław Kierc
Spis treści
Czerwone pieczęcie
Wspomnienie z roku 1929
Banan
Grzech
Opadły liście z drzew
Synowie
Nowa szkoła filozoficzna
W najpiękniejszym mieście świata
Tylko tyle
Wycieczka do muzeum
Ta stara cholera
Na placówce dyplomatycznej
Strawiony
Strahovski Kamieniołom
Napiwek
Stare młode serce
Śmierć w starych dekoracjach
bez odwołania
Wydawca: Biuro Literackie, Wrocław 2010
