60. rocznica urodzin Ewy Dałkowskiej

Dałkowska jest absolwentką PWST w Warszawie (1972). Ukończyła także polonistykę na UW (1970). W latach 1972-74 występowała w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach.

Od 1974 roku jest aktorką warszawskiego Teatru Powszechnego w Warszawie. Zaangażował ją reżyser, ówczesny dyrektor teatru
Powszechnego i jego obecny patron - Zygmunt Huebner.

"Pionierskie czasy, dziewicze warunki. A ja szczypałam się,
widząc gwiazdy. Nie wierzyłam, że Franek Pieczka albo Wojtek
Pszoniak to osoby z krwi i kości. Mieliśmy do czynienia z cudem.
Huebner przy każdej premierze był jakby natchniony. Trafiał z
wielką intuicją w potrzeby widzów" - mówiła Dałkowska o swoich
początkach w Powszechnym w jednym z wywiadów prasowych.

Na deskach Powszechnego aktorka zagrała szereg ról, zarówno w
repertuarze klasycznym, jak i współczesnym, m.in. w "Kordianie" i
"Balladynie" Juliusza Słowackiego, "Spiskowcach" wg Josepha
Conrada, "Nocy trybad" Per Olova Enquista, "Garderobianym" Ronalda Harwooda.

W stanie wojennym grała w niezależnym Teatrze Domowym, którego była współtwórczynią. Działalność teatru została zainaugurowana 1 listopada 1982 roku w mieszkaniu Dałkowskiej. Do roku 1989 Domowy pokazał około 150 przedstawień - głównie w prywatnych mieszkaniach, ale także w salach parafialnych i w plenerze.

Za zaangażowanie w działalność opozycyjną w okresie stanu
wojennego Dałkowska została odznaczona w marcu medalem Gloria Artis, przyznawanym przez ministra kultury.

Artystka ma na swoim koncie również liczne role filmowe m.in. w
"Nocach i dniach", "Bez znieczulenia", "Kobiecie z prowincji",
"Korczaku" i "Sprawie Gorgonowej" - filmie opartym na prawdziwej
historii guwernantki oskarżonej o zabicie nastoletniej
podopiecznej, która wstrząsnęła przedwojenną Polską.

Dałkowska zalicza się do aktorek śpiewających. Śpiewała w
Kabarecie Pod Egidą Jana Pietrzaka i na wrocławskich przeglądach
Piosenki Aktorskiej. Przygotowuje także własne recitale - m.in.
"To śpiewała Ordonka" i "Artysta z ręką w nocniku".