15.03.2015
Christina Pluhar – Purcell: Music for A While
Stylistyka L’Arpeggiaty, uwielbiana przez publiczność na całym świecie, jest idealną miksturą artystycznego kunsztu z bezpretensjonalną emocjonalnością.
Niezwykle klimatyczna płyta oscylująca pomiędzy stylistyką muzyki dawnej i jazzu z domieszką latynoskiego folkloru. W albumie znajdziemy improwizacje oparte na tematach i motywach zaczerpniętych z muzyki Henry’ego Purcella. Wyjątkowe aranżacje są jednocześnie nasycone emocjami i szczególną muzykalnością, lecz także wyciszając. Delikatnie kołyszą umysł i stabilizują nasze zmysły.
Po zniewalającym „Mediterraneo”, wydanym w 2013 roku, Christina Pluhar wraz ze swoim zespołoem L’Arpeggiata oraz (ponownie) we współpracy z Philippe Jaroussky’m, Raquel Anduezą oraz Voncenzo Capezzuto, przenosi się w chłodniejszy klimat Anglii z „Music for a while” – albumem opracowanym na podstawie wdzięcznej a zarazem niezwykle poruszającej muzyki Henry’ego Purcella.
Uważany często za najwybitniejszego brytyjskiego kompozytora, Purcell |(1659-1695) wydaje się wprost idealny dla estetyki L’Arpeggiaty. Chętnie uwypuklane przez niego ostinatowe figury w podstawie basowej stanowią znakomity punkt wyjścia dla urzekających świeżością improwizacji.
Tracklisting
MUSIC FOR A WHILE
Improvisations on Henry Purcell
1. ‘Twas within a furlong
2. Music for a while
3. Strike the viol
4. An Evening Hymn upon a Ground
5. In vain the am’rous flute
6. A Prince of glorious race descended
7. Oh solitude, my sweetest choice
8. When I am laid in earth (Dido’s Lament)
9. Wondrous machine
10. Here the deities approve
11. Ah ! Belinda
12. Hark ! how the songsters of the grove
13. One charming night
14. Man is for woman made
15. O let me weep (The Plaint)
16. Curtain Tune on a Ground
BONUS TRACK :
17. Halleluja (Leonard Cohen)
Philippe Jaroussky – countertenor
Raquel Andueza – soprano
Vincenzo Capezzuto – alto
Dominique Visse – countertenor
Gianluigi Trovesi – clarinet
Wolfgang Muthspiel – acoustic guitar & electric guitar
L’Arpeggiata - Christina Pluhar
08.03.2015
World Opera Stars: Ewa Podleś live with Poznań Philharmonic Orchestra
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Poznańskiej - conductor Łukasz Borowicz, Ewa Podleś - contralto
Tracks:
Gioacchino Rossini
1 Overture to Iphigénie en Aulide 6:55
Christoph Willibald Gluck
2 Orpheus’ recitative and aria Malheureux, que j’ai fait - J’ai perdu mon Eurydice from Orphée et Eurydice 5:43
Gioacchino Rossini
3 Overture to Aureliano in Palmira 6:56
Gioacchino Rossini
4 Cyrus’ aria Ciro infelice from Ciro in Babilonia 9:54
Gaetano Donizetti
5 Orsini’s toast from Lucrezia Borgia 3:25
Sergiusz Prokofiew
6 Aria from the cantata Alexander Nevsky 7:24
Amilcare Ponchielli
7 Aria of La Cieca Voce di donna from La Gioconda 4:08
Pietro Mascagni
8 Intermezzo from Cavalleria rusticana 3:41
Giuseppe Verdi
9 Azucena’s aria Introduction 1:10
Giuseppe Verdi
10 Azucena’s aria Stride la vampa from Il Trovatore 3:04
Jules Émile Massenet
11 Tirade of Madame de la Haltiere from Cendrillon 2:54
Gioacchino Rossini
12 Isabella’s aria Cruda sorte from L’Italiana in Algeri 4:18
22.02.2015
Sonya Yoncheva - Paris, mon amour
Tracklista:
1. Jules Massenet: Hérodiade: Celui dont la parole
2. Giacomo Puccini: Le Villi: Se come voi piccina io fossi
3. Charles Gounod: Sapho: Où suis-je?
4. Jules Massenet: Le Cid: Pleurez mes yeux
5. Jacques Offenbach: Les Contes D'hoffmann: Elle a fui la tourterelle
6. Giacomo Puccini: La Bohème: Donde lieta usci
7. Jules Massenet: Thaïs: C'est toi, mon père
8. Giuseppe Verdi: La Traviata: Sempre libera
9. André Messager: Madame Chrysanthème: Le jour sous le soleil béni
10. Charles Lecocq: Les Cent Vierges: O Paris, gai séjour de plaisir
15.02.2015
Zupełnie inna Operowa Niedziela na pożegnanie Karnawału!
W ostatnią niedzielę karnawału zapraszam na rozmowę z Jurkiem Dybałem, muzykiem Filharmoników Wiedeńskich, dyrektorem orkiestry Sinfonietta Cracovia, który opowie nam o tym, jak się bawić i grać w wiedeńskim stylu.
Posłuchamy też wspólnie albumu z zarejestrowanym ostatnim Koncertem Noworocznym z Wiednia.
Zapraszam 15 lutego o godzinie 21:00, Jowita Dziedzic-Golec.
New Year's Concert 2015
Zubin Mehta / Vienna Philharmonic
Koncert Noworoczny z Wiednia jest jednym z najstarszych i najbardziej spektakularnych wydarzeń muzycznych w roku. W swojej ponad siedemdziesięcioletniej historii orkiestrę prowadziło wielu najwybitniejszych dyrygentów na świecie. To tradycyjne wydarzenie od 1 stycznia 1941 roku traktowane jest jako oficjalna inauguracja światowego roku muzycznego. Dzięki transmisjom radiowym i telewizyjnym koncert dociera do odbiorców w 90 krajach świata.
W 2015 roku do zadyrygowania orkiestrą Wiedeńskich Filharmoników zaproszony został wybitny dyrygent hinduskiego pochodzenia – Zubin Mehta. Jest to już piąte zaproszenie tego dyrygenta.
Tracklista:
Franz von Suppé
Ouvertüre Ein Morgen, ein Mittag, ein Abend in Wien
Johann Strauß Sohn
Märchen aus dem Orient. Walzer, op. 444
Josef Strauß
Wiener Leben. Polka francaise, op. 218 *
Eduard Strauß
Wo man lacht und lebt. Polka schnell, op. 108 *
Josef Strauß
Dorfschwalben aus Österreich. Walzer, op. 164
Johann Strauß Sohn
Vom Donaustrande. Polka schnell, op. 356
Johann Strauß Sohn
Perpetuum mobile, op. 257
Johann Strauß Sohn
Accelerationen. Walzer, op. 234
Johann Strauß Sohn
Elektro-magnetische Polka, op. 110
Eduard Strauß
Mit Dampf. Polka schnell, op. 70
Johann Strauß Sohn
An der Elbe. Walzer, op. 477 *
Hans Christian Lumbye
Champagner-Galopp
Johann Strauß Sohn
Studenten-Polka, op. 263 *
Johann Strauß Vater
Freiheits–Marsch, op. 226 *
Johann Strauß Sohn
Wein, Weib und Gesang. Walzer, op. 333
Eduard Strauß
Mit Chic. Polka schnell, op. 221
08.02.2015
To będzie specjalne wydanie Operowej Niedzieli z udziałem reżysera Mariusza Trelińskiego i Waldemara Dąbrowskiego dyrektora artystycznego i naczelnego TW/ON w Warszawie.
W minionym tygodniu 29 stycznia w Metropolitan Opera w Nowym Jorku odbyła się premiera dyptyku "Jolanta/Zamek Sinobrodego" w reżyserii Mariusza Trelińskiego. Publiczność przyjęła spektakl owacjami na stojąco. To pierwsza wspólna produkcja nowojorskiej Met i Teatru Wielkiego - Opery Narodowej w Warszawie. Orkiestrą Met dyrygował Walerij Giergijew. Partie tytułowej Jolanty śpiewała Anna Netrebko, a w rycerza Vaudemonta wcielił się Piotr Beczała. W "Zamku Sinobrodego" jako Judyta wystąpiła Niemka Nadja Michael.
14 lutego w cyklu "Met: Live in HD" widzowie wybranych kin w kilkudziesięciu krajach, także w Polsce, obejrzą transmisję "Jolanty/Zamku Sinobrodego". Pokaże ją także Teatr Wielki - Opera Narodowa.
A już w tę niedzielę dowiemy się jak przebiegały przygotowania do premiery, jak komentowano inscenizację w operowych kuluarach, na salonach i na łamach amerykańskiej prasy, oraz czy to wydarzenie ma szansę utorować drogę do wystawienia polskiej opery na scenie słynnej MET.
Zapraszam, Jadwiga Polus.
Tchaikovsky: Iolanta
JOLANTA, opera liryczna Piotra Czajkowskiego w jednym akcie
Galina Gorchakova (Iolanta), Gegam Grigorian (Vaudemont), Dmitri Hvorostovsky (Robert), Larissa Diadkova (Martha), Tatiana Krastsova (Brigitta), Olga Korzhenskaya (Laura), Gennadi Bezzubenkov (Bertrand), Nikolai Gassiev (Almeric), Sergei Alexashkin (King Rene), Nikolai Putilin (Ibn-Hakia)
Orchestra of the Kirov Opera, St. Petersburg, Kirov Orchestra, St Petersburg, Kirov Chorus, St Petersburg, Valery Gergiev
Tytułowa Jolanta to żyjąca w odosobnieniu niewidoma dziewczyna, nad losem której czuwają dwie nianie, Marta i Bertranda. Bohaterka jest córką króla Prowansji, René, który wraz ze służbą pieczołowicie ukrywa przed nią sekret jej ślepoty w obawie, że Jolanta nie poradziłaby sobie z prawdą. Król rozkazał także, aby nikt, pod groźbą kary śmierci, nie wchodził do pałacowych ogrodów, w których przebywa Jolanta, odcinając w ten sposób córkę od świata. Mauretański mędrzec Ibn-Hakia orzeka, że Jolanta ozdrowieje pod warunkiem, że pozna prawdę i zechce odzyskać wzrok. Król odrzuca to rozwiązanie. O ślepocie nie wie także Robert, któremu została przyrzeczona ręka Jolanty, a który, wraz z przyjacielem, hrabią Vaudémontem, przyjeżdża do króla prosić go o zwolnienie ze ślubów, gdyż kocha inną. Gdy w pałacu natykają się na śpiącą Jolantę, Robert jak najszybciej chce uciec, ale jego przyjaciel nie może oderwać wzroku od dziewczyny. Gdy ta się budzi, Robert prosi ją, by podała mu czerwoną różę, ta jednak dwukrotnie podaje mu białą. W jednej chwili dla obojga wszystko staje się jasne. Vaudémont odkrywa przed Jolantą sekret istnienia świata, który można zobaczyć; w tym momencie pojawiają się król i Ibn-Hakia. Jolanta wyjawia, co odkryła, a René, chcąc wykorzystać sytuację i pomóc córce wyzdrowieć, skazuje jej ukochanego na śmierć. Vaudémont może uniknąć swego losu tylko wtedy, gdy Jolanta odzyska wzrok. Dziewczyna, pragnąc ocalić hrabiego, decyduje się na leczenie. Równolegle król wyjaśnia mu fortel i uspokaja go co do jego losu, a ten prosi go o rękę Jolanty. Na przeszkodzie stoi jednak jeszcze kwestia honorowa, czyli przyrzeczenie ręki Jolanty Robertowi, ten jednak zrzeka się jej. Historię dopełnia radosna nowina: Jolanta widzi, zabieg się udał! Królewna odkrywa na nowo swoje otoczenie i bliskich, a w finale wszyscy śpiewają, zaintonowany przez dziewczynę, hymn do Boga.
01.02.2015
Piotr Beczała – „Twoim jest serce me”
Pochodząca z operetki "Kraina uśmiechu" Franza Lehára aria "Twoim jest serce me" stała się największym przebojem w całej karierze wokalnej Richarda Taubera. Artysta wykonywał ją tysiące razy, w wielu językach. Niegdyś zapytano go o ewentualne znużenie tak częstym śpiewaniem tego utworu. Odrzekł wtedy: „W lustro także spoglądamy każdego dnia“.
W hołdzie Richardowi Tauberowi –
Piotr Beczała śpiewa
przeboje legendarnego
austriackiego tenora:
arie operetkowe,
kompozycje filmowe,
popularne piosenki.
http://www.rmfclassic.pl/polecamy/Plyty,7/Piotr-Beczala-Twoim-jest-serce-me,19703.html
25.01.2015
Hanna Glawari - Felicity Lott
Graf Danilo Danilowitsch - Thomas Hampson
Valencienne - Elzbieta Szmytka
Camille de Rosillon - John Aler
Viscomte Cascada - Kurt Azesberger
Baron Mirko Zeta - Robert Poulton
Raoul de St. Brioche - Rudolf Schasching
Kromow - Stuart MacIntyre
The Glyndebourne Chorus
The London Philharmonic
Franz Welser-Most
Wesoła wdówka (Die lustige Witwe) – operetka Franciszka Lehára w trzech aktach z 1905 roku. Premiera miała miejsce w Wiedniu w Theater an der Wien 30 grudnia 1905 roku. Libretto zostało napisane przez Victora Léon i Leo Steina.
AKT I W salonach poselstwa Pontevedry w Paryżu – wielkie przyjęcie z okazji urodzin księcia Pontevedry. Poseł baron Mirko Zeta podejmuje szampanem zaproszonych gości, ale trapi się z powodu depeszy, jaką otrzymał z kraju właśnie tego dnia: Hanna Glawari, wdowa po bankierze Pontevedry, jedyna spadkobierczyni 20 milionów dolarów, wyjechała do Paryża. A jej pieniądze muszą pozostać w księstwie; minister skarbu poleca uważnie zająć się młodą wdówką. Idzie po prostu o to, aby Glawari nie wydała się ponownie za obcokrajowca, na co najprawdopodobniej ma ochotę. Była jeszcze niedawno córką ubogiego dzierżawcy, wyszła za mąż na największego bogacza w księstwie, który… zmarł po ośmiu dniach małżeństwa. Zostawił ją młodą, piękną, z milionami i – wolną. Glawari otrzymała zaproszenie na dzisiejsze przyjęcie do poselstwa, baron Zeta nie myśli więc tracić ani chwili; każe sprowadzić młodego sekretarza poselstwa, sympatycznego utracjusza, hrabiego Daniłę – w nim widząc jedyny ratunek ojczyzny. On musi zająć się Hanną! Wieść o milionach ożywiła także wszystkich Francuzów zebranych w poselstwie nadzieją poznania i oczarowania Hanny. Jeden tylko Kamil de Rosillon ma kogo innego w głowie i w sercu: kocha się w Walentynie, żonie barona Zety. Walentyna jednak bohatersko odpiera jego zaloty: „Ja twarde zasady mam; przysięgłam w nich wytrwać – i trwam!” Kancelista poselstwa, Niegus, wysłany po hrabiego Daniłę, odnalazł go niezbyt trzeźwego, u Maxima; polecił mu wytrzeźwieć i przybyć natychmiast w celu ratowania ojczyzny. Daniło powinien zatem niedługo przyjść, natomiast Hanna już jest. Panowie witają ją oszałamiającymi komplementami; Hanna, dobrze zorientowana w ich zamiarach, odpowiada: „Dlaczego wszyscy do mnie lgną i o co idzie bój? Czy tylko o urodę mą, czy o majątek mój?” Panowie wyrywają sobie jej karnet, zapisując się do wszystkich tańców, Walentyna zaś przedstawia jej i poleca Kamila. Chcąc odwrócić od siebie ewentualne mężowskie posądzenia o flirt, zamierza przystojnego Francuza wyswatać z Hanną – chociaż to przecież wbrew interesom państwa, a i nie po myśli samego Kamila. Hanna idzie ostatecznie tańczyć z baronem, a do salonu wtacza się wreszcie Daniło, wspominając miłe chwile spędzone u Maxima („Wieczorem jest Maxim”). Rozmarzony wspomnieniami, a jeszcze bardziej alkoholem, układa się do drzemki. W zaśnięciu przeszkodziła mu Walentyna, szukająca swego pozostawionego gdzieś wachlarza, na którym Kamil spisał miłosne wyznanie; gdyby ten wachlarz wpadł w ręce męża! W chwilę po niej – pojawia się Hanna. Okazuje się, że kiedyś Hannę i Daniła łączyła miłość; na ich małżeństwo nie zezwolił jednak stryj Daniła, nie życząc sobie, aby hrabia poślubił biedną dziewczynę z ludu. Wtedy to właśnie Hanna, chcąc ratować dzierżawę ojca, wyszła za bankiera. Teraz, gdy jest najbogatszą kobietą w księstwie, stryj Daniła nie miałby nic przeciw ich małżeństwu, ale honor Daniła nie pozwoliłby poprosić ją o rękę. Daniło nie chce znaleźć się w sytuacji łowcy posagów; oświadcza Hannie, że nigdy nie usłyszy z jego ust: „kocham”, choć przecież kocha ją nadal. Tymczasem baron Zeta, nie orientując się zupełnie w powiązaniach swej żony z Kamilem, oddaje Walentynę pod jego opiekę, pragnąc dyskretnie porozmawiać z Daniłem i nakłonić go do małżeństwa z Hanną – dla dobra ojczyzny. Daniło kategorycznie odmawia, przyrzeka jednak baronowi, że w każdym razie nie dopuści do małżeństwa pani Glawari z obcokrajowcem… Orkiestra gra białego walca. Hanna ma wybrać kogoś z tłumu nadskakujących jej mężczyzn i – wybiera stojącego na uboczu Daniła. On chce się ustrzec przed wspólnym tańcem; proponuje odkupienie tego walca przez innych na… cele dobroczynne. Kto da parę tysięcy, ten zatańczy z Hanną! Ale na takie dictum wszyscy się wycofują i ostatecznie Daniło bierze Hannę w ramiona.
AKT II W swym paryskim pałacyku Hanna ogląda kwiaty, jakie nadesłali je wielbiciele. Zatrzymuje się dłużej nad koszem od Daniła; śpiewa pieśń o rusałce („Wilio, o Wilio…”). Schodzą się goście, wśród nich baronostwo Zeta; baron nadal snuje swój plan wyswatania Hanny z Daniłem, tym bardziej, iż książę coraz usilnie nalega na sfinalizowanie sprawy dwudziestu milionów. Swej małżonce poleca zająć się najgroźniejszym – jego zdaniem – rywalem Daniła, Kamilem de Rosillon. Ale oto baron wpada na trop nowej intrygi. Niegus doniósł mu, iż Kamil wcale nie kandyduje do ręki Hanny, kocha bowiem jakąś inną, zamężną damę. Którą? To właśnie baron pragnie teraz wyśledzić – nie wiedząc naturalnie, iż chodzi o jego własną żonę. Daniło, który nadszedł tymczasem, sprytnym manewrem usuwa z drogi dwu natrętnych adoratorów Hanny: St. Brioche’a i Cascadę. Hanna widzi, iż Daniło kocha ją i jest o nią zazdrosny. Sama kocha go także, lecz nie umie nakłonić hrabiego do wyznań miłosnych. Natomiast Walentyna i Kamil spotykają się potajemnie w ogrodowej altance. Walentyna odnajduje wreszcie nieszczęsny wachlarz; krążył z rąk do rąk wśród całego towarzystwa, budząc podejrzenia w stosunku do coraz to innych pań. Kamil obsypuje Walentynę komplementami, ona jednak nie zezwala mu na nic, pełna obaw. Ich schadzkę podpatrzył Niegus; nie chce wpuścić do altanki zmierzającego tam barona, boi się wyznać, którą damę podejmuje tam pan Rosillon. Zeta, podniecony możliwością rozszyfrowania tajemnicy Kamila, poleca Niegusowi obstawić drugie wyjście z altanki. Gdy jednak sytuacja staje się bardzo groźna, bo podpatrujący przez dziurkę od klucza baron rozpoznaje już właściwie własną żonę, Niegus tylnym wyjściem wyprowadza z altanki Walentynę, a na jej miejsce wprowadza Hannę. Hanna z Kamilem wychodzą; baronowa jest uratowana, lecz Daniło widzi ich razem i wścieka się z zazdrości. Zdając sobie z tego sprawę, Hanna chce go jeszcze bardziej zirytować i ogłasza swe zaręczyny z osłupiałym Kamilem…
AKT III Jeden z pałacowych salonów przemieniono w salę kabaretową – jak u Maxima. Sprowadzono nawet gryzetki – po prostu Hanna pragnie, aby Daniło czuł się u niej… jak w domu, i z pomocą Niegusa zainscenizowała tu cały kabaret. Daniło niby to bawi się z gryzetkami, ale wreszcie nie wytrzymuje i oświadcza Hannie, że zabrania jej wychodzić za Rosillona. Zabrania, ponieważ jej miliony powinny pozostać w kraju! Hanna już dawno przejrzała jego grę, stara się doprowadzić go do wyznań, lecz Daniło jest uparty, wystrzega się zwierzeń. Usta milczą i tylko dusza śpiewa – kochaj mnie… Hanna ostatecznie przyrzeka mu, że nie poślubi Rosillona; gdy Daniło z dumą oświadcza to baronowi, ten dochodzi do wniosku, że widocznie wówczas, w pawilonie, Hanna jednak ratowała tylko z opresji jego żonę – jego podejrzenia były więc słuszne! W tej sytuacji baron czuje się zwolniony z przysięgi małżeńskiej składanej Walentynie i prosi – dla dobra ojczyzny! – o rękę Hanny. Hanna wyjaśnia mu wówczas, iż te desperackie oświadczyny nie uratują skarbu państwa Pontevedro: testament jej zmarłego męża mówi bowiem wyraźnie, że z chwilą ponownego zamążpójścia Hanny cały jej majątek przepada… To zamyka usta baronowi, ale otwiera usta Daniłowi; teraz nie musi jeż mieć żadnych skrupułów i oświadcza się jej natychmiast! Zostaje przyjęty, po czym Hanna uzupełnia swą informację: cały jej majątek przepada… na rzecz drugiego męża! Szczęście jest więc pełne. Baron odnajduje wprawdzie na nieszczęsnym wachlarzu wyznanie Kamila, lecz i odpowiedź swej żony: „Jestem wierną małżonką!” – a to całkowicie go uspokaja. Krótko mówiąc – Ach, kobiety, kto poznać was chce, niech na długo zapomni o śnie.
Lucjan Kydryński „Przewodnik operetkowy”, PWM 1994.
18.01.2015
Johann II Strauss: Die Fledermaus (Zemsta nietoperza)
Operetka w 3 aktach
Libretto: Karl Haffner, Richard Genée wg sztuki Rodericha Benedixa Das Gefängnis
i wodewilu Meilhaca i Halévy'ego Le Réveillon
Przekład: Julian Tuwim
Prapremiera: Wiedeń, 5 IV 1874
Premiera polska: Warszawa, 6 IX 1877
Gabriel von Eisenstein: Nicolai Gedda
Rosalinde: Anneliese Rothenberger
Adele: Renate Holm
Prinz Orlofsky: Brigitte Fassbaender
Alfred: Adolf Dallapozza
Dr. Falke: Dietrich Fischer-Dieskau
Frank: Walter Berry
Ida: Senta Wengraf
Frosch: Otto Schenk
Dr. Blind: Jurgen Forster
Iwan: Gerd W. Dieberitz
Willi Boskovsky, Vienna Symphony Orchestra
Streszczenie libretta
Akcja rozgrywa się pod koniec XIX w. w miejscowości kuracyjnej pod Wiedniem
Akt I
W willi bankiera Gabriela von Eisenstein pokojówka Adela czyta list od siostry, tancerki Idy. Ida zaprasza ją na bal, który tego wieczora wydaje książę Gigi Orlovsky. Jednocześnie z ulicy dobiega pieśń; to Alfred, „przeszły przyszły", czyli były narzeczony Rozalindy, żony Eisensteina, stara się skokietować dawną ukochaną brzmieniem swego głosu i pełnym uwielbienia tekstem pieśni. Rozalinda, przerażona niespodziewanym zjawieniem się Alfreda, pełna obaw, aby nie zetknął się z jej mężem, przyrzeka mu spotkanie wieczorem, oboje wiedzą bowiem, że Eisenstein ma jeszcze dziś iść na pięć dni do więzienia, skazany za uderzenie poborcy podatkowego. Adela, marząc o balu u księcia, prosi Rozalindę o zwolnienie na wieczór i noc, pragnie jakoby zająć się chorą ciocią. Rozalinda początkowo odmawia, potem jednak pozwala jej iść - lepiej, aby nikt nie widział wieczornej wizyty Alfreda.
Tymczasem z rozprawy sądowej powraca Eisenstein z mecenasem Blindem. Wskutek fatalnej obrony Blinda i nerwów Eisensteina oskarżonemu dołożono jeszcze trzy dni aresztu za obrazę sądu. Odsiadywanie kary ma rozpocząć za kilka godzin ... Z ponurego nastroju wybawia go przyjaciel, dr Falke. Radzi, aby Eisenstein poszedł do więzienia rano, natomiast noc spędził na balu u księcia Gigi - naturalnie w tajemnicy przed żoną. Nie musi przyjaciela namawiać zbyt długo ...
Rozalinda jest wprawdzie zdziwiona, że mąż idzie do więzienia we fraku, cylindrze i lakierkach, lecz Eisenstein uspokaja ją dewizą dżentelmena: "chociaż los czarny, to gors śnieżny". Wychodzi, wkrótce potem wychodzi i Adela, przybywa natomiast Alfred. Oboje z Rozalindą zasiadają do kolacji, Rozalinda w negliżu, Alfred w szlafroku jej męża. Nagle przybywa niespodziewany gość - dyrektor więzienia, Frank, przychodzi, aby osobiście doprowadzić Eisensteina do celi. Zaskoczona w dwuznacznej sytuacji Rozalinda błaga Alfreda, aby jej nie kompromitował i - grając rolę jej męża - poszedł odsiedzieć karę zamiast niego. Alfred, chociaż niechętnie, to jednak godzi się z losem i Frank zabiera go ze sobą, pewny, że aresztował Eisensteina ....
A k t II
Na balu u księcia zbiera się ciekawe towarzystwo: obok wytwornych dam i panów, także młodziutkie tancerki z opery, wśród nich Ida ze swą siostrą Adelą, ubraną w suknię Rozalindy. Dr Falke objaśnia niezbyt lotnemu księciu Orlovsky'emu intrygę, w którą wplątał grono swych znajomych, chcąc zemścić się za przykry kawał, jaki Eisenstein zrobił mu w poprzednim karnawale. Po karnawałowej maskaradzie, nad ranem, zostawił Falkego pijanego, w kostiumie nietoperza, w samym środku Prateru. Doktor musiał na piechotę powracać - w przebraniu nietoperza - do domu, wśród śmiechu i docinków rozbawionej gawiedzi. Teraz - "nietoperz" postanowił omotać przyjaciela siecią skomplikowanej intrygi. Zaprosił tu na bal Idę z Adelą, dyrektora więzienia, a także ... Rozalindę, która ma przybyć w masce i udawać węgierską hrabinę.
Intryga na razie przebiega zgodnie z planem. Eisenstein zaczyna asystować atrakcyjnej Adeli, nie wiedząc oczywiście, że flirtuje z własną pokojówką, potem zaś - nie tai swego entuzjazmu dla damy w tajemniczej masce, nie zdając sobie sprawy, że ukrywa się pod nią jego własna żona. Rozalinda cierpliwie wysłuchuje zalotów męża, po czym, wykorzystując sprzyjającą sytuację, zabiera mu piękny zegarek.
Zabawa nabiera coraz większego rozmachu, dwie osoby muszą ją jednak skoro świt opuścić: dyrektor Frank i Eisenstein, którzy - obaj incognito - zdążyli się na balu serdecznie zaprzyjaźnić. Obaj teraz, nie wiedząc o tym, zdążają w to samo miejsce: jeden do pracy, drugi do celi ...
Akt III
W więzieniu jest tylko jeden więzień: rozśpiewany Alfred, i jeden strofujący go dozorca - zupełnie pijany Frosch. Nadchodzi, prosto z balu, dyrektor Frank, a później także Ida i Adela. Frank zdradził im bowiem swe incognito i obiecał protekcję w teatrze, że zaś Adela pragnie zostać aktorką, przyszła, by od razu "na gorąco" dopilnować sprawy.
Frank przyjmuje je bardzo serdecznie, zaraz jednak musi dziewczęta ukryć w wolnej celi, nadchodzi bowiem kolejny gość: Eisenstein. Obaj panowie zadziwieni są spotkaniem w tak nieoczekiwanym miejscu: wyjaśniwszy sobie, kim są, dziwią się jeszcze bardziej: dyrektor oświadcza bowiem Eisensteinowi, że ... Eisensteina sam zabrał wczoraj do więzienia z jego domu, gdzie zastał go w szlafroku, w czułym sam na sam z żoną. Nadchodzi mecenas Blind. Eisenstein chcąc dociec, kto kryje się pod jego nazwiskiem, przebiera się za sądowego aplikanta i wraz z Blindem przesłuchuje Alfreda. Oczywiście szybko orientuje się w czym rzecz, zarzuca zdradę Rozalindzie, która też tu przybywa, chcąc załatwić zwolnienie Alfreda. Oboje ze śpiewakiem nie mogą już teraz ukryć swego wieczornego tête-a-tête, ale z kolei Rozalinda oskarża męża o fałsz i zdradę - na dowód pokazując mu zabrany na balu zegarek.
Na koniec - zjawia się Falke i wyjaśnia intrygę zaaranżowaną z zemsty. Alfred sprytnie podciąga i swoje spotkanie z Rozalindą pod ową "zemstę nietoperza", wszystko więc kończy się dobrze. Oszołomiony Eisenstein przeprasza Rozalindę i uzyskuje przebaczenie, Adelą zaś obiecują się zająć i książę, i Frank ...
(na podstawie Przewodnika operetkowego, L. Kydryńskiego, PWM, 1994)
11.01.2015
Jonas Kaufmann: "Du Bist Die Welt Für Mich"
1. Paganini: "Gern hab ich die Frau'n geküsst"
2. Ein blonder Traum: "Irgendwo auf der Welt"
3. Der singende Traum: "Du bist die Welt für mich"
4. Frasquita: "Hab' ein blaues Himmelbett"
5. Liebeskommando: "Im Traum hast Du mir alles erlaubt"
6. Gräfin Mariza: "Grüß mir mein Wien"
7. Das Land des Lächelns: "Dein ist mein ganzes Herz!"
8. Ein Lied geht um die Welt
9. Giuditta: "Freunde das Leben ist lebenswert!"
10. Victor und ihr Husar: "Reich mir zum Abschied noch einmal die Hände"
11. Im weißen Rössl: "Es muss was Wunderbares sein"
12. Die Blume von Hawaii: "Diwanpüppchen"
13. Das Lied ist aus: "Frag nicht, warum ich gehe"
14. Das Lied einer Nacht: "Heute Nacht oder nie"
15. Die große Sünderin: "Das Lied vom Leben des Schrenk"
16. Die tote Stadt: "Glück, das mir verblieb"
4.01.2014
Bal maskowy
Giuseppe Verdi: Un ballo in maschera
Placido Domingo, Katia Ricciarelli, Renato Bruson, Ruggero Raimondi, Edita Gruberova, Elena Obraztsova, Giovanni Foianim, Claudio Abbado
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Antonio Somma
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Bostonie pod koniec XVII w.
Akt I Odsłona 1 Hrabia Ryszard Warwick - gubernator Bostonu na przedłożonej mu w czasie audiencji liście zaproszonych na bal maskowy dostrzega ze wzruszeniem imię Amelii, żony swego adiutanta, Renata. Od Renata właśnie dowiaduje się hrabia o stronnictwie chcącym jego zguby. Wierny oficer błaga o ostrożność. Ryszard, który ma podpisać wyrok skazujący na wygnanie indiańską wróżkę, Ulrykę, postanawia zbadać sprawę osobiście. Odsłona 2 Hrabia w przebraniu spieszy do chaty Ulryki. Słyszy prośbę Amelii o ziele leczące z nieszczęśliwej miłości. Hrabia od dawna kocha skrycie żonę Renata - słysząc, że jego miłość jest wzajemna, postanawia czuwać nad ukochaną podczas wyprawy po magiczne ziele. Nadchodzi świta hrabiego, Amelia oddala się, Ryszard zaś prosi starą Indiankę o wróżbę. Ulryka przepowiada mu śmierć. Zada ją ten, któremu pierwszemu poda rękę. Wtem nadbiega Renato. Hrabia odruchowo wyciąga dłoń na powitanie druha. Dworzanie są przerażeni, gubernator jednak śmieje się z ich obaw.
Akt II Amelia pełna trwogi błądzi po dzikiej okolicy. Zbliża się Ryszard, daje się poznać ukochanej - i oboje wreszcie wyznają sobie miłość. Wtem zjawia się Renato ostrzegając o nadchodzących spiskowcach. Nie poznaje Amelii, której twarz kryje welon, i przyrzeka odprowadzić ją do Bostonu. Ryszard ucieka. Nadbiegający spiskowcy sądzą, że ukrył się w kobiecym przebraniu i zmuszają Amelię do zdjęcia welonu. Renato poznaje żonę. Chce jej śmierci, przekonany, że była z Ryszardem na schadzce, i przyłącza się do spisku przeciw hrabiemu.
Akt III Odsłona 1 Amelia, widząc daremność tłumaczeń, przyjmuje wyrok śmierci, prosząc o łaskę pożegnania dziecka. Renato pragnie jednak straszniejszej zemsty. Zginąć musi przede wszystkim wiarołomny Ryszard. Oto właśnie przybyli spiskowcy. Mają losować, kto podczas balu maskowego zabije gubernatora. Wyciągnięty przez Amelię los pada na Renata. Odsłona 2 W gabinecie obok sali balowej Ryszard, chcąc uniknąć dalszych spotkań z Amelią, podpisuje z bólem serca dekret przenoszący Renata wraz z żoną do Anglii. Anonimowy list ostrzega przed groźbą zamachu, gubernator jednak lekceważy niebezpieczeństwo i wkłada strój balowy. Odsłona 3 Zaczyna się bal. Spiskowcy szukają swej ofiary. Gubernator lekceważy wciąż niebezpieczeństwo. Daremnie paź Oskar w błahej na pozór piosence przestrzega, że jedynie maska, jaką przywdział Ryszard, chroni go jeszcze przed sztyletem zabójcy. Hrabia pragnie zamienić choć kilka pożegnalnych słów z Amelią. Rozpoznany ginie z ręki mściwego Renata, który dopiero potem pojmuje swój straszny błąd. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
28.12.2014 Ostatnia Operowa Niedziela w tym roku!
Spis utworów:
RICHARD STRAUSS
Vier letzte Lieder
Four Last Songs
Frühling (Hermann Hesse)
September (Hermann Hesse)
Beim Schlafengehen (Hermann Hesse)
Im Abendrot (Joseph von Eichendorff)
Anna Netrebko • Staatskapelle Berlin • Daniel Barenboim
Ein Heldenleben op. 40 • Tondichtung für großes Orchester
A Hero’s Life • Tone poem for large orchestra
Der Held • The Hero
Des Helden Widersacher • The Hero’s Adversaries
Des Helden Gefährtin • The Hero’s Companion
Des Helden Walstatt • The Hero’s Battlefield
Des Helden Friedenswerke • The Hero’s Works of Peace
Des Helden Weltflucht und Vollendung •The Hero’s Retreat from the World and Fulfilment
7.12.2014
7 grudnia mija rocznica urodzin włoskiego kompozytora, dlatego posłuchamy najbardziej znanej opery jego autorstwa - "Rycerskość wieśniacza".
Pietro Mascagni: Cavalleria Rusticana
Santuzza: Maria Callas
Turiddu: Giuseppe di Stefano
Alfio: Rolando Panerai
Lola: Anna Maria Canali
Mamma Lucia: Ebe Ticozzi
Opera w jednym akcie.
Akcja rozgrywa się na Sycylii, pod koniec XIX wieku.
W słoneczny, wielkanocny dzień mieszkańcy wsi przybywają do kościoła. Wśród nich znajduje się Santuzza, narzeczona Turiddu. Nie widząc go wśród obecnych, próbuje dowiedzieć się czegoś od jego matki Łucji. Łucja wyjaśnia, że Turiddu pojechał do miasteczka po nowy zapas wina do gospody. Santuzza jednak wie, że tej nocy widziano go we wsi. Potwierdza to woźnica Alfio, który widział Turiddu w pobliżu swego domu. Łucja chce o coś spytać, lecz na porozumiewawczy znak Santuzzy - milknie. Po nabożeństwie Łucja i Santuzza wracają do przerwanej rozmowy. Wynika z niej, że Turiddu był kiedyś zaręczony z Lolą, a dopiero później pokochał Santuzzę. Lola została żoną woźnicy Alfia, ale teraz dawna miłość powróciła. Pojawia się Turiddu. Santuzza obiecuje zapomnieć o jego niewierności, jeżeli znów będą razem. Jednak nadejście Loli, która z zalotnym uśmiechem ofiarowuje mu kwiat, sprawia, że Turiddu biegnie za nią. Rozpacz porzuconej Santuzzy zamienia się w gniew. Przeklina niewiernego kochanka i w porywie złości zdradza mężowi Loli, że Turiddu romansuje z jego żoną. Zazdrosny Alfio przysięga krwawą zemstę. Santuzza za późno spostrzega, iż popełniła straszny błąd. Po wyjściu z kościoła Turiddu zaprasza przyjaciół na wino, do gospody swej matki. Wchodzi Alfio. Odtrąca ofiarowaną mu przez Turiddu szklankę z winem i wyzywa uwodziciela żony do walki na sztylety. W sercu Turiddu budzą się wyrzuty sumienia. Żegna się z matką i powierzając jej opiece swoją narzeczoną, wybiega za Alfiem. Do gospody wchodzi Santuzza. Po pełnej napięcia chwili milczenia, z zewnątrz słychać słowa: „Tam leży zabity Turiddu”. Santuzza z okrzykiem rozpaczy pada zemdlona na ziemię. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
30.11.2014
Il Divo: A Musical Affair: Live in Japan
Rok po premierze płyty zainspirowanej hitami z broadwayowskich musicali, grupa Il Divo prezentuje nowe wydawnictwo - ‘Live In Japan’. Składa się na nie CD i DVD z zapisem koncertu zarejestrowanego w słynnym tokijskim Budokan Theater. Il Divo wystąpiło przed japońską publicznością w ramach światowej trasy promującej krążek „A Musical Affair”.
Podczas koncertu w Budokan u boku Ursa, Carlosa, Sebastiena Izambard i Davida, wystąpiła Lea Salonga, zdobywczyni m.in prestiżowej Tony Award. Wspólnie zaśpiewali cztery utwory: ‘Can You Feel The Love Tonight’, ‘Memory’, ‘Music of the Night’ oraz ‘Time To Say Goodbye’. Usłyszymy tu również takie hity jak: ‘Tonight’, ‘Some Enchanted Evening’, ‘Don’t Cry For Me Argentina’ ‘Somewhere’ oraz ‘The Impossible Dream’.
Urs Buhler: „Tegoroczna trasa koncertowa ‘Musical Affair’ sprawiła, że zjechaliśmy cały świat. Jesteśmy dumni, że udało się nagrać nasz występ w Budokan, jednym z najbardziej prestiżowych hal koncertowych na świecie. Jest to zdecydowanie jedno z najważniejszych osiągnięć w naszej karierze”.
Il Divo tworzą Urs Buhler, Carlos Marin, David Miller i Sebastien Izambard,
Tracklista ‘Live In Japan’:
CD
1. Tonight
2. Some Enchanted Evening
3. Can You Feel The Love Tonight (duet with Lea Salonga)
4. Memory (duet with Lea Salonga)
5. I Will Always Love You
6. Don't Cry For Me Argentina
7. Somewhere
8. The Winner Takes It All
9. Bring Him Home
10. Love Changes Everything
11. Music of the Night (duet with Lea Salonga)
12. The Impossible Dream
13. My Way
14. Time To Say Goodbye (duet with Lea Salonga)
15. A Whole New World (duet with Lea Salonga)
23.11.2014
Jose Cura - Puccini Arias
London Philharmonia Orchestra, Plácido Domingo, Jose Cura
1. Turandot (Act III): Nessun dorma
2. Turandot (Act I): Non piangere Liu!
3. Gianni Schicchi: Avete torto! - Firenze è come un albero fiorito
4. Il Tabarro: Hai ben ragione
5. Il Tabarro: Io voglio la tua bocca - Folle di gelosia
6. La Rondine (Act I): Parigi! è la città dei desideri
7. La Rondine (ActIII): Dimmi che vuoi seguirmi
8. La Fanciulla del West (Act II): Una parola sola - Or son sei mesi
9. La Fanciulla del West (Act III): Risparmiate lo scherno - Ch'ella mi creda
10. Madame Butterfly (Act I): Dipende dal grado di cottura - Amore o grillo
11. Madame Butterfly (Act III): Addio fiorito asil
12. Tosca (Act I): Recondita armonia
13. Tosca (Act III): E lucevan le stelle
14. La Bohème (Act I): Che gelida manina
15. Manon Lescaut (Act I): Tra voi, belle
16. Manon Lescaut (Act I): Donna non vidi mai
17. Manon Lescaut (Act II): Ah, Manon mi tradisce
18. Manon Lescaut (Act III): Ah! non v'avvicinate! - No, pazzo son
19. Manon Lescaut (Act IV): Manon...senti, amor mio - Vedi, son io che piango
20. Edgar (Act II): Orgia, chimera dall'occhio vitreo
21. Le Villi (Act II): Ecco la casa - Torna ai felici di
16.11.2014
Giuseppe Verdi: Rigoletto
Renato Bruson, Neil Shicoff, Edita Gruberova, Robert Lloyd, Kurt Rydl, Geoffrey Moses, Armando Gabba, William Matteuzzi, Brigitte Fassbaender, Jean Rigby, Maria Grazia Pittavini, Giuseppe Sinopoli, Santa Cecilia Academy Rome Chorus, Santa Cecilia Academy Rome Orchestra
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Francesco Maria Piave
Premiera: Wenecja
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Mantui i okolicach, w XVI wieku. Akt I W pałacu księcia Mantui odbywa się bal. Książę uwiódł niedawno córkę hrabiego Monterone, a teraz wpadła mu w oko hrabina Ceprano. Błazen książęcy, znienawidzony przez wszystkich Rigoletto, wyśmiewa publicznie hrabiego Ceprano. Hrabia pragnie zemsty - proponuje dworzanom, aby porwać dla księcia piękną dziewczynę, którą co wieczór odwiedza Rigoletto. Ceprano sądzi, że dziewczyna jest kochanką błazna. Pojawia się hrabia Monterone, który żąda od księcia satysfakcji za uwiedzenie córki. Rigoletto drwi również z niego. Monterone przeklina błazna i jego pana. W sercu Rigoletta budzi się przeczucie nieszczęścia. Akt II Rigoletto ma córkę - ukochaną Gildę, którą wychowuje w ukryciu i pozwala wychodzić jedynie do kościoła. Nie wie jednak, że właśnie w kościele dziewczyna pokochała nieznanego młodzieńca. Do domu Rigoletta wkrada się książę Mantui. To jego kocha Gilda. Po odejściu błazna staje on przed Gildą i wyznaje jej miłość. Po odejściu księcia na ulicy pojawiają się dworzanie, by wykonać plan hrabiego Ceprano. Rigoletto pomaga im przekonany, iż działają na rozkaz księcia i porwać chcą żonę hrabiego. Pozwala im zakryć sobie twarz i dopiero słysząc krzyk Gildy spostrzega, że porywaną jest nie mieszkająca w domu naprzeciwko hrabina, lecz jego własna córka. Akt III Zrozpaczony Rigoletto poszukuje córki. Nagle z książecej komnaty wybiega Gilda. Opowiada ojcu przebieg wydarzeń. Rigoletto wpada w gniew. Obiecuje księciu zemstę za pohańbienie córki. Gilda, która wciąż kocha księcia, prosi ojca, by porzucił swój zamiar. Rigoletto jest nieubłagany. Akt IV W domu płatnego zabójcy Sparafucila książę próbuje uwieść siostrę bandyty, Magdalenę. Wcześniej Rigoletto zapłacił Sparafucilowi, by ten zabił księcia. Błazen przyprowadził ze sobą również Gildę, aby zrozumiała, że książę nie jest wart jej miłości. Magdalena, której spodobał się młodzieniec, prosi brata, by darował mu życie. Sparafucile stwierdza, że nie zabije księcia, jeżeli będzie mógł zgładzić kogoś innego. Słyszy to Gilda i postanawia poświęcić się za ukochanego: puka do drzwi i wchodzi do wnętrza. Pojawia się Rigoletto i otrzymuje od Sparafucila worek z ciałem zamordowanej ofiary. Nagle słyszy śpiew księcia. Rozpruwa worek i rozpoznaje Gildę. „Spełniło się przekleństwo” – krzyczy Rigoletto i pada na ziemię, obok martwego ciała córki. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
9.11.2014
Jose Carreras „25”
Jeden z największych tenorów naszych czasów wraz z przyjaciółmi nagrał prawdziwą ‘odę do życia’ pod hasłem:
Jest cudowne ….meraviglioso... wunderbar… marvelous
Życie?
José Carreras nigdy nie miał trudności z odpowiedzią na pytanie, po co jest warto żyć....
Muzyka...
Stracić muzykę to jakby umrzeć.
Wtedy, 25 lat temu wydawało się, że traci wszystko. Dzisiaj, dla uczczenia życia, Carreras nagrywa nowy album. Album przepełniony wdzięcznością, radością, miłością, ŻYCIEM.
Może najlepiej jest oddać głos samemu śpiewakowi, który tak opisał te chwile w swojej autobiografii: “21 lipca 1988 r. Piękny dzień, mój dzień. Dziś znów będę śpiewać. Dziś wieczorem w mojej ukochanej Barcelonie. To co minęło, jest jak zły sen. Zaledwie rok temu zaczął się najstraszniejszy okres mojego życia... atak białaczki.”
To było 25 lat temu. Carreras otrzymał 10 tysięcy dni w prezencie. 200 000 ludzi wspierało Carrerasa w tym pamiętnym momencie. Dwa miesiące później, w Operze Wiedeńskiej wiele osób wytrwale stało w kolejce przez 24 godziny aby kupić bilety na koncert będący powrotem na scenę José Carrerasa. Owacje. Łzy. Carreras powrócił, osiągnął to, o czym marzył podczas choroby, osiągnął to, co pozwalało mu wierzyć w sens życia. Znowu śpiewał!
"25" to także tytuł nowego albumu, jaki José Carreras nagrał wraz z przyjaciółmi takimi jak José Feliciano, Lang Lang, Richard Galliano , Alison Balsom i David Garrett (producentem albumu jest Christian Kolonovits). Zaczyna się od wzruszających, brzmiących jak hymn dźwięków „Adoro”, w którym Carrerasowi towarzyszy śpiewając i grając na gitarze niezrównany Jose Feliciano. I znów Carraeras ukazuje swój niezwykły talent, pozwalający mu natchnąć radością życia znany przebój. "Esta tarde" to duet między pojedynczym głosem ludzkim, a olśniewającą grą pianistyczną Lang Langa. W „La Strada” Carreras oddaje hołd jednej z najpiękniejszych piosenek w historii muzyki filmowej: maluje pejzaże dźwiękowe w precyzyjnie skomponowanej formie. Nie ma tu sztywnego podejścia, ale czujemy wzbierającą przyjemność, wpadające w ucho melodie i miłosne metafory. Oszałamiające solówki trąbki wykonuje piękna Angielka Alison Balsom, która otrzymała już trzykrotnie nagrodę krytyków angielskich Classical Brit Award, a także Echo Award w kategorii muzyki klasycznej. Richard Galliano, jeden z najlepszych akordeonistów na świecie, akompaniuje José Carrerasowi w utworze “Non Dimenticar " ukazując jego muzyczną złożoność. Jeden z przebojów tego albumu streszcza w swym tytule credo Carrerasa: “Meraviglioso" (cudownie). To hołd złożony nowemu życiu. W czasie filmowania Cyganerii, Carrerasowi dawano na przeżycie jedną szansę na dziesięć. Ale on nigdy nie tracił nadziei, podjął walkę i wyzdrowiał.
“To jest jak piękny sen” - mówi dziś. 25 lat upłynęło od tego czasu. 25 lat nowego życia. “To moje 25 urodziny” - mówi Carreras. W tym czasie występował w największych teatrach operowych świata, dawał koncerty solowe, wziął udział w słynnym koncercie Trzech Tenorów (razem z Pavarottim i Domingo), który stał się najbardziej spektakularnym wydarzeniem w dziedzinie muzyki poważnej w historii, osiągając sprzedaż 100 milionów płyt i 2-miliardową publiczność obserwującą spektakl w Los Angeles na ekranach telewizorów. Równocześnie ze swoją karierą muzyczną Carerras poświęcał nieustannie czas na pomoc innym w ramach stworzonej przez siebie "Międzynarodowej Fundacji José Carrerasa Walki z Białaczką”. Zebrał 300 milionów euro dla swojej fundacji, która współpracuje ze szpitalami w Niemczech, USA i Szwajcarii dla urzeczywistnienia marzenia Carrerasa, aby ”białaczka była uleczalna zawsze i dla wszystkich”.
"25" to album, który przepełnia czysta radość muzyki, to świat José Carrerasa, w którym rządzą prawa nadziei.
Spis utworów:
01 MERAVIGLIOSO
02 ADORO - FEAT. JOSÉ FELICIANO
03 ESTA TARDE VI LLOVER - FEAT. LANG LANG
04 MALAFEMMENA
05 NISCIUNO PO SAPE - FEAT. DAVID GARRETT
06 E IMPOSSIBILE
07 LA STRADA - FEAT. ALISON BALSOM
08 NON DIMENTICAR - FEAT. RICHARD GALLIANO
09 CONTIGO APRENDI
10 PERFIDIA
11 ACERCATE MAS
12 IO CHE NON VIVO
13 ME SO M‘BRIACATO E SOLE
14 IL NOSTRO CONCERTO - FEAT. LANG LANG
2.11.2014
Cecilia Bartoli - SACRIFICIUM
Zamieszczone na albumie arie należą do najbardziej wirtuozowskich, jakie kiedykolwiek napisano na głos ludzki – od zawiłych, koloraturowych, po wolne, nastrojowe - napisane, by zaprezentować niezwykłą w tamtych czasach technikę oddechu praktykowaną przez kastratów. Nowy album skupia się wokół szkoły neapolitańskiej, z której wywodzą się najbardziej znani jak Farinelli czy Caffarelli.
Era kastratów była niezwykłym rozdziałem w historii muzyki europejskiej. Trwająca blisko trzy wieki praktyka kastrowania młodych chłopców nasiliła się wraz z dekretem papieskim z końca XVI w. zabraniającym kobietom publicznych występów. W Rzymie od 1600 zasadą stało się, że w kościele partie sopranowe i altowe wykonywane były przez kastratów. Mieli nieskazitelne głosy, a całkowite oddanie się muzyce, często wbrew ich woli, czyniło z nich muzyków niebywałej miary. Wilhelm Heinse w 1795r. powiedział: „Śpiewaczki z ich szczególnymi zdolnościami wokalnymi dobrze radziły sobie z repertuarem pisanym dla kastratów. Uważam jednak, ze żaden z kobiecych głosów nie może być porównywalny do głosów Farinellego czy Caffarellego”.
Dotychczas jeszcze nie ukazała się kompleksowa i całkowicie wyczerpująca słowno – obrazowa prezentacja muzycznej sztuki kastratów. Zamiarem Cecili Bartoli było sportretowanie tego fenomenu tak obszernie jak to tylko możliwe. Zbiór nagranych arii to wybór z kilkuset dzieł (oper, kantat i kompozycji kościelnych), włącznie z repertuarem autorstwa Podpory – najsłynniejszego w XVIII w. nauczyciela śpiewu i kompozytora (autora „Szkoły dla kastratów”). Arie te należą do najbardziej wymagającej i najtrudniejszej muzyki skomponowanej na glos ludzki, za sprawą niezwykłej wirtuozerii, wydłużonych melizmatów, niekończących się łańcuchów koloraturowych, długo-oddechowych fraz, i bardzo szerokiej tessitury (od kontraltu przez mezzosopran do sopranu).
Cecilia Bartoli potrafiła z niezwykłą precyzją zrekonstruować dla nas te bezpowrotnie minione czasy.
Legendarna sztuka kastratów zadziwia również dzisiaj. Pomimo ogromnego poświęcenia, jakiego wymagała i kontrowersji, jakie wciąż wzbudza, odbierana jest jako fascynująca i niepowtarzalna. Mistrzostwo wokalne kastratów, tak bezgraniczne, że trudne do wyobrażenia jest doskonale uwidocznione w kompozycjach specjalnie dla nich tworzonych. Cecilia Bartoli prezentuje je w nagraniach na albumie „Sacrificium”, a do płyty załącza 100 stronicową, ilustrowaną opowieść o kastratach i ich Sacrificium…
26.10.2014
Cecilia Bartoli - MISSION
Album Mission zawiera dzieła mało znanego włoskiego kompozytora, Agostina Steffaniego (1654-1728): arie solowe utrzymane w różnorodnej stylistyce, duety, fragmenty chóralne i instrumentalne interludia, które przenikając jedna w drugą, tworzą naturalną, zamkniętą całość.
Życie i twórczość Steffaniego do dziś pozostaje w znacznym stopniu tajemnicą. Jego nazwiska próżno szukać w podręcznikach historii muzyki włoskiej, jedyne informacje dotyczą piastowanych przez niego funkcji wysokich urzędników dworskich. Dziś jednak zaczyna się o nim mówić coraz częściej, jako o jednym z najwybitniejszych kompozytorów muzyki operowej swojej epoki.
Agostino Steffani, muzyk włoskiego pochodzenia, spędził większość życia w Niemczech. Niestety, ani przez włoskich, ani przez niemieckich muzykologów nie został należycie opisany, wobec czego jego muzyka do dziś pozostaje w większości nieodkryta. Okazuje się, że wkład Steffaniego w rozwój opery da się jednak porównać do osiągnięć takich kompozytorów jak Lully we Francji czy Purcell w Anglii, a mieszanka elementów typowych dla muzyki włoskiej, francuskiej i niemieckiej wykorzystana przez niego w swoich kompozycjach stworzyła podwaliny dla uniwersalnego języka muzycznego późniejszych dzieł Haendla, Bacha czy Telemanna. Pomimo że był czynnym kompozytorem i muzykiem dworskim, pełnił także wiele innych funkcji: był księdzem, dyplomatą, kolekcjonerem dzieł sztuki, językoznawcą, swatem wysoko urodzonych, i prawdopodobnie szpiegiem. Aktywnie zaangażowany w wiele istotnych wydarzeń swoich czasów był uczestnikiem wielu skandali.
Albumowi towarzyszy książka Jewels of Paradise, napisana przez wielką miłośniczkę śpiewaczki, a zarazem poczytną autorkę Donnę Leon, którą zainspirował życiorys Steffaniego. Akcja książki osadzona jest w realiach włoskiego życia dworskiego, a wątki zaczerpnięte z życiorysu kompozytora posłużyły za kanwę fabuły powieści.
W nagraniu płyty Mission, oprócz Cecilii Bartoli udział wzięli: światowej sławy kontratenor Philippe Jaroussky, chór Coro Della Radiotelevisione Svizzera oraz orkiestra I Barocchisti z Lugano grająca na instrumentach z epoki z dyrygentem - Diego Fasolisa.
1. Schiere invitte, non tardate
2. Ogni core puo sperar
3. Ove son? Chi m'aita? In mezzo all'ombre... Dal ...
4. Piu non v'ascondo
5. Amami, e vederai
6. T'abbraccio, mia Diva/Ti stringo, mio Nume
7. Mie fide schiere, all'armi!... Suoni, tuoni, il ...
8. Sposa, mancar mi sento... Deh non far colle tue ...
9. Non prendo consiglio
10. Si, si, riposa, o caro... Palpitanti sfere belle
11. Notte amica al cieco Dio
12. Combatton quest'alma
13. A facile vittoria
14. Tra le guerre e le vittorie
15. Foschi crepuscoli
16. Dell'alma stanca a raddolcir le tempre... Sfere ...
17. La cerasta più terribile
18. Serena, o mio bel sole... Mia fiamma/Mio ardore
19. Dal tuo labbro amor m'invita
20. Deh stancati, o sorte
21. Svenati, struggiti, combatti, suda
22. Padre, s'e colpa in lui
23. Timori, ruine
24. Moriro fra strazi e scempi
25. Non si parli che di fede
19.10.2014
Cecilia Bartoli - OPERA PROIBITA
Jak sugeruje tytuł albumu włoskiej śpiewaczki, nie zawiera on ani jednej arii operowej. Artystka wybrała natomiast arie z oratoriów i kantat powstałych w początku XVIII wieku (fani Cecilii wiedzą, że XVIII wiek, to jej ulubiony okres w muzyce) w Rzymie, w czasie kiedy wykonywanie oper było zabronione przez papieża. Sprytni Włosi poradzili sobie z cenzurą. Oratoria z tego czasu wyrażają wprawdzie religijne treści, ale w warstwie muzycznej przemycają muzykę prawie identyczną do operowej. Bartoli wybrała trzech kompozytorów: Caldarę, Scarlattiego i Haendla. W przypadku dwóch pierwszych mamy do czynienia z dziełami zupełnie nieznanymi. Nawet dwa oratoria Haendla „Il Trionfo” (pierwsze dzieło tego gatunku stworzone przez Mistrza z Halle) i „Resurezione” również nie należą do najczęściej wykonywanych. Jednak niepowtarzalna interpretacja włoskiej śpiewaczki sprawia, że owe utwory brzmią naprawdę przebojowo. Znakomitym partnerem śpiewaczki jest Marc Minkowski i jego Musiciens du Louvre.
Spis utworów :
1. Alessandro Scarlatti: All'arme si accesi guerrieri
2. Alessandro Scarlatti: Mentre io godo in dolce oblio
3. Geore Frideric Handel: Un pensiero nemico di pace
4. Antonio Caldara: Vanne pentita a piangere
5. Antonio Caldara: Sparga il senso lascivo veleno
6. Alessandro Scarlatti: Caldo sangue
7. Geore Frideric Handel: Come nembo che fugge col vento
8. Alessandro Scarlatti: Ecco negl'orti tuoi... che dolce simpatia
9. Alessandro Scarlatti: Qui resta... L'alta Roma
10. Geore Frideric Handel: Lascia la spina, cogli la rosa
11. Alessandro Scarlatti: Ahi! qual cordoglio... Doppio affetto
12. Antonio Caldara: Si piangete pupille dolente
13. Antonio Caldara: Ahi quanto cieca... Come foco alla sua sfera
14. Geore Frideric Handel: Disserratevi, o porte d'Averne
15. Geore Frideric Handel: Notte funesta... Ferma l'ali
12.10.2014
Przedpremierowo album „St Petersburg” Cecili Bartoli oraz rozmowa z artystką tylko w RMF Classic!
Zaprasza Jadwiga Polus
Wszystkie utwory znajdujące się na albumie to światowe premiery fonograficzne – nigdy dotąd nienagrane, skomponowane dla carskiego dworu w XVIII – wiecznej Rosji. Program albumu został niezwykle starannie wybrany przez samą artystkę, która z właściwą sobie pasję zagłębiła się w petersburskie archiwa, aby odkryć muzykę zapomnianą przez ponad 200 lat!
Artystka po raz pierwszy w swojej karierze sięga do archiwów Teatru Maryjskiego w Petersburgu prezentując arcydzieła barokowe pochodzące z czasów panowania wielkich caryc: Anny, Elżbiety i Katarzyny Wielkiej. Muzyka włoskich i niemieckich kompozytorów, działających wtedy dla rosyjskiego dworu, zebrana na tym albumie, rzuca nowe światło na ten niezwykły, jedyny w swoim rodzaju czas, kiedy polityka i kultura Rosji skierowane były ku Zachodowi.
Większość utworów jest wykonywana w języku włoskim, ale jest też okazja usłyszeć Cecilię Bartoli śpiewającą po raz pierwszy po rosyjsku!
Cecilii Bartoli towarzyszą specjaliści od muzyki barokowej: dyrygent Diego Fasolis i zespół I Barrochisti.
Spis utworów:
1. Francesco DomenicoAraia (1709-1770): La forza del amore e dell’ odio – 'Vado a morir'
2. Hermann Raupach (1728-1778): Altsesta – ‘Razverzi pyos gortani, laja’
3. Hermann Raupach: Altsesta – ‘Idu na smert’
4. Hermann Raupach: Siroe, re di Persia – 'O placido il mare'
5. Domenico Dall'Oglio (1699-1764), Luigi Madonis (1690-1767): prologue to La clemenza di tito(Hasse) – ‘De’ miei figli'
6. Vincenzo Manfredini (1737-1799): Carlo Magno – ‘Fra lacci tu mi credi'
7. Francesco Domenico Araia: Seleuco – 'Pastore che a notte ombrosa'
8. Hermann Raupach: Altsesta – ‘Marcia’
9. Vincenzo Manfredini: Carlo Magno – ‘Non turbar que' vaghi rai'
10. Domenico Cimarosa (1749-1801): La vergine del sole – 'Agitata in tante pene'
11. Vincenzo Manfredini: Carlo Magno – ‘A noi vivi, donna eccelsa'
05.10.2014
W najbliższy weekend wspominać będziemy Christophera Hogwooda - światowej sławy dyrygenta, klawesynistę, muzykologa i pisarza.
W sobotę: Wojciech Padjas w cyklu "Muzyka spod igły" opowie o fonograficznych osiągnięciach Mistrza i przedstawi słynne nagranie "Mesjasza" Haendla pod jego batutą.
Podczas Operowej Niedzieli posłuchamy natomiast opery "Dusza filozofa albo Orfeusz i Eurydyka" Josepha Haydna również pod dyrekcją Christophera Hogwooda.
"Dusza filozofa albo Orfeusz i Eurydyka" to opera w czterech aktach do libretta Carla Francesca Badiniego, skomponowana w 1791 i wystawiona po raz pierwszy dopiero w 1951.
Akt I
Eurydyka, córka króla Teb, Kreona, nie chce spełnić woli ojca i wyjść za mąż za Aridea. Ucieka do pełnego niebezpieczeństw lasu, w którym, z rąk dzikich, ratuje ją jej ukochany – Orfeusz. Kreon zgadza się na małżeństwo Orfeusza z Eurydyką.
Akt II
Arideo usiłuje porwać Eurydykę, ale ginie ona od ukąszenia węża. Orfeusz rozpacza po stracie żony, a Kreon postanawia walczyć z Arideo, który oblega jego pałac, domagając się zadośćuczynienia za niespełnienie obietnicy małżeństwa z Eurydyką.
Akt III
Orfeusz i Kreon opłakują Eurydykę. Wpadający w obłęd Orfeusz zwraca się do wyroczni, która, ustami Geniusza, poleca mu udanie się do świata podziemnego. Orfeusz zstępuje do piekieł.
Akt IV
Orfeusz z Geniuszem wędrują przez świat podziemny, gdzie spotykają Furie. Docierają do Plutona, który wzrusza się bólem Orfeusza – zwraca mu Eurydykę, jednak Orfeusz nie może zobaczyć żony przed wyjściem na ziemię. Nie dotrzymawszy tego warunku Orfeusz traci Eurydykę na zawsze.
Bachantki częstują Orfeusza trucizną, a gdy umiera – tańczą wokół jego zwłok. Burza porywa ciało Orfeusza na wyspę Lesbos.
Występują:
Cecilia Bartoli, Uwe Heilmann, Ildebrando D'Arcangelo, Colin Campbell
Gra Akademia Muzyki Dawnej, dyryguje Christopher Hogwood.
21.09.2014
Wybór z albumu "Bravo Pavarotti"
„Bravo Pavarotti” to kolekcja najznakomitszych kreacji operowych tenora na dwóch płytach CD, potwierdzająca, że był on przede wszystkim wielką gwiazdą opery. W najpiękniejszych ariach i duetach z oper: Cyganeria, Traviata, Tosca, Rigoletto czy Turandot artyście towarzyszą wyśmienici śpiewacy tacy jak: Joan Sutherland, Mirella Freni czy Kiri Te Kanawa.
Znany całemu światu jako gwiazda wielkich wydarzeń muzycznych, występująca na stadionach dla setek tysięcy ludzi, Luciano Pavarotti jest bez wątpienia przede wszystkim prawdziwą legendą sceny operowej. Przejmujące brzmienie jego głosu zawsze docierało nawet do najdalszych miejsc teatrów operowych, niezwykła była jego technika wokalna, a prezencja na scenie szczera i wzruszająca.
Verdi Aida
Se Quel Guerrier Io Fossi!..Celeste Aida
Puccini La Bohème
"o Soave Fanciulla"
Donizetti Lucia di Lammermoor
"tombe Degli Avi Miei"
"fra Poco A Me Ricovero"
Verdi Macbeth
"O figli...Ah, la paterna mano"
Puccini Manon Lescaut
Donna non vidi mai
Puccini Tosca
"recondita Armonia"
Puccini Tosca
"e Lucevan Le Stelle"
Verdi Luisa Miller
Quando le sere al placido chiaror d'un ciel stellato
Verdi Othello
Già Nella Notte Densa...Venga La Morte
Giordano Andrea Chénier
Come Un Bel Dì Di Maggio
Vicino A Te
La Nostra Morte È Il Trionfo Dell'amor
Ponchielli La Gioconda
Cielo E Mar!
Bellini I Puritani (Die Puritaner)
A Te, O Cara
Puccini Turandot
Non piangere Liù
Nessun Dorma!
14. 09.2014
Tym razem "Łucja z Lammermooru".
Joan Sutherland, Luciano Pavarotti, Sherril Milnes, Nicolai Ghiaurov
Orchestra of the Royal Opera House, Covent Garden
Richard Bonynge 
(Lucia di Lammermoor)
Muzyka: Gaetano Donizetti
Libretto: Salvatore Cammarano
Premiera: Neapol
Akcja rozgrywa się w Szkocji pod koniec XVI wieku.
W lasach Lammermooru trwa polowanie. W rozmowie ze swym rezydentem, Normanem, lord Ashton opowiada o wiekowej waśni Ashtonów i Ravenswoodów. Wywodzi się ona stąd, że Ashtonowie zagrabili niegdyś dobra swoim sąsiadom. Lord Ashton uwikłał się w spisek mający na celu przywrócenie na tron królewicza Jakuba, a zmiana warunków politycznych zrujnowała go. Możliwość poprawy sytuacji widzi w wydaniu swej siostry za wpływowego lorda Artura Bucklawa. Tymczasem Łucja kocha z wzajemnością dziedzica Ravenswoodu, Edgara, który ocalił ją kiedyś od śmierci. W zamkowym ogrodzie Łucja czeka na Edgara. Chce się pożegnać przed jego wyjazdem do Francji. Ze złych przeczuć zwierza się przyjaciółce Alicji. Wchodzi Edgar i oświadcza Łucji, że w imię miłości gotów jest podać rękę jej bratu. Przed rozstaniem młodzi wymieniają pierścionki na znak trwałej miłości.
Łucja, dowiedziawszy się o projektach swego brata, odrzuca rękę lorda Artura. Wówczas Ashton przedstawia siostrze fałszywe listy Edgara, z których wynika, że ukochany ją zdradza. Zrozpaczona Łucja zgadza się podpisać kontrakt ślubny. Na tę scenę trafia Edgar, który przybył prosić Ashtona o rękę siostry. Łucja nie ma sił, by mu wyjaśnić sytuację, zaś Edgar, przekonany o niestałości narzeczonej, rzuca jej pod nogi pierścionek i opuszcza zamek.
Edgar przeczuwa podstęp ze strony Ashtona i wyzywa przewrotnego brata Łucji na pojedynek. Mają się spotkać koło grobowca Ravenswoodów. Sala balowa Lammermooru zapełnia się weselnymi gośćmi Łucji i lorda Artura Bucklawa. Wchodzi kapelan Rajmund, ogłaszając, że Łucja zabiła swego małżonka. Pojawia się obłąkana Łucja. Idzie nie widząc nikogo, wydaje jej się, że rozmawia z Edgarem. Zebrani stoją jak skamieniali, przejęci tragedią. Przy grobowcu zrozpaczony Edgar czeka na Ashtona, lecz ten nie przybywa. Z wieży Lammermooru słychać dzwon śmierci. Od strony zamku nadchodzi żałobna procesja, której uczestnicy opowiadają Edgarowi o tragicznych wydarzeniach i o śmierci Łucji. Słysząc to, Edgar przebija się sztyletem.
(Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Podczas pierwszej powakacyjnej Operowej Niedzieli zabrzmiała "Córka pułku" Gaetano Donizettiego, w której Pavarotti występował wspólnie z Joan Sutherland.
07.09.2014
Gaetano Donizetti - La Fille du Régiment/ Córka pułku
Joan Sutherland, Luciano Pavarotti, Monica Sinclair, Spiro Malas, Eric Garrett, Edith Coates, Orchestra and Chorus of The Royal Opera House Covent Garden, Richard Bonynge.
Akt I
Akcja opery rozpoczyna się w tyrolskiej wiosce, w obozie francuskich grenadierów. Wśród żołnierzy znajduje się markietanka Maria, nazywana "Córką pułku". Jako mała dziewczynka została znaleziona przez żołnierzy na polu bitwy. Grenadierzy nie mogli dotrzeć do jej rodziny, zatem zabrali ją ze sobą i otoczyli opieką. Najbardziej troszczył się o nią sierżant Sulpicjusz.
W pobliżu obozu żołnierze kilkakrotnie widzą młodego człowieka, którego podejrzewają o szpiegostwo. Podczas próby dostania się do obozu młodzieniec zostaje schwytany i grozi mu sąd. Wyjaśnienia Marii ratują go z opresji. Jest to młody Tyrolczyk Tonio, który uratował Marię zrywającą kwiaty przed upadkiem w przepaść i śmiercią. Młodzi zakochali się w sobie. Maria przyrzekła kiedyś, że poślubi tylko żołnierza ze "swojego" pułku. Tonio prosi zatem o przyjęcie do grenadierów.
Do wioski przybywa markiza di Birkenfeld i prosi żołnierzy o ochronę (uchodząc za granicę, chce uniknąć wojennej zawieruchy). W rozmowie z sierżantem Sulpicjuszem wymienia nazwę swoich dóbr. Ten przypomina sobie o zapisach w dokumentach, znalezionych przy Marii. Okazuje się, że Maria jest zaginioną córką siostry markizy i hrabiego Roberta, który zginął w jednej z bitew. Markiza zabiera Marię ze sobą chcąc zapewnić jej odpowiednie wykształcenie i przyszłość.
Akt II
Minął rok. Maria tęskni za obozowym życiem i Toniem. Pociesza ją Sulpicjusz, który nie chcąc rozstać się z przybraną córką, podjął się pracy ogrodnika. Markiza aranżuje związek Marii z księciem Craquitorpi. Brak wieści o ukochanym Tonio przyczynia się do wyrażenia zgody Marii na to małżeństwo.
Nadchodzi dzień ślubu. Do zamku przybywa pułk grenadierów dowodzony przez Tonia, który zdążył awansować do stopnia kapitana. Maria zrywa zaręczyny z księciem. Markiza wyjawia, że to ona jest matką Marii i prosi córkę o poślubienie księcia. Maria obiecuje uszanować wolę matki. Jednak nie chcąc więcej kłamstw wyjawia gościom weselnym prawdę o swojej przeszłości. Przerażony książę nie chce poślubić markietanki i wyjeżdża. Markiza godzi się na ślub Marii i Tonia.
29.06.2014
Legendarny francuski piosenkarz Charles Aznavour uznawany jest za jednego z największych artystów wszech czasów. Na scenie spędził ponad 70 lat, jego płyty rozeszły się w nakładzie ponad stu milinów egzemplarzy, nagrał 1200 piosenek, 294 albumów, zagrał w 80 filmach, koncertował tysiące razy w najdalszych zakątkach naszego globu.
Tym razem zapraszamy do wysłuchania wybranych piosenek z najnowszego albumu artysty:
BEST OF 40 CHANSONS 2 CD
CD1
1/ Viens au creux de mon épaule - 2/ Sa jeunesse - 3/ Toi et moi - 4/ Le palais de nos chimères - 5/ Mes emmerdes - 6/ À ma fille - 7/ Non je n'ai rien oublié - 8/ La bohème - 9/ Les deux guitares - 10/ Comme ils disent - 11/ Désormais - 12/ Bon anniversaire - 13/ Il te suffisait que je t'aime - 14/ Pour faire une jam - 15/ Les comédiens - 16/ La mamma - 17/ Emmenez-moi - 18/ Trousse-chemise - 19/ Donne tes seize ans - 20/ Tu t'laisses aller
CD2
1/ Sur ma vie - 2/ J'en déduis que je t'aime - 3/Parce que - 4/ Je m'voyais déjà - 5/Que c'est triste Venise - 6/ Il faut savoir - 7/ L’amour c’est comme un jour - 8/ Et pourtant - 9/ Hier encore - 10/ Paris au mois d’août - 11/ Après l'amour - 12/ Qui ? - 13/ Le temps - 14/ For me... formidable - 15/ Avec - 16/ Plus bleu que tes yeux - 17/ L'amour et la guerre - 18/ Les plaisirs démodés - 19/ Mourir d'aimer - 20/ Jezebel
Charles Aznavour nagrywa i śpiewa w 7 językach, i w wieku 89 lat (22maja br skończy 90 lat) jest najstarszym Artystą, którego utwory pojawiają się na listach przebojów, a jego koncerty zapełniają po brzegi największej najbardziej prestiżowe sale koncertowe świata. Artystę uhonorowano wieloma nagrodami i wyróżnieniami, m.in. w 1986 r Aznavour został wpisany do American Songwriters Hall of Fame, w 1998r zaś zastał uznany ( przez CNN/Time Online) Artystą Wieku, dyskredytując tak wielkich Artystów jak Bob Dylan czy Elvis Presley. Od 2009 jest Ambasadorem Armenii w Szwajcarii i delegatem ONZ w Genewie. W anglojęzycznym świecie odniósł wielki sukces utworem „SHE”, który był numerem 1 w Wielkiej Brytanii, wykorzystanym m.in. w kinowym przeboju „Notting Hill”. Piosenki Charlesa Aznavoura były wykonywane przez bardzo różnych Artystów, m.in. Eltona Johna, Edith Piaf, Celine Dion, Freda Astaire, Stinga, Raya Charlesa, Binga Crosby, Toma Jonesa, Shirley Bassey, Laurę Pusini ,Placido Domingo, Sammy Davis’s Jr, Julio Iglesias’a, Ninę Simon, Lizę Minelli, Petulę Clark, Andrea Bocelli, Josaha Groban’a, Paula Ankę, Serge Gainsbourg’a,Elvisa Costello, Bryana Ferry, Marca Almond-by wymienić tylko kilku...
Oprócz bycia piosenkarzem, autorem tekstów, dyplomatą, działaczem społecznym, Aznavour jest również twórcą fundacji „Aznavour dla Armenii”, w której udało mu się zebrać miliony dolarów na pomoc krajowi swoich przodków. Jego utwory doczekały się mnóstwa „coverowych” wykonań, m.in. „SHE” – 175 ponownych realizacji, „THE OLD FASHIONED WAY” – 300, „YESTERDAY WHEN I WAS YOUNG” – ponad 250 i inne, takie jak „LA MAMMA”, „QUE C’EST TRISTE VENICE” czy „LA BOHEME” – każda była nagrywana w nowych wersjach ponad 100 razy. W latach 50-tych jego piosenka „APRES L’MOUR” była zakazana jako zbyt dosłownie wyrażająca „błogość po akcie seksualnym”. W 1972 r. napisał „WHAT MAKES A MAN”, utwór który poruszał temat homoseksualizmu. Wielu uważało, że utwór ten zrujnuje jego karierę, że będzie to jego artystyczny koniec. Tak się jednak nie stało, utwór stał się hymnem dla środowisk homoseksualnych i został nagrany przez wielu Artystów, w tym Marca Almonda i Lizę Minelli. Charles Aznavour jest żonaty od 46 lat z Ullą Aznavour. Jest ojcem 5 dzieci (Sedy, Katii, Mishy, Nicholasa oraz zmarłego Patrica) oraz dziadkiem 3 wnucząt (Jakoba, Liry, Leili).
22.06.2014
Album „Gioia!” Aleksandry Kurzak
Radość na początek lata!
Aleksandra Kurzak - młoda polska sopranistka, jest jedną z najznakomitszych śpiewaczek operowych swojego pokolenia. Występami na scenach Europy i Stanów Zjednoczonych zachwyciła krytyków oraz melomanów całego świata.
Debiutancki album ukazał się 12 sierpnia 2011 roku. Repertuar stanowią zróżnicowane pod względem wyrazowym, koloraturowe oraz liryczne arie, które Aleksandra Kurzak wykonywała już na deskach scen operowych oraz na estradach koncertowych świata. Naszej znakomitej sopranistce towarzyszy Orquestra de la Comunitat Valenciana pod dyrekcją Omera Wellbera – pełniącego funkcję dyrektora artystycznego orkiestry. Program albumu został ułożony w taki sposób, by w pełni oddać pełną, ciepłą barwę sopranu solistki oraz jej niezwykłe umiejętności wokalne. Obok popisowych arii bel canto z oper Belliniego („Purytanie”) oraz Donizettiego („Łucja z Lammermooru”) na płycie znajdzie się również aria z pierwszego aktu „Traviaty” Verdiego oraz swoisty ukłon w stronę polskiej tradycji operowej – aria ze „Strasznego Dworu” Stanisława Moniuszki, najwspanialszej polskiej opery XIX wieku.
GIOACCHINO ROSSINI (1792-1868)
Il barbiere di Siviglia
Libretto: Cesare Sterbini
1. Act I, Cavatina: "Una voce poco fa" (Rosina)
WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756-1791)
Le nozze di Figaro
Libretto: Lorenzo da Ponte
2. Act IV, Recitative and Aria: "Giunse alfin il momento -
Deh vieni, non tardar" (Susanna)
GAETANO DONIZETTI (1797-1848)
Lucia di Lammermoor
Libretto: Salvatore Cammarano
3. Act I, Cavatina: "Regnava nel silenzio" (Lucia)
JOHANN STRAUSS II (1825-1899)
Die Fledermaus
La Chauve-souris
Libretto: Carl Haffner, Richard Genée
4. Act II, Couplet: "Mein Herr Marquis" (Adele)
GIACOMO PUCCINI (1858-1924)
Gianni Schicchi
Libretto: Giovacchino Forzano
5. Aria: "O mio babbino caro" (Lauretta)
GIUSEPPE VERDI (1813-1901)
La traviata
Libretto: Francesco Maria Piave
6. Act I, Recitative and Aria: "È strano - Ah, fors'è lui -
Follie! Delirio vano è questo! - Sempre libera" (Violetta, Alfredo)
with FRANCESCO DEMURO tenor
Rigoletto
Libretto: Francesco Maria Piave
7. Act I, Aria: "Gualtier Maldè - Caro nome" (Gilda)
VINCENZO BELLINI (1801-1835)
I Puritani
Libretto: Carlo Pepoli
8. Act I, Finale: "Son vergin vezzosa" (Elvira)
GAETANO DONIZETTI
L'elisir d'amore
Libretto: Felice Romani
9. Act I, Scena and Duet: "Una parola, Adina" -
Chiedi all'aura lusinghiera" (Nemorino, Adina)
with FRANCESCO DEMURO tenor
GIACOMO PUCCINI
La bohème
Libretto: Giuseppe Giacosa, Luigi Illica
10. Act II, Canzone: "Quando me n'vò" (Musetta)
STANISŁAW MONIUSZKO (1819-1872)
Straszny dwór
The Haunted Manor · Das Geisterschloss · Le Manoir hanté
Libretto: Jan Konstanty Checinski
11. Act IV, Recitative and Aria: "Do grobu trwać
w bezżennym stanie! - Któraż to która" (Hanna)
GJORGI DIMCEUSKI solo violin
ALEKSANDRA KURZAK soprano
Orquestra de la Comunitat Valenciana
OMER MEIR WELLBER
15.06.2014
SONGS. DOMINGO
Jeden z najwybitniejszych tenorów naszych czasów prezentuje swój pierwszy popowy album od ponad dwudziestu lat, a tym samym jego pierwszy album od czasu podpisania wyłącznego kontraktu z Sony Classical. Jest to jego osobisty zbiór ulubionych i popularnych piosenek. Na płycie usłyszymy także wspaniałe duety. Placido Domingo zaprosił do współpracy światowej sławy i niezwykle utalentowanych artystów jak: Josh Groban, Susan Boyle, Harry Connick Jr, Chris Botti, Megan Hilty i Placido Domingo Jr (szczególnie bliski sercu Placido duet z synem - „What a Wonderful World”). Nie zapominając o swojej niezwykłej karierze, trwającej już ponad pięćdziesiąt lat i ogromnym zakresie nagrań, obejmującym niemalże cały repertuar klasyczny, Maestro spełnił wreszcie swoje marzenie, aby wrócić do studia i nagrać płytę, składającą się ze znanych i popularnych piosenek, które towarzyszyły mu przez całe życie.
Tracklista
1. Canción para una Reina
2. Sous le Ciel de Paris – feat. Josh Groban
3. Time after Time – feat. Harry Connick Jr.
4. Un Uomo tra la Folla
5. La Chanson des vieux Amants – feat. Zaz
6. From this Moment on – feat. Susan Boyle
7. Bésame mucho – feat. Chris Botti
8. Parla piů piano
9. Il mio Cuore va - My Heart will go on – feat. Megan Hilty
10. Eternally
11. Jalousie
12. The Girl from Ipanema
13. What a wonderful World – feat. Placido Domingo Jr
Przeczytaj także:
08.06.2014
Gioachino Rossini: Il barbiere di Siviglia
Maria Callas/Tito Gobbi/Luigi Alva/Fritz Ollendorff/Nicola Zaccaria/Gabriella Carturan/Mario Carlin/Philharmonia Chorus/Philharmonia Orchestra/Alceo Galliera
Cyrulik sewilski (Il Barbiere di Seviglia)
Muzyka: Gioacchino Rossini
Libretto: Cesare Sterbini
Premiera: Rzym
Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli w XVIII w. Akt I Odsłona 1 Rankiem przed domem doktora Bartola pojawiają się muzykanci oraz hrabia Almaviva, który śpiewa serenadę dla wychowanicy doktora, Rozyny. Nadchodzi cyrulik Figaro i Almaviva rozpoznaje w nim swojego dawnego sługę. Za jego radą hrabia, który przybrał imię Lindor, dalej śpiewa. Rozyna ukazuje się w oknie i upuszcza liścik. Ostrzega w nim Lindora, że stary Bartolo chce ją poślubić. Figaro radzi, by hrabia udając żołnierza starał się o kwaterę u doktora. Odsłona 2 Rozyna zakochuje się w Lindorze i chce go poznać. Pisze do niego list, a Figaro, który jako cyrulik ma wolny wstęp do domu doktora, doręcza go. Zapewnia też Rozynę o miłości Lindora. Bartolo coś podejrzewa. Wie, że Almaviva jest w Sewilli i że Rozyna wpadła mu w oko. Prosi o radę Don Bazylia, przekupnego intryganta, który przekonuje, że najlepszym środkiem na intruza jest plotka i obmowa. Pojawia się Almaviva jako kawalerzysta i żąda kwatery. Udając pijanego, lekceważy zaświadczenie doktora zwalniające go od obowiązku jej udzielania. Straszy, że gotów jest użyć siły. Kłótnia ściąga tłum gapiów i wojskowy patrol. Wtedy Almaviva wyjawia po cichu dowodzącemu oficerowi swoje nazwisko i tytuł. Żołnierze wycofują się. Akt II Almavivie nie udało się zamieszkać u doktora. Próbuje ponownie, udając Alonza, ucznia Don Bazylia. Ma zamiast chorego mistrza udzielić Rozynie lekcji śpiewu. Podstęp udaje się. Młodzi zamieniają czułe słowa, gdy zjawia się sam Don Bazylio. Sytuację ratuje Figaro. Cyrulik wmawia mu, że jest ciężko chory i powinien leżeć w łóżku. Bazylio wychodzi, a Figaro zaczyna golić Bartola. Rozyna i rzekomy Alonzo wracają do przerwanej lekcji. Gdy zapomnają o ostrożności, Bartolo orientuje się w sytuacji. Wygania Almavivę i cyrulika, zamyka Rozynę, a sam śpieszy po notariusza, by natychmiast wziąć ślub. Zaczyna padać. W potokach deszczu Figaro i Almaviva wchodzą po drabinie do domu Bartola, by uprowadzić Rozynę. Ta wzbrania się, bo Bartolo ostrzegał ją, że Lindor jej nie kocha i jest tylko sługą Almavivy. Gdy wszystko się wyjaśnia, cała trójka decyduje się uciekać. Niestety, Bartolo zabrał drabinę. Do domu wkracza Don Bazylio z notariuszem. Obrotny Figaro każe notariuszowi połączyć węzłem małżeńskim Rozynę z Almavivą. Przekupiony Don Bazylio składa obok Figara swój podpis jako świadek. Doktor Bartolo przybywa, gdy kontrakt ślubny jest już podpisany. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
01.06.2014
Jaś i Małgosia
Muzyka: Engelbert Humperdinck
Libretto: Adelheid Wetter
Premiera: 1893-12-23
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w świecie baśni. Akt I W chatce pod lasem mieszka ubogi miotlarz Piotr z żoną Gertrudą i dwojgiem dzieci: Jasiem i Małgosią. Pewnego dnia rodzice wychodzą z domu, pozostawiając je same. Dzieci bawią się, śpiewają i tańczą, nie dostrzegając powracającej matki. Rozgniewana, że próżnują, wysyła dzieci do lasu po jagody. Po chwili żałuje swojej porywczości i czekając na powrót Jasia i Małgosi, zasypia. Tymczasem do domu powraca w doskonałym humorze ojciec - udało mu się sprzedać na targu wszystkie miotły, przyniósł więc sporo pieniędzy. Przerażony dowiaduje się, że matka wysłała Jasia i Małgosię do lasu, w którym mieszka zła Czarownica. Rodzice rozpoczynają poszukiwanie dzieci. Akt II Zmęczone wędrówką dzieci zjadają wszystkie uzbierane jagody. Tymczasem zapada zmierzch. Nie mogąc znaleźć drogi do domu, siadają pod drzewem, aby przeczekać noc i zasypiają. Akt III Z wolna wstaje świt. Dzieci budzą się i spostrzegają przed sobą śliczny domek z piernika i czekolady. Skradają się cichutko, chcąc spróbować słodyczy, tymczasem z domku niepostrzeżenie wychodzi Czarownica. Rzuca czar, który nie pozwala dzieciom uciec. Zamyka Jasia w klatce, a Małgosi poleca sprawdzenie, czy piec ma już odpowiednią temperaturę. Dzieciom udaje się ją tam zamknąć i Czarownica ginie w piecu. Do życia powracają inne dzieci, zamienione złym czarem w pierniki. Zjawiają się również uszczęśliwieni rodzice Jasia i Małgosi. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
25.05.2014
Wolfgang Amadeus Mozart: Cosi fan tutte
Hillevi Martinpelto, Alison Hagley, Ann Murray, Kurt Streit, Gerard Finley, Simon Rattle, Orchestra of the Age of Enlightenment
Cosi fan tutte (Cosi fan tutte ossia La scuola degli amanti)
Muzyka: Wolfgang Amadeus Mozart
Libretto: Lorenzo da Ponte
Premiera: Wiedeń
Opera komiczna w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Neapolu, w XVIII wieku. Akt I Odsłona 1 Guglielmo i Ferrando, młodzi oficerowie, chełpią się wdziękiem i cnotą swych wybranek, dwu sióstr - Fiordiligi i Dorabelli. Don Alfonso - starszy i bardziej sceptyczny - twierdzi, że nie można wierzyć kobietom. Spór kompanów doprowadza do osobliwego zakładu: pewni swego młodzieńcy zgadzają się poddać swe narzeczone próbie wierności. Odsłona 2 Don Alfonso wprowadza w życie swój chytry plan. Przekazuje Fiordiligi i Dolabelli wiadomość, że ich narzeczeni dostali rozkaz powrotu do w pułku i natychmiast ruszają na wojnę. Dziewczęta ogarnia rozpacz. We wzruszającej scenie żegnają Guglielma i Ferranda. Odsłona 3 Siostry szczerze tęsknią do swych ukochanych. Oburzone odrzucają radę pokojówki Despiny, która kusi, by poszukały rozrywki z kim innym. Niezrażony Don Alfonso próbuje sam namówić panny na spotkanie z nowymi amantami. Przekupiwszy Despinę, wprowadza do domu sióstr dwóch przystojnych i zamożnych młodzieńców z Albanii, którzy zaczynają zalecać się do Fiordiligi i Dorabelli. Dziewczęta nie spostrzegają oczywiście, iż owi Albańczycy to... przebrani Ferrando i Giuglielmo! Każdy z nich zaleca się do narzeczonej swego przyjaciela, jednak ku ich radości siostry odrzucają zaloty. Odsłona 4 Obaj przybysze, udając rozpacz z powodu chłodnego przyjęcia, zażywają rzekomo truciznę. Przebrana za lekarza Despina stwierdza, iż jej działaniu może zapobiec jedynie... pocałunek. Nawet to nie wzrusza jednak Fiordiligi i Dolabelli. Akt II Odsłona 1 Obie siostry godzą się - po długich namowach Despiny - na chwilę rozmowy z „Albańczykami”. Odsłona 2 Fiordiligi i Dolabella w końcu ulegają prośbom i zaklęciom swych gości i zgadzają się wyjść za nich za mąż. Ferrando i Guglielmo są wstrząśnięci niewiernością narzeczonych. Don Alfonso pociesza ich – „tak czynią wszystkie” – „cosi fan tutte”! Odsłona 3 Zaślubiny Fiordiligi i Dolabelli z Albańczykami. W chwili, gdy przebrana za notariusza Despina daje do podpisania kontrakty ślubne egzotycznym amantom, ci znikają na moment - i zaraz pojawiają się znów, już jako wracający z wojny Ferrando i Guglielmo. Wzburzeni, wyrzucają niewierność swym zawstydzonym wybrankom... Sprytny Don Alfonso umie jednak doprowadzić do happy endu. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
18.05.2014
Regularnie występuje na największych scenach operowych świata. Do jego niepodważalnych atutów, oprócz oczywiście niezwykle pięknego głosu, określanego mianem tenore di Grazia, należy również wspaniała aparycja i przekonująca gra aktorska. Czego można chcieć więcej”?!
Juan Diego Florez ! - posłuchamy albumu „Bel Canto Spectacular”.
Juan Diego Flórez: Bel Canto Spectacular
Orquesta de la Communitat Valenciana/Daniel Oren
1. Cavatina: "Amici miei" Gaetano Donizetti
2. Fini...me lassa!...Vieni, fra queste braccia! Vincenzo Bellini
3. La maitresse du roi...Ange si pur
4. "Venti scudi" Gaetano Donizetti
5. "Una furtiva lagrima" Gaetano Donizetti
6. Linda! Linda!...Da quel d che t'incontrai Gaetano Donizetti
7. Linda si ritiro
8. Di che son reo?...Alma celeste Gioacchino Rossini
9. Partir deggio...T'amo qual s'ama un angelo
10. Ah vieni, nel tuo sangue Gioacchino Rossini
11.05.2014
„Sospiri” Cecilii Bartoli
1. HANDEL: “Lascia la spina, cogli la rosa
2. VIVALDI: “Gelido in ogni vena” (excerpt)
3. GIACOMELLI: “Sposa non mi conosci”
4. CALDARA: “Quel buon pastor”
5. MOZART: “Voi che sapete”
6. MOZART: “Là ci darem la mano”
7. MOZART: “Laudate Dominum omnes gentes”
8. BELLINI: “Ah! non credea mirarti”
9. PERSIANI: “Cari giorni a me sereni”
10. ROSSINI: “Una voce poco fa”
11. BELLINI: “Casta diva”
12. FRANCK: “Panis angelicus”
13. FAURE: “Pie Jesu”
04.05.2013
Wolfgang Amadeus Mozart: LE NOZZE DI FIGARO (Wesele Figara)
Figaro - Ildebrando D'Arcangelo, Susanna - Anna Netrebko, Il Conte di Almaviva - Bo Skovhus, La Contessa - Dorothea Roschmann, Cherubino - Christine Schafer, Marcellina - Marie McLaughlin, Bartolo - Franz-Josef Selig, Basilio - Patrick Henckens, Don Curzio - Olivier Ringelhahn, Antonio - Florian Boesch, Barbarina - Eva Liebau, Wiener Philharmoniker, Nikolaus Harnoncourt.
Opera komiczna w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w XVII wieku, w zamku hrabiego Almavivy w pobliżu Sewilli. Akt I Figaro – sługa hrabiego Almavivy – kocha Zuzannę, służącą hrabiny. Dziewczyna podoba się również hrabiemu. Zjawia się Marcelina. Kiedyś Figaro zapożyczył się u niej, obiecując ślub, jeżeli nie odda pieniędzy. Od Marceliny uwolnić się chce doktor Bartolo. W dodatku paź Cherubin, który wzdycha do Basi – córki ogrodnika Antonia – wzdycha również do hrabiny. Hrabia postanawia wygnać go z zamku, ale po wstawiennictwie Zuzanny nakazuje mu zostać żołnierzem. Akt II Figaro planuje podstęp. Oto Zuzanna umówi się z Almavivą na schadzkę, lecz zamiast niej pojawi się Cherubin. Bojąc się ośmieszenia hrabia zgodzi się wtedy na ślub Zuzanny i Figara. Gdy Cherubin przebiera się w kobiece suknie, hrabia chce wejść do alkowy żony. Cherubin hałasuje, próbując się skryć, co budzi zazdrość hrabiego. Zuzanna kryje się zamiast Cherubina i odkrywa ją Almaviva. Jest już gotów przeprosić żonę za niesłuszne podejrzenie, gdy zjawia się Antonio – ktoś wyskakując przez okno podeptał mu kwiaty. Figaro bierze winę na siebie, ale hrabia pozostaje nieufny. Marcelina żąda zwrotu długu lub ślubu. Figaro odmawia. Hrabia wyznacza rozprawę sądową. Akt III Zuzanna umawia się z Almavivą. Nieostrożne słówko Figara sprawia jednak, że hrabia podejrzewa podstęp. Postanawia zemścić się na swym słudze w czasie procesu. Wtedy okazuje się, że Figaro jest zaginionym dzieckiem Marceliny i Bartola. Hrabina – chcąc odzyskać miłość męża – przebiera się w szaty Zuzanny i wychodzi na umówioną schadzkę. Antonio spotyka Cherubina, który nie został wcale żołnierzem. Hrabia, choć chce pazia ukarać, musi dać mu zgodę na małżeństwo z Basią. Kiedyś, uwodząc Basię, obiecał dziewczynie spełnić każdą jej prośbę. Akt IV Odsłona 1 Figaro spostrzega Zuzannę doręczającą hrabiemu jakiś liścik. Jest zazdrosny. Postanawia stawić się na miejscu schadzki, by zemścić się na Zuzannie. Odsłona 2 Podczas nocnej sceny w ogrodzie następuje seria zabawnych nieporozumień – hrabia bierze własną żonę za Zuzannę, Figaro myli Zuzannę z Hrabiną, której wyznaje miłość. Gdy sytuacja wreszcie się wyjaśnia, hrabia błaga żonę o przebaczenie i daje zezwolenie na ślub Zuzanny i Figara. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
13.04.2014
The Best Of Jonas Kaufmann
Track Listing
1 "Io l'ho perduta..." Verdi: Don Carlo, Act I 3.42
2 "Lunge da leide miei bollenti spiriti..." Verdi: La Traviata, Act 2 7.25
3 "Ella mi fu rapita..." Verdi: Rigoletto, Act 2 5.27
4 "Che gelida manina" Puccini: La Bohème, Act 1 5.07
5 "E lucevan le stelle" Puccini: Tosca, Act 3 3.21
6 "Bevo al tuo fresco sorriso" Puccini: La Rondine, Act 2 2.59
7 "Recitar!... Vesti la giubba" Leoncavalloi: Pagliacci, Act 1 3.42
8 "La fleur que tu m'avais jetée" Bizet: Carmen, Act 2 4.21
9 "Apri la tua finstra!" Mascagni: Iris, Act 1 2.43
10 "Viva il vino spumeggiante" Mascagni: Cavalleria rusticana, Act 2 2.50
11 "E la solita storia" Cilèa: L'Arlesiana, Act 2 4.35
12 "Amor te vieta" Giordano: Fedora, Act 2 1.49
13 "Pourquoi me reveiller" Massenet: Werther, Act 3 3.12
14 "Quel trouble inconnu..." Gounod: Faust, Act 3 6.14
15 Refice: Ombra di Nube 3.23
16 "Dies Bildnis ist bezaubernd schön" Mozart: Die Zauberflöte, Act 1 3.57
17 "I revel in hope" Weber: Oberon, Act 3 3.18
18 R. Strauss: Cäcilie Op.27 No.2 2.17
19 "Winterstürme wichen dem Wonnemond" Wagner: Die Walküre, Act 1 3.52
20 "Morgenlich leuchtend..." Wagner: Die Meistersinger, Act 3 5.16
06.04.2014
The Verdi Album
Jonas Kaufmann, Pier Giorgio Morandi, Orchestra dell'Opera di Parma
Track Listings
1. Rigoletto, Atto III, Canzone: "La donna E mobile"
2. Aida, Atto I, Scena e romanza: "Se quel guerrier io fossi!...Celeste Aida"
3. Un Ballo in Maschera, Atto I, Canzone: "Di' tu se fedele"
4. Un Ballo in Maschera, Atto III, Scena e romanza: "Forse la soglia attinse... Ma se m'e forza perderti"
5. Il Trovatore, Parte III, Scena ed aria: "Ah! si, ben mio... Di quella pira"
6. Luisa Miller, Atto II, Scena ed aria: "Oh! fede negar potessi... Quando le sere al placido"
7. Simon Boccanegra, Atto II, Scena ed aria: "O inferno! Amelia qui!... Sento avvampar nell'anima... Cielo pietoso, rendila"
8. Don Carlo, Atto II, Scena e duetto: "E lui! desso, l'Infante!... Dio, che nell'alma infondere"
9. La Forza del Destino, Atto III, Scena e romanza: "La vita e inferno all'infelice...O tu, che in seno agli angeli"
10. I Masnadieri, Atto III, Scena 2: "Destatevi, o pietre... Giuri ognun questo canuto"
11. Otello, Atto III : "Dio! mi potevi scagliar"
12. Otello, Atto IV: "Niun mi tema"
30.03.2014
Gounoud: Faust
Jonas Kaufmann prowadzi w rankingu najbardziej ekscytujących wykonań melodramatu Gounoda.
“Kaufmann, gwiazda MET... cóż za przystojny i doskonały pod względem wokalnym Faust. Śpiewa refleksyjne i romantyczne pasaże zawoalowanym, ciemnym dźwiękiem, nie pozbawionym delikatnego liryzmu, cechuje go wspaniałe prowadzenie długich fraz zwieńczonych przez brane bez wahania wysokie nuty“ - The New York Times
Nagrodzona dwa razy nagrodą Tony Award produkcja reżysera Desmond McAnuffa, chwalona w New York Times'ie jako ”bogata w pomysły i śmiała teatralnie” ukazuje Fausta jako naukowca - atomistę zamieszkującego swój własny ciemny świat nasuwający skojarzenia z czasami Zimnej Wojny. Razem z Kaufmannem, premierowa obsada MET obejmuje “fenomenalnego” René Pape'a w roli Mefistofelesa i “doskonale dobraną” Marinę Poplavskayą w roli Małgorzaty. Dyryguje gwiazdor Yannick Nézet-Séguin prowadząc “eleganckie, utrzymane w ciemnych barwach wykonanie” z orkiestrą MET.
Opera w pięciu aktach. Akcja rozgrywa się w Niemczech w XVI wieku. Akt I Stary mędrzec doktor Faust siedzi samotny w swojej pracowni, zatopiony w posępnych rozmyślaniach. Chcąc być ponownie młody, wzywa na pomoc Szatana. I oto zjawia się wysłannik piekieł – Mefistofeles. Oczarowuje Fausta wizją pięknej Małgorzaty, a ten podpisuje cyrograf. Akt II Na ludowej zabawie z okazji świąt Wielkiej Nocy, Faust, w towarzystwie Mefistofelesa zbliża się do Małgorzaty i ofiarowuje jej swe towarzystwo. Dziewczyna odtrąca jednak zaloty nieznajomego mężczyzny. Akt III Za pomocą pięknych słów i szkatułki pełnej klejnotów, którą dostarcza Mefisto, Faust zdobywa serce Małgorzaty. Kiedy zapada noc, dziewczyna żegna go, ale za radą szatana Faust pozostaje jednak pod jej oknem. Po chwili ukazuje się w nim Małgorzata i razem znikają w ciemnościach izdebki. Akt IV Odsłona 1 Faust porzuca Małgorzatę. Gdy dawne przyjaciółki śmieją się z jej upadku, dziewczyna szuka ukojenia w modlitwie, lecz i w kościele zjawia się przy niej Mefistofeles. Budzi w dziewczynie straszne wyrzuty sumienia i Małgorzata pada zemdlona. Odsłona 2 Powracający z wojny brat Małgorzaty, Walenty, dowiaduje się smutnej prawdy o siostrze. Wzywa uwodziciela do walki, jednak wspomagany przez szatana Faust rani go śmiertelnie. Odtrącając z pogardą pomoc Małgorzaty, Walenty umiera, przeklinając swą występną siostrę. Akt V Odsłona 1 Mimo widoku najpiękniejszych kobiet świata, jaki w noc Walpurgii podsuwa Faustowi Szatan, wciąż powraca on myślą do swej jedynej miłości. Nagle wśród tłumu kusicielek ukazuje się smutne widmo Małgorzaty z szyją skrwawioną od uderzenia toporem. Faust rozkazuje Mefistofelesowi pospieszyć ukochanej na ratunek. Odsłona 2 Mefisto wprowadza Fausta do więziennej celi, gdzie przebywa obłąkana z rozpaczy Małgorzata. Namawiana do ucieczki, zdaje się nic nie słyszeć. Odtrąca Fausta, odrzuca również pomoc złego ducha. Umiera z modlitwą na ustach. „Osądzona” – woła Mefisto triumfalnie. „Zbawiona” – odpowiada mu niebiański chór. Kiedy Szatan wraz z Faustem zapadają się w piekielne czeluście, wyzwolona dusza Małgorzaty unosi się ku niebu. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
23.03.2014
Jonas Kaufmann
Romantic Arias (CD, Decca 2007)
Arias from Puccini, Bizet, Flotow, Verdi, Weber, Massenet, Gounod, Wagner and Berlioz
Prague Philharmonic Orchestra, Conductor: Marco Armiliato
16.03.2014
Christina Pluhar – Purcell: Music for A While
Stylistyka L’Arpeggiaty, uwielbiana przez publiczność na całym świecie, jest idealną miksturą artystycznego kunsztu z bezpretensjonalną emocjonalnością, a najnowsza płyta zespołu „Music for a while”, to niewątpliwie jedno z najważniejszych wydarzeń fonograficznych roku!
Niezwykle klimatyczna płyta oscylująca pomiędzy stylistyką muzyki dawnej i jazzu z domieszką latynoskiego folkloru. W albumie znajdziemy improwizacje oparte na tematach i motywach zaczerpniętych z muzyki Henry’ego Purcella. Wyjątkowe aranżacje są jednocześnie nasycone emocjami i szczególną muzykalnością, lecz także wyciszając. Delikatnie kołyszą umysł i stabilizują nasze zmysły.
Po zniewalającym „Mediterraneo”, wydanym w 2013 roku, Christina Pluhar wraz ze swoim zespołoem L’Arpeggiata oraz (ponownie) we współpracy z Philippe Jaroussky’m, Raquel Anduezą oraz Voncenzo Capezzuto, przenosi się w chłodniejszy klimat Anglii z „Music for a while” – albumem opracowanym na podstawie wdzięcznej a zarazem niezwykle poruszającej muzyki Henry’ego Purcella.
Uważany często za najwybitniejszego brytyjskiego kompozytora, Purcell |(1659-1695) wydaje się wprost idealny dla estetyki L’Arpeggiaty. Chętnie uwypuklane przez niego ostinatowe figury w podstawie basowej stanowią znakomity punkt wyjścia dla urzekających świeżością improwizacji.
Tracklisting
MUSIC FOR A WHILE
Improvisations on Henry Purcell
1. ‘Twas within a furlong
2. Music for a while
3. Strike the viol
4. An Evening Hymn upon a Ground
5. In vain the am’rous flute
6. A Prince of glorious race descended
7. Oh solitude, my sweetest choice
8. When I am laid in earth (Dido’s Lament)
9. Wondrous machine
10. Here the deities approve
11. Ah ! Belinda
12. Hark ! how the songsters of the grove
13. One charming night
14. Man is for woman made
15. O let me weep (The Plaint)
16. Curtain Tune on a Ground
BONUS TRACK :
17. Halleluja (Leonard Cohen)
Philippe Jaroussky – countertenor
Raquel Andueza – soprano
Vincenzo Capezzuto – alto
Dominique Visse – countertenor
Gianluigi Trovesi – clarinet
Wolfgang Muthspiel – acoustic guitar & electric guitar
L’Arpeggiata - Christina Pluhar
09.03.2014
Rolando Villazon – Mozart
Doskonale sprzedające się płyty Rolando Villazona, jednego z najbardziej charyzmatycznych tenorów na światowym rynku muzycznym zawierają niezwykle szeroki wybór gatunków muzycznych: od wielkich ról operowych po muzykę baroku, tradycyjną muzykę meksykańską, a nawet piosenki rozrywkowe. Najnowszy album Villazona ukazuje pełne blasku latynoskie brzmienie jego głosu w koncertowych ariach Mozarta.
Młodzieńcza opera Mozarta, Il re pastore była debiutem estradowym tenora, kiedy jeszcze studiował w konserwatorium, stąd jego specjalne przywiązanie do muzyki Mozarta. Poprzez różnorodne muzyczne poszukiwania, szczególnie w dziedzinie muzyki baroku i Monteverdiego a także poprzez lekturę listów Mozarta Villazon uzyskał doświadczenie i muzyczną dojrzałość niezbędną w interpretacji muzyki tego kompozytora.
Artysta wykonywał arie Mozarta z Wiener Philharmoniker podczas Mozartowskiego Tygodnia w Salzburgu w 2010 roku, występował w Luccio Silla na tegorocznym Letnim Festiwalu w Salzburgu a także w zachwycającym przedstawieniu Il re pastore w Zurichu i Salzburgu. Oczywiście po wydaniu dokonanych na żywo przez DG i wysoko ocenionych przez krytykę nagrań Don Giovanniego i Cosi fan tutte, było jasne, że następnym projektem klasycznym Rolando będzie solowy projekt z muzyką Mozarta.
Rozmaitość emocji i wymagań wokalnych w skondensowanych dramatach muzycznych Mozarta doskonale współgra z dramatycznymi i muzycznymi zdolnościami Rolando i jego szczerym umiłowaniem dla prawdopodobnie najwybitniejszego kompozytora muzyki wokalnej.
W tym zestawie zawierającym w większości nowe nagrania rzadko nagrywanych arii koncertowych Mozarta towarzyszy śpiewakowi najdoskonalsza z angielskich orkiestr (wg pisma The Arts Desk) - The London Symphony Orchestra prowadzona przez dyrektora muzycznego Royal Opera House Covent Garden, Sir Antonio Pappano.
Album ukazuje się także w wersji Deluxe w twardej oprawie z grubą książeczką i dodatkową płytą z wyjątkami z oper „Cosi fan tutte” oraz „Don Giovanni”.
TRACKLISTA:
Si mostra la sorte, K 209
Lo sposo deluso ‒ Dove mai trovar quel ciglio? K 430
Per pietà, non ricercate, K 420
Va’, dal furor portata, K 21
Misero! O sogno o son desto? K 431
Aura che intorno spiri, K 431
Con ossequio, con rispetto, K 210
Or che il dover, K 36
Tali e cotanti sono, K 36
Clarice cara mia sposa, K 256
Se al labbro mio non credi, K 295
Müsst ich auch durch tausend Drachen, K 435
http://www.deutschegrammophon.com/en/cat/4791054
LUTY Z THOMASEM HAMPSONEM w RMF Classic!!!
fot.Dario Acosta
2 marca w Operowej Niedzieli:
The Very Best of Thomas Hampson
Disc: 1
1. La Ran La Lera...Largo Al Factotum
2. O Sainte Medaille...Avant De Quitter Ces Lieux
3. Ce Breuvage...Vision Fugitive
5. La Fatigue Alourdit Mes Pas...Comme Une Pale Fleur
6. Ecoute!...Dieu, Tu Semas Dans Nos Ames
8. Tout Est Desert...Son Regard
9. Ove Son Io?...Vada In Fiamme
11. Di Provenza Il Mar, Il Suol
12. E Sogno? O Realta?
16. Le Lazzarone
Disc: 2
10. Gute Nacht
13. Ich Atmet' Einen Linden Duft
16. O Vaterland, Du Machst Bei Tag
17. Als Flotter Geist
18. Komm, Zigany
22. Beautiful Dreamer
23 lutego w Operowej Niedzieli:
Giacomo Puccini: Tosca
Emily Magee (Tosca)
Jonas Kaufmann (Cavaradossi)
Thomas Hampson (Scarpia)
Chorus and Orchestra of the Opernhaus Zurich
Paolo Carignani
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Rzymie w 1800 roku.
Akt I
Do rzymskiego kościoła św. Andrzeja wbiega zbiegły więzień. To Cesare Angelotti, były konsul Rzeczypospolitej, skazany na śmierć za udział w spisku przeciwko tyranii rządzącej krajem. W dalszej ucieczce pomoże mu przyjaciel, młody malarz Mario Cavaradossi. Przyjaciele odchodzą. Do kościoła przybywa ścigający Angelottiego baron Scarpia, prefekt policji. Spostrzegając podobieństwo Marii Magdaleny z obrazu malowanego przez Cavaradossiego do postaci rzymskiej arystokratki hrabiny Attavanti oraz jej wachlarz, Scarpia wskazuje te szczegóły ukochanej malarza, śpiewaczce Tosce. Wzbudza jej zazdrość. Tosca nie wie bowiem, że hrabina Attavanti jest siostrą Angelottiego i że to ona ułatwiła mu ucieczkę. Nie wie też, że Mario nadał świętej rysy damy, której nigdy nie poznał, a tylko widywał ją w kościele. W porywie zazdrości Tosca biegnie do mieszkania malarza, a za nią podążają ludzie Scarpii. Prefekt policji wierzy, że uda mu się pochwycić więźnia i... zdobyć Toskę, o której względy od dawna zabiegał.
Akt II
Policja nie odnalazła zbiega, schwytano za to malarza. Scarpia każe poddać go torturom w obecności Toski i doprowadza do tego, że ta zdradza kryjówkę zbiegłego więźnia. Tortury ustają, jednak Mario odtrąca Toskę z pogardą. Żandarm Sciarrone wbiega z wieścią, że Napoleon rozgromił Austriaków. Słysząc to Cavaradossi, wydając na siebie wyrok śmierci, intonuje hymn na cześć wolności. Między Scarpią i Toscą rozpoczyna się targ o jego życie. Tosca zgadza się na wszystkie warunki, byle tylko ratować ukochanego. Scarpia wyjaśnia jej, że ze względu na potrzebę zachowania tajemnicy egzekucja musi zostać choćby upozorowana. Tosca żąda glejtu dla dwóch osób na opuszczenie Rzymu. Scarpia spełnia żądanie, kiedy jednak zbliża się do Toski, ta przebija go nożem. Z martwych palców Scarpii wyrywa glejt i śpieszy do więzienia oczekiwać uwolnienia kochanka.
Akt III
Noc blednie, zbliża się egzekucja. W więzieniu pojawia się Tosca, zwiastując ukochanemu ocalenie. Poucza kochanka, jak się ma zachować w czasie fałszywej egzekucji, jak upaść, udając martwego. Pada salwa. Żołnierze odchodzą, a Tosca wzywa Maria, by powstał. Niestety, Scarpia nawet po śmierci oszukał Toskę. Egzekucja odbyła się naprawdę. Na szalejącą z bólu śpiewaczkę rzuca się straż, odkryto bowiem zabójstwo Scarpii. Tosca wyrywa się im i z murów zamku św. Anioła rzuca się w przepaść.
(Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
16 lutego w Operowej Niedzieli:
Wolfgang Amadeusz Mozart: Don Giovanni
Thomas Hampson (Don Giovanni)
Edita Gruberova (Donna Anna)
Roberta Alexander (Donna Elwira)
Barbara Bonney (Zerlina)
Hans Peter Blochwitz (Don Ottavio)
László Polgár (Leporello)
Robert Holl (Komandor)
Anton Scharinger (Masetto)
Royal Concertgebouw Orchestra
Chor Der Niederländischen Oper
Nikolaus Harnoncourt
Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli w XVII w.
Akt I
Niepoprawny uwodziciel Don Giovanni zakrada się do pokoju córki Komandora Sewilli, Donny Anny, udając jej narzeczonego. Obudzony nagle Komandor po krótkiej walce pada z ręki mistrzowsko władającego szpadą zuchwalca. Gdy przybywa narzeczony Anny, Don Ottawio, przysięga pomścić jej hańbę. Uwodziciel spotyka na ulicy orszak ślubny dwojga wieśniaków - Zerliny i Masetta. Myśląc o nowym podboju, zaprasza wszystkich na ucztę. Szyki miesza mu nieco Donna Elwira, jego niedawna ofiara, ostrzegając przed nim pannę młodą. Za nią pojawia się też Donna Anna z narzeczonym i rozpoznaje w Don Giovannim swojego nocnego gościa. Ten ponownie musi torować sobie szpadą drogę ucieczki. Don Giovanni dalej wyzywa los: postanawia, że bez względu na okoliczności uczta się odbędzie. W jej trakcie bezceremonialnie zaleca się do Zerliny. Jej zazdrosny narzeczony wpuszcza do pałacu trzy zamaskowane postacie: Donnę Annę, Donnę Elwirę i Don Ottavia. Na dźwięk krzyków Zerliny - wszyscy rzucają się jej na ratunek. Jednak uwodziciel po raz kolejny, używając broni, wychodzi cało z opałów.
Akt II
Don Giovanni i jego sługa Leporello zamieniają się ubraniami, żeby móc podstępnie uprowadzić piękną subretkę, Donnę Elwirę. Efektem tej zamiany jest cały ciąg niebezpiecznych dla nich nieporozumień. Jednak obydwaj wymykają się niebezpieczeństwom. Spotykają się na sewilskim cmentarzu, żeby przy grobowcu zamordowanego Komandora opowiedzieć sobie najświeższe przygody. Leporello na polecenie swojego, nie zważającego na świętości pana, zaprasza na ucztę kamienny posąg zamordowanego. Donna Elwira odwiedza Don Giovanniego w jego pałacu. Porzuciła już marzenia o miłości i chce tylko nakłonić zuchwalca do zmiany stylu życia. Otrzymuje jednak wyłącznie odpowiedzi pełne cynizmu. Głucho pukając we wrota, przybywa na ucztę kamienny posąg Komandora. Gdy i jemu nie udaje się nakłonić Don Giovanniego do skruchy, chwyta za wyciągniętą przez niego prawicę i przy dźwięku potężnych chórów obaj zapadają się w piekielne otchłanie.
(Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 09.02.2014
GIUSEPPE VERDI „Simon Boccanegra”
Prapremiera opery odbyła się 12 marca 1857 r. w Teatro La Fenice w Wenecji!
Wykonawcy:
Simone Boccanegra - Thomas Hampson
Maria Boccanegra (Amelia Grimaldi) - Kristine Opolais
Gabriele Adrono - Joseph Calleja
Jacopo Fiesco - Carlo Colombara
Paolo Albiani - Luca Pisaroni
Pietro - Igor Bakan
Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker
dyr. Massimo Zanetti
DECCA Music Group, Int. Release 16 Sep. 2013
STRESZCZENIE LIBRETTA
Prolog
Republika Genui, XIV wiek. Dworzanie Paolo i Pietro spiskują w celu obalenia obecnych rządów. Chcą nowego Doży i mają swojego kandydata na to stanowisko. Jest nim Simon Boccanegra. Boccanegra zgadza się na to, choć kieruje nim nie tylko dążenie do władzy. Ma nadzieję, że zdobycie wysokiego stanowiska pozwoli mu na ślub z ukochaną kobietą. Jest nią córka Jacopo Fiesco - genueńskiego patrycjusza. Dziewczyna urodziła Boccanegrze nieślubną córkę i przez to ojciec więzi ją w pałacu. Boccanegra próbuje się pogodzić z niedoszłym teściem. Nie wie, że ukochana zmarła. Fiesco obiecuje, że będzie łaskawy i chce się zaopiekować wnuczką. Niestety wychowywane w ukryciu dziecko zniknęło. Boccanegra zostaje Dożą w Genui. Znajduje też martwą ukochaną
Akt 1., Scena 1. – 25 lat później
Doża - Simon Boccanegra - sprawuje rządy twardej ręki. Skazał na wygnanie wielu swoich politycznych przeciwników, skonfiskował ich majątki.
Z kolei Jacopo Fiesco - dziadek jego zaginionej, nieślubnej córki i niedoszły teść - mieszka w zamku Grimaldich poza Genuą. Używa innego imienia i nazwiska - Andrea Grimaldi, żeby nie zostać zdemaskowanym przez Boccanegrę. Wspólnie z wrogami Doży spiskuje jak pozbawić go urzędu.
Przed laty rodzina Grimaldich przygarnęła córkę Boccanegry ( i wnuczkę Fiesco) - sierotę znalezioną w klasztorze. Dziewczyna nazywa się teraz Amelia Grimaldi i jest młodą kobietą zakochaną w przystojnym patrycjuszu Gabriele Adorno.
Adorno razem z Fiesco knują spisek - chcą pozbawić władzy Boccanegrę. Amelia obawia się, że Doża każę jej poślubić swojego dworzanina Paolo. Błaga ukochanego Gabriele, żeby poprosił jej przybranego ojca (Fiesco) o jej rękę. Fiesco zgadza się, ale wyjawia, że Amelia nie jest dziedziczką fortuny, ale sierotą. Dla Adorno nie ma to znaczenia i Fiesco błogosławi młodym.
Tymczasem do pałacu przybywa Doża – Simon Boccanegra. Obiecuje, że przyrodni bracia Amelii będą mogli wrócić z wygnania. Dziewczyna ujęta jego wspaniałomyślnością wyjawia prawdę o swoim pochodzeniu i o tym, że z wzajemnością kocha Adorno. Boccanegra rozpoznaje swoją zaginioną córkę i zmienia swoją decyzje co do jej planowanego małżeństwa z dworzaninem Paolo. Dworzanin jest tym rozczarowany i decyduje się na dramatyczny krok - porywa dziewczynę.
Scena 2., Obrady Senatu
Boccanegra nakłania radę miasta do utrzymania pokoju z Republiką Wenecji. W sali obrad słychać okrzyki tłumu, który żąda głowy Boccanegry. Doża otwiera drzwi. Wśród tłumu jest Gabriele Adorno, który podejrzewa, że jego ukochana została porwana na rozkaz Doży. Postanawia go zaatakować – gdy wtem pojawia się Amelia. Dziewczyna opowiada zebranym o swoim porwaniu przez Paolo i ucieczce. Boccanegra nakazuje znaleźć i uwięzić sprawcę porwania. Wydaje też rozkaz aresztowania Adorno.
Akt 2.
Dworzanin Paolo i Jacopo Fiesco planują otruć Dożę. Chcą pozyskać do spisku Adorno. W tym celu Paolo wmawia mu, że Amelia jest kochanką Boccanegry. Adorno wierzy mu i w ataku zazdrości oskarża Amelię o niewierność. Dziewczyna próbuje mu wyjaśnić rodzinne koligacje, gdy nadchodzi Boccanegra.
Adorno chowa się i z ukrycia słyszy rozmowę córki i ojca, w której Amelia prosi o łaskę dla ukochanego. Boccanegra wypija przygotowaną dla niego przez spiskowców wodę z trucizną i traci przytomność. Adorno próbuje go wtedy zabić, ale Amelia go powstrzymuje.
Boccanegra przebudza się i wyznaje, z jest ojcem Amelii. Adorno błaga o przebaczenie i przyrzeka walczyć po stronie Doży.
Akt 3.
Paolo zostaje skazany na śmierć za bunt przeciw Doży. Wyznaje Fiesco, że to on otruł Boccanegrę. Doża jest umierający. Fiesco czując wyrzuty sumienia odkrywa przed Dożą swoją prawdziwą tożsamość i wyznaje prawdę o truciźnie. Boccanegra choć rozpoznaje starego wroga, z radością wyznaje, że Amelia jest jego wnuczką. Dawni wrogowie pojednani. Umierający Boccanegra błogosławi świeżo poślubionym - Amelii i Adorno, a tego ostatniego ogłasza swoim następcą.
CD 1: Verdi: Simon Boccanegra
Prologue
1. Preludio. "Che dicesti?" "All'alba tutti qui vedrete" 6:36
Luca Pisaroni, Igor Bakan, Thomas Hampson, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
2. "L'altra magion vedete?" 2:55
Luca Pisaroni, Igor Bakan, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
3. "A te l'estremo addio" - "Il lacerato spirito"5:03
Carlo Colombara, Thomas Hampson, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
4. "Suona ogni labbro il mio nome" 6:12
Thomas Hampson, Carlo Colombara, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
5. "Oh, de'Fieschi implacata, orrida razza" 3:57
Thomas Hampson, Carlo Colombara, Luca Pisaroni, Igor Bakan, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
Act 1
6. (Preludio) 2:08
Joseph Calleja, Thomas Hampson, Kristine Opolais, Carlo Colombara, Luca Pisaroni, Igor Bakan, Andrew Owens, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
7. "Come in quest'ora bruna" 4:07
Kristine Opolais, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
8."Cielo di stelle orbato" - " Vieni a mirar la cerula" 7:09
Joseph Calleja, Kristine Opolais, Gaia Petrone, Igor Bakan, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
9. "Propizio ei giunge!"4:21
Joseph Calleja, Carlo Colombara, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
10."Il Doge vien"3:38
Joseph Calleja, Carlo Colombara, Thomas Hampson, Luca Pisaroni, Kristine Opolais, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
11."Orfanelle il tetto umile" "Figlia! ... a tal nome io palpito" 9:07
Kristine Opolais, Thomas Hampson, Luca Pisaroni, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
12."Che rispose?" 1:14
Luca Pisaroni, Thomas Hampson, Igor Bakan, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
13."Messeri, il re di Tartaria vi porge" 6:57
Thomas Hampson, Luca Pisaroni, Igor Bakan, Joseph Calleja, Kristine Opolais, Carlo Colombara, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
14. "Ferischi!" - "Ameila!"0:54
Kristine Opolais, Thomas Hampson, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
15."Amelia, di come fosti rapita"2:36
Thomas Hampson, Kristine Opolais, Joseph Calleja, Luca Pisaroni, Igor Bakan, Carlo Colombara, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
16."Plebe! Patrizi! Popolo!..."Piango su voi"5:12
Thomas Hampson, Kristine Opolais, Carlo Colombara, Joseph Calleja, Luca Pisaroni, Igor Bakan, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
17."Ecco la spada"..."Sia maledetto!"4:33
Joseph Calleja, Thomas Hampson, Luca Pisaroni, Kristine Opolais, Carlo Colombara, Igor Bakan, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
Total Playing Time: 1:16:39
CD 2: Verdi: Simon Boccanegra
Act 2
1. "Quei due vedesti?" 2:21
Luca Pisaroni, Igor Bakan, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
2."Prigoniero in qual loco m'adduci?"1:43
Carlo Colombara, Luca Pisaroni, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
3."Udisti? - Vi disegno!" - "Sento avvampar nell'anima" - "Cielo pietoso, rendila" 5:18
Luca Pisaroni, Joseph Calleja, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
4. "Tu qui?" ... "Amelia!"4:18
Kristine Opolais, Joseph Calleja, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
5."Figlia?" ... "Si afflitto, o padre mio?"5:46
Thomas Hampson, Kristine Opolais, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
6."Oh! Amelia ... ami ... un nemico"..."Perdono, Amelia" 6:47
Thomas Hampson, Joseph Calleja, Kristine Opolais, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
7."All'armi, all'armi, o Liguri" 1:18
Wiener Singakademie, Kristine Opolais, Joseph Calleja, Thomas Hampson, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
Act 3
8. "Evviva il Doge!" 6:49
Wiener Singakademie, Andrew Owens, Carlo Colombara, Luca Pisaroni, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
9."M'ardon le tempia" - "Come un fantasima Fiesco t'appar"6:53
Thomas Hampson, Joseph Calleja, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
10."Piango, perché mi parla"3:48
Carlo Colombara, Thomas Hampson, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
11."Chi veggo?"2:08
Kristine Opolais, Thomas Hampson, Joseph Calleja, Carlo Colombara, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
12. "Gran Dio, li benedici" 7:58
Thomas Hampson, Kristine Opolais, Joseph Calleja, Carlo Colombara, Wiener Singakademie, Wiener Symphoniker, Massimo Zanetti
Total Playing Time: 55:07
NIEDZIELA 02.02.2014
Giacomo Puccini: "Tosca"
Tosca - Kiri Te Kanawa, Scarpia - Leo Nucci, Cavaradossi - Giacomo Aragall, Sagrestano - Spiro Malas, Angelotti - Malcolm King, Spoletta - Piero de Palma, Sciarrone - Paul Hudson, Carceriere - Nicholas Folwell, Pastore - Ivo Martinez
Welsh National Opera Chorus, Children of the Royal Opera, Covent Garden, National Philharmonic Orchestra, Sir Georg Solti
Tosca (Tosca)
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Rzymie, w 1800 roku. Akt I Do rzymskiego kościoła Św. Andrzeja wbiega zbiegły więzień. To Cesare Angelotti, były konsul Rzeczypospolitej, skazany na śmierć za udział w spisku przeciwko tyranii rządzącej krajem. W dalszej ucieczce pomoże mu przyjaciel, młody malarz Mario Cavaradossi. Przyjaciele odchodzą. Do kościoła przybywa ścigający Angelottiego baron Scarpia, prefekt policji. Spostrzegając podobieństwo Marii Magdaleny z obrazu malowanego przez Cavaradossiego, do postaci rzymskiej arystokratki hrabiny Attavanti, oraz jej wachlarz, Scarpia wskazuje te szczegóły ukochanej malarza, śpiewaczce Tosce. Wzbudza jej zazdrość. Tosca nie wie bowiem, że hrabina Attavanti jest siostrą Angelottiego i że to ona ułatwiła mu ucieczkę. Nie wie też, że Mario nadał świętej rysy damy, której nigdy nie poznał, a tylko widywał ją w kościele. W porywie zazdrości Tosca biegnie do mieszkania malarza, a za nią podążają ludzie Scarpii. Prefekt policji wierzy, że uda mu się pochwycić więźnia i... zdobyć Toskę, o której względy od dawna zabiegał. Akt II Policja nie odnalazła zbiega, schwytano za to malarza. Scarpia każe poddać go torturom w obecności Toski i doprowadza do tego, że ta zdradza kryjówkę zbiegłego więźnia. Tortury ustają, jednak Mario odtrąca Toskę z pogardą. Żandarm Sciarrone wbiega z wieścią, że Napoleon rozgromił Austriaków. Słysząc to Cavaradossi, wydając na siebie wyrok śmierci, intonuje hymn na cześć wolności. Między Scarpią i Toscą rozpoczyna się targ o jego życie. Tosca zgadza się na wszystkie warunki, byle tylko ratować ukochanego. Scarpia wyjaśnia jej, że ze względu na potrzebę zachowania tajemnicy egzekucja musi zostać choćby upozorowana. Tosca żąda glejtu dla dwóch osób na opuszczenie Rzymu. Scarpia spełnia żądanie, kiedy jednak zbliża się do Toski, ta przebija go nożem. Z martwych palców Scarpii wyrywa glejt i śpieszy do więzienia oczekiwać uwolnienia kochanka. Akt III Noc blednie, zbliża się egzekucja. W więzieniu pojawia się Tosca, zwiastując ukochanemu ocalenie. Poucza kochanka, jak się ma zachować w czasie fałszywej egzekucji, jak upaść udając martwego. Pada salwa. Żołnierze odchodzą, a Tosca wzywa Maria, by powstał. Niestety, Scarpia nawet po śmierci oszukał Toskę. Egzekucja odbyła się naprawdę. Na szalejącą z bólu śpiewaczkę rzuca się straż, odkryto bowiem zabójstwo Scarpii. Tosca wyrywa się im i z murów Zamku Św. Anioła rzuca się w przepaść. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 26.01.2014
Daniel Barenboim & Wiener Philharmoniker „Neujahrskonzert 2014 / New Year's Concert 2014”
Koncert Noworoczny z Wiednia jest jednym z najstarszych i najbardziej spektakularnych wydarzeń muzycznych w roku. W swojej ponad siedemdziesięcioletniej historii orkiestrę prowadziło wielu najwybitniejszych dyrygentów na świecie. Koncert jest transmitowany przez telewizje i radia w prawie 80 krajach na całym świecie, ogląda go ponad 40 milionów widzów.
Samo nagranie koncertu jest co roku jednym z najważniejszych wydawnictw na rynku muzyki klasycznej.
Tracklista:
CD 1
1.EDUARD STRAUSS
Helenen-Quadrille, op. 14
2.JOSEF STRAUSS 1827–1870
Friedenspalmen. Walzer, op. 207
Palms of Peace
Rameaux de la paix
3.JOHANN STRAUSS I
Carolinen-Galopp, op. 21a
4.JOHANN STRAUSS II
Egyptischer Marsch, op. 335
Egyptian March
Marche égyptienne
5.Seid umschlungen, Millionen. Walzer, op. 443
Receive My Embrace, Ye Millions
Embrassez-vous, millions d’ętres
6.Stürmisch in Lieb’ und Tanz. Polka schnell, op. 393
Stormy in Love and Dance
Impétueux en amour et dans la danse
7.Ouvertüre zu Waldmeister
8.Klipp-Klapp. Galopp, op. 466
9.G’schichten aus dem Wiener Wald. Walzer, op. 325
Tales from the Vienna Woods
Légendes de la foręt viennoise
CD 2
1.JOSEPH HELLMESBERGER II
Vielliebchen. Polka française, op. 1
2.JOSEF STRAUSS
Bouquet-Polka. Polka schnell, op. 188
3.RICHARD STRAUSS
Mondscheinmusik aus Capriccio
Moonlight Interlude from Capriccio
Interlude de Capriccio (Clair de lune)
4.JOSEPH LANNER
Die Romantiker. Walzer, op. 167
The Romantics
Les Romantiques
5.JOSEF STRAUSS
Neckerei. Polka mazur, op. 262
Teasing
Taquineries
6.Schabernack-Polka. Polka schnell, op. 98
Prank Polka
Polka « Farce »
7.LÉO DELIBES
Pizzicati aus Sylvia*
8.JOSEF STRAUSS
Geheime Anziehungskräfte (Dynamiden). Walzer, op. 173
The Secret Powers of Magnetism (Dynamides)
Mystérieuses forces d’attraction
9.Ohne Sorgen! Polka schnell, op. 271
Without a Care!
Sans souci !
10.Carričre-Polka. Polka schnell, op. 200
11.Neujahrsgruß
New Year’s Address
Allocution du Nouvel An
12.JOHANN STRAUSS II
An der schönen, blauen Donau. Walzer, op. 314
By the Beautiful Blue Danube
Le beau Danube bleu
13.JOHANN STRAUSS I
Radetzky-Marsch, op. 228
Marche de Radetzky
NIEDZIELA 10.01.2014
Entre elle et lui - Natalie Dessay sings Michel Legrand
NIEDZIELA 12.01.2014
Johann II Strauss
Baron cygański
Der Zigeunerbaron
Schoenberg Choir, Vienna Symphony Orchestra
Pamela Coburn, Herbert Lippert, Wolfgang Holzmair, Rudolf Schasching, Christiane Oelze, Júlia Hamari, Elisabeth von Magnus, Jürgen Flimm, Robert Florianschütz, Hans-Jürgen Lazar
Nikolaus Harnoncourt
Po latach nieobecności do swojego majątku powraca młody dziedzic, Sandor Barinkay. Stara Cyganka wróży mu bogactwo i ożenek. Jego sąsiad, zachłanny prostak Żupan, chce wydać za niego swoją córkę, Arsenę. Wprawdzie Barinkayowi podoba się dziewczyna, ale ona kocha innego. Stawia przed Sandorem trudny do spełnienia warunek: poślubi go, gdy tylko zdobędzie on tytuł barona.
Baron cygański to operetka, która była próbą realizacji marzenia Straussa o skomponowaniu opery. Stąd rozbudowane i trudne partie wokalne.
I kto nie zna słynnego szlagieru – „Wielka sława to żart”?
NIEDZIELA 05.01.2014
The Opera Gala: Live from Baden-Baden
Bellini · Bizet · Chapí
Delibes · Donizetti
Puccini · Saint-Saëns · Verdi
Anna Netrebko · Elina Garanca
Ramón Vargas · Ludovic Tézier
SWR Sinfonieorchester Baden-Baden
und Freiburg · Marco Armiliato
NIEDZIELA 29.12.2013
Bal maskowy
Giuseppe Verdi: Un ballo in maschera
Placido Domingo, katia Ricciarelli, Renato Bruson, Ruggero Raimondi, Edita Gruberova, Elena Obraztsova, Giovanni Foianim, Claudio Abbado
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Antonio Somma
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Bostonie pod koniec XVII w. Akt I Odsłona 1 Hrabia Ryszard Warwick - gubernator Bostonu na przedłożonej mu w czasie audiencji liście zaproszonych na bal maskowy dostrzega ze wzruszeniem imię Amelii, żony swego adiutanta, Renata. Od Renata właśnie dowiaduje się hrabia o stronnictwie chcącym jego zguby. Wierny oficer błaga o ostrożność. Ryszard, który ma podpisać wyrok skazujący na wygnanie indiańską wróżkę, Ulrykę, postanawia zbadać sprawę osobiście. Odsłona 2 Hrabia w przebraniu spieszy do chaty Ulryki. Słyszy prośbę Amelii o ziele leczące z nieszczęśliwej miłości. Hrabia od dawna kocha skrycie żonę Renata - słysząc, że jego miłość jest wzajemna, postanawia czuwać nad ukochaną podczas wyprawy po magiczne ziele. Nadchodzi świta hrabiego, Amelia oddala się, Ryszard zaś prosi starą Indiankę o wróżbę. Ulryka przepowiada mu śmierć. Zada ją ten, któremu pierwszemu poda rękę. Wtem nadbiega Renato. Hrabia odruchowo wyciąga dłoń na powitanie druha. Dworzanie są przerażeni, gubernator jednak śmieje się z ich obaw. Akt II Amelia pełna trwogi błądzi po dzikiej okolicy. Zbliża się Ryszard, daje się poznać ukochanej - i oboje wreszcie wyznają sobie miłość. Wtem zjawia się Renato ostrzegając o nadchodzących spiskowcach. Nie poznaje Amelii, której twarz kryje welon, i przyrzeka odprowadzić ją do Bostonu. Ryszard ucieka. Nadbiegający spiskowcy sądzą, że ukrył się w kobiecym przebraniu i zmuszają Amelię do zdjęcia welonu. Renato poznaje żonę. Chce jej śmierci, przekonany, że była z Ryszardem na schadzce, i przyłącza się do spisku przeciw hrabiemu. Akt III Odsłona 1 Amelia, widząc daremność tłumaczeń, przyjmuje wyrok śmierci, prosząc o łaskę pożegnania dziecka. Renato pragnie jednak straszniejszej zemsty. Zginąć musi przede wszystkim wiarołomny Ryszard. Oto właśnie przybyli spiskowcy. Mają losować, kto podczas balu maskowego zabije gubernatora. Wyciągnięty przez Amelię los pada na Renata. Odsłona 2 W gabinecie obok sali balowej Ryszard, chcąc uniknąć dalszych spotkań z Amelią, podpisuje z bólem serca dekret przenoszący Renata wraz z żoną do Anglii. Anonimowy list ostrzega przed groźbą zamachu, gubernator jednak lekceważy niebezpieczeństwo i wkłada strój balowy. Odsłona 3 Zaczyna się bal. Spiskowcy szukają swej ofiary. Gubernator lekceważy wciąż niebezpieczeństwo. Daremnie paź Oskar w błahej na pozór piosence przestrzega, że jedynie maska, jaką przywdział Ryszard, chroni go jeszcze przed sztyletem zabójcy. Hrabia pragnie zamienić choć kilka pożegnalnych słów z Amelią. Rozpoznany ginie z ręki mściwego Renata, który dopiero potem pojmuje swój straszny błąd. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 01.12.2013
Słuchamy drugiej części albumu Bravo! The Classical Album 2014
CD 2
PIETRO MASCAGNI (1863–1945)
1 Sancta Maria 3:36
arranged by Steven Mercurio
Andrea Bocelli tenor
Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa
Cecilia
Myung-Whun Chung
ROBERT SCHUMANN (1810–1856)
2 Träumerei (Kinderszenen) 3:20
Lang Lang piano
Recorded live at Carnegie Hall, New York
JULES MASSENET (1842–1912)
3 Méditation (Thaïs) 5:14
Joshua Bell violin
Royal Philharmonic Orchestra • Andrew Litton
PETER ILYICH TCHAIKOVSKY (1840–1893)
4 Love Theme from “Romeo and Juliet” 3:27
Berliner Philharmoniker
Herbert von Karajan
ROBERT JOHNSON (c 1583–c 1633)
5 Have You Seen the Bright Lily Grow 2:36
arranged by Sting & Edin Karamazov
Sting vocals • Edin Karamazov archlute
LUDOVICO EINAUDI (*1955)
6 I giorni 5:36
Daniel Hope violin • Jacques Ammon piano
Deutsches Kammerorchester Berlin
FRÉDÉRIC CHOPIN (1810–1849)
7 Étude in C major op. 10 no. 1 2:03
Jan Lisiecki piano
ARVO PÄRT (*1935)
8 Spiegel im Spiegel 10:18
Lisa Batiashvili violin • Hélène Grimaud piano
TRADITIONAL
9 Shenandoah 4:21
arranged by Chris Hazell
Bryn Terfel bass-baritone
Neil Martin pipes • London Symphony Orchestra
Barry Wordsworth
Arrangement: Chris Hazell
AGOSTINO STEFFANI (1654–1728)
10 Schiere invitte, non tardate 2:12
(Alarico il Baltha, cioè L’audace re de’ Gothi)
Cecilia Bartoli mezzo-soprano
I Barocchisti • Diego Fasolis
FRANZ LISZT (1811–1886)
11 Liebestraum No. 3 S 541/3 4:29
“O lieb, so lang du lieben kannst”
Yundi Li piano
LEONARD BERNSTEIN (1918–1990)
12 Maria (West Side Story) 2:58
José Carreras tenor
Orchestra conducted by Leonard Bernstein
JOHN RUTTER (*1945)
13 A Gaelic Blessing: Meditation 4:43
Catrin Finch harp
Sinfonia Cymru • John Rutter
GEORGES BIZET (1838–1875)
14 Près des remparts de Séville (Carmen) 4:34
Elīna Garanča mezzo-soprano
Roberto Alagna tenor
Orchestra Sinfonica Nazionale della Rai
Karel Mark Chichon
GEORGE FRIDERIC HANDEL (1685–1759)
15 “Lascia ch’io pianga” (Rinaldo) 4:02
arranged by Andreas N. Tarkmann
Albrecht Mayer oboe & conductor
Monika Razynska harpsichord
Sinfonia Varsovia
16 “Furie terribili” (Rinaldo) 1:47
Anna Prohaska soprano
Arcangelo • Jonathan Cohen
EDUARDO DI CAPUA (1865–1917)
ALFREDO MAZZUCCHI (1878–1972)
GIOVANNI CAPURRO (1859–1920)
17 O sole mio 2:41
José Carreras • Plácido Domingo
Luciano Pavarotti tenors
Orchestra del Teatro dell’Opera di Roma
Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino
Zubin Mehta
JOHANN SEBASTIAN BACH (1685–1750)
18 Adagio ma non troppo 2:48
(Flute Sonata in E minor BWV 1034)
arranged for mandolin and continuo by Avi Avital
Avi Avital mandolin
Shalev Ad-El harpsichord
Ophira Zakai theorbo • Ira Givol cello
MAX RICHTER (*1966)
19 Spring 1 2:32
Recomposed – Vivaldi: The Four Seasons
Max Richter keyboards • Daniel Hope violin
Konzerthaus Kammerorchester Berlin
André de Ridder
GIACOMO PUCCINI (1858–1924)
20 Nessun dorma! (Turandot) 2:59
Luciano Pavarotti tenor
The John Alldis Choir
Wandsworth School Boys Choir
London Philharmonic Orchestra • Zubin Mehta
NIEDZIELA 24.11.2013
Tym razem będzie operowo, ale nie tylko! :)
Bravo! The Classical Album 2014
Najlepsza klasyczna kompilacja na rynku polskim! Najwybitniejsze tematy w najznakomitszych interpretacjach!
Wśród wykonawców na płycie znalazły się legendarne postaci światowych scen obok gwiazd współczesnych, m.in.: Andrea Bocelli, Anna Netrebko, Cecilia Bartoli, Lang Lang, Sting, Luciano Pavarotti, Placido Domino, Herbert von Karajan oraz reprezentujący młodsze pokolenie: Julia Lezhneva, Milos czy Gustavo Dudamel, i wielu innych!
Na albumie są także polskie akcenty: nagrania Piotra Beczały oraz Jana Lisieckiego, dokonane dla Deutsche Grammophon!
Posłuchamy CD1, ale cdn ;)
CD 1
GIACOMO PUCCINI (1858–1924)
1 O mio babbino caro (Gianni Schicchi) 2:43
Anna Netrebko soprano
Mahler Chamber Orchestra • Claudio Abbado
LUDOVICO EINAUDI (*1955)
2 Una mattina 3:22
Ludovico Einaudi piano
GIUSEPPE VERDI (1813–1901)
3 La donna è mobile (Rigoletto) 2:01
Rolando Villazón tenor
Orchestra Teatro Regio Torino
Gianandrea Noseda
FRANZ SCHUBERT (1797–1828)
4 Ave Maria 5:49
arranged by August Wilhelmj / George Perlman
David Garrett violin
Alexander Markovich piano
LEONARD BERNSTEIN (1918–1990)
5 Mambo (West Side Story) 2:27
Simón Bolívar Youth Orchestra of Venezuela
Gustavo Dudamel
Live recording
GEORGES BIZET (1838–1875)
6 La fleur que tu m’avais jetée (Carmen) 4:14
Jonas Kaufmann tenor
Prague Philharmonic Orchestra
Marco Armiliato
TRADITIONAL
7 Veni, Creator Spiritus 2:28
The Cistercian Monks of Stift Heiligenkreuz
WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756–1791)
8 Voi che sapete (Le nozze di Figaro) 2:44
Magdalena Kožená mezzo-soprano
Prague Philharmonia
Michel Swierczewski
FRÉDÉRIC CHOPIN (1810–1849)
9 Waltz in B minor op. 69 no. 2 3:27
Alice Sara Ott piano
FRANZ LEHÁR (1870–1948)
10 You Are My Heart’s Delight 3:20
(Das Land des Lächelns)
Piotr Beczala tenor
Duncan Riddell violin
Royal Philharmonic Orchestra
Lukasz Borowicz
DMITRI SHOSTAKOVICH (1906–1975)
11 Waltz No. 2 (Jazz Suite No. 2) 3:40
arranged by André Rieu
André Rieu & Orchestra
WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756–1791)
12 Exsultate, jubilate! 4:22
Julia Lezhneva soprano
Il Giardino Armonico
Giovanni Antonini
JOHANN SEBASTIAN BACH (1685–1750)
13 Prelude in C Major BWV 846 2:44
(Das Wohltemperierte Klavier I)
Hélène Grimaud piano
HEITOR VILLA-LOBOS (1887–1959)
14 Aria (Cantilena) 5:31
(Bachianas brasileiras No. 5)
Patricia Petibon soprano
Orquesta Nacional de España
Josep Pons
KARL JENKINS (*1944)
15 Canción naranja (Adiemus Colores) 6:53
John Paricelli guitar
Pacho Flores trumpet
The Adiemus Singers
La orquesta de colores
Karl Jenkins
JOHN DENVER (1943–1997)
16 Annie’s Song 2:54
arranged by Charles Gerhardt • adapted by Craig Leon
Sir James Galway flute
London Symphony Orchestra
Klauspeter Seibel
GIUSEPPE VERDI (1813–1901)
17 Se quel guerrier io fossi! … 3:27
Celeste Aida (Aida)
Roberto Alagna tenor
Berliner Philharmoniker • Claudio Abbado
GEORGES BIZET (1838–1875)
VLADIMIR HOROWITZ (1903–1989)
18 Variations on a theme from “Carmen” 3:34
(Gypsy Song, Act II)
White House Version
Yuja Wang piano
RUGGERO LEONCAVALLO (1857–1919)
19 Vesti la giubba (Pagliacci) 2:42
Plácido Domingo tenor
Orchestra del Teatro alla Scala
Georges Prêtre
ASTOR PIAZZOLLA (1921–1992)
20 Libertango 2:53
arranged by Christoph Israel • guitar part revised by
Stephen Goss • accordion part adapted by Ksenija Sidorova
Miloš Karadaglić guitar
Ksenija Sidorova accordion
Studioorchester der Europäischen
FilmPhilharmonie
Christoph Israel
SVEN HELBIG
21 Zorn 4:44
Sven Helbig programming • Fauré Quartett
MDR Leipzig Radio Symphony • Kristjan Järvi
NIEDZIELA 17.11.2013
VERDI: AIDA
Mirella Freni, Jose Carreras, Agnes Baltsa, Piero Cappuccilli, Ruggero Raimondi, Jose van Dam, Katia Ricciarelli, Thomas Moser
Chor der Wiener Staatsoper, Wiener Philharmoniker, Herbert von Karajan
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Antonio Ghislanzoni
Premiera: 1871-12-24
Opera w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w Egipcie w czasach starożytnych. Akt I Odsłona 1 Młody żołnierz Radames, którego kocha córka faraona Amneris, zostaje dowódcą wyprawy wojennej przeciw Etiopom. Radames darzy jednak miłością młodą etiopską niewolnicę, Aidę. W jej sercu pojawiają się sprzeczne uczucia - chciałaby zwycięstwa Radamesa, lecz przeraża ją klęska ojczyzny. Odsłona 2 Przy wtórze kapłańskich śpiewów, arcykapłan Ramfis wręcza Radamesowi poświęcony miecz. Akt II Odsłona 1 W pałacu faraonów Amneris oczekuje powrotu zwycięskich wojsk. Wie już, że etiopska niewolnica jest jej rywalką. Odsłona 2 Po zwycięskiej wojnie Faraon obiecuje spełnić każde życzenie Radamesa. Aida wśród etiopskich jeńców dostrzega swego ojca, Amonastra. Radames prosi faraona o wolność dla zwyciężonych przeciwników. Jedynie Aida i jej ojciec zostają zatrzymani jako zakładnicy. Jako kolejny dowód wdzięczności faraon ofiarowuje Radamesowi rękę swojej córki. Akt III Aida po raz ostatni spotyka się z ukochanym. Za namową ojca nakłania Radamesa, by zbiegł z nią z Egiptu. Obmyślając drogę ucieczki, Radames zdradza wojskowe plany Egipcjan. Podsłuchał go Amonastro, który wychodzi z ukrycia i przedstawia się jako król Etiopów. Zjawiają się Amneris z Ramfisem. Aida i Amonastro uciekają, natomiast Radames oddaje się w ręce arcykapłana. Akt IV Odsłona 1 Amneris przyrzeka Radamesowi wolność, jeżeli poślubi ją i zapomni o Aidzie. Radames odmawia. Zostaje skazany na śmierć przez zamurowanie żywcem. Amneris mdleje. Odsłona 2 W ciemności grobowca Radames spotyka Aidę, która postanowiła umrzeć wraz z ukochanym. Złączeni uściskiem, oczekują śmierci. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Przypominamy, że 17 listopada mija rocznica otwarcia Kanału Sueskiego (17 XI 1869).
NIEDZIELA 10.11.2013
Luciano Pavarotti - 50 Greatest Tracks
Tym razem proponujemy drugą płytę z tego wyjątkowego albumu :)
CD 2
1 O sole mio (Di Capua, Mazzucchi/ Capurro, arr. Chiaramello) Chiaramello
2 Funiculi funicular (Denza/ Turco, arr. Chiaramello) Guadagno
3 Torna a surriento (De Curtis/ De Curtis, arr. Chiaramello) Chiaramello
4 Mattinata (Leoncavallo/ Faris) Gamba
5 Nel blu, dipinto di blu (Volare) – (Modugno, Migliacci, arr. Mancini) Mancini
6 La mia canzone al vento (Bixio/ Cherubini, arr. Mancini) Mancini
7 Mamma (Bixio/ Cherubini, arr. Mancini) Mancini
8 Santa Lucia (Trad., arr. Courage) Buckley
9 Non ti scordar di me (De Curtis /Furno, arr. Mancini) Mancini
10 Caro mio ben (Giordani, orch. Faris) Gamba
11 La danza (Rossini, arr. Gamley) Bonynge
12 Malinconia (Bellini/ Pindemonte, arr. Gamley) Bonynge
13 Ma rendi pur contento (Bellini/ Metastasio, arr. Gamley) Bonynge
14 La serenata (Tosti/ Cesareo, arr. Gamley) Bonynge
15 Caruso (Dalla)
16 Il canto (Musumarra/ Barbarossa) Musumarra
17 Buongiorno A Te (Centonze, Giannetti, Nanni, orch. Mathes) Mathes
18 Granada (Lara, arr. Chiaramello) Benini
19 Tu che m’hai preso il cuor (Lehar) Benini
20 Panis angelicus (Franck/ Aquinas) with Sting. Sisilli
21 Holy Mother (Clapton, Bishop, arr. Mathes) with Eric Clapton. Armiliato
22 Peace wanted just to be free (Centonze, Wonder, Jovanotti) with Stevie Wonder. Boemi
23 Miss Sarajevo (Passengers) with Bono - Studio version
24 My Way (Francois, Revaux/ Thibaut) with Frank Sinatra. Miller
NIEDZIELA 03.11.2013
Luciano Pavarotti - 50 Greatest Tracks
W tym roku mija 50 lat od dnia, w którym Luciano Pavarotti podpisał kontrakt z wytwórnią Decca (będąc jej wiernym przez całe swoje życie) i rozpoczął wielką światową karierę.
Z tej okazji Decca wydała specjalną kolekcję 50 najwspanialszych nagrań Luciano Pavarottiego - Pavarotti The 50 Greatest Tracks!
Tym razem słuchamy CD 1 z tego albumu:
CD 1
1 Nessun Dorma – (Puccini, Turandot) Mehta/LPO
2 Che gelida manina (Puccini, La Boheme) Karajan
3 Questa o quella (Verdi, Rigoletto) Bonynge
4 Parmi veder le lagrime (Verdi, Rigoletto) (1964 EP)
5 La donna e mobile (Verdi, Rigoletto) Bonynge
6 Una furtiva Lagrima (Donizetti, L’elisir d’amore) Bonygne
7 La fleur que tu m’avais jetee (Bizet, Carmen) Magiera
8 Au fond du temple Saint? (Bizet, Pearl Fishers’ Duet) Stapleton
9 Vesti la giubba (Pagliacci, Leoncavallo) Magiera
10 Recondita armonia (Puccini, Tosca) Rescigno
11 E lucevan le stelle (Puccini, Tosca) Rescigno
12 Di quella pira (Verdi, Il trovatore) Rescigno
13 Celeste Aida (Verdi, Aida) Magiera
14 O soave fanciulla (Puccini, La Boheme) Karajan
15 Tra voi, belle (Puccini, Manon Lescaut) Levine
16 Donna non vidi mai (Puccini, Manon Lescaut) Fabritiis
17 Ch'ella mi creda (Puccini, La Fanciulla del West) Fabritiis
18 Amor ti vieta (Giordano, Fedora) Fabritiis
19 O paradiso (Meyerbeer, L’Africaine) Fabritiis
20 M'appari (Flotow, Martha) Bonygne
21 Ave maria (Bach, Gounod arr.Gamley) Herbert Adler
22 O Holy Night (Adam arr.Gamley) Herbert Adler
23 Ingemisco (Verdi, Requiem) Solti
24 Brindisi (Verdi, La Traviata) Bonynge
25 Nessun Dorma (Original Three Tenors Version) Mehta
26 Che gelida manina (1961 - First Pavarotti recording)
NIEDZIELA 27.10.2013
Giacomo Puccini
Nessun Dorma i inne popularne arie
http://www.rmfclassic.pl/mistrzowska-kolekcja/plyta,Giacomo-Puccini,6.html
20.10.2013
Wolfgang Amadeus Mozart: DON GIOVANNI
Lorin Maazel, Chorus & Orchestra of the Paris Opera, Ruggero Raimondi, Kiri Te Kanawa, Edda Moser, Jose van Dam, Teresa Berganza, John Macurdy, Kenneth Riegel
Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli w XVII w. Akt I Niepoprawny uwodziciel, Don Giovanni zakrada się do pokoju córki Komandora Sewilli, Donny Anny, udając jej narzeczonego. Obudzony nagle Komandor po krótkiej walce pada z ręki mistrzowsko władającego szpadą zuchwalca. Gdy przybywa narzeczony Anny, Don Ottawio, przysięga pomścić jej hańbę. Uwodziciel spotyka na ulicy orszak ślubny dwojga wieśniaków - Zerliny i Masetta. Myśląc o nowym podboju, zaprasza wszystkich na ucztę. Szyki miesza mu nieco Donna Elwira, jego niedawna ofiara, ostrzegając przed nim pannę młodą. Za nią pojawia się też Donna Anna z narzeczonym i rozpoznaje w Don Giovannim swojego nocnego gościa. Ten ponownie musi torować sobie szpadą drogę ucieczki. Don Giovanni dalej wyzywa los: postanawia, że bez względu na okoliczności uczta się odbędzie. W jej trakcie bezceremonialnie zaleca się do Zerliny. Jej zazdrosny narzeczony wpuszcza do pałacu trzy zamaskowane postacie: Donnę Annę, Donnę Elwirę i Don Ottavia. Na dźwięk krzyków Zerliny -wszyscy rzucają się jej na ratunek. Jednak uwodziciel po raz kolejny, używając broni, wychodzi cało z opałów. Akt II Don Giovanni i jego sługa Leporello zamieniają się ubraniami, żeby móc podstępnie uprowadzić piękną subretkę Donnę Elwirę. Efektem tej zamiany jest cały ciąg niebezpiecznych dla nich nieporozumień. Jednak obydwaj wymykają się niebezpieczeństwom. Spotykają się na sewilskim cmentarzu, żeby przy grobowcu zamordowanego Komandora opowiedzieć sobie najświeższe przygody. Leporello na polecenie swojego nie zważającego na świętości pana, zaprasza na ucztę kamienny posąg zamordowanego. Donna Elwira odwiedza Don Giovanniego w jego pałacu. Porzuciła już marzenia o miłości i chce tylko nakłonić zuchwalca do zmiany stylu życia. Otrzymuje jednak wyłącznie odpowiedzi pełne cynizmu. Głucho pukając we wrota przybywa na ucztę kamienny posąg Komandora. Gdy i jemu nie udaje się nakłonić Don Giovanniego do skruchy, chwyta za wyciągniętą przez niego prawicę i przy dźwięku potężnych chórów obaj zapadają się w piekielne otchłanie. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
13.10.2013
Tym razem posłuchamy CD 2 z albumu "Bravo Pavarotti"
06.10.2013
„Bravo Pavarotti” to kolekcja najznakomitszych kreacji operowych tenora na dwóch płytach CD, potwierdzająca, że był on przede wszystkim wielką gwiazdą opery. W najpiękniejszych ariach i duetach z oper: Cyganeria, Traviata, Tosca, Rigoletto czy Turandot artyście towarzyszą wyśmienici śpiewacy tacy jak: Joan Sutherland, Mirella Freni czy Kiri Te Kanawa.
Znany całemu światu jako gwiazda wielkich wydarzeń muzycznych, występująca na stadionach dla setek tysięcy ludzi, Luciano Pavarotti jest bez wątpienia przede wszystkim prawdziwą legendą sceny operowej. Przejmujące brzmienie jego głosu zawsze docierało nawet do najdalszych miejsc teatrów operowych, niezwykła była jego technika wokalna, a prezencja na scenie szczera i wzruszająca.
CD 1
22.09.2013
Lato właśnie się kończy, więc nie pozostaje nam nic innego, jak z rozrzewnieniem spoglądać w stronę słońca i wspólnie z Placido Domingo powtarzać: "Italia, ti amo"!
Zapraszamy na wieczór pełen pięknych pieśni włoskich i neapolitańskich w wybornym wykonaniu słynnego tenora.
1 - Vurria (Furio Rendine (1920-1987)
2 - Musica Proibita (Stanislao Gastaldon (1861-1939)
3 - Mamma (Cesare Andrea Bixio (1896-1978)
4 - Nun Me Sceta' (Ernesto Tagliaferri (1888-1937)
5 - Al Di La Del Cielo (Lorena Tassinari (*1970)
6 - Tu Ca Nun Chiagne (Ernesto De Curtis (1875-1937)
7 - Chitarra Romana (Eldo Di Lazzaro (1902-1968)
8 - Mamma Mia, Che Vo' Sape' (Emanuele Nutile (1862-1932)
9 - Dicitencello Vuje (Rodolfo Falvo (1873-1937)
10 - Non T'amo Piu (Francesco Paolo Tosti (1846-1916)
11 - Quarant'anni (Placido Domingo Jr. (*1965)
12 - I' Te Vurria Vasa' (Eduardo Di Capua (1865-1917) / Alfredo Mazzucchi
13 - Mandulinate 'E Sera (Virgilio Panzuti (1919-1994)
14 - Na Sera 'E Maggio (Giuseppe Cioffi (1901-1976)
15 - Passione (Ernesto Tagliaferri (1888-1937) / Nicola Valente (1881-1946)
15.09.2013
Pavarotti Sings Rare Verdi Arias
Wydawnictwo, którego nie sposób pominąć. Największy śpiewak w historii muzyki Luciano Pavarotti pojawia się w nienagranym dotąd repertuarze Verdiego. Pavarotti śpiewa sześć arii oraz dwa utwory orkiestrowe. Orkiestrą Teatro alla Scala z Mediolanu dyryguje Claudio Abbado.
Pavarotti Premieres to płyta wyjątkowa. Wybitne wykonania zupełnie nieznanych arii Verdiego. Wydawnictwo obowiązkowe dla wszystkich fanów Luciano Pavarottiego oraz samego Verdiego.
Tracklista:
1. Prelude (From "Simon Boccanegra") (Instrumental) Orchestra del Teatro alla Scala 00:02:49
2 . Odi il voto (From Act II of "Ernani") (Voice) Claudio Abbado 00:04:43
3 . Oh dolore (From Act III of "Attila") (Voice) Orchestra del Teatro alla Scala 00:03:40
4 . Io la vidi (From Act I of "Don Carlo") (Voice) Claudio Abbado 00:07:07
5 . Dal più remoto esilio (From Act I of "I Due Foscari") (Voice) Claudio Abbado 00:05:07
6 . Sì lo sento Iddio mi chiama (From Act I of "I Due Foscari") (Voice) Orchestra del Teatro alla Scala 00:04:17
7. A tou que j'ai chérie (From Act IV of "I Vespri Siciliani") (Voice) Orchestra del Teatro alla Scala 00:04:00
8. Overture (From "Aida") (Instrumental) Orchestra del Teatro alla Scala 00:11:00
08.09.2013
Anna Netrebko – Verdi
Anna Netrebko - rosyjska sopranistka, supergwiazda światowej sceny operowej, utrzymuje się na szczycie nieprzerwanie od swego pierwszego albumu wydanego dziesięć lat temu dla Deutsche Grammophone. Na pierwszym od pięciu lat studyjnym albumie artystki odkrywamy całe piękno, jakie można znaleźć w nutach arii z oper Giuseppe Verdiego.
Anna Netrebko – Verdi to wielkie wydarzenie zrealizowane w ramach obchodów 200-lecia urodzin kompozytora. Jego wyjątkowa wartość jest wynikiem nie tylko arcyciekawego wyboru kompozycji na płytę, lecz także wybornego wykonania. Artyzm Netrebko, uwielbianej przez słuchaczy i krytyków, odwołuje się w prostej linii do złotej ery wokalistyki, którą ustanowiła m.in. twórczość tego kompozytora. Piękno głosu tej śpiewaczki zyskało uwielbienie publiczności – jej płyty wydane przez DG sprzedały się w łącznej liczbie ponad 3, 8 miliona egzemplarzy, co czyni z niej najchętniej słuchaną współcześnie śpiewaczkę.
„Miliony ludzi na całym świecie zakochały się w Annie Netrebko” – komentuje Mark Wilkinson, szef Deutsche Grammophon. „To swoisty fenomen, jedyna w swoim rodzaju artystka, która głosem, prezencją, charyzmą i wyobraźnią muzyczną potrafi przenieść słuchaczy w inny wymiar. Jej album z ariami Verdiego, wybranymi przez nią samą, jest kolejną sensacją w dyskografii artystki”.
Anna Netrebko postanowiła sięgnąć po najbardziej złożone postaci z oper tego twórcy. Album otwierają wyjątki z Makbeta (lunatyczna scena Lady Makbet), po których pojawiają się kolejne skomplikowane postaci, jak Joanna d’Arc, Elena z Nieszporów sycylijskich czy Elisabetta z Don Carla i Leonora z Trubadura. Tenor, Rolando Villazon, który w roku Verdiego wydał także swój solowy album, tutaj występuje u boku Netrebko w duecie z ostatniego aktu opery Trubadur.
NIEDZIELA 30.06.2013
Giuseppe Verdi: Rigoletto
Renato Bruson, Neil Shicoff, Edita Gruberova, Robert Lloyd, Kurt Rydl, Geoffrey Moses, Armando Gabba, William Matteuzzi, Brigitte Fassbaender,
Jean Rigby, Maria Grazia Pittavini, Giuseppe Sinopoli, Santa Cecilia Academy Rome Chorus, Santa Cecilia Academy Rome Orchestra
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Francesco Maria Piave
Premiera: Wenecja
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Mantui i okolicach, w XVI wieku. Akt I W pałacu księcia Mantui odbywa się bal. Książę uwiódł niedawno córkę hrabiego Monterone, a teraz wpadła mu w oko hrabina Ceprano. Błazen książęcy, znienawidzony przez wszystkich Rigoletto, wyśmiewa publicznie hrabiego Ceprano. Hrabia pragnie zemsty - proponuje dworzanom, aby porwać dla księcia piękną dziewczynę, którą co wieczór odwiedza Rigoletto. Ceprano sądzi, że dziewczyna jest kochanką błazna. Pojawia się hrabia Monterone, który żąda od księcia satysfakcji za uwiedzenie córki. Rigoletto drwi również z niego. Monterone przeklina błazna i jego pana. W sercu Rigoletta budzi się przeczucie nieszczęścia. Akt II Rigoletto ma córkę - ukochaną Gildę, którą wychowuje w ukryciu i pozwala wychodzić jedynie do kościoła. Nie wie jednak, że właśnie w kościele dziewczyna pokochała nieznanego młodzieńca. Do domu Rigoletta wkrada się książę Mantui. To jego kocha Gilda. Po odejściu błazna staje on przed Gildą i wyznaje jej miłość. Po odejściu księcia na ulicy pojawiają się dworzanie, by wykonać plan hrabiego Ceprano. Rigoletto pomaga im przekonany, iż działają na rozkaz księcia i porwać chcą żonę hrabiego. Pozwala im zakryć sobie twarz i dopiero słysząc krzyk Gildy spostrzega, że porywaną jest nie mieszkająca w domu naprzeciwko hrabina, lecz jego własna córka. Akt III Zrozpaczony Rigoletto poszukuje córki. Nagle z książecej komnaty wybiega Gilda. Opowiada ojcu przebieg wydarzeń. Rigoletto wpada w gniew. Obiecuje księciu zemstę za pohańbienie córki. Gilda, która wciąż kocha księcia, prosi ojca, by porzucił swój zamiar. Rigoletto jest nieubłagany. Akt IV W domu płatnego zabójcy Sparafucila książę próbuje uwieść siostrę bandyty, Magdalenę. Wcześniej Rigoletto zapłacił Sparafucilowi, by ten zabił księcia. Błazen przyprowadził ze sobą również Gildę, aby zrozumiała, że książę nie jest wart jej miłości. Magdalena, której spodobał się młodzieniec, prosi brata, by darował mu życie. Sparafucile stwierdza, że nie zabije księcia, jeżeli będzie mógł zgładzić kogoś innego. Słyszy to Gilda i postanawia poświęcić się za ukochanego: puka do drzwi i wchodzi do wnętrza. Pojawia się Rigoletto i otrzymuje od Sparafucila worek z ciałem zamordowanej ofiary. Nagle słyszy śpiew księcia. Rozpruwa worek i rozpoznaje Gildę. „Spełniło się przekleństwo” – krzyczy Rigoletto i pada na ziemię, obok martwego ciała córki. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 23.06.2013 
Georges Bizet: Poławiacze pereł
Barbara Hendricks, John Aler, Gino Quilico, Jean-Philippe Courtis, Choeurs du Capitole de Toulouse, Orchestre du Capitole de Toulouse, Michel Plasson
Poławiacze pereł (Les Pêcheurs des Perles)
Muzyka: Georges Bizet
Libretto: Michel Carré, Pierre Etienne Cormon
Premiera: Paryż
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w wiosce rybackiej na Cejlonie. Akt I Cejlońscy rybacy i poławiacze pereł tańcem i śpiewem święcą wybór wodza wioski. Został nim dzielny i doświadczony Zurga. Kiedy mieszkańcy przysięgają mu posłuszeństwo, do wioski, po długiej nieobecności przybywa Nadir, przyjaciel Zurgi. Obaj wspominają, kiedy to wędrując wspólnie, zakochali się w pięknej kapłance z Candy. W imię przyjaźni postanowili wyrzucić z serca uczucie, które mogłoby uczynić ich wrogami. Na pytanie Zurgi Nadir odpowiada, iż dochował przysięgi i choć nie zapomniał o kapłance, to jednak jej nie szukał. Do brzegów wyspy przybija łódź wioząca Leilę, kapłankę Brahmy. Jej modlitwy mają chronić mieszkańców wioski w czasie morskich wypraw. Leila składa przed Zurgą przysięgę, iż dla służby bożej wytrwa w czystości, inaczej czeka ją śmierć. Choć jej twarz zakrywa welon, Nadir po głosie rozpoznaje ukochaną. Leila także rozpoznaje Nadira i Zurgę. Boi się, ponieważ od dawna kocha Nadira. Decyduje się jednak wypełnić posłannictwo. Wraz z chórem kapłanów i ludu prosi potężnego Brahmę o opiekę nad plemieniem. Akt II W mroku nocy, zmyliwszy czujność strzegących Leili strażników, przybywa do niej Nadir. Mimo zagrożenia miłość tłumi wszelką ostrożność i rozwagę. Niestety, kapłan Nurabad wyśledził ich spotkanie i podniósł alarm. Schwytani zostają doprowadzeni przed oblicze Zurgi. Ten początkowo pragnie oszczędzić przyjaciela i uwolnić oboje. Kiedy jednak spada zasłona z twarzy dziewczyny, Zurgę ogarnia zazdrość i gniew. Postanawia, iż oboje będą o świcie straceni. Akt III Odsłona 1 W nocy Zurga pogrąża się w posępnych rozmyślaniach. Chce zemścić się na Nadirze i Leili, a jednocześnie rozpacza na myśl, że skazał oboje na śmierć. Mimo to odrzuca prośby Leili, która błaga, by ocalił Nadira. Daje Zurdze swój naszyjnik, by oddał go jej matce. Wówczas Zurga poznaje swój własny dar dla dziewczyny, która kiedyś ocaliła mu życie. W jego duszy zachodzi zmiana. Odsłona 2 Rankiem tłum oczekuje skazańców. Jednak Zurga, podstępem oddaliwszy całą ludność od miejsca egzekucji, uwalnia Leilę i Nadira, sam zaś pozostaje, by zginąć z rąk oszukanych współplemieńców. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Niedziela 16.06.2013
MAGDALENA KOZENA
Lettere Amorose
Briceno · Caccini · D'India · Foscarini
Kapsberger · Marini · Merula
de Macque · Monteverdi
de Ribayaz · Sanz · Strozzi · Vitali
Private Musicke
Pierre Pitzl
NIEDZIELA 09.06.2013
Leontyne Price, Placido Domingo, Sherrill Milnes, Fiorenza Cossotto, New Philharmonia Orchestra, Zubin Mehta
Trubadur
(Il Trovatore)
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Salvatore Cammarano
Premiera: 1853-01-19
Opera w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w Hiszpanii w XV wieku. Akt I Odsłona 1 Żołnierz Ferrando opowiada o tym, jak trzydzieści lat temu, za próbę rzucenia czarów na dzieci hrabiego di Luna, spłonęła na stosie pewna Cyganka. Wkrótce po tym zniknął jeden z synów hrabiego - znaleziono jedynie szkielet dziecka. Prawdopodobnie to córka spalonej Cyganki zamordowała syna hrabiego. Odsłona 2 Piękna Leonora czeka na przybycie ukochanego, trubadura Manrica. Pod oknami pałacu zjawia się zakochany w Leonorze hrabia di Luna. Kiedy nadchodzi Manrico, obaj mężczyźni rozpoczynają walkę. Akt II Odsłona 1 Opiekująca się rannym Manrico Cyganka Azucena oznajmia, że nie jest jego matką. Nie mówi jednak o tym, jak w chwili obłędu rzuciła na stos swoje dziecko zamiast syna wroga. Przybywa posłaniec, który wzywa Manrica do wzięcia udziału w powstaniu przeciw hrabiemu i informuje o tym, że przekonana o śmierci Manrica Leonora wstąpić zamierza do klasztoru. Odsłona 2 Do klasztoru przybywa hrabia, by porwać Leonorę. Gdy ta nadchodzi w orszaku mniszek, pojawia się Manrico ze swą drużyną. Leonora rzuca się w ra-miona ukochanego. Hrabia przysięga zemstę. Akt III Odsłona 1 Hrabia di Luna oblega zamek, którego broni Manrico i w jego ręce wpada Azucena. Hrabia sądzi, że jest ona zabójczynią jego brata i matką Manrica. Odsłona 2 W czasie ślubu Manrica i Leonory pojawia się posłaniec z wieścią o pojmaniu Azuceny. Manrico wyrusza na pomoc uwięzionej. Akt IV Odsłona 1 Po przegranej bitwie Manrico trafia do niewoli. Kiedy Leonora ofiarowuje hrabiemu siebie w zamian za uwolnienie Manrica, hrabia cofa wyrok śmierci. Nie wie jednak, że Leonora nigdy nie będzie do niego należała, gdyż właśnie zażyła truciznę. Odsłona 2 W celi zjawia się Leonora i zwiastuje ukochanemu wolność. Manrico nie chce przyjąć jej ofiary. Obrzuca ją obelgami i posądza o zdradę. Leonora umiera i dopiero wtedy Manrico pojmuje swój błąd. Hrabia każe wykonać wyrok śmierci. Azucena w milczeniu patrzy na egzekucję, a potem oznajmia hrabiemu, iż zabił własnego brata. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Przeczytaj także o krakowskiej "Trubadura": http://www.rmfclassic.pl/informacje/Muzyka,10/Premiera-spektaklu-Trubadur-Verdiego-w-sobote-i-niedziele,20142.html
NIEDZIELA 02.06.2013
Piotr Beczała – „Twoim jest serce me”
Pochodząca z operetki "Kraina uśmiechu" Franza Lehára aria "Twoim jest serce me" stała się największym przebojem w całej karierze wokalnej Richarda Taubera. Artysta wykonywał ją tysiące razy, w wielu językach. Niegdyś zapytano go o ewentualne znużenie tak częstym śpiewaniem tego utworu. Odrzekł wtedy: „W lustro także spoglądamy każdego dnia“.
W hołdzie Richardowi Tauberowi –
Piotr Beczała śpiewa
przeboje legendarnego
austriackiego tenora:
arie operetkowe,
kompozycje filmowe,
popularne piosenki.
http://www.rmfclassic.pl/polecamy/Plyty,7/Piotr-Beczala-Twoim-jest-serce-me,19703.html
NIEDZIELA 26.05.2013
Skomponowana błyskawicznie, ponoć w zaledwie 36 dni, była odpowiedzią na „Purytanów” Belliniego...
Lucia di Lammermoor - (Moffo, Bergonzi, Sereni, Flagello, Pretre, 1965)
Łucja z Lammermoor (Lucia di Lammermoor)
Muzyka: Gaetano Donizetti
Libretto: Salvatore Cammarano
Premiera: Neapol
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Szkocji pod koniec XVI wieku. Akt I Odsłona 1 W lasach Lammermooru trwa polowanie. W rozmowie ze swym rezydentem, Normanem, lord Ashton opowiada o wiekowej waśni Ashtonów i Ravenswoodów. Wywodzi się ona stąd, że Ashtonowie zagrabili niegdyś dobra swoim sąsiadom. Lord Ashton uwikłał się w spisek mający na celu przywrócenie na tron królewicza Jakuba, a zmiana warunków politycznych zrujnowała go. Możliwość poprawy sytuacji widzi w wydaniu swej siostry za wpływowego lorda Artura Bucklawa. Tymczasem Łucja kocha z wzajemnością dziedzica Ravenswoodu, Edgara, który ocalił ją kiedyś od śmierci. Odsłona 2 W zamkowym ogrodzie Łucja czeka na Edgara. Chce się pożegnać przed jego wyjazdem do Francji. Ze złych przeczuć zwierza się przyjaciółce Alicji. Wchodzi Edgar i oświadcza Łucji, że w imię miłości gotów jest podać rękę jej bratu. Przed rozstaniem młodzi wymieniają pierścionki na znak trwałej miłości. Akt II Łucja, dowiedziawszy się o projektach swego brata, odrzuca rękę lorda Artura. Wówczas Ashton przedstawia siostrze fałszywe listy Edgara, z których wynika, że ukochany ją zdradza. Zrozpaczona Łucja zgadza się podpisać kontrakt ślubny. Na tę scenę trafia Edgar, który przybył prosić Ashtona o rękę siostry. Łucja nie ma sił, by mu wyjaśnić sytuację, zaś Edgar, przekonany o niestałości narzeczonej, rzuca jej pod nogi pierścionek i opuszcza zamek. Akt III Odsłona 1 Edgar przeczuwa podstęp ze strony Ashtona i wyzywa przewrotnego brata Łucji na pojedynek. Mają się spotkać koło grobowca Ravenswoodów. Odsłona 2 Sala balowa Lammermooru zapełnia się weselnymi gośćmi Łucji i lorda Artura Bucklawa. Wchodzi kapelan Rajmund, ogłaszając, że Łucja zabiła swego małżonka. Pojawia się obłąkana Łucja. Idzie nie widząc nikogo, wydaje jej się, że rozmawia z Edgarem. Zebrani stoją jak skamieniali, przejęci tragedią. Odsłona 3 Przy grobowcu zrozpaczony Edgar czeka na Ashtona, lecz ten nie przybywa. Z wieży Lammermooru słychać dzwon śmierci. Od strony zamku nadchodzi żałobna procesja, której uczestnicy opowiadają Edgarowi o tragicznych wydarzeniach i o śmierci Łucji. Słysząc to, Edgar przebija się sztyletem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 19.05.2013
Giacomo Puccini: "Tosca"
Renata Scotto, Plácido Domingo, James Levine, Philharmonia Orchestra, Renato Bruson, John Cheek, Renato Capecchi, Paul Hudson, Ambrosian Opera Chorus
Tosca (Tosca)
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Rzymie, w 1800 roku. Akt I Do rzymskiego kościoła Św. Andrzeja wbiega zbiegły więzień. To Cesare Angelotti, były konsul Rzeczypospolitej, skazany na śmierć za udział w spisku przeciwko tyranii rządzącej krajem. W dalszej ucieczce pomoże mu przyjaciel, młody malarz Mario Cavaradossi. Przyjaciele odchodzą. Do kościoła przybywa ścigający Angelottiego baron Scarpia, prefekt policji. Spostrzegając podobieństwo Marii Magdaleny z obrazu malowanego przez Cavaradossiego, do postaci rzymskiej arystokratki hrabiny Attavanti, oraz jej wachlarz, Scarpia wskazuje te szczegóły ukochanej malarza, śpiewaczce Tosce. Wzbudza jej zazdrość. Tosca nie wie bowiem, że hrabina Attavanti jest siostrą Angelottiego i że to ona ułatwiła mu ucieczkę. Nie wie też, że Mario nadał świętej rysy damy, której nigdy nie poznał, a tylko widywał ją w kościele. W porywie zazdrości Tosca biegnie do mieszkania malarza, a za nią podążają ludzie Scarpii. Prefekt policji wierzy, że uda mu się pochwycić więźnia i... zdobyć Toskę, o której względy od dawna zabiegał. Akt II Policja nie odnalazła zbiega, schwytano za to malarza. Scarpia każe poddać go torturom w obecności Toski i doprowadza do tego, że ta zdradza kryjówkę zbiegłego więźnia. Tortury ustają, jednak Mario odtrąca Toskę z pogardą. Żandarm Sciarrone wbiega z wieścią, że Napoleon rozgromił Austriaków. Słysząc to Cavaradossi, wydając na siebie wyrok śmierci, intonuje hymn na cześć wolności. Między Scarpią i Toscą rozpoczyna się targ o jego życie. Tosca zgadza się na wszystkie warunki, byle tylko ratować ukochanego. Scarpia wyjaśnia jej, że ze względu na potrzebę zachowania tajemnicy egzekucja musi zostać choćby upozorowana. Tosca żąda glejtu dla dwóch osób na opuszczenie Rzymu. Scarpia spełnia żądanie, kiedy jednak zbliża się do Toski, ta przebija go nożem. Z martwych palców Scarpii wyrywa glejt i śpieszy do więzienia oczekiwać uwolnienia kochanka. Akt III Noc blednie, zbliża się egzekucja. W więzieniu pojawia się Tosca, zwiastując ukochanemu ocalenie. Poucza kochanka, jak się ma zachować w czasie fałszywej egzekucji, jak upaść udając martwego. Pada salwa. Żołnierze odchodzą, a Tosca wzywa Maria, by powstał. Niestety, Scarpia nawet po śmierci oszukał Toskę. Egzekucja odbyła się naprawdę. Na szalejącą z bólu śpiewaczkę rzuca się straż, odkryto bowiem zabójstwo Scarpii. Tosca wyrywa się im i z murów Zamku Św. Anioła rzuca się w przepaść. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Niedziela 12.05.2013
Verdi - Aida - Price, Domingo; Leinsdorf - 1971 (1997)
Leontyne Price, Grace Bumbry, Placido Domingo, Sherrill Milnes, Erich Leinsdorf, London Symphony Orchestra
AIDA
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Antonio Ghislanzoni
Premiera: 1871-12-24
Opera w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w Egipcie w czasach starożytnych. Akt I Odsłona 1 Młody żołnierz Radames, którego kocha córka faraona Amneris, zostaje dowódcą wyprawy wojennej przeciw Etiopom. Radames darzy jednak miłością młodą etiopską niewolnicę, Aidę. W jej sercu pojawiają się sprzeczne uczucia - chciałaby zwycięstwa Radamesa, lecz przeraża ją klęska ojczyzny. Odsłona 2 Przy wtórze kapłańskich śpiewów, arcykapłan Ramfis wręcza Radamesowi poświęcony miecz. Akt II Odsłona 1 W pałacu faraonów Amneris oczekuje powrotu zwycięskich wojsk. Wie już, że etiopska niewolnica jest jej rywalką. Odsłona 2 Po zwycięskiej wojnie Faraon obiecuje spełnić każde życzenie Radamesa. Aida wśród etiopskich jeńców dostrzega swego ojca, Amonastra. Radames prosi faraona o wolność dla zwyciężonych przeciwników. Jedynie Aida i jej ojciec zostają zatrzymani jako zakładnicy. Jako kolejny dowód wdzięczności faraon ofiarowuje Radamesowi rękę swojej córki. Akt III Aida po raz ostatni spotyka się z ukochanym. Za namową ojca nakłania Radamesa, by zbiegł z nią z Egiptu. Obmyślając drogę ucieczki, Radames zdradza wojskowe plany Egipcjan. Podsłuchał go Amonastro, który wychodzi z ukrycia i przedstawia się jako król Etiopów. Zjawiają się Amneris z Ramfisem. Aida i Amonastro uciekają, natomiast Radames oddaje się w ręce arcykapłana. Akt IV Odsłona 1 Amneris przyrzeka Radamesowi wolność, jeżeli poślubi ją i zapomni o Aidzie. Radames odmawia. Zostaje skazany na śmierć przez zamurowanie żywcem. Amneris mdleje. Odsłona 2 W ciemności grobowca Radames spotyka Aidę, która postanowiła umrzeć wraz z ukochanym. Złączeni uściskiem, oczekują śmierci. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Niedziela 05.05.2013
Wolfgang Amadeus Mozart: LE NOZZE DI FIGARO (Wesele Figara)
Figaro - Ildebrando D'Arcangelo, Susanna - Anna Netrebko, Il Conte di Almaviva - Bo Skovhus, La Contessa - Dorothea Roschmann, Cherubino - Christine Schafer, Marcellina - Marie McLaughlin, Bartolo - Franz-Josef Selig, Basilio - Patrick Henckens, Don Curzio - Olivier Ringelhahn, Antonio - Florian Boesch, Barbarina - Eva Liebau, Wiener Philharmoniker, Nikolaus Harnoncourt.
Opera komiczna w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w XVII wieku, w zamku hrabiego Almavivy w pobliżu Sewilli. Akt I Figaro – sługa hrabiego Almavivy – kocha Zuzannę, służącą hrabiny. Dziewczyna podoba się również hrabiemu. Zjawia się Marcelina. Kiedyś Figaro zapożyczył się u niej, obiecując ślub, jeżeli nie odda pieniędzy. Od Marceliny uwolnić się chce doktor Bartolo. W dodatku paź Cherubin, który wzdycha do Basi – córki ogrodnika Antonia – wzdycha również do hrabiny. Hrabia postanawia wygnać go z zamku, ale po wstawiennictwie Zuzanny nakazuje mu zostać żołnierzem. Akt II Figaro planuje podstęp. Oto Zuzanna umówi się z Almavivą na schadzkę, lecz zamiast niej pojawi się Cherubin. Bojąc się ośmieszenia hrabia zgodzi się wtedy na ślub Zuzanny i Figara. Gdy Cherubin przebiera się w kobiece suknie, hrabia chce wejść do alkowy żony. Cherubin hałasuje, próbując się skryć, co budzi zazdrość hrabiego. Zuzanna kryje się zamiast Cherubina i odkrywa ją Almaviva. Jest już gotów przeprosić żonę za niesłuszne podejrzenie, gdy zjawia się Antonio – ktoś wyskakując przez okno podeptał mu kwiaty. Figaro bierze winę na siebie, ale hrabia pozostaje nieufny. Marcelina żąda zwrotu długu lub ślubu. Figaro odmawia. Hrabia wyznacza rozprawę sądową. Akt III Zuzanna umawia się z Almavivą. Nieostrożne słówko Figara sprawia jednak, że hrabia podejrzewa podstęp. Postanawia zemścić się na swym słudze w czasie procesu. Wtedy okazuje się, że Figaro jest zaginionym dzieckiem Marceliny i Bartola. Hrabina – chcąc odzyskać miłość męża – przebiera się w szaty Zuzanny i wychodzi na umówioną schadzkę. Antonio spotyka Cherubina, który nie został wcale żołnierzem. Hrabia, choć chce pazia ukarać, musi dać mu zgodę na małżeństwo z Basią. Kiedyś, uwodząc Basię, obiecał dziewczynie spełnić każdą jej prośbę. Akt IV Odsłona 1 Figaro spostrzega Zuzannę doręczającą hrabiemu jakiś liścik. Jest zazdrosny. Postanawia stawić się na miejscu schadzki, by zemścić się na Zuzannie. Odsłona 2 Podczas nocnej sceny w ogrodzie następuje seria zabawnych nieporozumień – hrabia bierze własną żonę za Zuzannę, Figaro myli Zuzannę z Hrabiną, której wyznaje miłość. Gdy sytuacja wreszcie się wyjaśnia, hrabia błaga żonę o przebaczenie i daje zezwolenie na ślub Zuzanny i Figara. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 28.04.2013
Christoph Willibald Gluck: Orphée et Eurydice
John Eliot Gardiner , Lyon Opera Orchestra, Anne Sofie von Otter, Barbara Hendricks, Brigitte Fournier
Orfeusz i Eurydyka (Orfeo ed Euridice)
Muzyka: Christoph Willibald Gluck
Libretto: Ranieri de Calzabigi
Premiera: Wiedeń
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Grecji. Akt I Do grobowca zmarłej żony Orfeusza – Eurydyki, przybywają nimfy i pasterze, by złożyć jej ofiarę. Orfeusz prosi bóstwa, by przywróciły jej życie. Gotów jest nawet udać się po nią do krainy podziemi. Zeus, wzruszony rozpaczą wiernego małżonka, pozwala mu zejść do krainy cieniów. Stawia jednak warunek: śpiewak nie może spojrzeć na żonę przed przekroczeniem brzegów Styksu. Orfeusz godzi się na ten warunek, ponieważ wierzy, że swoim śpiewem wzruszy bóstwa podziemi, które pozwolą zabrać z sobą Eurydykę. Akt II Orfeusz staje przed bramami królestwa zmarłych i uderza w struny swej liry. Wchodzi bez przeszkód do siedziby szczęśliwych duchów, zamieszkujących Pola Elizejskie i tam spotyka ukochaną Eurydykę. Akt III Małżonkowie rozpoczynają wędrówkę na powierzchnię ziemi. Orfeusz pamięta o warunkach postawionych przez Zeusa, prowadzi więc Eurydykę za rękę nie patrząc na nią. Zdumiona kobieta zaczyna wątpić w jego miłość. Jednak gdy mąż zwraca się do niej, Eurydyka pada martwa. Zrozpaczony Orfeusz pragnie odebrać sobie życie, lecz Amor wytrąca mu sztylet z ręki i przywraca do życia Eurydykę. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 21.04.2013
JULIA LEZHNEVA
Alleluia
4 Motetten · Motets
Georg Friedrich Handel
Wolfgang Amadeus Mozart
Nicola Porpora
Antonio Vivaldi
Il Giardino Armonico
Giovanni Antonini
tracklista: http://www.deccaclassics.com/us/cat/single?PRODUCT_NR=4785242
NIEDZIELA 14. 04.2013
Tym razem wyjątkowo nie będzie Operowej Niedzieli, zapraszamy natomiast na Niedzielny wieczór z Ingolfem Wunderem.
NIEDZIELA 07.04.2013
Aleksandra Kurzak "Bel raggio"
Po sukcesie ostatniego, świątecznego albumu „Hej, kolęda!” (który osiągnął status Złotej Płyty) z udziałem Sebastiana Karpiela-Bułecki, Aleksandra Kurzak prezentuje nowy album wydany pod szyldem wytwórni Decca - Bel raggio - z ariami Gioachina Rossiniego. Artystce towarzyszy orkiestra Sinfonia Varsovia, którą dyryguje Pier Giorgio Morandi.
Tracklista albumu:
GIOACHINO ROSSINI 1792–1868
1. Bel raggio lusinghier Semiramide 7.25
2. S'allontanano alfine! …
Selva opaca, deserta brughiera Guglielmo Tell 8.34
3. Gran Dio! Deh, tu proteggi il mio prode campion ...
Giusto Dio che umile adoro Tancredi 8.23
4. Ami alfine? E chi non ama? … Tace la tromba altera Matilde di Shabran 8.30
5. L'ora fatal s'appressa … Giusto ciel! in tal periglio L'assedio di Corinto 5.42
6. Dunque io son… tu non m'inganni? Il barbiere di Siviglia 5.11
7. O tranquillo soggiorno! … Oggetto amabile Sigismondo 8.49
8. Sento un'interna voce Elisabetta, Regina d'Inghilterra 6.01
9. "I vostri cenci vi mando…" … Squallida veste, e bruna …
Caro padre, madre amata Il turco in Italia 9.42
ALEKSANDRA KURZAK sopran
Artur Ruciński bas-baryton 6 (Figaro), 9 (Poeta)
Sinfonia Varsovia
Pier Giorgio Morandi
NIEDZIELA 24.03.2013
Giuseppe Verdi - I Vespri Siciliani (Nieszpory sycylijskie)
Studer · Merritt · Zancanaro · Furlanetto · Teatro alla Scala · Muti
Riccardo Muti, Cheryl Studer, Chris Merritt, Orchestra e coro del Teatro alla Scala, Giorgio Zancanaro, Ferruccio Furlanetto, Gloria Banditelli, Ernesto Gavazzi, Enzo Capuano, Francesco Musini, Paolo Barbacini, Marco Chingari, Ferrero Poggi
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Eugène Scribe, Charles Duveyrier
Premiera: 1855
Opera w pięciu aktach. Akcja toczy się w Palermo, w 1283 roku. Akt I Francuska armia zajęła Sycylię i w Palermo władzę sprawuje książę de Montfort. Jeden z francuskich żołnierzy zmusza wychodzącą z kościoła księżniczkę Elenę do zaśpiewania piosenki. Elena śpiewa starą, sycylijską pieśń wolności. Kiedy pojawia się de Montfort, prawie wszyscy Sycylijczycy kryją się. Na placu przed kościołem pozostaje jedynie dumny Arrigo, zakochany w księżniczce Elenie. Zaskoczony de Montfort próbuje pozyskać jego przyjaźń, ale - na próżno. Akt II Arrigo przyrzeka Elenie, że pomści śmierć jej brata, który zginął w walce z Francuzami. Po długim wygnaniu do Palermo powraca lekarz da Procida. Kiedy widzi, że żołnierze zabierają Arriga do pałacu de Montforta, chce dać sygnał do rozpoczęcia powstania. Sycylijczyków nie trzeba zresztą do niego zachęcać, zwłaszcza że podczas wesela Francuzi usiłują uprowadzić sycylijskie dziewczęta... Akt III Odsłona 1 De Montfort ze zdziwieniem dowiaduje się z listu od niedawno zmarłej żony, że Arrigo jest jego synem. Arrigo nie potrafi jednak okazać miłości ciemiężycielowi. Odsłona 2 Elena i da Procida chcą zabić księcia de Montfort, który wydaje ucztę w swoim pałacu. Arrigo ostrzega jednak ojca i zamach nie dochodzi do skutku. Sycylijczycy przeklinają Arriga jako zdrajcę. Akt IV W więzieniu Arrigo wyjaśnia Elenie motywy swojego postępowania, a ona mu wybacza. Spiskowcy zostają skazani na śmierć i Arrigo chce umrzeć razem z nimi, chyba że ojciec zechce ułaskawić skazanych... De Montfort stawia warunek - Arrigo ma uznać w nim ojca. Sycylijczycy zostają uwolnieni. Akt V Arrigo i Elena mają nadzieję, że ich małżenstwo doprowadzi do pojednania. Tymczasem de Procida wtajemnicza Elenę w swój plan - kiedy zabrzmi dzwon wzywający na nieszpory, Sycylijczycy zaatakują nie spodziewających się tego Francuzów. Przerażona Elena decyduje się nie iść do ołtarza, aby nie rozległ się głos weselnego dzwonu. Arrigo przeklina rzekomo niewierną Elenę, ale de Monfort wydaje rozkaz rozpoczęcia uroczystości i rozbrzmiewa sygnał dzwonu. Rozpoczyna się powstanie... (Streszczenie libretta według publikacji "Opera" pod redakcją A. Batty)
NIEDZIELA 17.03.2013
Giacomo Puccini: Turandot
Mirella Freni, Montserrat Caballé, José Carreras, Michel Sénéchal, Ricardo Cassinelli, ALAIN LOMBARD, Maîtrise de la Cathédrale, Orchestre Philharmonique de Strasbourg, Rhin Opera Choir
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Giuseppe Adami, Renato Simoni
Premiera: Mediolan
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Pekinie. Akt I Perski książę starał się o rękę księżniczki Turandot. Nie odgadł jednak zadawanych przez nia trzech zagadek i zgodnie z tradycją ma być właśnie stracony. Żądny widowiska tłum podąża w stronę pałacu, tratując starego Timura. Na wołanie towarzyszącej mu dziewczyny, Liu, do Timura podbiega młody Kalaf - syn Timura i pomaga mu wstać. Obaj muszą ukrywać, że się znają, ponieważ są ścigani przez prześladowców. Kiedy na murze ukazuje się księżniczka Turandot, ujęty jej urodą Kalaf chce starać się o jej rękę. Prosi więc Liu, aby nadal opiekowała się jego ojcem. Akt II Odsłona 1 DPekińscy dostojnicy - Ping, Pang i Pong - z żalem wspominają dawne czasy, przed okrutnymi rządami księżniczki Turandot. Odsłona 2 Księżniczka Turandot w obecności cesarza tłumaczy ludowi, dlaczego postępuje w ten sposób - otóż przed setkami lat kobietę z jej rodu porwał i zamordował pewien cudzoziemiec. Teraz ona, Turandot, mści się za to na całym męskim rodzie. Tymczasem ku zdumieniu Turandot Kalaf rozwiązuje wszystkie trzy zagadki i sam zadaje jedną księżniczce - ma odgadnąć jego imię. Jeśli uda jej się to do następnego ranka, może go skazać na śmierć. Akt III Odsłona 1 Turandot rozkazuje torturować starego Timura i Liu, aby wydobyć z nich imię Kalafa. Zakochana w nim Liu, aby ratować Timura mówi, że tylko ona je zna, po czym przebija się sztyletem. Przerażony Kalaf sam zdradza Turandot swoje imię, oddając własny los w jej ręce. Pod wpływem jego pocałunku księżniczka zakochuje sie w nim. Odsłona 2 W obecności całego dworu Turandot ogłasza swoje zaręczyny z Kalafem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 10.03.2013
Gioachino Rossini: Il Barbiere di Siviglia
Alceo Galliera/Philharmonia Orchestra and Chorus/Maria Callas/Luigi Alva/Tito Gobbi/Fritz Ollendorff
Cyrulik sewilski (Il Barbiere di Seviglia)
Muzyka: Gioacchino Rossini
Libretto: Cesare Sterbini
Premiera: Rzym
Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli w XVIII w. Akt I Odsłona 1 Rankiem przed domem doktora Bartola pojawiają się muzykanci oraz hrabia Almaviva, który śpiewa serenadę dla wychowanicy doktora, Rozyny. Nadchodzi cyrulik Figaro i Almaviva rozpoznaje w nim swojego dawnego sługę. Za jego radą hrabia, który przybrał imię Lindor, dalej śpiewa. Rozyna ukazuje się w oknie i upuszcza liścik. Ostrzega w nim Lindora, że stary Bartolo chce ją poślubić. Figaro radzi, by hrabia udając żołnierza starał się o kwaterę u doktora. Odsłona 2 Rozyna zakochuje się w Lindorze i chce go poznać. Pisze do niego list, a Figaro, który jako cyrulik ma wolny wstęp do domu doktora, doręcza go. Zapewnia też Rozynę o miłości Lindora. Bartolo coś podejrzewa. Wie, że Almaviva jest w Sewilli i że Rozyna wpadła mu w oko. Prosi o radę Don Bazylia, przekupnego intryganta, który przekonuje, że najlepszym środkiem na intruza jest plotka i obmowa. Pojawia się Almaviva jako kawalerzysta i żąda kwatery. Udając pijanego, lekceważy zaświadczenie doktora zwalniające go od obowiązku jej udzielania. Straszy, że gotów jest użyć siły. Kłótnia ściąga tłum gapiów i wojskowy patrol. Wtedy Almaviva wyjawia po cichu dowodzącemu oficerowi swoje nazwisko i tytuł. Żołnierze wycofują się. Akt II Almavivie nie udało się zamieszkać u doktora. Próbuje ponownie, udając Alonza, ucznia Don Bazylia. Ma zamiast chorego mistrza udzielić Rozynie lekcji śpiewu. Podstęp udaje się. Młodzi zamieniają czułe słowa, gdy zjawia się sam Don Bazylio. Sytuację ratuje Figaro. Cyrulik wmawia mu, że jest ciężko chory i powinien leżeć w łóżku. Bazylio wychodzi, a Figaro zaczyna golić Bartola. Rozyna i rzekomy Alonzo wracają do przerwanej lekcji. Gdy zapomnają o ostrożności, Bartolo orientuje się w sytuacji. Wygania Almavivę i cyrulika, zamyka Rozynę, a sam śpieszy po notariusza, by natychmiast wziąć ślub. Zaczyna padać. W potokach deszczu Figaro i Almaviva wchodzą po drabinie do domu Bartola, by uprowadzić Rozynę. Ta wzbrania się, bo Bartolo ostrzegał ją, że Lindor jej nie kocha i jest tylko sługą Almavivy. Gdy wszystko się wyjaśnia, cała trójka decyduje się uciekać. Niestety, Bartolo zabrał drabinę. Do domu wkracza Don Bazylio z notariuszem. Obrotny Figaro każe notariuszowi połączyć węzłem małżeńskim Rozynę z Almavivą. Przekupiony Don Bazylio składa obok Figara swój podpis jako świadek. Doktor Bartolo przybywa, gdy kontrakt ślubny jest już podpisany. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 24.02.2013
"Arie Oper Świata"
Na płycie znajdą Państwo znane i lubiane arie, duety i in. w wykonaniu artystów: Mariusza Kwietnia, Wioletty Chodowicz, Katarzyny Oleś-Blacha, Ewy Biegas, Tomasza Kuka oraz Orkiestry Opery Krakowskiej pod dyrekcją Łukasza Borowicza.
Usłyszymy m.in. "Szumią jodły" z „Halki” S. Moniuszki, „Ves’ tabor spit” z „Aleko” S. Rachmaninowa, „O kak mnie tiażeło” z „Eugeniusza Oniegina” P. Czajkowskiego, „Nessun dorma” z „Turandot” G. Pucciniego i in.
W kasie Opery Krakowskiej można zakupić płytę DVD z koncertu „Arii Oper Świata”, który odbył się na wawelskim dziedzińcu w ramach XVI Letniego Festiwalu Opery Krakowskiej.
Producenci: Opera Krakowska oraz Zamek Królewski na Wawelu
Arie Oper Świata
1. Stanisław Moniuszko HALKA
- Szumią jodły – Tomasz Kuk
2. Stanisław Moniuszko HALKA
- O Jaśko mój drogi! – Wioletta Chodowicz i Mariusz Kwiecień
3. Vincenzo Bellini LUNATYCZKA
-Ah, non creda… Ah, non giunge – Katarzyna Oleś-Blacha
4. Georges Bizet CARMEN
- Preludium
5. Georges Bizet CARMEN
- La fleur que tu m’arais jetée – Tomasz Kuk
6. Antonin Dvořák RUSAŁKA
-Mĕsičku na nebi hlubokém – Ewa Biegas
7. Sergiusz Rachmaninow ALEKO
- Ves’ tabor spit – Mariusz Kwiecień
8. Giacomo Puccini TOSCA
- Vissi d’arte – Wioletta Chodowicz
9. Piotr Czajkowski – EUGENIUSZ ONIEGIN
- O kak mnie tiażeło – Ewa Biegas i Mariusz Kwiecień
10. Giacomo Puccini TURANDOT
- Nessun dorma – Tomasz Kuk
11. Wolfgang Amadeus Mozart DON GIOVANNI
- La ci darem la mano – Ewa Biegas, Wioletta Chodowicz, Katarzyna Oleś-Blacha, Mariusz Kwiecień
Orkiestrę Opery Krakowskiej poprowadził Łukasz Borowicz.
NIEDZIELA 03.03.2013
W środę w swym domu w Fort Worth w Teksasie w wieku 78 lat zmarł słynny amerykański pianista Van Cliburn, który w 1958 roku wygrał w kategorii fortepianu pierwszy międzynarodowy konkurs muzyczny im. Czajkowskiego w Moskwie.
Dlatego w tę niedzielę wyjątkowo nie zabrzmi w RMF Classic opera. Poświęcimy ten wieczór pamięci tego wybitnego pianisty. Zagramy album z jego interpretacjami.
Rachmaninoff: Piano Concerto No. 2 / Beethoven: Piano Concerto No. 5 "Emperor"
Van Cliburn
Chicago Symphony Orchestra
Fritz Reiner
NIEDZIELA 17.02.2013
Giacomo Puccini: Madama Butterfly
Leontyne Price, Richard Tucker, Philip Maero, Rosalind Elias
RCA Italiana Opera Chorus, RCA Italiana Opera Orchestra
Erich Leinsdorf
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Mediolan
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Nagasaki w 1900 r. Akt I Młody porucznik Pinkerton, znudzony długim pobytem w japońskim porcie, za pośrednictwem Goro poznaje młodziutką gejszę, zwaną Butterfly. Zgodnie z japońskimi zwyczajami, ma zawrzeć z nią ślub, ważny 999 lat. Goro wprowadza porucznika do wynajętego dlań domku. Wkrótce w otoczeniu rodziny i licznego grona dziewcząt nadchodzi Butterfly. Wyznaje Pinkertonowi, że rano przyjęła chrześcijaństwo i gotowa jest zerwać ze swą rodziną i środowiskiem. Urzędnik stanu cywilnego odczytuje akt ślubu. Weselną atmosferę mąci nagłe zjawienie się wuja panny młodej - Bonzy. Za porzucenie wiary ojców oraz poślubienie cudzoziemca rzuca na nią przekleństwo. Przerażeni goście weselni opuszczają dom Pinkertona. Młodzi zostają sami. Nadchodzi noc. Akt II Wkrótce po ceremonii zaślubin Pinkerton odjechał. Minęły trzy lata. Butterfly wraz z małym synkiem każdej wiosny czeka na męża. Odrzuca stanowczo konkury bogatego księcia Yamadori. Konsul Sharpless w daje jej do zrozumienia, że Pinkerton nie wróci. Butterfly nie wierzy jego słowom. Pokazuje mu swego synka i prosi, by powiadomił Pinkertona, że oboje wciąż go oczekują. Wystrzał armatni zwiastuje przybycie okrętu Pinkertona. Uszczęśliwiona Butterfly przystraja cały dom kwiatami i zakłada ślubną suknię. Z wolna zapada zmierzch, ale na ścieżce wiodącej do domku Butterfly nie widać nikogo... Akt III Minęła noc. Znużona oczekiwaniem Butter-fly zasnęła. Dopiero teraz w ogródku przed domem zjawiają się Sharpless i Pinkerton w towarzystwie eleganckiej damy. To małżonka Pinkertona, która przybyła wraz z nim, by zabrać jego synka. Zjawia się Butterfly i od razu domyśla się wszystkiego. Odprawia obecnych i pożegnawszy się z dzieckiem, przebija się sztyletem. Pinkerton wpada do pokoju z okrzykiem ,,Butterfly!”, lecz jest już za późno.
(Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
17 lutego 1904 roku w La Scali w Mediolanie odbyła się premiera pierwszej, dwuaktowej wersji opery G. Pucciniego "Madame Butterfly". Premiera zakończyła się porażką, "Madame Butterfly" musiała poczekać na sukces kilka miesięcy, kiedy została wystawiona w zmienionej wersji (m.in. 3 akty) w Teatrze Wielkim w Brescii.
Niedziela 10.02.2013
Johann II Strauss: Die Fledermaus (Zemsta nietoperza)
Walter Berry, Adolf Dallapozza, Brigitte Fassbaender, Dietrich Fischer-Dieskau, Jurgen Forster, Nicolai Gedda, Renate Holm, Anneliese Rothenberger, Otto Schenk, Gerd W. Dieberitz, Senta Wengraf, Willi Boskovsky, Vienna Symphony Orchestra
Niedziela 03.02.2013
Uwaga! Tym razem wyjątkowo nie będzie Operowej Niedzieli.
Będzie Niedziela z Krystianem Zimermanem
Zapraszamy do wysłuchania rozmowy Katarzyny Sobiechowskiej-Szuchty z wybitnym polskim pianistą, Krystianem Zimermanem. Niedziela, godzina 20:00.
Od godziny 21:00 słuchać będziemy natomiast dwóch doskonałych albumów w wykonaniu artysty.
Zabrzmi II Koncert fortepianowy Johannesa Brahmsa, w którym Krystianowi Zimermanowi towarzyszyć będą Filharmonicy Wiedeńscy pod batutą Leonarda Bernsteina oraz Koncert na fortepian i orkiestrę G-dur Maurice'a Ravela (London Symphony Orchestra) i również Ravela "Walce Nobliwe i Sentymentalne" (Cleveland Orchestra). Dyryguje Pierre Boulez.
 |
 |
NIEDZIELA 27.01.2013
Mozart Arias
Magdalena Kozená, Simon Rattle, Orchestra of the Age of Enlightenment, Jos van Immerseel
1. Le nozze di Figaro, K.492 / Act 4 - Giunse alfin il momento...Deh, vieni, non tardar... 4:17
2. Le nozze di Figaro, K.492 - with embellishments by Domenico Corri / Act 2 - Voi che sapete 3:06
3. Ch'io mi scordi di te... Non temer, amato bene, K.505 10:36
4. Così fan tutte ossia La scuola degli amanti, K.588 / Act 1 - "In uomini, in soldati" 2:55
5. Così fan tutte ossia La scuola degli amanti, K.588 / Act 2 - "Ei parte...Per pietà" 9:33
6. Così fan tutte ossia La scuola degli amanti, K.588 / Act 2 - "E amore un ladroncello" 3:13
7. La clemenza di Tito, K.621 / Act 2 - "Non più di fiori" 7:05
8. Idomeneo, re di Creta, K.366 / Act 1 - "Quando avran fine omai" - "Padre, germani, addio!" 8:01
9. Vado, ma dove? oh Dei!, K.583 4:28
10. Le nozze di Figaro, K.492 / Act 1 - "Non so più cosa son, cosa faccio" 2:46
11. Alma grande e nobil core, K.578 4:28
12. Le nozze di Figaro, K.492 / Act 3 - "Giunse alfin..." _ "Al desio di chi t'adora" (K.577) 7:28
NIEDZIELA 20.01.2013 
Juan Diego Florez: Santo - Sacred Songs
1. Alleluia
2. Panis Angelicus
3. Cantique de Noël (O Holy Night)
4. Qui Sedes
5. Comfort ye, My People...Ev'ry Valley Shall Be Exalted
6. Domine Deus
7. Ave Maria
8. Qui tollis peccata mundi
9. Mit Würd' und Hoheit angetan
10. Kyrie (vidala - babuala)
11. Gratias agimus tibi
12. Adeste Fidelis
13. Santo
NIEDZIELA 13.01.2013
Stanisław Moniuszko: Verbum Nobile. Opera komiczna w jednym akcie.
Chór i Orkiestra Opery na Zamku - dyr. Warcisław Kunc, Aleksandra Buczek - sopran, Janusz Lewandowski - bas-baryton, Michał Partyka - baryton, Leszek Skrla - baryton, Aleksander Teliga - bas
Stanisław Moniuszko
Verbum Nobile
1 Uwertura / Overture / Ouvertüre / Introduzione (Allegro vivo. Leggierissimo) 5:01
2 Introdukcja / Introduction / Introduktion / Introduzione (Allegro moderato) - "Owóż każdy niech pamięta…" 6:59
3 Recytatyw i arioso / Recitative and Arioso / Recitativ und Arioso / Recitativo e arioso (Andante) - "A teraz z nami, mości Bartłomieju!" 3:21
4 Recytatyw i piosenka / Recitative and Song / Recitativ und Lied / Recitativo e canzonetta (Allegro) - "Ale gdzież Stacho? Wnet nadejdzie tu" 3:32
5 Recytatyw i aria / Recitative and Aria / Recitativ und Aria / Recitativo e aria (Allegro) - "Cóż, Bartosieńku, jakże się powiodło?" 2:36
6 Recytatyw i duet / Recitative and Duet / Recitativ und Duett / Recitativo e duetto (Allegretto) - "Serdeńko! Bartosiuniu!" 5:31
7 Recytatyw i tercet / Recitative and Terzetto / Recitativ und Tercett / Recitativo e tercetto (Allegro moderato) - "A Bóg łaskawy na ludzkie sprawy" 8:33
8 Recytatyw i dumka / Recitative and Dumka / Recitativ und Dumka / Recitativo e piccola elegia (Moderato) -"Stacho, odjeżdża, nie powróci już… " 3:21
9 Recytatyw i aria / Recitative and Aria / Recitativ und Aria / Recitativo e aria (Allegro non troppo) - "Śliczna dzieweńko, ufam, że mi się zdarza…" 4:52
10 Recytatyw i duet / Recitative and Duet / Recitativo und Duett / Recitativo e duetto (Allegro moderato) - "To zapewne; o Boże, trudno oprzeć się łzom… " 7:04
11 Finał / Final / Finale / Finale (Allegro) - "Śniadanie czeka. To waść!" 6:47
DUX
NIEDZIELA 06.01.2013
Wolfgang Amadeus Mozart: Die Zauberflöte (Czarodziejski flet)
Agnes Baltsa, Anna Tomowa-Sintow, Christian Schulz, Edith Mathis, Francisco Araiza, Gottfried Hornik, Hanna Schwarz, Heiner Hopfner, Heinz Kruse, Janet Perry, José van Dam, Karin Ott, Leopold Valenta, Tobias Pfulb, Victor von Halem, Volker Horn, Wolfgang Bunten, Herbert von Karajan, Berlin Philharmonic Orchestra
NIEDZIELA 30.12.2012
Bal maskowy
Giuseppe Verdi: Un ballo in maschera
Placido Domingo, katia Ricciarelli, Renato Bruson, Ruggero Raimondi, Edita Gruberova, Elena Obraztsova, Giovanni Foianim, Claudio Abbado
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Antonio Somma
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Bostonie pod koniec XVII w. Akt I Odsłona 1 Hrabia Ryszard Warwick - gubernator Bostonu na przedłożonej mu w czasie audiencji liście zaproszonych na bal maskowy dostrzega ze wzruszeniem imię Amelii, żony swego adiutanta, Renata. Od Renata właśnie dowiaduje się hrabia o stronnictwie chcącym jego zguby. Wierny oficer błaga o ostrożność. Ryszard, który ma podpisać wyrok skazujący na wygnanie indiańską wróżkę, Ulrykę, postanawia zbadać sprawę osobiście. Odsłona 2 Hrabia w przebraniu spieszy do chaty Ulryki. Słyszy prośbę Amelii o ziele leczące z nieszczęśliwej miłości. Hrabia od dawna kocha skrycie żonę Renata - słysząc, że jego miłość jest wzajemna, postanawia czuwać nad ukochaną podczas wyprawy po magiczne ziele. Nadchodzi świta hrabiego, Amelia oddala się, Ryszard zaś prosi starą Indiankę o wróżbę. Ulryka przepowiada mu śmierć. Zada ją ten, któremu pierwszemu poda rękę. Wtem nadbiega Renato. Hrabia odruchowo wyciąga dłoń na powitanie druha. Dworzanie są przerażeni, gubernator jednak śmieje się z ich obaw. Akt II Amelia pełna trwogi błądzi po dzikiej okolicy. Zbliża się Ryszard, daje się poznać ukochanej - i oboje wreszcie wyznają sobie miłość. Wtem zjawia się Renato ostrzegając o nadchodzących spiskowcach. Nie poznaje Amelii, której twarz kryje welon, i przyrzeka odprowadzić ją do Bostonu. Ryszard ucieka. Nadbiegający spiskowcy sądzą, że ukrył się w kobiecym przebraniu i zmuszają Amelię do zdjęcia welonu. Renato poznaje żonę. Chce jej śmierci, przekonany, że była z Ryszardem na schadzce, i przyłącza się do spisku przeciw hrabiemu. Akt III Odsłona 1 Amelia, widząc daremność tłumaczeń, przyjmuje wyrok śmierci, prosząc o łaskę pożegnania dziecka. Renato pragnie jednak straszniejszej zemsty. Zginąć musi przede wszystkim wiarołomny Ryszard. Oto właśnie przybyli spiskowcy. Mają losować, kto podczas balu maskowego zabije gubernatora. Wyciągnięty przez Amelię los pada na Renata. Odsłona 2 W gabinecie obok sali balowej Ryszard, chcąc uniknąć dalszych spotkań z Amelią, podpisuje z bólem serca dekret przenoszący Renata wraz z żoną do Anglii. Anonimowy list ostrzega przed groźbą zamachu, gubernator jednak lekceważy niebezpieczeństwo i wkłada strój balowy. Odsłona 3 Zaczyna się bal. Spiskowcy szukają swej ofiary. Gubernator lekceważy wciąż niebezpieczeństwo. Daremnie paź Oskar w błahej na pozór piosence przestrzega, że jedynie maska, jaką przywdział Ryszard, chroni go jeszcze przed sztyletem zabójcy. Hrabia pragnie zamienić choć kilka pożegnalnych słów z Amelią. Rozpoznany ginie z ręki mściwego Renata, który dopiero potem pojmuje swój straszny błąd. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 09.12 2012
Maggio Musicale Fiorentino, Zubin Mehta, Barry Banks, Massimo la Guardia, Alfredo Kraus, Roberto Scaltriti, Allessandro Calamai, Dmitri Hvorostovsky, Donato di Stefano, Kiri Te Kanawa, Giorgio Gatti, Olga Borodina, Silvia Mazzoni, Vito Roberti
Traviata
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Francesco Maria Piave
Premiera: Wenecja
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Paryżu, około 1830 roku. Akt I W apartamentach kurtyzany Violetty Valery odbywa się bal. Młody Alfred Germont wznosi toast na cześć miłości. Alfred kocha Violettę od dawna. Nie kryje swych uczuć, jednak Violetta oświadcza, że nie potrafi kochać i radzi Alfredowi aby o niej zapomniał. Jednak gdy zostaje sama, rozmyśla nad pustym życiem jakie pędziła dotychczas i postanawia zacząć nowe u boku Alfreda. Akt II Odsłona 1 Alfred i Violetta żyją w ustronnej willi pod miastem. Kiedy Alfred dowiaduje się, że Violetta ma kłopoty finansowe, postanawia zdobyć pieniądze, by pomóc ukochanej. Po jego odjeździe do Paryża w willi zjawia się ojciec Alfreda. Chce odebrać Violetcie syna. Gdyby narzeczony siostry Alfreda dowiedział się, że Alfred żyje z byłą kurtyzaną, zerwałby zaręczyny. Ojciec błaga Violettę, by dla dobra Alfreda i jego rodziny zrezygnowała ze swej miłości. Violetta godzi się na tę najcięższą ofiarę. Gdy Alfred wraca, oświadcza mu, że musi wyjechać. Po jej odjeździe Alfred odnajduje list, w którym Violetta oznajmia, że wraca do Paryża, by prowadzić dawny tryb życia. Zazdrosny i rozgniewany Alfred wybiega z domu i spotyka ojca. Starzec prosi go, by nie szukał Violetty i wrócił do rodziny. Alfred nie słucha go i jedzie do Paryża. Odsłona 2 U Flory Bervoix, przyjaciółki Violetty, odbywa się przyjęcie. Jest na nim Violetta z baronem Douphol. Zjawia się Alfred. Udając, że nie dostrzega Violetty, gra z baronem w karty. Wygrywa poważne sumy, potem kłóci się z rywalem i wreszcie wyzywa go na pojedynek. Violetta próbuje temu zapobiec; wtedy Alfred obrzuca ją obelgami i rzuca jej pod nogi wygrane pieniądze. Upokorzona Violetta mdleje. Zjawia się ojciec Alfreda, który wyrzuca synowi brutalne zachowanie. Akt III Ciężko chora Violetta leży samotna w swym mieszkaniu. Przed śmiercią chce jeszcze raz ujrzeć ukochanego. Alfred, który dowiedział się już, jak wielką ofiarę poniosła dla niego Violetta, zdołał wybłagać u ojca zezwolenie na ślub. Obaj przybywają obaj do domu Violetty. Na widok Alfreda Violetta zapomnieć chce o swej chorobie. Niestety, wyczerpana umiera w ramionach ukochanego. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Niedziela 02.12.2012
Gaetano Donizetti: L'Elisir D'Amore (Napój miłosny)
Luciano Pavarotti, Kathleen Battle, Enzo Dara, Dawn Upshaw, Leo Nucci, James Levine, The Metropolitan Opera Chorus & Orchestra
Niedziela 25.11.2012
Homage to Maria Callas
Angela Gheorghiu
1. Donde lieta uscì (Mimì's Farewell). - La Bohème, Act III
2. O Dieu! Que de bijoux (Jewel Song ). - Faust, Act III, Scene 6
3. Col sorriso d'innocenza. - Il Pirata, Act II, Scene 3
4. Qual fiamma avea nel guardo!...Stridono lassu. - I Pagliacci
5. Mon coeur s'ouvre à ta voix. - Samson et Dalila
6. Ebben?...Ne andrò lontana. - La Wally
7. L'amour est un oiseau rebelle (Habanera). - Carmen
8. La mamma morta. - Andrea Chénier, Act III
9. Dei tuoi figli la madre. - Medea, Act I, Scene 1
10. De cet affreux combat.....Pleurez mes yeux. - Le Cid
11. Poveri fiori. - Adriana Lecouvreur
12. È strano! È strano!...Ah, fors` è lui. - La Traviata
13. Follie! Follie!...Sempre libera. - La Traviata
Niedziela 18.11.2012
Georges Bizet:Carmen
Magdalena Kožená (Carmen), Jonas Kaufmann (Don José), Genia Kühmeier (Micaëla), Kostas Smoriginas (Escamillo), Chor der Deutschen Staatsoper Berlin, Berliner Philharmoniker, Cond.: Simon Rattle
EMI 2012
Niedziela 11.11. 2012
"Straszny Dwór" Stanisława Moniuszki
Polscy kompozytorzy przez wiele stuleci nie mieli specjalnego szczęścia w odbiorze ich muzyki w Europie i świecie. Nazywając rzecz po imieniu byli zwyczajnie nieznani poza granicami ziem polskich. Oczywiście z wyjątkiem Chopina, ale on był traktowany raczej, jako obywatel świata, w czym francuskie nazwisko odgrywało niepoślednią rolę. Sytuacja zmieniła się diametralnie w wieku XX, dopiero wtedy, dzięki takim nazwiskom jak Szymanowski, Panufnik, Baird, Kilar, Lutosławski, Penderecki, czy Górecki polska muzyka klasyczna wkroczyła „na salony”.
Twórczość Stanisława Moniuszki, tak w Polsce popularna, jest na świecie nieznana, a dotychczasowe próby jej popularyzacji, podejmowane głównie przez nieocenioną Marię Fołtyn, niestety nie przyniosły zamierzonego efektu. Z pewnością „winien” temu jest bardzo narodowy, patriotyczny i przez to niezbyt uniwersalny charakter tej twórczości, ale przecież Antonin Dořák, czy Bedřich Smetana, zza południowej granicy, nie mniej patriotyczni są grywani pod każdą szerokością geograficzną.
Kolejną próbą przybliżenia naszego wielkiego kompozytora szerszemu odbiorcy jest dwupłytowy album z nagraniem chyba najwybitniejszego dzieła Moniuszki mianowicie opery „Straszny Dwór”. Dzieło to stworzone bezpośrednio po upadku Powstania Styczniowego miało podnieść ducha w narodzie po raz kolejny ciężko doświadczonym. Akcję opery autor umieścił w II połowie XVII wieku, kiedy to najjaśniej świeciła chwała polskiego oręża. Libretto, to dosyć banalna historia powrotu dwóch braci - Stefana i Zbigniewa - z wojennych wypraw w rodzinne strony, pełna zapożyczeń z innych dzieł literackich. Bracia składają przysięgę służenia ojczyźnie i dozgonne pozostanie w stanie kawalerskim, a że są bardzo dobrymi partiami do ożenku, więc zostają przedmiotami chytrych manipulacji swojej stryjenki. Ta za nic ma ich postanowienia, bowiem sama wynalazła dla nich posażne panny. Ci jednak podczas odwiedzin na dworze Miecznika poznają i zakochują się bez pamięci w dwóch urodziwych córkach gospodarza (z wzajemnością zresztą). Dwór oczywiście ma swoją tajemną i straszną historię, z wątkiem nieszczęśliwej miłości w tle, intryga stryjenki, przeciwnej córkom Miecznika zostaje odkryta i ośmieszona, a dzielni młodzi rycerze bez żalu zapominają o swoich kawalerskich ślubach i bez zbędnej zwłoki uzyskują błogosławieństwo Miecznika dla nowych matrymonialnych planów. I to by było właściwie tyle, ale nie do końca. Opera ta ma bowiem kilka fragmentów, które na zawsze weszły do kanonu kultury polskiej. Mam oczywiście na myśli przepiękną arię tenorową Stefana z początków III aktu (aria z kurantem) oraz basową arię klucznika Skołuby zaczynającą się od słów „Ten zegar stary…”. Jest w tym dziele mnóstwo pięknych fragmentów, wspaniale poprowadzonych melodii przetykanych sugestywnymi recytatywami, wspaniałych partii chóralnych i motywów zaczerpniętych z twórczości ludowej.
A samo wykonanie… Album został zarejestrowany w czerwcu 2001 r. z udziałem orkiestry, chóru i solistów Teatru Wielkiego w Warszawie, pod dyrekcją Jacka Kaspszyka. Jakość tego przedsięwzięcia dowodzi, że Jacek Kaspszyk jest godnym następcą legendarnych dyrygentów polskiej narodowej sceny z Emilem Młynarskim, Bohdanem Wodiczko i Robertem Satanowskim na czele. W swojej interpretacji dzieła wyeksponował bogate harmonie, piękne miniatury instrumentalne i starannie poprowadził dialog instrumentów z głosami śpiewaków. Ci zaś dostosowali się do poziomu swojego szefa. Można bez ryzyka stwierdzić, że wszyscy udźwignęli trudy interpretacji, a Adam Kruszewski w roli Miecznika stworzył kreację godną mistrza. Romuald Tesarowicz, jako Skołuba, bardzo starał się dorównać niedościgłemu wzorcowi tej roli w wykonaniu Bernarda Ładysza, a Dariusz Stachura w roli Stefana dowiódł, że zalicza się do czołówki polskich tenorów.
NIEDZIELA 04.11.2012
Danielle de Niese - Handel Arias
George Frideric Handel
Danielle de Niese, William Christie, Les Arts Florissants
NIEDZIELA 28.10.2012
Giacomo Puccini: Manon Lescaut
Mirella Freni, Luciano Pavarotti, Dwayne Croft, Ramon Vargas, Cecilia Bartoli, Giuseppe Taddei, Metropolitan Opera Chorus, James Levine, Metropolitan Opera Orchestra
NIEDZIELA 01.07.2012
Giacomo Puccini
Nessun Dorma i inne popularne arie
http://www.rmfclassic.pl/mistrzowskakolekcja/plyta,6.html
NIEDZIELA 24.06.2012
Georges Bizet: Poławiacze pereł
Barbara Hendricks, John Aler, Gino Quilico, Jean-Philippe Courtis, Choeurs du Capitole de Toulouse, Orchestre du Capitole de Toulouse, Michel Plasson
Poławiacze pereł (Les Pêcheurs des Perles)
Muzyka: Georges Bizet
Libretto: Michel Carré, Pierre Etienne Cormon
Premiera: Paryż
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w wiosce rybackiej na Cejlonie. Akt I Cejlońscy rybacy i poławiacze pereł tańcem i śpiewem święcą wybór wodza wioski. Został nim dzielny i doświadczony Zurga. Kiedy mieszkańcy przysięgają mu posłuszeństwo, do wioski, po długiej nieobecności przybywa Nadir, przyjaciel Zurgi. Obaj wspominają, kiedy to wędrując wspólnie, zakochali się w pięknej kapłance z Candy. W imię przyjaźni postanowili wyrzucić z serca uczucie, które mogłoby uczynić ich wrogami. Na pytanie Zurgi Nadir odpowiada, iż dochował przysięgi i choć nie zapomniał o kapłance, to jednak jej nie szukał. Do brzegów wyspy przybija łódź wioząca Leilę, kapłankę Brahmy. Jej modlitwy mają chronić mieszkańców wioski w czasie morskich wypraw. Leila składa przed Zurgą przysięgę, iż dla służby bożej wytrwa w czystości, inaczej czeka ją śmierć. Choć jej twarz zakrywa welon, Nadir po głosie rozpoznaje ukochaną. Leila także rozpoznaje Nadira i Zurgę. Boi się, ponieważ od dawna kocha Nadira. Decyduje się jednak wypełnić posłannictwo. Wraz z chórem kapłanów i ludu prosi potężnego Brahmę o opiekę nad plemieniem. Akt II W mroku nocy, zmyliwszy czujność strzegących Leili strażników, przybywa do niej Nadir. Mimo zagrożenia miłość tłumi wszelką ostrożność i rozwagę. Niestety, kapłan Nurabad wyśledził ich spotkanie i podniósł alarm. Schwytani zostają doprowadzeni przed oblicze Zurgi. Ten początkowo pragnie oszczędzić przyjaciela i uwolnić oboje. Kiedy jednak spada zasłona z twarzy dziewczyny, Zurgę ogarnia zazdrość i gniew. Postanawia, iż oboje będą o świcie straceni. Akt III Odsłona 1 W nocy Zurga pogrąża się w posępnych rozmyślaniach. Chce zemścić się na Nadirze i Leili, a jednocześnie rozpacza na myśl, że skazał oboje na śmierć. Mimo to odrzuca prośby Leili, która błaga, by ocalił Nadira. Daje Zurdze swój naszyjnik, by oddał go jej matce. Wówczas Zurga poznaje swój własny dar dla dziewczyny, która kiedyś ocaliła mu życie. W jego duszy zachodzi zmiana. Odsłona 2 Rankiem tłum oczekuje skazańców. Jednak Zurga, podstępem oddaliwszy całą ludność od miejsca egzekucji, uwalnia Leilę i Nadira, sam zaś pozostaje, by zginąć z rąk oszukanych współplemieńców. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Niedziela 17.06.2012
Wolfgang Amadeus Mozart: LE NOZZE DI FIGARO (Wesele Figara)
Figaro - Ildebrando D'Arcangelo, Susanna - Anna Netrebko, Il Conte di Almaviva - Bo Skovhus, La Contessa - Dorothea Roschmann, Cherubino - Christine Schafer, Marcellina - Marie McLaughlin, Bartolo - Franz-Josef Selig, Basilio - Patrick Henckens, Don Curzio - Olivier Ringelhahn, Antonio - Florian Boesch, Barbarina - Eva Liebau, Wiener Philharmoniker, Nikolaus Harnoncourt.
Niedziela 18.03.2012
Najpiękniejsze arie i duety operowe
1. Delibes: Lakmé – Duet kwiatów „Viens, Mallika…Dôme épais” 5.05
Dame Joan Sutherland Lakmé, Jane Berbié Mallika
Orchestre National de l’Opéra de Monte Carlo / Richard Bonynge
2. Puccini: Gianni Scicchi – „O mio babbino caro” 2.07
Renata Tebaldi Lauretta
Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino / Lamberto Gardelli
3. Rossini: Cyrulik sewilski – „Largo al factotum” 5.00
Leo Nucci Figaro
Orchestra del teatro Comunale di Bologna / Giuseppe Patane
4. Dvorˇák: Rusałka – „Meˇsicˇku na nebi hlubokém” 6.10
Pilar Lorengar Rusałka
Orchestra dell’Accademia Nazionale di Santa Cecilia / Giuseppe Patane
5. Verdi: Rigoletto – „La donna è mobile” 2.26
Luciano Pavarotti Książę Mantui
London Symphony Orchestra / Richard Bonynge
6. Bizet: Poławiacze Pereł – duet „Au fond du temple saint” 6.38
Luciano Pavarotti Nadir, Nicolai Ghiaurov Zurga
The National Philharmonic Orchestra / Robin Stapleton
7. Mozart: Wesele Figara – „Sull’aria” 3.50
Lucia Popp Hrabina, Barbara Hendricks Zuzanna
The Academy of St Martin in the Fields, Sir Neville Marriner
8. Puccini: Madama Butterfly – „Un bel dì vedremo” 4.33
Mirella Freni Butterfly
Vienna Philharmonic / Herbert von Karajan
9. Offenbach: Opowieści Hoffmanna – Duet: „Belle nuit ô nuit d’amour” 4.13
Dame Joan Sutherland Nicklausse, Huguette Tourangeau Giulietta
L’orchestre de la Suisse-Romande / Richard Bonynge
10. Catalani: La Wally – „Ebben? Ne andrò lontana” 4.56
Renata Tebaldi Wally
Orchestre National del’Opéra de Monte Carlo / Fausto Cleva
11. Verdi: Traviata – „Libiamo ne’lieti calici” 2.57
Carlo Bergonzi Alfredo, Dame Joan Sutherland Violetta
Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino / Sir John Pritchard
12. Bizet: Carmen – „L’amour est un oiseau rebelle” (Havanaise) 4.15
Tatiana Troyanos Carmen
London Philharmonic Orchestra / Sir Georg Solti
13. Bizet: Carmen – „Pieśń Toreadora” 6.58
José van Dam Escamillo
London Philharmonic Orchestra / Sir Georg Solti
14. Saint-Saëns: Samson et Dalila – „Mon coeur s`ouvre à ta voix” 6.25
Marilyn Horne Dalila
Wiener Opernorchester / Henry Lewis
15. Mozart: Don Giovanni – „Là ci darem la mano” 3.23
Tom Krause Don Giovanni
16. Bellini: Norma – „Casta diva” 6.29
Dame Joan Sutherland Norma
London Symphony Orchestra / Richard Bonynge
17. Puccini: Turandot – „Nessun dorma” 2.58
José Carreras Kalaf
London Symphony Orchestra / Jesús López-Cobos
Niedziela 11.03.2012
"Straszny Dwór" Stanisława Moniuszki
To wykonanie jest pierwszym nagraniem opery Stanisława Moniuszki trafiającym do katalogu EMI Music. Jest to wydarzenie wręcz epokowe, bowiem jego wydawca obchodzi w tym roku 115. urodziny.
STANISŁAW MONIUSZKO
„STRASZNY DWÓR”
premiera: 12 marca 2012 r.
format:
- edycja kolekcjonerska (reedycja) 2 CD + 60 stronicowa książeczka
- edycja standardowa: 2 CD
Niedziela 04.03.2012
4 marca 307 lat temu w Wenecji urodził się słynny włoski kompozytor - Antonio Vivaldi. Z tej okazji prezentujemy cudem odnalezioną kilka lat temu w berlińskiej Singakademie operę autora "Czterech pór roku".
Antonio Vivaldi: Motezuma
Alan Curtis, Il Complesso Barocco, Inga Kalna, Maite Beaumont, Marijana Mijanovic, Roberta Invernizzi, Romina Basso, Vito Priante
Niedziela 19.02.2012
The Very Best of Barbara Hendricks
Disc: 2
1. Dans Un Bois Solitaire
2. Die Forelle
3. Gretchen Am Spinnrade
4. An Sylvia
5. Standchen
6. Lachen Und Weinen
7. Heidenroslein
8. Standchen
9. Wiegenlied
10. Morgen
11. Zueignung
12. Jeg Elsker Dig
13. Gruss
14. Apres Un Reve
15. Clair De Lune
16. I. C'est L'Extase Langoureuse
17. II. Il Pleure Dans Mon Coeur
18. L'Invitation Au Voyage
19. Les Filles De Cadix
20. Reverie
21. Le Rossignol Des Lilas
22. Si Mis Vers Avaient Des Ailes
23. Plaisir D'Amour
24. Vocalise En Forme De Habanera
25. Aria
26. Vilja-Lied
Niedziela 12.02.2012
The Very Best of Barbara Hendricks
Disc: 1
1. Un Bel Di Vedremo
2. O Mio Babbino Caro
3. Ebben? Ne Andro Lontana
4. Ecco: Respiro Appena. Io Son L'Umile Ancella
5. C'est Des Contrebandiers...Je Dis Que Rien Ne M'Epouvante
6. Pie Jesu
7. Et Incarnatus Est
8. Ave Maria
9. Sanctus
10. Panis Angelicus
11. Ave Maria
12. Inflammatus Et Accensus
13. Kaddish 2
14. Sometimes I Feel Like A Motherless Child
15. Deep River
16. Joshua Fit De Battle Ob Jericho
17. Swing Low, Sweet Chariot
Niedziela 05.02.2012
GIACOMO PUCCINI
La Bohème
Netrebko · Villazón · Daniel
Cabell · Degout · Kowaljow
Chor des Bayerischen Rundfunks
Symphonieorchester
des Bayerischen Rundfunks
Bertrand de Billy
NIEDZIELA 29.01.2012Niedziela 22.01.2012
Angela Gheorghiu - Diva
1. Aria: Casta diva
2. Cavatina: 'Una voce poco fa'
3. Lascia ch'io pianga (Act II)
4. Qui la voce sua soave...Ah! rendetemi la speme...Vien, diletto (Act II)
5. D'amor sull'ali rosee (Leonora)
6. Werther! Qui m'aurait dit la place...Des cris joyeux d'enfants (Werther, Act III)
7. Je marche sur tous les chemins...Obéissons quand leur voix appelle (Manon, Act III)
8. Non! Non! ...Ah! Je veux vivre dans le reve (Romeo et Juliette)
9. No.5a Air et Choeur : L'amour est un enfant Bohème (Original version)(Carmen/Cigarières/Jeunes gens/Dragons)
10. Carreau! Pique! (Card Song) (Carmen, Act III)
11. Depuis le jour (Act III)
12. Vissi d'arte (Tosca)
13. Chi il bel sogno di Doretta
14.O mio babbino caro
Niedziela 15.01.2012
Operetta Arias - Hampson
Thomas Hampson, Franz Welser-Most (Conductor), London Philharmonic Orchestra (Orchestra), London Voices
Franz Lehar, Robert Stolz, Johann II Strauss, Richard Tauber, Carl Millocker, Carl Zeller, Emmerich Kalman
NIEDZIELA 08.01.2012
Tym razem słuchamy składanki w wykonaniu światowej sławy niemieckiego kontratenora:
The Best of Andreas Scholl 
Lista utworów:
1. Serse (Xerxes), opera, HWV 40: Ombra mai fu 3:06
2. Orfeo ed Euridice (Italian version), opera in 3 acts, Wq. 30: Che farň senza Euridice? 3:45
3. Salve Regina, antiphon for voice, double chorus, 2 recorders, flute, double strings & continuo in C minor, RV 616: Ad te clamamus 1:34
4. Rodelinda, regina de' Langobardi, opera, HWV 19: Dove sei, amato bene? 5:05
5. Stabat mater, for soprano, alto, strings & organ in F major: Stabat Mater 4:14
6. Nisi Dominus (Psalm 126), for voice, viola d'amore, strings & continuo in G minor, RV 608: Cum dederit dilectis suis somnum 5:12
7. Destati, Lidia mia, chamber cantata: Lidia, il sonno sai cos'č? 3:24
8. Rinaldo, opera, HWV 7: Cara sposa 9:27
9. Blow the Wind Southerly (Northumbrian Folk Song) 1:43
10. The Salley Gardens (or Maids of Mourne Shore), traditional melody 4:05
11. Arirang 2:37
12. The Merchant of Venice, film score: How sweet the moonlight 4:26
13. In darkness let me dwell, for voice, lute & bass viol (A Pilgrimes Solace) 4:21
14. Amarilli mia bella, for voice & continuo (from "Le Nuove musiche") 2:49
15. Ecco, che alfin ritorno, chamber cantata: La pietŕ che ancor non trova 4:55
16. Il trionfo di Camilla, opera: Va per le vene il sangue 8:03
17. Giulio Cesare in Egitto, opera, HWV 17: Aure, deh, per pietŕ 5:38
18. Giulio Cesare in Egitto, opera, HWV 17: Al lampo dell'armi 2:55
NIEDZIELA 01.01.2012 NOWY ROK 
New Year's Eve Concert
Operetkowa gala w gwiazdorskiej obsadzie. Sylwestrowy koncert prowadzony przez Christiana Thielemanna w jednej z najznakomitszych sal operowych - drezdeńskiej Semperoper zarejestrowany został 30 i 31 grudnia 2010 roku. Gwiazdami koncertu są amerykańska sopranistka Renée Fleming oraz angielski baryton Christopher Maltman. Solistom towarzyszy Dresden Staatskapelle oraz chór Opery Drezdeńskiej. Program gali wypełniły fragmenty "Wesołej wdówki" - operetkowego arcydzieła Franza Lehara, z Renée Fleming w roli tytułowej i Christopherem Maltmanem jako hrabią Daniło. W programie znalazły się również, zagrane na bis, fragmenty "Krainy uśmiechu" Lehara oraz "obowiązkowe" walce Johanna Straussa II. Wykonawcy: Renée Fleming / Christopher Maltman / Carolina Ullrich / Andrej Dunaev / Sächsischer Staatsopernchor Dresden / Staatskapelle Dresden / Christian Thielemann (Universal)
Niedziela 18.12.2011
The Essential Montserrat Caballé
Gwiazda muzyki operowej - Montserrat Caballé – wystąpi w towarzystwie orkiestry symfonicznej pod batutą Maestro José Collado już 22 grudnia w Warszawie.
Wcześniej posłuchamy jej w radiu RMF Classic!
W tę niedzielę zabrzmi pierwsza płyta z albumu The Essential Montserrat Caballé
Tracklist:
CD 1:
01. La bohème (Puccini) - Mi chiamano Mimì (1996 Remastered) Conductor Sir Georg Solti
02. La bohème - Ehi! Rodolfo! (1996 Remastered)
03. La bohème - O soave fanciulla (1996 Remastered)
04. La Traviata (Verdi) - E strano, è strano!; Ah fors è lui / Conductor Georges Pretre
05. La Traviata - Follie! Follie! Delirio vano
06. La Traviata - Sempre libera
07. La Traviata - Teneste la promessa...
08. La Traviata - Addio del passato
09. Lucrezia Borgia (Donizetti): Prologue - Tranquillo ei posa; Com'è bello! Quale incanto (1987 Remastered) Conductor Carlo Felice Cillario
10. Semiramide (Rossini) - Serbami ognor; Alle più calde immagini / Conductor Anton Guadagno
11. Il pirata (Bellini) - Oh! s'io potessi dissipar le nubi; Col sorriso d'innocenza (Mad Scene) (1987 Remastered) Conductor Carlo Felice Cillario
12. Norma (Bellini) Casta diva / Conductor Carlo Felice Cillario
13. Norma - Fine al rito
14. Norma - Ah! Bello a me ritorna
Niedziela 11.12.2011
MAGDALENA KOZENA
Lettere Amorose
Briceno · Caccini · D'India · Foscarini
Kapsberger · Marini · Merula
de Macque · Monteverdi
de Ribayaz · Sanz · Strozzi · Vitali
Private Musicke
Pierre Pitzl
Niedziela 4.12.2011
Heroes: Placido Domingo
1. Verdi - Aida: Se Quel Guerrier Io Fossi...Celeste Aida
2. Verdi - Giovanna d'Arco: Il Re...Sotto una quercia parvemi...Pondo e letal
3. Verdi - Un Ballo In Maschera: Forse La Soglia Attinse...Ma Se M'e Forza Perderti
4. Verdi - Don Carlo: Su cacciator...Fontainebleau! Foresta immensa...Io la vidi, al suo sorriso
5. Verdi - Don Carlo: Al chiostro di San Guisto...Dio che nell' alma infondere
6. Gounod - Faust: Quel trouble inconnu me penetre...Salut! demeure chaste et pure
7. Gounod - Faust: Il Se Fait Tard
8. Boito - Mefistofele: Dai campi, dai prati
9. Puccini - Manon Lescaut: Donna Non Vidi Mai
10. Puccini - Manon Lescaut: Ah, Manon, mi tradisce
11. Puccini - Tosca: Dammi i colori...Recondita armonia
12. Puccini - Tosca: E Lucevan Le Stelle
13. Puccini - Tosca: O dolci mani...Armaro sol per te
Niedziela 27.11.2011
Gioacchino Rossini: Il Barbiere di Seviglia
Thomas Allen, Agnes Baltsa, Francisco Araiza, Robert Lloyd, Domenico Trimarchi, Sally Burgess, Matthew Best, John Noble, Ambrosian Opera Chorus, Academy Of St Martin In The Fields, Neville Marriner
Cyrulik sewilski (Il Barbiere di Seviglia)
Muzyka: Gioacchino Rossini
Libretto: Cesare Sterbini
Premiera: Rzym
Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli w XVIII w. Akt I Odsłona 1 Rankiem przed domem doktora Bartola pojawiają się muzykanci oraz hrabia Almaviva, który śpiewa serenadę dla wychowanicy doktora, Rozyny. Nadchodzi cyrulik Figaro i Almaviva rozpoznaje w nim swojego dawnego sługę. Za jego radą hrabia, który przybrał imię Lindor, dalej śpiewa. Rozyna ukazuje się w oknie i upuszcza liścik. Ostrzega w nim Lindora, że stary Bartolo chce ją poślubić. Figaro radzi, by hrabia udając żołnierza starał się o kwaterę u doktora. Odsłona 2 Rozyna zakochuje się w Lindorze i chce go poznać. Pisze do niego list, a Figaro, który jako cyrulik ma wolny wstęp do domu doktora, doręcza go. Zapewnia też Rozynę o miłości Lindora. Bartolo coś podejrzewa. Wie, że Almaviva jest w Sewilli i że Rozyna wpadła mu w oko. Prosi o radę Don Bazylia, przekupnego intryganta, który przekonuje, że najlepszym środkiem na intruza jest plotka i obmowa. Pojawia się Almaviva jako kawalerzysta i żąda kwatery. Udając pijanego, lekceważy zaświadczenie doktora zwalniające go od obowiązku jej udzielania. Straszy, że gotów jest użyć siły. Kłótnia ściąga tłum gapiów i wojskowy patrol. Wtedy Almaviva wyjawia po cichu dowodzącemu oficerowi swoje nazwisko i tytuł. Żołnierze wycofują się. Akt II Almavivie nie udało się zamieszkać u doktora. Próbuje ponownie, udając Alonza, ucznia Don Bazylia. Ma zamiast chorego mistrza udzielić Rozynie lekcji śpiewu. Podstęp udaje się. Młodzi zamieniają czułe słowa, gdy zjawia się sam Don Bazylio. Sytuację ratuje Figaro. Cyrulik wmawia mu, że jest ciężko chory i powinien leżeć w łóżku. Bazylio wychodzi, a Figaro zaczyna golić Bartola. Rozyna i rzekomy Alonzo wracają do przerwanej lekcji. Gdy zapomnają o ostrożności, Bartolo orientuje się w sytuacji. Wygania Almavivę i cyrulika, zamyka Rozynę, a sam śpieszy po notariusza, by natychmiast wziąć ślub. Zaczyna padać. W potokach deszczu Figaro i Almaviva wchodzą po drabinie do domu Bartola, by uprowadzić Rozynę. Ta wzbrania się, bo Bartolo ostrzegał ją, że Lindor jej nie kocha i jest tylko sługą Almavivy. Gdy wszystko się wyjaśnia, cała trójka decyduje się uciekać. Niestety, Bartolo zabrał drabinę. Do domu wkracza Don Bazylio z notariuszem. Obrotny Figaro każe notariuszowi połączyć węzłem małżeńskim Rozynę z Almavivą. Przekupiony Don Bazylio składa obok Figara swój podpis jako świadek. Doktor Bartolo przybywa, gdy kontrakt ślubny jest już podpisany. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Niedziela 20.11.2011 
Heroes: Giuseppe Di Stefano
Gaetano Donizetti, Ruggero Leoncavallo, Pietro Mascagni, Giacomo Puccini, Giuseppe Verdi, Franco Ventriglia, Melchiorre Luise, Rolando Panerai, Raffaele Arie
1. Rigoletto: Questa o quella
2. Rigoletto: Ella mi fu rapit!...Parmi veder le lagrime
3. Rigoletto: La donna e mobile
4. Il Trovatore: Ah si, ben mio
5. Il Trovatore: Di quella pira
6. Lucia de Lammermoor: Fra poco a me recovero
7. Lucia de Lammermoor: Tu che a Dio spiegasti l'ali
8. La Traviata: Lunge de lei...De' miei dollenti spiriti
9. Un Ballo in Maschera: Di' tu se fedele
10. Un Ballo in Maschera: Forse la soglia attinse...Ma se m'e forza perderti
11. Manon Lescaut: Donna non vidi mai
12. Manon Lescaut: No! Pazzo son! Guardare!
13. La Boheme: Che gelido manina
14. La Boheme: In un coupe?...O Mimi, tu piu on torni
15. TOSCA: Recondita armonia
16. TOSCA: E lucevan le stelle
17. Madame Butterfly: Dovunqued al mondo
18. Madame Butterfly: Addio, fiorito asil
19. Pagliacci: Recitar!...Vesti la giubba
20. Cavalleria Rusticana: Intanto amici qua...Viva il vino spumeggiante
21. Cavalleria Rusticana: Mammo, quel vino e generoso
Niedziela 13.11.2011
The Mozart Album, czyli składanka z najpiękniejszymi ariami i duetami z oper Wolfganga Amadeusza Mozarta.
Niedziela 6.11.2011
Vincenzo Bellini: I Puritani
Maria Callas, Giuseppe di Stefano, Nicola Rossi-Lemeni, Rolando Panerai, Angelo Mercuriali, Aurora Cattelani, Tullio Serafin, Orchestra e Coro del Teatro alla Scala.
Purytanie (I Purytani)
Muzyka: Vincenzo Bellini
Libretto: Carlo Pepoli
Premiera: Paryż
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w XVII wieku, w Szkocji. Akt I Odsłona 1 Sir Richard Forth bez wzajemności kocha córkę lorda Waltona, gubernatora twierdzy purytanów. Ryszard wie, że Elwira kocha lorda Artura Talbota, zwolennika dynastii Stuartów. Z bólem opowiada przyjacielowi, Bruno Robertonowi, o swych uczuciach. Odsłona 2 Lord Walton, wiedząc o miłości Sir Richarda do Elwiry, waha się, czy zezwolić na jej związek z Arturem. Wreszcie dla szczęścia córki, wyraża zgodę na małżeństwo. Elwira dowiaduje się tego od stryja. Odsłona 3 Lord Artur przybywa do zamku z orszakiem i darami na uroczystość zaręczyn. Zachwyt budzi biały welon ślubny, który Elwira przymierza z dziecinną radością. Na zamku Artur poznaje tajemniczą lady Willford. W rzeczywistości jest to królowa Henrietta, wdowa po królu Karolu I Stuarcie, ściętym z wyroku cromwellowskiego parlamentu. Ponieważ grozi jej śmierć, Artur narażając swe szczęście i życie wyprowadza królową, ubraną w welon Elwiry. Straże nie zatrzymują ich. Sir Richard Forth, który rozpoznał królową, pozwala im wyjść. W ten sposób chce pozbyć się przeciwnika. Elwira, na wieść o ucieczce Artura z obcą kobietą, popada w obłęd. Akt II Sir Richard oznajmia żołnierzom, że Artur został pojmany, a purytański parlament wyjął go spod prawa i skazał na śmierć. Obłąkana Elwira krąży po obozie wojsk purytańskich i opowiada o swej miłości. Stryj Elwiry wierzy, że widok Artura przywróci jej zdrowie. Prosi Sir Richarda, jako komendanta wojskowego, by wstrzymał egzekucję. Richard jednak odmawia udając, że nie pozwala mu na to honor i patriotyzm. Swym fanatyzmem zaraża Sir George'a, który sprzyjał Arturowi. Akt III Artur ucieka z więzienia i spotyka Elwirę, która na jego widok odzyskuje jasność umysłu. Ucieczka zostaje odkryta. Znów pojmanego Artura ratuje od śmierci goniec Cromwella przynosząc dekret o ogólnej amnestii. Lord Artur odzyskuje wolność i może poślubić Elwirę. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Niedziela 30.10.2011
Mozart: La Clemenza di Tito (Sir Charles Mackerras, Magdalena Kozena) [2006]
Tito Vespasiano – Rainer Trost
Sesto – Magdalena Kožená
Vitellia – Hillevi Martinpelto
Servilia – Lisa Milne
Annio – Christine Rice
Publio – John Relyea
Scottish Chamber Orchestra & Chorus
Conductor - Sir Charles Mackerras
Wolfgang Amadeusz Mozart: Łaskawość Tytusa , opera seria W.A. Mozarta po raz pierwszy wystawiona 6 IX 1791 w Teatrze Narodowym w Pradze, prowadził ją wówczas od klawesynu sam kompozytor. Ł.T. (La clemenza di Tito ) powstawała w wielkim pośpiechu, Mozart miał bowiem na jej napisanie niecałe dwa miesiące. Zapewne dlatego wyręczył się w komponowaniu recytatywów secco swym uczniem, F.X. Süssmayrem (który też potem dokończył Requiem swego mistrza). Opera została zamówiona przez Stany Czeskie na uroczystość koronacji cesarza Leopolda II na króla Czech. Libretto, opracowane przez C. Mazzola, opierało się na wiernopoddańczym utworze (z 1734) P. Metastasia, wielokrotnie już wykorzystywanym przez kompozytorów operowych. Osadzone wprawdzie w realiach staroż. Rzymu, stanowiło pochwałę wielkoduszności współczesnego władcy, gotowego wspaniałomyślnie wybaczyć nawet zdradę. Tak właśnie cesarz Tytus wybaczył Vitelli, która sądząc, że jej nie kocha, zawiązuje przeciwko niemu spisek. Prapremierę publiczność przyjęła dość chłodno, z czasem opera zyskała większe powodzenie.
Encyklopedia muzyki PWN © Wydawnictwo Naukowe PWN
Vittorio Grigolo - "ARRIVEDERCI"
1. Angelo casto e bel (from Il Duca d'Alba) / Donizetti & Salvi
2. La donna e mobile (from Rigoletto) / Verdi
3. Un aura amorosa (from Cosi fan tutte) / Mozart
4. Brindisi (from La Traviata) / Verdi
5. Recondita Armonia (from Tosca) / Puccini
6. M'appari (from Martha) / Flotow
7. Lamento di Federico (from Arlesiana) / Cilea
8. Amor ti vieta (from Fedora) / Giordano
9. La Danza (from Serenata musicale) / Rossini
10. Torna a Surriento / De Curtis
11. Mattinata / Leoncavallo
12. Ti voglio tanto bene / De Curtis
13. O surdato 'nnamurato / Cannio
14. Non ti scordar di me / De Curtis
15. O paese d'o sole / D'Annibale
16. Chitarra romana / Di Lazzaro
17. Core n'grato / Cardillo
18. Voglio vivere così / D'Anzi
19. Arrivederci Roma / Rascel
20. Caruso / Dalla
Niedziela 16.10.2011
Gaetano Donizetti - La Fille du Régiment/ Córka pułku
Joan Sutherland, Luciano Pavarotti, Monica Sinclair, Spiro Malas, Eric Garrett, Edith Coates, Orchestra and Chorus of The Royal Opera House Covent Garden, Richard Bonynge.
Akt I
Akcja opery rozpoczyna się w tyrolskiej wiosce, w obozie francuskich grenadierów. Wśród żołnierzy znajduje się markietanka Maria, nazywana "Córką pułku". Jako mała dziewczynka została znaleziona przez żołnierzy na polu bitwy. Grenadierzy nie mogli dotrzeć do jej rodziny, zatem zabrali ją ze sobą i otoczyli opieką. Najbardziej troszczył się o nią sierżant Sulpicjusz.
W pobliżu obozu żołnierze kilkakrotnie widzą młodego człowieka, którego podejrzewają o szpiegostwo. Podczas próby dostania się do obozu młodzieniec zostaje schwytany i grozi mu sąd. Wyjasnienia Marii ratują go z opresji. Jest to młody Tyrolczyk Tonio, który uratował Marię zrywającą kwiaty przed upadkiem w przepaść i śmiercią. Młodzi zakochali się w sobie. Maria przyrzekła kiedyś, że poślubi tylko żołnierza ze "swojego" pułku. Tonio prosi zatem o przyjęcie do grenadierów.
Do wioski przybywa markiza di Birkenfeld i prosi żołnierzy o ochronę (uchodząc za granicę, chce uniknąć wojennej zawieruchy). W rozmowie z sierżantem Sulpicjuszem wymienia nazwę swoich dóbr. Ten przypomina sobie o zapisach w dokumentach, znalezionych przy Marii. Okazuje się, że Maria jest zaginioną córką siostry markizy i hrabiego Roberta, który zginął w jednej z bitew. Markiza zabiera Marię ze sobą chcąc zapewnić jej odpowiednie wykształcenie i przyszłość.
Akt II
Minął rok. Maria tęskni za obozowym życiem i Toniem. Pociesza ją Sulpicjusz, który nie chcąc rozstać się z przybraną córką, podjął się pracy ogrodnika. Markiza aranżuje związek Marii z księciem Craquitorpi. Brak wieści o ukochanym Tonio przyczynia się do wyrażenia zgody Marii na to małżeństwo.
Nadchodzi dzień ślubu. Do zamku przybywa pułk grenadierów dowodzony przez Tonia, który zdążył awansować do stopnia kapitana. Maria zrywa zaręczyny z księciem. Markiza wyjawia, że to ona jest matką Marii i prosi córkę o poślubienie księcia. Maria obiecuje uszanować wolę matki. Jednak nie chcąc więcej kłamstw wyjawia gościom weselnym prawdę o swojej przeszłości. Przerażony książę nie chce poślubić markietanki i wyjeżdża. Markiza godzi się na ślub Marii i Tonia.
Niedziela 09.10.2011
Saint-Saëns: Samson et Dalila
Plácido Domingo, Waltraud Meier, Jean-Philippe Courtis, Samuel Ramey, Daniel Galvez-Vallejo, François Harismendy, Christian Papis, Myung-Whun Chung, Orchestre et choeurs de l'Opéra-Bastille
Samson i Dalila (Samson et Dalila)
Muzyka: Camille Saint-Saëns
Libretto: Ferdinand Lemaire
Premiera: Weimar
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Palestynie, w 1150 r. p.n.e. Akt I W Ghazie, na wielkim placu przed świątynią filistyńskiego bożka Dagona, Hebrajczycy opłakują swą niewolę u Filistynów. Siłacz Samson wzywa ich do walki. Tymczasem na placu pojawia się okrutny satrapa Abimelech i szydzi z żydowskiego Boga. Samson przestrzega Abimelecha przed gniewem Jehowy, a gdy ten rzuca się na niego z bronią w ręku, Samson wyrywa mu miecz i zabija go. Hebrajczycy ruszają do dalszej walki. Po ich zwycięstwie Filistyni ukrywają swą nienawiść i żądzę zemsty, a najpiękniejsza z ich dziewcząt – Dalila – wyznaje Samsonowi miłość. Nie zważając na przestrogi rodaków, młody bohater daje się jej uwieść. Akt II Dalila oczekuje na przyjście Samsona. Pragnie ujrzeć siłacza u swoich stóp i zemścić się na nim za klęskę Filistynów. Gdy ten przybywa, dziewczyna chce, aby zdradził tajemnicę swej siły w zamian za jej miłość. Samson ulega. Po chwili Dalila wybiega przed dom i wzywa filistyńskich żołnierzy. Ci biorą Samsona w niewolę. Okazało się, że źródłem jego siły była broda. Kiedy zasnął, Dalila obcięła ją i Samson stracił swą moc. Akt III Gdy oślepiony Samson trafia do więzienia, Filistyni świętują zwycięstwo. Arcykapłan Dagona rozkazuje przyprowadzić więźnia i szydzi z jego bezsilności. Kiedy Filistyni zaczynają bluźnić przeciw Bogu, Samson rozpoczyna modlitwę o przywrócenie sił. Jego prośby zostają wysłuchane – Samson rozbija kolumny podpierające strop i wszyscy zebrani giną pod gruzami. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 02.10.2011
Giuseppe Verdi: Simon Boccanegra
Piero Cappuccilli, Ruggero Raimondi, Katia Ricciarelli, Plácido Domingo, Gianandrea Gavazzeni, RCA italiana orchestra, RCA Italiana Chorus
NIEDZIELA 25.09.2011 
Bizet: Carmen
Leontyne Price, Franco Corelli, Mirella Freni, Robert Merrill, Herbert von Karajan, Vienna Philharmonic Orchestra, Vienna State Opera Choir, Vienna Boys' Choir
Muzyka: Georges Bizet
Libretto: Henri Meilhac, Ludovic Halévy
Premiera: Paryż
Opera w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli i okolicach, około 1820 roku. Akt I Jeden z placów Sewilli, koszary naprzeciw fabryki cygar. Micaela, narzeczona sierżanta Don Josego, dowiaduje się, że nie ma go jeszcze i szybko odchodzi, ignorując zaloty sierżanta Moralesa. Gra trąbka. To porucznik Zuniga i sierżant Don Jose prowadzą zmianę warty. W fabryce słychać dzwonek na przerwę. Piękna Cyganka Carmen, jedna z robotnic, drwi z męskich zalotów, jednak działa na nią obojętność Don Josego. Wracając do pracy, wręcza sierżantowi kwiat. Zjawienie się Micaeli przywraca spokój w sercu Don Josego. Wtem z fabryki dobiegają krzyki i sierżant z oddziałem ma przywrócić tam ład. Po chwili wraca prowadząc Carmen, która zraniła nożem koleżankę. Grozi jej więzienie - jednak Cyganka rozkochuje w sobie sierżanta, który wypuszcza ją na wolność. Akt II Gospoda Lillas Pastii. Carmen oraz jej przyjaciółki śpiewają i tańczą w takt kastanietów. Pojawia się słynny toreador, Escamillo. Jest zachwycony urodą Carmen, lecz zrazu nie zyskuje jej względów. Cyganka czeka na powrót Don Josego z więzienia. Gdy sierżant zjawia się, Carmen bez skutku usiłuje namówić go na przemytniczą wyprawę. Cyganka jest zawiedziona i zła. Nieoczekiwanie pojawia się w gospodzie porucznik Zuniga. Zaleca się do Carmen. Don Jose rzuca się na oficera z bronią w ręku – do armii nie ma już powrotu. Eks-sierżant dołącza do przemytników i ucieka z nimi w góry. Akt III Cygankę nudzi już Don Jose. Myśli raczej o pięknym Escamillo. Frasquicie i Mercedes karty przepowiadają miłość i szczęście, Carmen zaś zwiastują śmierć. Przemytnicy ruszają na wyprawę - jedynie Don Jose zostaje na straży obozu. W dolinie zjawia się Micaela szukająca narzeczonego. Płoszy ją nagły strzał - Don Jose wypalił niecelnie do kogoś, kto krył się za skałami. Nieznajomym okazał się Escamillo. Szybko wychodzi na jaw, że kocha Carmen. W walce rywali przegrywa Escamillo. Cyganka ocala toreadorowi życie i daje odczuć, że nie jest jej obojętny. Escamillo zaprasza wszystkich na swój występ w Sewilli i odchodzi. Don Jose urządza Carmen scenę zazdości, którą przerywa zjawienie się Micaeli. Dziewczyna przynosi wieść, że matka Don Josego ciężko choruje z żalu i przed śmiercią chce zobaczyć syna. Eks-sierżant spieszy do niej z Micaelą, a odchodząc zapowiada Carmen zemstę. Akt IV Przed „Plaza de toros” w Sewilli tłum wita Escamilla, który zjawia się w towarzystwie wystrojonej Carmen. Cyganka lekceważy ostrzeżenia przed zemstą Don Josego. Ten zjawia się na placu i odnajduje Carmen. Raz jeszcze błaga kochankę, by porzuciła toreadora. Na próżno - dziewczyna woli raczej śmierć, niż powrót do mężczyzny, którego nie kocha. Spoza murów okalających widownię słychać okrzyki i oklaski na cześć zwycięskiego toreadora. Carmen podbiega ku bramie, chcąc jak najprędzej ujrzeć Escamilla. Wtedy oszalały z rozpaczy Don Jose przebija ją sztyletem. (Streszczenie libretta według „Przewodnika operowego” J. Kańskiego)
NIEDZIELA 18.09.2011
Album „Gioia!” Aleksandry Kurzak
Aleksandra Kurzak - młoda polska sopranistka, jest jedną z najznakomitszych śpiewaczek operowych swojego pokolenia. Występami na scenach Europy i Stanów Zjednoczonych zachwyciła krytyków oraz melomanów całego świata.
Debiutancki album ukazał się 12 sierpnia. Repertuar stanowią zróżnicowane pod względem wyrazowym, koloraturowe oraz liryczne arie, które Aleksandra Kurzak wykonywała już na deskach scen operowych oraz na estradach koncertowych świata. Naszej znakomitej sopranistce towarzyszy Orquestra de la Comunitat Valenciana pod dyrekcją Omera Wellbera – pełniącego funkcję dyrektora artystycznego orkiestry. Program albumu został ułożony w taki sposób, by w pełni oddać pełną, ciepłą barwę sopranu solistki oraz jej niezwykłe umiejętności wokalne. Obok popisowych arii bel canto z oper Belliniego („Purytanie”) oraz Donizettiego („Łucja z Lammermooru”) na płycie znajdzie się również aria z pierwszego aktu „Traviaty” Verdiego oraz swoisty ukłon w stronę polskiej tradycji operowej – aria ze „Strasznego Dworu” Stanisława Moniuszki, najwspanialszej polskiej opery XIX wieku.
GIOACCHINO ROSSINI (1792-1868)
Il barbiere di Siviglia
Libretto: Cesare Sterbini
1. Act I, Cavatina: "Una voce poco fa" (Rosina)
WOLFGANG AMADEUS MOZART (1756-1791)
Le nozze di Figaro
Libretto: Lorenzo da Ponte
2. Act IV, Recitative and Aria: "Giunse alfin il momento -
Deh vieni, non tardar" (Susanna)
GAETANO DONIZETTI (1797-1848)
Lucia di Lammermoor
Libretto: Salvatore Cammarano
3. Act I, Cavatina: "Regnava nel silenzio" (Lucia)
JOHANN STRAUSS II (1825-1899)
Die Fledermaus
La Chauve-souris
Libretto: Carl Haffner, Richard Genée
4. Act II, Couplet: "Mein Herr Marquis" (Adele)
GIACOMO PUCCINI (1858-1924)
Gianni Schicchi
Libretto: Giovacchino Forzano
5. Aria: "O mio babbino caro" (Lauretta)
GIUSEPPE VERDI (1813-1901)
La traviata
Libretto: Francesco Maria Piave
6. Act I, Recitative and Aria: "È strano - Ah, fors'è lui -
Follie! Delirio vano è questo! - Sempre libera" (Violetta, Alfredo)
with FRANCESCO DEMURO tenor
Rigoletto
Libretto: Francesco Maria Piave
7. Act I, Aria: "Gualtier Maldè - Caro nome" (Gilda)
VINCENZO BELLINI (1801-1835)
I Puritani
Libretto: Carlo Pepoli
8. Act I, Finale: "Son vergin vezzosa" (Elvira)
GAETANO DONIZETTI
L'elisir d'amore
Libretto: Felice Romani
9. Act I, Scena and Duet: "Una parola, Adina" -
Chiedi all'aura lusinghiera" (Nemorino, Adina)
with FRANCESCO DEMURO tenor
GIACOMO PUCCINI
La bohème
Libretto: Giuseppe Giacosa, Luigi Illica
10. Act II, Canzone: "Quando me n'vò" (Musetta)
STANISŁAW MONIUSZKO (1819-1872)
Straszny dwór
The Haunted Manor · Das Geisterschloss · Le Manoir hanté
Libretto: Jan Konstanty Checinski
11. Act IV, Recitative and Aria: "Do grobu trwać
w bezżennym stanie! - Któraż to która" (Hanna)
GJORGI DIMCEUSKI solo violin
ALEKSANDRA KURZAK soprano
Orquestra de la Comunitat Valenciana
OMER MEIR WELLBER
NIEDZIELA 11.09.2011
Wolfgang Amadeus Mozart: Don Giovanni
Eberhard Wächter, Joan Sutherland, Luigi Alva, Gottlob Frick, Elisabeth Schwarzkopf, Piero Cappuccilli, Philharmonia Chorus and Orchestra, Carlo Maria Giulini
Don Giovanni (Il dissoluto punito ossia Don Giovanni)
Muzyka: Wolfgang Amadeus Mozart
Libretto: Lorenzo da Ponte
Premiera: Praga
Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli w XVII w. Akt I Niepoprawny uwodziciel, Don Giovanni zakrada się do pokoju córki Komandora Sewilli, Donny Anny, udając jej narzeczonego. Obudzony nagle Komandor po krótkiej walce pada z ręki mistrzowsko władającego szpadą zuchwalca. Gdy przybywa narzeczony Anny, Don Ottawio, przysięga pomścić jej hańbę. Uwodziciel spotyka na ulicy orszak ślubny dwojga wieśniaków - Zerliny i Masetta. Myśląc o nowym podboju, zaprasza wszystkich na ucztę. Szyki miesza mu nieco Donna Elwira, jego niedawna ofiara, ostrzegając przed nim pannę młodą. Za nią pojawia się też Donna Anna z narzeczonym i rozpoznaje w Don Giovannim swojego nocnego gościa. Ten ponownie musi torować sobie szpadą drogę ucieczki. Don Giovanni dalej wyzywa los: postanawia, że bez względu na okoliczności uczta się odbędzie. W jej trakcie bezceremonialnie zaleca się do Zerliny. Jej zazdrosny narzeczony wpuszcza do pałacu trzy zamaskowane postacie: Donnę Annę, Donnę Elwirę i Don Ottavia. Na dźwięk krzyków Zerliny -wszyscy rzucają się jej na ratunek. Jednak uwodziciel po raz kolejny, używając broni, wychodzi cało z opałów. Akt II Don Giovanni i jego sługa Leporello zamieniają się ubraniami, żeby móc podstępnie uprowadzić piękną subretkę Donnę Elwirę. Efektem tej zamiany jest cały ciąg niebezpiecznych dla nich nieporozumień. Jednak obydwaj wymykają się niebezpieczeństwom. Spotykają się na sewilskim cmentarzu, żeby przy grobowcu zamordowanego Komandora opowiedzieć sobie najświeższe przygody. Leporello na polecenie swojego nie zważającego na świętości pana, zaprasza na ucztę kamienny posąg zamordowanego. Donna Elwira odwiedza Don Giovanniego w jego pałacu. Porzuciła już marzenia o miłości i chce tylko nakłonić zuchwalca do zmiany stylu życia. Otrzymuje jednak wyłącznie odpowiedzi pełne cynizmu. Głucho pukając we wrota przybywa na ucztę kamienny posąg Komandora. Gdy i jemu nie udaje się nakłonić Don Giovanniego do skruchy, chwyta za wyciągniętą przez niego prawicę i przy dźwięku potężnych chórów obaj zapadają się w piekielne otchłanie. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 26.06.2011
West Side Story
Original Broadway Cast Recording
Muzyka: Leonard Bernstein, słowa: Stephen Sondheim.
Carol Lawrence, Larry Kert, Chita Rivera, Art Smith
1. "Prologue" – 3:50
2. "Jet Song" – 2:10
3. "Something's Coming" – 2:40
4. "The Dance at the Gym" – 3:06
5. "Maria" – 2:40
6. "Tonight" – 3:53
7. "America" – 4:35
8. "Cool" – 4:01
9. "One Hand, One Heart" – 3:03
10. "Tonight (Quintet and Chorus)" – 3:40
11. "The Rumble" – 2:45
12. "I Feel Pretty" – 2:50
13. "Somewhere (Ballet)" – 7:35
14. "Gee, Officer Krupke" – 4:05
15. "A Boy Like That/I Have a Love" – 4:18
16. "Finale" – 2:02
Bonus tracks
17. "Prologue (Allegro Moderato)" – 4:07
18. "Somewhere (Adagio)" – 3:51
19. "Scherzo (Vivace E Leggiero)" – 1:17
20. "Mambo (Meno Presto)" – 2:14
21. "Cha-Cha (Andantino con Grazia)" – :53
22. "Meeting Scene (Meno Mosso)" – :47
23. "Cool Fugue (Allegretto)" – 3:03
24. "Rumble (Molto Allegro)" – 1:52
25. "Finale (Adagio)" – 2:47
NIEDZIELA 19.06.2011
Po dwóch musicalowych niedzielach, które spotkały się z niesłychanie przychylnym przyjęciem naszych słuchaczy, kontynuujemy podróż po najsłynniejszych tytułach tego gatunku. Tym razem niezapomniany "Skrzypek na dachu".
Fiddler On The Roof (Original London Cast Recoring)
Prawdziwa rewelacja w serii Broadway Masterworks - zremasterowane, oryginalne londyńskie nagranie największego hitu musicalowego, jakim jest "Skrzypek na dachu". Z cudownym Topolem w roli Tewiego.
1. Tradition 
2. Matchmaker, Matchmaker
3. If I Were A Rich Man
4. Sabbath Prayer
5. To Life
6. Miracle Of Miracles
7. Tevye's Dream
8. Sunrise, Sunset
9. Bottle Dance
10. Now I Have Everything
11. Do You Love Me?
12. Far From The Home I Love
13. Anatevka
14. Early Sketch For 'The Dream' (Bonus Track)
15. Early Version Of 'Sabbath Prayer' (Bonus Track)
16. Early Version Of 'Sunrise, Sunset' (Bonus Track)
17. Another Early Sketch For 'The Dream' (Fruma-Sarah section) (Bonus Track)
18. We Haven't Missed A Sabbath Yet (Bonus Track)
NIEDZIELA 12.06.2011
W tę niedzielę pozostajemy w musicalowym nastroju słuchając wybranych fragmentów z albumu „The Best Musicals…Ever!”
SINGING IN THE RAIN: Singing In The Rain - Tommy Steele
THE WIZARD OF OZ: Over The Rainbow - Judy Garland
ANNIE GET YOUR GUN: There's No Business Like Show Business Helen Hobson & Ensemble
CHICAGO: Cell Block Tango – Ute Lemper
FIDDLER ON THE ROOF : If I Were A Rich Man – John Langley
FIDDLER ON THE ROOF : Sunrise, Sunset – Topol
HELLO DOLLY: Hello Dolly – Jane Horrocks
FOLLIES: Losing My Mind - Julia McKenzie
THE SOUND OF MUSIC: The Sound Of Music /prelude/- Julie Andrews
THE SOUND OF MUSIC: My Favourite Things - Ruthie Henshall
MARY POPPINS: Supercalifragilisticexpialidocious - Helen Hobson, David Shannon & Ensemble
WEST SIDE STORY: Maria – Jim Bryant
WEST SIDE STORY: America – Helen Hobson & Ensemble
EVITA: Don't Cry For Me Argentina – Ruthie Henshall
A LITTLE NIGHT MUSIC: Send In The Clowns - Helen Hobson
NIEDZIELA 05.06.2011
"Król lew" wróci po latach do kin - w wersji 3D
Po prawie 20 latach od realizacji animowany "Król lew", nagrodzone dwoma Oscarami dzieło wytwórni Walt Disney Pictures, ponownie trafi do kin, tym razem w wersji 3D - poinformował niedawno amerykański tygodnik "Time".
"Król lew" zdobył dwa Oscary: w kategoriach najlepsza muzyka (Hans Zimmer) i filmowa piosenka ("Can You Feel the Love Tonight", Elton John i Tim Rice).
Dlatego w najbliższą niedzielę zamiast opery proponujemy ten właśnie musical.
The Lion King
Music & Lyrics: Elton John & Tim Rice
Additional Music & Lyrics: Lebo M, Mark Mancina, Jay Rifkin, Julie Taymor & Hans Zimmer
Book: Roger Allers & Irene Mecchi
NIEDZIELA 20.05.2011
Wolfgang Amadeus Mozart: Cosi fan tutte
Nikolaus Harnoncourt, Concertgebouw Orchestra Amsterdam, Netherlands Opera Chorus, Charoltte Margiono, Delores Ziegler, Thomas Hampson, Deon van der Walt, Gilles Cachemaille, Anna Steiger
Cosi fan tutte (Cosi fan tutte ossia La scuola degli amanti)
Muzyka: Wolfgang Amadeus Mozart
Libretto: Lorenzo da Ponte
Premiera: Wiedeń
Opera komiczna w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Neapolu, w XVIII wieku. Akt I Odsłona 1 Guglielmo i Ferrando, młodzi oficerowie, chełpią się wdziękiem i cnotą swych wybranek, dwu sióstr - Fiordiligi i Dorabelli. Don Alfonso - starszy i bardziej sceptyczny - twierdzi, że nie można wierzyć kobietom. Spór kompanów doprowadza do osobliwego zakładu: pewni swego młodzieńcy zgadzają się poddać swe narzeczone próbie wierności. Odsłona 2 Don Alfonso wprowadza w życie swój chytry plan. Przekazuje Fiordiligi i Dolabelli wiadomość, że ich narzeczeni dostali rozkaz powrotu do w pułku i natychmiast ruszają na wojnę. Dziewczęta ogarnia rozpacz. We wzruszającej scenie żegnają Guglielma i Ferranda. Odsłona 3 Siostry szczerze tęsknią do swych ukochanych. Oburzone odrzucają radę pokojówki Despiny, która kusi, by poszukały rozrywki z kim innym. Niezrażony Don Alfonso próbuje sam namówić panny na spotkanie z nowymi amantami. Przekupiwszy Despinę, wprowadza do domu sióstr dwóch przystojnych i zamożnych młodzieńców z Albanii, którzy zaczynają zalecać się do Fiordiligi i Dorabelli. Dziewczęta nie spostrzegają oczywiście, iż owi Albańczycy to... przebrani Ferrando i Giuglielmo! Każdy z nich zaleca się do narzeczonej swego przyjaciela, jednak ku ich radości siostry odrzucają zaloty. Odsłona 4 Obaj przybysze, udając rozpacz z powodu chłodnego przyjęcia, zażywają rzekomo truciznę. Przebrana za lekarza Despina stwierdza, iż jej działaniu może zapobiec jedynie... pocałunek. Nawet to nie wzrusza jednak Fiordiligi i Dolabelli. Akt II Odsłona 1 Obie siostry godzą się - po długich namowach Despiny - na chwilę rozmowy z „Albańczykami”. Odsłona 2 Fiordiligi i Dolabella w końcu ulegają prośbom i zaklęciom swych gości i zgadzają się wyjść za nich za mąż. Ferrando i Guglielmo są wstrząśnięci niewiernością narzeczonych. Don Alfonso pociesza ich – „tak czynią wszystkie” – „cosi fan tutte”! Odsłona 3 Zaślubiny Fiordiligi i Dolabelli z Albańczykami. W chwili, gdy przebrana za notariusza Despina daje do podpisania kontrakty ślubne egzotycznym amantom, ci znikają na moment - i zaraz pojawiają się znów, już jako wracający z wojny Ferrando i Guglielmo. Wzburzeni, wyrzucają niewierność swym zawstydzonym wybrankom... Sprytny Don Alfonso umie jednak doprowadzić do happy endu. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 22.05.2011
Giuseppe Verdi: Don Carlos
Carlo Maria Giulini, Royal Opera House Orchestra Covent Garden, Placido Domingo, Montserrat Caballe, Shirley Verrett, Ruggero Raimondi, Sherrill Milnes, Giovanni Foiani, Simon Estes, Delia Wallis, Ryland Davies, John Noble, Maria-Rosa del Campo.
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Camille Du Locle, François Joseph Méry
Premiera: Paryż
Opera w czterech (lub pięciu, zależnie od wersji) aktach. Akcja rozgrywa się w Hiszpanii ok. 1560 r. Akt I Odsłona 1 Hiszpański infant Don Carlos zamierza wstąpić do klasztoru, gdyż jego ojciec król Filip odebrał mu narzeczoną. Przy grobowcu cesarza Karola V pociesza go tajemniczy mnich. Markiz Posa, serdeczny przyjaciel Carlosa namawia druha, aby postarał się o stanowisko namiestnika Flandrii. Mógłby je wykorzystać dla dobra uciskanego flandryjskiego ludu. Odsłona 2 Carlos prosi królową Elżbietę, żeby wyjednała mu u małżonka namiestnictwo Flandrii. Jednak król nie ufa nikomu z wyjątkiem swojego zausznika, markiza Posy. Akt II Odsłona 1 W ogrodach madryckiego pałacu odbywa się bal. Księżniczka Eboli, ubrana w płaszcz królowej, staje się obiektem wyznań miłosnych Carlosa. Gdy orientuje się, że nie były one przeznaczone dla niej, wpada w gniew. Odsłona 2 Za chwilę zapłonie stos dla flandryjskich heretyków. Don Carlos upomina się o ich prawa i markiz Posa zmuszony jest aresztować przyjaciela. Po podłożeniu ognia z nieba rozlega się głos, obiecujący skazańcom wieczny pokój. Akt III Odsłona 1 Inkwizytor chce śmierci Carlosa, oskarżanego o wywołanie antykrólewskiego powstania we Flandrii. Król waha się, ale za sprawą zazdrosnej Eboli, wpada mu w ręce szkatułka Elżbiety z portretem jego syna. Posa, obawiając się, że na jego przyjaciela przyszedł koniec, kieruje podejrzenia przeciwko sobie. Odsłona 2 Posa pada od skrytobójczego strzału. Do więzienia, w którym przebywa Don Carlos wpada tłum, podburzony przez księżniczkę Eboli, która postanowiła odkupić swój czyn, oswabadzając więźnia. Pojawienie się Wielkiego Inkwizytora studzi jednak antykrólewskie nastroje. Akt IV Elżbieta postanawia uciec przed gniewem królewskim do klasztoru. Żegnając się z ukochanym, nakłania go w imieniu zmarłego Posy, aby poświęcił osobiste uczucia na rzecz walki o wolność Flandrii. Parę zaskakuje nagłe przybycie króla wraz z Inkwizytorem. Wtedy jednak ponownie zjawia się tajemniczy mnich z pierwszego aktu. Okazuje się zmarłym cesarzem Karolem V; osłoniwszy Carlosa uprowadza go do wnętrza klasztoru. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 15.05.2011
Giuseppe Verdi - ERNANI
Prapremiera - Wenecja 1851
Premiera polska - Warszawa 1851
Opera "Ernani" Giuseppe Verdiego – to próba przeniesienia na scenę operową dramatu "Hernani, czyli honor kastylijski" Victora Hugo. Libretto napisał Francesco Maria Piave.
Akcja "Ernaniego” toczy się w Hiszpanii i Akwizgranie. Don Juan Aragoński, jako zbójca i banita ukrywający się pod imieniem Ernani, pragnie pomścić krzywdy, jakich doznał wraz z rodziną za rządów poprzedniego króla. Ściga zatem jego następcę Don Carlosa, znanego jako Karol I, król Hiszpanii, a następnie jako Karol V, cesarz Niemiec. Obaj darzą miłością tę samą niewiastę - hiszpańską szlachciankę Elwirę.
Kiedy Ernani dowiaduje się, że krewny i opiekun dziewczyny - stary Don Ruy Gomez de Silva, pragnie się z nią ożenić, postanawia ją uprowadzić. To mu się nie udaje i szuka schronienia przed prześladowaniami zazdrosnego Carlosa na zamku Silvy. Wówczas Carlos uprowadza Elwirę, a Ernani, który uświadamia Silvie, że teraz ich wspólnym wrogiem jest król i błaga go, by mógł wziąć udział w wendetcie. Przysięga Silvie, że gdy tylko, dmąc w róg, zażąda od niego spłaty zobowiązania, on natychmiast odbierze sobie życie.
Spisek przeciwko Carlosowi zostaje wykryty, ale on sam na wieść, że został cesarzem, daruje spiskowcom życie i błogosławi Elwirze i Ernaniemu. Silva, który pojawia się na ich ślubie, dyszy żądzą zemsty i dmąc w róg przypomina Ernaniemu o przysiędze. Ernani, który nade wszystko ceni sobie honor pomimo błagań Elwiry dotrzymuje danego słowa...
W ramach Operowej Niedzieli usłyszymy nagranie dokonane w Mediolanie w 1982 roku. Orkiestrę La Scali poprowadził Riccardo Muti.
Obsada:
Ernani – Placido Domingo
Don Carlos – Renato Bruson
Don Ruy Gomez De Silva – Nikolai Ghiaurov
Elvira – Mirella Freni
i inni…
Płytę wdało wydawnictwo EMI
NIEDZIELA 08.05.2011
7 maja Teatr Wielki w Poznaniu po raz pierwszy prezentuje barokową operę "The Fairy Queen" Henrego Purcella.
"Królowa wróżek" powstała w oparciu o szekspirowski "Sen nocy letniej". Historia opowiada o zmaganiach pijanego poety z niemocą twórczą. Usiłuje on napisać wielkie dzieło, jednak nie może znaleźć odpowiedniej drogi. Postacie szukają swojego autora, by wyciągnąć go z kryzysu.
Połączenie świata "Snu nocy letniej" z muzyką kompozytora dokonuje się w sposób niebezpośredni. Pojawiające się postacie świetnie wszystkim znane z dramatu Szekspira zyskują nowe znaczenie.
Dzień później my również proponujemy w RMF Classic to wyjątkowe dzieło.
Henry Purcell: The Fairy Queen, semi-opera
Nikolaus Harnoncourt, Vienna Concentus Musicus, Robert Holl, Anthony Michaels-Moore, Laurence Dale, Michael Chance, Barbara Bonney, Sylvia McNair, Elisabeth von Magnus
NIEDZIELA 01.05.2011
W niedzielę (1 maja) w dzień beatyfikacji Jana Pawła II w RMF Classic nie zabrzmi wyjątkowo opera. Proponujemy album, który jest rejestracją niezwykłego koncertu.
W 1985 ( Europejski Roku Muzyki) obchodzenie uroczystości Świętych Apostołów, Piotra i Pawła, w Bazylice w Watykanie nabrało wyjątkowego, muzycznego wymiaru dzięki Herbertowi von Karajanowi, który spełnił życzenie wyrażenia swojego szacunku do Papieża poprzez dyrygowanie Mszy Koronacyjnej C-dur (KV 317). Było to wyjątkowe wydarzenie, celebrujące liturgię ściśle łączącą mszę i sztukę w atmosferze spokoju i zadumy. Proprium zostało wykonane przez chór z Kaplicy Sykstyńskiej pod przewodnictwem Domenico Bartolucci, który skomponował utwory muzyczne do liturgii. Wraz z tymi nowo skomponowanymi utworami wykonane były również gregoriańskie melodie. Gregoriańska pieśń dla Introitu i Alleluja została zaczerpnięta z Graduale Romanum. Werset z offertorium, „Hymn Watykanu”, pochodzi od Hymnu Pierwszej Wieczerzy Apostołów Piotra i Pawła. W tym roku wyżej wymienione melodie gregoriańskie zostały wykonane przez studentów Papieskiego Instytutu Muzyki Sakralnej pod przewodnictwem vice prezesa Fr. Bonifacio Baroffio.
Pięć części, które stanowią ordinarium (Kyrie, Gloria, Credo, Sanctus i Agnus Dei), zostały wykonane przez Karajana. Msza w C-dur K.317 została skomponowana w Salzburgu w 1779 roku, koronując odsłonięcie rzeźby Matki Bożej w kościele Maria am Plain blisko Salzburga.
Kościół rozbrzmiewał „Mszą Koronacyjną” Mozarta i nie była to tylko ozdoba mszy, ale mogło się wydawać, że nierozerwalna jej część. Nowatorskość tego przedsięwzięcia nie przeszkodziła w prawdziwym przeżywaniu ceremonii w Bazylice Świętego Piotra. Dlatego można było usłyszeć w sercach zgromadzonych wiernych echo słów, (Ap 19, 9) „Oto Baranek Boży,… błogosławieni, którzy zostali wezwani na jego ucztę”.
Z Watykanu, 25 lipca 1985 roku,
Szanowny Panie von Karajan,
Eucharystia przeprowadzona przez Ojca Świętego w Bazylice Świętego Piotra, podczas uroczystości Święta Piotra i Pawła, miała uroczystych charakter, do którego przyczyniło się Pańskie wykonanie „Mszy koronacyjnej” Wolfganga Amadeusza Mozarta. Msza ta pozostanie niezapomnianym, religijnym przeżyciem dla każdego, kto wziął w niej udział osobiście jak i poprzez radio i telewizję. Ta uduchowiona, niezwykła i pełna wyrazu muzyka ma swoje naturalne miejsce w liturgii, dlatego też staje się modlitwą Boga i modlitwą sama w sobie. Zostało to doświadczone i potwierdzone przez wielu, którzy brali udział w tej mszy.
Po osobistym spotkaniu Pana Ojciec Święty od razu wyraził swoją głęboką wdzięczność za ten niezwykły dar, który Pan pragnął mu podarować i jeszcze raz pragnie wyrazić swoje szczere uznanie. Jednocześnie pragnie on podziękować Panu za prezent, który Pan mu podarował podczas waszej prywatnej audiencji. Jego Świętobliwość pragnie wyrazić nadzieję, iż Pan i Pana rodzina została duchowo wzbogacona dzięki tej liturgii oraz przesyła on Panu swoje Błogosławieństwo Apostolskie, życząc Panu wszelkiej pomyślności oraz dalszej owocnej pracy artystycznej, kierując to błogosławieństwo również do Pana rodziny.
Z wyrazami szacunku i błogosławieństwa bożego,
Kardynał Agostino Casaroli
Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej
Salzburg, 8 sierpnia 1985
Ojcze Święty,
Proszę przyjąć moje najszczersze przeprosiny za niepisanie do Ojca aż do dzisiejszego dnia, ale wrażenie z Rzymu było tak silne, iż potrzebowałem czasu, aby po nim ochłonąć.
Od samego początku tworzenie muzyki sakralnej było nieodzowną częścią mojej artystycznej twórczości i zawsze było moim największym marzeniem, aby dyrygować w Katedrze Świętego Piotra.
Dzięki szczodrobliwości Waszej Świętobliwości to marzenie zostało spełnione w sposób piękniejszy niż sobie to wyobrażałem. Połączenie liturgii oraz muzyki wprowadziło moją twórczość na całkowicie nowy wymiar i jeśli udało mi się przekazać to uczucie, to mogę uważać się za człowieka szczodrze obdarowanego.
Pragnę jeszcze raz wyrazić mój szacunek i bezgraniczną wdzięczność dla Waszej Świętobliwości.
Herbert von Karajan
29 czerwca 1985 r.
Rzym, Bazylika św. Piotra
Herbert von Karajan na zaproszenie Jana Pawła II
dyryguje Mszą Koronacyjną Mozarta (KV 317)
Wykonawcy:
Wiedeńscy Filharmonicy, Chór Wiedeńskiego Musikverein
Kathleen Battle
Trudeliese Schmidt
Gösta Winbergh
Ferruccio Furlanetto
To wyjątkowe nagranie zabrzmi na naszej antenie dzięki uprzejmości Wojciecha Padjasa, melomana, audiofila i kolekcjonera płyt winylowych, który nam je udostępnił.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Niedziela Wielkanocna (24 kwietnia) od godziny 21:00
Carl Maria von Weber „Euryanthe”
Łukasz Borowicz (dyr.), soliści, Polska Orkiestra Radiowa, Chór Polskiego Radia, Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej.
W partiach solowych wystąpili: Melanie Diener (Euryanthe z Sabaudii) – sopran, Helena Juntunen (Eglantyna z Puiset) – mezzosopran, Stephen Gadd (Lysiart, hrabia Forest) – baryton, John Mac Master (Adolar, hrabia Nevers) – tenor, Wojtek Gierlach (król Ludwik VI) – bas, Dan Karlström (Rudolf) – tenor, Izabela Matuła (Berta) – sopran.
Solistom towarzyszył również Chór Polskiego Radia oraz Polska Orkiestra Radiowa pod batutą Łukasza Borowicza.
Nagranie miało miejsce w Sali Koncertowej Filharmonii Narodowej 27 marca 2010 roku (w ramach 14. Festiwalu Beethovenowskiego).
Treść opery:
Akcja rozgrywa się we Francji za panowania króla Ludwika VI, przełom XI i XII wieku.
AKT I
Dzień. Sala kolumnowa zamku królewskiego.
Podczas uczty, którą wydaje Król na cześć zwycięskich wojowników, jedynie Adolar, hrabia Nevers, nie okazuje radości, gdyż tęskni za ukochaną – Euryanthe. Zachęcony przez Króla, śpiewa pieśń miłosną wychwalającą urodę i wierność narzeczonej. Zazdrosny o wpływy Adolara Lysiart, hrabia Forest, wykorzystuje sytuację. Podaje w wątpliwość wierność kobiet – i samej Euryanthe. Sprowokowany Adolar pozywa go na pojedynek. Lysiart nie przyjmuje wyzwania, lecz proponuje zakład: jeżeli uda mu się udowodnić niewierność Euryanthe, Adolar będzie zmuszony oddać mu wszystkie swoje dobra. Adolar zakład przyjmuje.
Wieczór. Ogród zamku w Nevers.
Stęskniona Euryanthe wspomina Adolara. Towarzyszy jej Eglantyna z Puiset, która po wojennym zniszczeniu dóbr znalazła w Nevers schronienie. Nienawidzi ona Adolara, gdyż ten odrzucił jej miłosne awanse. Udając przyjaźń do Euryanthe, podstępem wyciąga od niej wielką tajemnicę: Emma, siostra Adolara z powodu złamanego serca popełniła samobójstwo przy użyciu zatrutego pierścienia i po śmierci nie może zaznać spokoju.
Eglantyna postanawia wykorzystać tę wiedzę i zemścić się na Adolarze. Do zamku przybywa Lysiart, który ma eskortować Euryanthe w podróży na dwór Króla. Od pierwszych słów adoruje on Euryanthe, która przyjmuje go z godnością, nie reagując na hołdy. Przepełnia ją radość na myśl o spotkaniu z narzeczonym.
AKT II
Burza w nocy. Ogród w Nevers.
Hrabia Lysiart nie zdołał oczarować Euryanthe, tym bardziej więc pała chęcią zemsty. Podsłuchuje wyznania Eglantyny, która wykradła pierścień z grobu siostry Adolara i chce go wykorzystać jako dowód na niewierność Euryanthe. Lysiart zawiera układ z Eglantyną: w zamian za pierścień Emmy proponuje jej małżeństwo i przyrzeka wspólną zemstę na Adolarze.
Wieczór. Rzęsiście oświetlona sala zamku królewskiego.
Pełen niepokoju Adolar oczekuje na narzeczoną. Euryanthe rzuca się w jego ramiona; wzajemnie wyznają sobie miłość. Do Sali wkracza Król z dworem, witając Euryanthe. Powitanie zakłóca Lysiart, pokazując pierścień Emmy i mówiąc, że otrzymał go od Euryanthe jako dowód jej uczuć. Żąda włości, powołując się na rozstrzygnięty zakład. Euryanthe przyznaje Adolarowi, że zdradziła jego tajemnicę, lecz pozostała wierna, nikt jednak nie wierzy w jej zapewnienia. Lysiart otrzymuje od Króla przedmiot wygranego zakładu: wszystkie dobra Adolara. Ten, zhańbiony, opuszcza zamek, ciągnąc za sobą Euryanthe.
AKT III
Pełnia księżyca. Dzikie pustkowie.
W imię honoru Adolar musi zgładzić Euryanthe. Tuż przed egzekucją spostrzega ona gotowego do ataku węża i zasłania swoim ciałem ukochanego. Uratowany w ten sposób Adolar nie jest zdolny pozbawić jej życia za rzekomą zdradę. Pozostawia ją więc samą na odludnym pustkowiu, by w samotności dokonała swych dni. Euryanthe zostaje jednak przypadkowo uratowana przez Króla i jego myśliwych. Opowiada władcy o intrydze Eglantyny. Król obiecuje wyjaśnić zajście i zabiera Euryanthe z powrotem na zamek.
Dzień. Plac przed zamkiem w Nevers.
Świeżo poślubiona młoda para wieśniaków świętuje zaślubiny. Nadchodzi rycerz, w którym zgromadzeni rozpoznają swego dawnego pana. Radośnie witając Adolara, proszą go, aby uwolnił ich od ciemiężcy Lysiarta. Z zamku wychodzi weselny orszak, na czele którego kroczą nowo poślubieni: Lysiart i śmiertelnie blada Eglantyna. Wyrzuty sumienia sprawiają, że jest bliska obłędu: wyznaje swoje winy. Adolar wyzywa Lysiarta do walki przed Sąd Boży. Pojedynek przerywa nadejście Króla ze świtą. Jego wyrokiem hrabia Lysiart zostaje uwięziony, a Adolar odzyskuje swoje dobra. Euryanthe i Adolar mogą być nareszcie szczęśliwi. Niewinna łza Euryanthe oczyszcza z grzechu pierścień zmarłej siostry Adolara. Duch Emmy odnajduje wieczny spokój.
Ewa Siemdaj
NIEDZIELA 17.04.2011
Charles Gounod: Roméo et Juliette (Romeo and Juliet)
Michel Plasson, Choeur et Orchestre du Capitole de Toulouse, Alfredo Kraus, Catherine Malfitano, Gino Quilico, Jose Van Dam, Ann Murray, Gabriel Bacquier
Muzyka: Charles François Gounod
Libretto: Jules Barbier, Michel Carré
Premiera: Paryż
Opera w pięciu aktach. Akcja rozgrywa się w Weronie, w epoce wczesnego Renesansu. Akt I Na urodzinowym balu Julii jest Romeo, syn wrogiego Kapuletom rodu Montekich. Smutny Romeo zwierza się przyjacielowi, że dręczą go złe sny. W odpowiedzi Mercutio śpiewa „Balladę o Królowej Mab”, która we śnie nawiedza nieszczęśliwie zakochanych. Stary Kapulet z dumą prezentuje córkę gościom. Gertruda przypomina, że nadchodzi czas małżeństwa, lecz Julia nie chce o tym słyszeć. Romeo zakochuje się w Julii, a ona w nim. Za późno dowiadują się, kim są. Nawet obecność na balu jest dla Romea niebezpieczna. Siostrzeniec Kapuleta, Tybalt, poznał go i Romeo musi uchodzić. Akt II Nocą Romeo idzie pod balkon Julii. Nastrojową scenę miłosną mąci tylko napaść służby Kapuletów na Stefana, pazia Montekich. Akt III Odsłona 1 Romeo i Julia wiedząc, że nie dostaną zgody na małżeństwo, udają się do sędziwego ojca Laurentego, by udzielił im ślubu. Zakonnik się wzdraga, lecz po namyśle wyraża zgodę, mając nadzieję, że ich ślub zakończy rodową waśń. Odsłona 2 Paź Montekich, Stefano, zostaje napadnięty przez służbę Kapuletich. Mercutio broni chłopca, lecz chce uniknąć walki z Kapuletami. Sam wyzywa Tybalta na pojedynek i wkrótce ginie. Wówczas Romeo zabija Tybalta. Za to musi ponieść karę. Wchodzi książę Werony z orszakiem i skazuje go na wygnanie. Akt IV Odsłona 1 Zamiast opuścić miasto, Romeo spotyka się z Julią, by ją pożegnać. Pojawia się Kapulet i każe Julii poślubić hrabiego Parysa. Ojciec Laurenty chce pomóc Julii i daje jej narkotyk, sprowadzający sen podobny do śmierci. Odsłona 2 W kulminacyjnej chwili ślubu Julia osuwa się na ziemię. Akt V Julię pochowano w rodzinnym grobowcu. Przybywa tu Romeo, który nie wie, że śmierć Julii jest tylko pozorna. Zrozpaczony zażywa truciznę. Julia budzi się. Kochankowie zamieniają najczulsze słowa i cieszą się spóźnioną chwilą szczęścia. Romeo umiera, Julia zaś przebija się sztyletem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego
NIEDZIELA 10.04.2011
W najbliższą niedzielę wyjątkowo nie zabrzmi opera. Pamiętając tragiczne wydarzenia sprzed roku, posłuchamy Requiem Mozarta.
Wolfgang Amadeus Mozart: Requiem d-moll
Marie McLaughlin, Maria Ewing, Jerry Hadley, Cornelius Hauptmann
Chor & Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks
Leonard Bernstein
NIEDZIELA 03.04.2011 
Georges Bizet: Carmen
Michel Plasson, Orchestre du Capitole de Toulouse, Angela Gheorghiu, Roberto Alagna, Thomas Hampson, Inva Mula, Elizabeth Vidal, Isabelle Cals / Ludovic Tezier, Yann Beuron / Nicolas Cavallier
Muzyka: Georges Bizet
Libretto: Henri Meilhac, Ludovic Halévy
Premiera: Paryż
Opera w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli i okolicach, około 1820 roku. Akt I Jeden z placów Sewilli, koszary naprzeciw fabryki cygar. Micaela, narzeczona sierżanta Don Josego, dowiaduje się, że nie ma go jeszcze i szybko odchodzi, ignorując zaloty sierżanta Moralesa. Gra trąbka. To porucznik Zuniga i sierżant Don Jose prowadzą zmianę warty. W fabryce słychać dzwonek na przerwę. Piękna Cyganka Carmen, jedna z robotnic, drwi z męskich zalotów, jednak działa na nią obojętność Don Josego. Wracając do pracy, wręcza sierżantowi kwiat. Zjawienie się Micaeli przywraca spokój w sercu Don Josego. Wtem z fabryki dobiegają krzyki i sierżant z oddziałem ma przywrócić tam ład. Po chwili wraca prowadząc Carmen, która zraniła nożem koleżankę. Grozi jej więzienie - jednak Cyganka rozkochuje w sobie sierżanta, który wypuszcza ją na wolność. Akt II Gospoda Lillas Pastii. Carmen oraz jej przyjaciółki śpiewają i tańczą w takt kastanietów. Pojawia się słynny toreador, Escamillo. Jest zachwycony urodą Carmen, lecz zrazu nie zyskuje jej względów. Cyganka czeka na powrót Don Josego z więzienia. Gdy sierżant zjawia się, Carmen bez skutku usiłuje namówić go na przemytniczą wyprawę. Cyganka jest zawiedziona i zła. Nieoczekiwanie pojawia się w gospodzie porucznik Zuniga. Zaleca się do Carmen. Don Jose rzuca się na oficera z bronią w ręku – do armii nie ma już powrotu. Eks-sierżant dołącza do przemytników i ucieka z nimi w góry. Akt III Cygankę nudzi już Don Jose. Myśli raczej o pięknym Escamillo. Frasquicie i Mercedes karty przepowiadają miłość i szczęście, Carmen zaś zwiastują śmierć. Przemytnicy ruszają na wyprawę - jedynie Don Jose zostaje na straży obozu. W dolinie zjawia się Micaela szukająca narzeczonego. Płoszy ją nagły strzał - Don Jose wypalił niecelnie do kogoś, kto krył się za skałami. Nieznajomym okazał się Escamillo. Szybko wychodzi na jaw, że kocha Carmen. W walce rywali przegrywa Escamillo. Cyganka ocala toreadorowi życie i daje odczuć, że nie jest jej obojętny. Escamillo zaprasza wszystkich na swój występ w Sewilli i odchodzi. Don Jose urządza Carmen scenę zazdości, którą przerywa zjawienie się Micaeli. Dziewczyna przynosi wieść, że matka Don Josego ciężko choruje z żalu i przed śmiercią chce zobaczyć syna. Eks-sierżant spieszy do niej z Micaelą, a odchodząc zapowiada Carmen zemstę. Akt IV Przed „Plaza de toros” w Sewilli tłum wita Escamilla, który zjawia się w towarzystwie wystrojonej Carmen. Cyganka lekceważy ostrzeżenia przed zemstą Don Josego. Ten zjawia się na placu i odnajduje Carmen. Raz jeszcze błaga kochankę, by porzuciła toreadora. Na próżno - dziewczyna woli raczej śmierć, niż powrót do mężczyzny, którego nie kocha. Spoza murów okalających widownię słychać okrzyki i oklaski na cześć zwycięskiego toreadora. Carmen podbiega ku bramie, chcąc jak najprędzej ujrzeć Escamilla. Wtedy oszalały z rozpaczy Don Jose przebija ją sztyletem. (Streszczenie libretta według „Przewodnika operowego” J. Kańskiego)
NIEDZIELA 27.03.2011
Giacomo Puccini: Madama Butterfly 
Herbert von Karajan, La Scala Theater Orchestra, Maria Callas, Enrico Campi, Lucia Danieli, Luisa Villa, Mario Borriello, Mario Carlin, Nicolai Gedda, Plinio Clabassi, Renato Ercolani
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Mediolan
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Nagasaki w 1900 r. Akt I Młody porucznik Pinkerton, znudzony długim pobytem w japońskim porcie, za pośrednictwem Goro poznaje młodziutką gejszę, zwaną Butterfly. Zgodnie z japońskimi zwyczajami, ma zawrzeć z nią ślub, ważny 999 lat. Goro wprowadza porucznika do wynajętego dlań domku. Wkrótce w otoczeniu rodziny i licznego grona dziewcząt nadchodzi Butterfly. Wyznaje Pinkertonowi, że rano przyjęła chrześcijaństwo i gotowa jest zerwać ze swą rodziną i środowiskiem. Urzędnik stanu cywilnego odczytuje akt ślubu. Weselną atmosferę mąci nagłe zjawienie się wuja panny młodej - Bonzy. Za porzucenie wiary ojców oraz poślubienie cudzoziemca rzuca na nią przekleństwo. Przerażeni goście weselni opuszczają dom Pinkertona. Młodzi zostają sami. Nadchodzi noc. Akt II Wkrótce po ceremonii zaślubin Pinkerton odjechał. Minęły trzy lata. Butterfly wraz z małym synkiem każdej wiosny czeka na męża. Odrzuca stanowczo konkury bogatego księcia Yamadori. Konsul Sharpless w daje jej do zrozumienia, że Pinkerton nie wróci. Butterfly nie wierzy jego słowom. Pokazuje mu swego synka i prosi, by powiadomił Pinkertona, że oboje wciąż go oczekują. Wystrzał armatni zwiastuje przybycie okrętu Pinkertona. Uszczęśliwiona Butterfly przystraja cały dom kwiatami i zakłada ślubną suknię. Z wolna zapada zmierzch, ale na ścieżce wiodącej do domku Butterfly nie widać nikogo... Akt III Minęła noc. Znużona oczekiwaniem Butter-fly zasnęła. Dopiero teraz w ogródku przed domem zjawiają się Sharpless i Pinkerton w towarzystwie eleganckiej damy. To małżonka Pinkertona, która przybyła wraz z nim, by zabrać jego synka. Zjawia się Butterfly i od razu domyśla się wszystkiego. Odprawia obecnych i pożegnawszy się z dzieckiem, przebija się sztyletem. Pinkerton wpada do pokoju z okrzykiem ,,Butterfly!”, lecz jest już za późno. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 20.03.2011
The Placido Domingo Story
Limitowana edycja 3-płytowego boxu prezentującego niezwykle szeroki wachlarz repertuarowy i niezrównany kunszt wokalny Placido Domingo, od początku jego kariery aż po dzień dzisiejszy.
Tym razem prezentujemy drugą z trzech płyt. 
CD 2: The Plácido Domingo Story
Giuseppe Verdi (1813 - 1901)
Il Trovatore
Act 3
1. "Di quella pira" 3:42
Rosalind Plowright, Plácido Domingo, Walter Gullino, Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia, Carlo Maria Giulini, Coro dell'Accademia Nazionale Di Santa Cecilia, Norbert Balatsch
Richard Wagner (1813 - 1883)
Lohengrin
Act 3
2. "In fernem Land, unnahbar euren Schritten" 0:006:30
Plácido Domingo, Hans Sotin, Konzertvereinigung Wiener Staatsopernchor, Wiener Philharmoniker, Georg Solti
Giuseppe Verdi (1813 - 1901)
Luisa Miller
Act 2
3. "Quando le sere al placido" 3:43
Plácido Domingo, Orchestre National De France, Lorin Maazel
Richard Wagner (1813 - 1883)
Tannhäuser
Paris version
Act 3
4. "Hör an, Wolfram! Hör an! - Inbrunst im Herzen" 0:008:47
Plácido Domingo, Philharmonia Orchestra, Giuseppe Sinopoli
Giacomo Puccini (1858 - 1924)
Tosca
Act 1
5. "Dammi i colori!" - "Recondita armonia" 4:03
Plácido Domingo, Angelo Veccia, Philharmonia Orchestra, Giuseppe Sinopoli
Giacomo Meyerbeer (1791 - 1864)
L'Africaine
Act 4
6. Mi batte il cor...O Paradiso 3:12
Plácido Domingo, Zubin Mehta, Orchestra del Teatro dell'Opera di Roma, Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino
Richard Strauss (1864 - 1949)
Die Frau ohne Schatten, Op.65
Act 2
7. Orchesterzwischenspiel...Falke, Falke...Stille, o weh 13:06
Plácido Domingo, Wiener Philharmoniker, Georg Solti
Gioacchino Rossini (1792 - 1868)
Il barbiere di Siviglia
Act 1
8. No.2 Cavatina: "Largo al factotum" 0:004:47
Plácido Domingo, Chamber Orchestra of Europe, Claudio Abbado
Giuseppe Verdi (1813 - 1901)
Otello
Act 1
9. Esultate! 0:002:16
Plácido Domingo, Orchestre de l'Opéra Bastille, Myung-Whun Chung, Choeurs de l'Opera Bastille, Denis Dubois
Act 3
10. Dio! mi potevi scagliar tutti i mali / Cassio è là! 0:004:00
Plácido Domingo, Sergei Leiferkus, Orchestre de l'Opéra Bastille, Myung-Whun Chung
Wolfgang Amadeus Mozart (1756 - 1791)
Idomeneo, re di Creta, K.366
(G. Varesco)
Act 2
11. "Fuor del mar" 0:005:03
Plácido Domingo, Metropolitan Opera Orchestra, James Levine
Giacomo Puccini (1858 - 1924)
Edgar - Opera in 3 Acts
Act 2
12. Orgia, chimera dall'occhio vitreo 0:003:06
Plácido Domingo, Orchestra dell'Accademia Nazionale di Santa Cecilia, Alberto Veronesi
Ruggiero Leoncavallo (1857 - 1919)
I Medici
edited by Graziano Mandozzi
Act 1
13. No, de l'antica Grecia 1:59
Plácido Domingo, Orchestra del Maggio Musicale Fiorentino, Alberto Veronesi
14. C'è nel tuo sguardo (1893) 0:002:12
Plácido Domingo, Lang Lang
Total Playing Time 1:06:26
NIEDZIELA 13.03.2011
CD 1: The Plácido Domingo Story
Umberto Giordano (1867 - 1948)
Fedora
Act 2
1. "Amor ti vieta" 2:12
Plácido Domingo, Nello Santi, Orchester der Deutschen Oper Berlin
Carl Maria von Weber (1786 - 1826)
Oberon
Act 2
2. Gebet: "Vater! Hör' mich flehn zu dir!" 0:003:36
Plácido Domingo, Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks, Rafael Kubelik
Giuseppe Verdi (1813 - 1901)
I Lombardi
Act 2
3. Cavatina: "La mia letizia infondere" - "Come poteva un angelo" 0:006:46
Plácido Domingo, Montserrat Aparici, Royal Philharmonic Orchestra, Lamberto Gardelli
Jacques Offenbach (1819 - 1880)
Les Contes d'Hoffmann
Prologue
4. Va pour Kleinzach...Il était une fois à la cour 0:005:30
Plácido Domingo, Pedro Di Proenza, Choeur de la Radio Suisse Romande, Pro Arte Choir, Lausanne, Choeur Du Brassus, L'Orchestre de la Suisse Romande, Richard Bonynge
Giuseppe Verdi (1813 - 1901)
Don Carlo
Act 1
5. Io l'ho perduta... Io la vidi 3:35
Plácido Domingo, Wiener Philharmoniker, Herbert von Karajan
Georges Bizet (1838 - 1875)
Carmen
Act 2
6. La fleur que...Non! Tu ne m'aimes pas 8:13
Tatiana Troyanos, Plácido Domingo, London Philharmonic Orchestra, Georg Solti
Richard Wagner (1813 - 1883)
Die Meistersinger von Nürnberg
Act 3
7. "Morgenlich leuchtend" 0:007:39
Catarina Ligendza, Plácido Domingo, Peter Maus, Roberto Banuelas, Gerd Feldhoff, Peter Lagger, Orchester der Deutschen Oper Berlin, Eugen Jochum, Chor der Deutschen Oper Berlin, Walter Hagen-Groll, Hans Hilsdorf
Camille Saint-Saëns (1835 - 1921)
Samson et Dalila
Act 1
8. "Arrêtez, ô mes Frères!" 0:006:25
Plácido Domingo, Orchestre de Paris, Daniel Barenboim, Choeur de l'Orchestre de Paris, Arthur Oldham
Jules Massenet (1842 - 1912)
Werther
Act 3
9. Toute mon âme est là! 4:56
Plácido Domingo, Elena Obraztsova, Kölner Rundfunk Sinfonie Orchester, Riccardo Chailly
Giuseppe Verdi (1813 - 1901)
Rigoletto
Act 3
10. "La donna è mobile" 0:003:10
Plácido Domingo, Nicolai Ghiaurov, Piero Cappuccilli, Wiener Philharmoniker, Carlo Maria Giulini
Aida
Act 1
11. "Se quel guerrier io fossi!" - "Celeste Aida" 0:004:58
Plácido Domingo, Los Angeles Philharmonic, Carlo Maria Giulini
Giacomo Puccini (1858 - 1924)
Turandot
Act 3
12. "Nessun dorma" 0:003:25
Plácido Domingo, Wiener Philharmoniker, Herbert von Karajan, Wiener Staatsopernchor, Roberto Benaglio
Ruggiero Leoncavallo (1857 - 1919)
Pagliacci
Act 1
13. "Recitar!" - "Vesti la giubba" 3:28
Plácido Domingo, Coro del Teatro alla Scala di Milano, Orchestra del Teatro alla Scala di Milano, Georges Prêtre
Pietro Mascagni (1863 - 1945)
Cavalleria rusticana
14. "O lola ch'ai di latti la cammisa" (Siciliana) 4:45
Plácido Domingo, Orchestra del Teatro alla Scala di Milano, Georges Prêtre
NIEDZIELA 06.03.2011
Upiór w operze (Phantom of the Opera)
Muzyka: Andrew Lloyd Webber
Tekst: Charles Hart, Richard Stilgoe
Premiera: Her Majesty's Theatre w Londynie(1986)
Po narodzinach głównego bohatera, jego rodzice w wiklinowym koszyku wrzucili go do rzeki. Przeżył dzięki... szczurom, które wydostały go z lodowatych nurtów w podziemiach Opery Paryskiej. Chłopiec dorastał w samotności, unicestwiając każdego, kto próbował wstąpić na jego teren. Teraz wśród mieszkańców Paryża krążą opowieści o upiornym mieszkańcu gmachu Opery, zakochanym w śpiewaczce Christine. Dziewczyna bardzo chce wystąpić na deskach paryskiego teatru, upiór postanawia więc jej pomóc - ale nie bezinteresownie...
Prolog
Rok 1911. Odbywa się licytacja pamiątek teatralnych w zrujnowanym wnętrzu Opera Populaire. Licytują podeszli wiekiem wicehrabia Raoul de Chagny (kupuje pozytywkę z małpką) i Mme Giry. Ostatnim eksponatem są resztki kryształowego żyrandola. W trakcie jego podnoszenia następuje przejście do retrospekcji (gotycko organowa Overture), otoczenie nabiera blasku i koloru. Akcja przenosi się w czasie kilkadziesiąt lat wcześniej – na próbę spektaklu Hannibal.
Akt I
Trwa próba generalna w dzień premiery, podczas niej zostają zaprezentowani nowi właściciele teatru (Firmin i André) oraz patron (Raoul). Na primadonnę Carlottę spada fragment dekoracji, obrażona opuszcza teatr. Grozi odwołaniem spektaklu. Jedna z tancerek, Christine Daaé zna partię Carlotty (Think Of Me) i zaczyna ją śpiewać – początkowo onieśmielona, później pięknym czystym głosem. Koniec arii ma miejsce już na samej premierze. Raoul rozpoznaje w Christine swoją towarzyszkę z lat dziecięcych.
Po premierze Raoul odwiedza Christine w jej garderobie (Little Lotte) i chce ją zabrać na kolację. Gdy wychodzi na chwilę, Christine jest przyzywana do lustra przez tajemniczy głos Anioła Muzyki, (który niewidzialny potajemnie dawał jej przez lata lekcje śpiewu). Przez sekretne przejście w lustrze Upiór Opery (to on okazuje się tajemniczym nauczycielem) z maską na twarzy sprowadza Christine do gotyckich podziemi opery (The Phantom Of The Opera). Upiór darzy Christine szczególnym uczuciem – chce być jej mistrzem i mentorem, lecz jednocześnie wielbi ją (ma m.in. jej woskową figurę naturalnej wielkości) i jest śmiertelnie zazdrosny. Upiór przedstawia jej swoje credo artystyczne (Music Of The Night). Zaciekawiona Christine zdejmuje maskę Upiora, który dostaje ataku szału – maska ukrywa jego zdeformowaną twarz. Po chwili Upiór uspokaja się i pozwala Christine odejść na górę, gdzie nadszedł ranek.
Następnego dnia w biurze dyrektorów teatru zbierają się wszystkie główne postaci (poza Christine, która odsypia bezsenną noc). Każdy dostaje list (Notes) w którym Upiór wyłuszcza, czego oczekuje – nową premierą ma być opera Il Muto, w którym Christine zagra główną rolę. To znów doprowadza do szału La Carlottę. Aby ją udobruchać zarząd teatru postanawia zignorować polecenie Upiora (Primadonna) i obsadzić Carlottę w głównej roli.
Trwa przedstawienie Il Muto (Poor Fool, He Makes Me Laugh). Upiór przeszkadza w nim – najpierw werbalnie, następnie przyczynia się w podstępny sposób do niedyspozycji głosowej Carlotty. Podczas przygotowań do kontynuacji spektaklu (Christine ma znów być dublerką) Upiór morduje goniącego go inspicjenta Buqueta. Przedstawienie zostaje zerwane.
Christine ucieka ze sceny z Raoulem jak najdalej od podziemi Upiora, na dach. Tu Raoul zapewnia ją o bezpieczeństwie (Why Have You Brought Me Here), następnie wyznają sobie miłość (All I Ask Of You) i zbiegają na dół. Scenę podsłuchuje Upiór, którym targają sprzeczne uczucia miłości i nienawiści, grozi obu zemstą (All I Ask Of You (Reprise)). Następnie uruchamia mechanizm żyrandola, który z hukiem eksplodując spada na scenę.
Akt II
Pół roku później. Trwa zabawa karnawałowa (Masquerade) (olbrzymia taneczna scena zbiorowa na schodach). Nagle pojawia się Upiór, przynoszący partyturę swej nowej opery Don Juan Triumfujący! (Christine ma być główną odtwórczynią). Następnie znika.
Trwa próba Don Juana. Wykonawcy nie chcą próbować eksperymentalnego wokalnie dzieła. Nagle pianino zaczyna samo grać. Wszyscy zaczynają hipnotycznie śpiewać.
Christine udaje się na cmentarz, gdzie leży pochowany jej ojciec. Na cmentarzu chce rozstać się z upiorami przeszłości (Wishing You Were Somehow Here Again), lecz Upiór udający Anioła Muzyki (podszywając się pod ducha jej ojca) uwodzi ją głosem. Przeszkadza temu przybywający Raoul. Mężczyźni wdają się w słowną potyczkę, podczas której Upiór wystrzeliwuje w kierunku Raoula ogniste kule ze swej laski. Christine przekonuje wicehrabiego by ten uciekał wraz z nią, na co rozwścieczony Upiór deklaruje że od tej chwili oboje są jego wrogami i wystrzeliwuje ostatnią kulę ognia., stawiając cmentarz w efektownym blasku.
Trwają przygotowania do premiery Don Juana. Raoul chce wykorzystać premierę jako okazję do pochwycenia Upiora (czemu Christine, mająca pełnić rolę przynęty, się sprzeciwia, lecz na końcu ulega namowom) gromadząc oddziały żandarmerii. Rozpoczyna się przedstawienie, Upiór potajemnie morduje Piangiego (manierycznego tenora, wykonawcę roli Don Juana) i przejmuje jego partię (The Point Of No Return w rytmie pasodoble). Znów uwodzi Christine swym głosem i muzyką. Kończąc arię wychodzi z roli wyznając Christine miłość. Ta obudzona nagle z zauroczenia, zdejmuje Upiorowi maskę z twarzy. Zza dekoracji wypada trup Piangiego, Upiór korzystając z zamieszania porywa Christine do podziemi (Down Once More).
W pogoń za nimi udaje się Raoul, lecz jest złapany w pułapkę przez Upiora. Upiór każe Christine wybierać: albo wybierze jego (zostając z nim na zawsze w podziemiach) ocalając Raoulowi życie, albo wybierze Raoula skazując go na śmierć. Christine jest postawiona przed nieludzkim wyborem pomiędzy dwoma mężczyznami, których obu kocha (każdego w inny sposób). Okazuje to uczucie (przemieszane ze współczuciem) Upiorowi całując jego oszpeconą twarz. Ten przeżywa wstrząs moralny, jego wściekłość i żądza mordu mija. Uwalnia Raoula i Christine, każe im uciec prosząc, by nie wyjawili nikomu jego sekretu. Po ich odpłynięciu siada na fotelu i zakrywa szczelnie płaszczem. Do komnaty wbiega Meg Giry (córka Mme Giry). Podnosi płaszcz, lecz na pustym fotelu znajduje tylko porzuconą maskę Upiora.
UPIÓR W OPERZE to musical wszech czasów: w dniu 6 stycznia 2006 roku jego 7486. wystawienie na Broadwayu pobiło rekord należący wcześniej do musicalu "Koty" (także dzieła Andrew Lloyda Webbera). Premiera musicalu odbyła się w Her Majesty's Theatre w Londynie 27 września 1986 oraz w Majestic Theatre w Nowym Jorku 9 stycznia 1988, gdzie grany jest do chwili obecnej. Ocenia się, że musical ten obejrzało do tej pory ok. 80 milionów ludzi na całym świecie (całkowita sprzedaż biletów przekroczyła 3.2 miliardy dolarów). Musical wystawiono do tej pory w ponad stu miastach ponad dwudziestu krajów na całym świecie, także w Nowej Zelandii, Korei, Meksyku, Brazylii, Australii i Rosji. Produkcja oryginalnego musicalu wymaga każdorazowego udziału ok. 130 osób - obsady, muzyków oraz obsługi technicznej widowiska. Wersja objazdowa musicalu angażuje flotyllę 27 tirów. Przedstawienie wymaga 22 zmian sceny. Musical zdobył ponad 50 znaczących nagród teatralnych (m.in. 3 Olivier Awards i 7 Tony Awards, w tym dla najlepszego musicalu, a także 7 Drama Desk Awards oraz 3 Outer Critic Circle Awards), w ostatnich latach otrzymał najbardziej prestiżowe z wyróżnień przyznawanych przez światową publiczność, Oliver Audience Award (2002).
NIEDZIELA 27.02.2011 
Simone Kermes - "La Maga Abbandonata. Famous Handel Arias"
Muzyczna gratka! Wznowienie świetnego nagrania z 2003 roku w nowej szacie graficznej. Objawienie operowe ostatnich lat, niemiecka sopranistka koloraturowa Simone Kermes śpiewa słynne arie G. F. Haendla z oper: Rinaldo, Alcina i Amadigi di Gaula.
Niemiecka sopranistka specjalizuje się w muzyce dawnej, prasa okrzyknęła ją "królową baroku" ponieważ zachwyca nie tylko brawurowym wykonaniem arii barokowych,ale również oryginalnymi kostiumami scenicznymi. W duecie z artystką wystąpiła także hiszpańska mezzosopranistka Maite Beaumont.
Akompaniuje im orkiestra Il Complesso Barocco pod dyrekcją Alana Curtisa.
Rinaldo
1 Fermati / No, crudel (Duetto)
2 Dunque i lacci (Recitativo accompagnato)
3 Ah! Crudel (Aria)
Alcina
4 Sinfonia
5 Ah, mio cor (Aria)
6 Sta nell'Ircana (Aria)
7 Verdi prati (Aria)
8 Ah, Ruggiero crudel (Recitativo accompagnato)
9 Ombre pallide (Aria)
Amadigi di Gaula
10 Sinfonia
11 D'un sventurato amante (Recitativo)
12 Pena tiranna (Aria)
13 Mi deride l'amante (Recitativo)
14 Desterò dall'empia Dite (Aria)
15 Addio, crudo Amadigi (Recitativo accompagnato)
16 Io già sento (Arioso)
17 Lesung aus Acqua Alta
NIEDZIELA 20.02.2011
Vincenzo Bellini: I Capuleti e i Montecchi
Munich Radio Orchestra, Roberto Abbado, Ramon Vargas, Vesselina Kasarova, Eva Mei, Simone Alberghini, Umberto Chiummom
NIEDZIELA 13.02.2011
W niedzielę przed Walentynkami zaprezentujemy nagrania z dwupłytowego albumu, wydanego kilka lat temu przez Deutsche Grammophon, pod znamiennym tytułem „Be My Valentine – Music For Two”.
Zawiera on utwory instrumentalne oraz wokalne kojarzące się z romantycznym nastrojem, miłością etc. 
A wśród kompozytorów i wykonawców znajdziemy największe nazwiska, znane także z repertuaru RMF Classsic.
W sobotę, w ramach cyklu Koncertowa Sobota, przedstawiliśmy CD 2, a w ramach Operowej Niedzieli usłyszymy utwory z CD 1:
1. La bohčme, opera: O soave fanciulla
Composed by Giacomo Puccini
Conducted by Leonard Bernstein
Performed by Jerry Hadley, Thomas Hampson, Angelina Reaux and Santa Cecilia Academy Orchestra Rome
2. Les contes d'Hoffmann, opera in 4 acts: Belle nuit, ô nuit d'amour
Composed by Offenbach
Performed by French Radio Choir, Claudia Eder, Edita Gruberová and Orchestre National de France
Conducted by Seiji Ozawa
3. West Side Story, musical: Maria
Composed by Leonard Bernstein
Conducted by Leonard Bernstein
Performed by José Carreras
4. West Side Story, musical: Tonight
Composed by Leonard Bernstein
Conducted by Leonard Bernstein
Performed by José Carreras and Kiri Te Kanawa
5. La Traviata, opera: Parigi, o cara, noi lasceremo
Composed by Giuseppe Verdi
Performed by Bavarian State Orchestra, Munich, Ileana Cotrubas and Plácido Domingo
Conducted by Carlos Kleiber
6. Don Giovanni, opera, K. 527: Lŕ ci darem la mano
Composed by Wolfgang Amadeus Mozart
Performed by Kathleen Battle, Berlin Philharmonic Orchestra and Samuel Ramey
Conducted by Herbert von Karajan
7. Madama Butterfly (Madame Butterfly), opera: Viene la sera
Composed by Giacomo Puccini
Conducted by Giuseppe Sinopoli
Performed by Teresa Berganza, José Carreras, Mirella Freni and Philharmonia Orchestra
8. Eugene Onegin, opera, Op. 24: Slikhali l vi za roschei glas nochoi
Composed by Peter Ilich Tchaikovsky
Performed by Dresden Staatskapelle, Mirella Freni, Rosemarie Lang, Anne Sofie von Otter and Ruthild Engert
Conducted by James Levine
9. Faust, opera: Il se fait tard, adieu
Composed by Charles Gounod
Performed by Pierrette Alarie, Berlin Radio Symphony Orchestra and Léopold Simoneau
Conducted by Lee Schaenen
10. Die lustige Witwe (The Merry Widow), operetta: Lippen schweigen
Composed by Franz Lehár
Performed by Vienna Philharmonic Orchestra, Bo Skovhus and Cheryl Studer
Conducted by John Eliot Gardiner
11. Lucia di Lammermoor, opera: Sulla tomba che rinserra - Verranno a te sull'aure
Composed by Gaetano Donizetti
Performed by Carlo Bergonzi, London Symphony Orchestra and Beverly Sills
Conducted by Thomas Schippers
12. L'incoronazione di Poppea, opera in 3 acts, SV 308: Pur ti miro
Composed by Claudio Monteverdi
Performed by English Baroque Soloists, Dana Hanchard and Sylvia McNair
Conducted by John Eliot Gardiner
13. Die Zauberflöte (The Magic Flute), opera, K. 620: Bei Männern, welche Liebe fühlen 3:38
Composed by Wolfgang Amadeus Mozart
Performed by Berlin Philharmonic Orchestra, Gottfried Hornik and Edith Mathis
Conducted by Herbert von Karajan
14. Der Rosenkavalier, opera, Op. 59 (TrV 227): Mir ist die Ehre widerfahren
Composed by Richard Strauss
Performed by Vienna Philharmonic Orchestra, Agnes Baltsa and Janet Perry
Conducted by Herbert von Karajan
15. Tosca, opera: Ah, quegli occhi! - Qual occhio al mondo
Composed by Giacomo Puccini
Performed by Berlin Philharmonic Orchestra, José Carreras and Katia Ricciarelli
Conducted by Herbert von Karajan
16. Aida, opera: O terra, addio
Composed by Giuseppe Verdi
Conducted by Claudio Abbado
Performed by La Scala Theater Chorus, Plácido Domingo, Yelena Obraztsova, La Scala Theater Orchestra and Katia Ricciarelli
NIEDZIELA 06.02.2011
Giuseppe Verdi: Falstaff
Carlo Maria Giulini, Los Angeles Philharmonic Orchestra, Katia Ricciarelli, Dalmacio Gonzalez, Francis Egerton, William Wildermann, Renato Bruson, Lucia Valentini Terrani, Michael Sells, Barbara Hendricks, Leo Nucci
Akt I
Odsłona 1
W oberży "Pod Podwiązką" siedzi nad kuflem piwa Sir John Falstaff. Lubi on dobrze zjeść i wypić, a tymczasem jego sakiewka jest pusta. Pisze więc dwa jednakowo brzmiące listy z oświadczynami miłosnymi dla pani Alicji Ford i do pani Meg Page, spodziewając się, że uda mu się wzbudzić miłość obu dam i że obie - nie wiedząc nawzajem o sobie - wyprowadzą go z materialnych kłopotów. Wtem wpada do oberży doktor Kajus, srodze oburzony tym, że Falstaff poprzedniego dnia pobił jego służących i na śmierć zajeździł jego konia. Falstaff flegmatycznie zaprzecza wszystkiemu, a po odejściu doktora wzywa swych pachołków, Bardolfa i Pistola, do odniesienia obu listów. Ci jednak odmawiają, utrzymując, że jest to postępowanie niehonorowe. Rozgniewany Falstaff wygłasza do nich dłuższą przemowę, z której wynika, że honor jest pojęciem pozbawionym sensu, bo jeszcze nikt do tej pory od niego nie utył (monolog L'onore! Ladri!), po czym wypędza nieposłusznych pachołków, zaś listy każe odnieść paziowi Robinowi.
Odsłona 2
Do pani Alicji Ford przybyła właśnie jej przyjaciółka, pani Meg Page, aby jej pokazać list otrzymany od Falstaffa. Okazuje się wnet, że pani Ford otrzymała list identycznej treści. Na pół rozgniewane, na pół rozbawione, obie damy postanawiają, przy pomocy trzeciej "kumoszki", wszędobylskiej pani Quickly, zemścić się na swym niewczesnym adoratorze.
Przybywa doktor Kajus i opowiada swoją przeprawę z Falstaffem; zjawia się następnie Fenton, młody amant Anusi, a także Bardolf i Pistol, którzy w tajemnicy zwierzają panu Ford niecne zamiary swego chlebodawcy. Tak więc i kobiety, i mężczyźni spiskują przeciwko Falstaffowi, nie wiedząc nawzajem o tym, gdyż jedna strona przed drugą nie zdradza swych planów.
Akt II
Odsłona 1
Falstaff jak zwykle siedzi w gospodzie i pije. Nadchodzą Bardolf i Pistol, prosząc o przyjęcie na powrót do służby, i jednocześnie anonsują wizytę pewnej damy. Jest to pani Quickly, która zgodnie z ułożonym planem zaprasza Falstaffa w imieniu Alicji Ford na schadzkę. W chwilę po jej wyjściu Bardolf i Pistol wprowadzają znów do Falstaffa nieznanego mężczyznę, który przedstawiając się jako "pan Fontana", błaga Falstaffa o pomoc w swych zabiegach miłosnych skierowanych ku pani Ford, obiecując mu za to sporych rozmiarów kiesę za złotem. Falstaff opowiada Fontanie, że właśnie dziś ma schadzkę z panią Ford, nie przeczuwając, że ów Fontana to nie kto inny, lecz sam pan Ford, który przybył tu w przebraniu dla zbadania sprawy, a obecnie jest przekonany, że żona istotnie zamierza go zdradzić (monolog Forda É sogno?).
Odsłona 2
W mieszkaniu Fordów pani Quickly zdaje relację za swej wizyty u Falstaffa. Pani Ford pociesza Anusię, która skarży się, że ojciec chce ją koniecznie wydać za doktora Kajusa. Wszyscy ukrywają się i wkrótce pojawia się Falstaff. Zastaje Alicję Ford rozmarzoną, z lutnią w dłoni, jest więc już pewien sukcesu. Zaloty jego jednak przerywa pani Quickly, która wbiega i oznajmia wizytę pani Page. Falstaff, ukrywszy się za zasłoną, słyszy, jak pani Page opowiada, że Ford coś podejrzewa i jest nieprzytomny z zazdrości. Po chwili istotnie wpada Ford, a za nim razem doktor Kajus, Fenton, Pistol i Bardolf oraz kilku jeszcze przyjaciół. Kiedy zazdrosny małżonek szukając Falstaffa pobiegł do dalszych pokojów, obie przyjaciółki ukrywają pośpiesznie Falstaffa w koszu do bielizny. Biegający po całym domu Ford słyszy nagle zza zasłony odgłos pocałunku. Wściekły pędzi tam, lecz zamiast żony i Falstaffa znajduje Anusię i Fentona. Wyrzuca więc młodzieńca za drzwi, sam zaś biegnie dalej szukać Falstaffa. Wówczas służba bierze kosz, w którym ukrył się Falstaff, i wrzuca go do strumienia, gdzie pierze się bieliznę.
Akt III
Odsłona 1
Falstaff, popijając wino na ławce przed gospodą, rozmyśla nad swą niefortunną przygodą (monolog Ehi! Taverniere!). Padł ofiarą złośliwego figla, a jednak znów daje wiarę słowom pani Quickly, która w imieniu Alicji Ford zaprasza go na schadzkę - tym razem o północy pod wielkim dębem w windsorskim parku. Jednak plany wesołych kumoszek zostały częściowo podsłuchane przez mężczyzn, którzy postanawiają również zjawić się tam, aby dać nauczkę Falstaffowi, a zarazem pod osłoną nocy oddać Anusię za żonę doktorowi Kajusowi. Na szczęście i ich plany z kolei podsłuchała wścibska pani Quickly.
Odsłona 2
W parku windsorskim zapadła już noc. Fenton śpiewa pieśń miłosną (Dal labro il canto), wzywając Anusię, która zjawia się w przebraniu królowej elfów - Tytanii. Z kolei pani Ford przebiera Fentona tak, jak według planu Forda ma być przebrany doktor Kajus, a w suknie Anusi ubiera - pachołka Berdolfa. Bije północ - pod dębem zjawia się Falstaff. Alicja zbliża się do niego, lecz znów nie ma rycerz zbyt wiele czasu na konkury, bo oto wbiega Meg Page wołając że zbliżają się złośliwe duchy. Obie kobiety uciekają, a po chwili zjawia się przebrana Anusia w otoczeniu orszaku elfów (pieśń z chórem Sul fil d'un soffio d'etesio) i psotne duszki rzucają się na przestraszonego Falstaffa, szarpiąc go i bijąc bez miłosierdzia. Dopiero gdy wymęczony Falstaff poczyna błagać o przebaczenie, odstępują go, stwierdzając, że za swą zuchwałość otrzymał już dostateczną nauczkę. Zjawiają się mężczyźni oraz dwie pary narzeczonych. Okazuje się, że pan Ford w ciemnościach pobłogosławił swą córkę i Fentona, musi teraz dać zezwolenie na ich ślub, zaś kobieta, którą prowadzi pod rękę doktor Kajus, okazuje się... przebranym pachołkiem Bardolfem. Opera kończy się pogodnym zbiorowym finałem.
(Streszczenie libretta według Przewodnika operowego J. Kańskiego)
NIEDZIELA 30.01.2011
Teatr Wielki w Poznaniu rozpoczął w styczniu nowy sezon – Rok Kobiet. W planach dziesięć premierowych spektakli operowych, z których każdy opowiadać będzie historię innej bohaterki. Twórcy sięgną zarówno do opery romantycznej, pokazując świetnie znane publiczności tytuły, takie jak Tosca, czy Turandot, ale też do oper rzadziej goszczących na polskich scenach. Nie zabraknie także zupełnych nowości; a wśród realizatorów pojawiać się będą kobiety. W tę sobotę „Maria Stuarda” Donizettiego, opera odwołująca się do historycznej postaci królowej Szkocji. Opera, bardzo mało w Polsce znana.
Tym razem w RMF Classic również „Maria Stuarda”.Operową Niedzielę poprzedzi rozmowa Jowity Dziedzic-Golec z Pawłem Orskim, znawcą opery.
Zapraszamy!
Maria Stuarda to opera w dwóch aktach, odwołująca się do historycznej postaci królowej Szkocji panującej w XVI wieku. Tragiczne, a zarazem burzliwe losy monarchini stały się tematem dzieł literackich, pośród których wymienić należy dramaty Juliusza Słowackiego czy Friedricha Schillera. Libretto opery Donizettiego skupia się wokół relacji pomiędzy tytułową bohaterką oraz jej kuzynką, Królową Elżbietą I. Jest to przejmująca historia nieszczęśliwej miłości, która zniszczona została w imię władzy i opłacona najwyższą ceną jaką jest ludzkie życie.
Posłuchamy nagrania w obsadzie:
Mary Stuart - Beverly Sills, Queen Elizabeth - Eileen Farrell, Leicester - Stuart Burrows, Talbot - Louis Quilico, Cecil - Christian du Plessis, Anna - Patricia Kern.
John Alldis Choir, London Philharmonic Orchestra, Aldo Ceccato.
NIEDZIELA 23.01.2011
Teresa Żylis-Gara - jedna z najwybitniejszych śpiewaczek polskich XX wieku, której wspaniały sopran liryczny o niezwykłej barwie i dramatycznych możliwościach przyciąga słuchaczy zarówno do sal koncertowych, jak i do opery - w tę niedzielę obchodzi urodziny. RMF Classic - z serdecznymi życzeniami dla Jubilatki - proponuje tym razem nagranie z udziałem artystki.
Wolfgang Amadeus Mozart - Don Giovanni
Wiener Philharmoniker, Karl Böhm, Teresa Żylis-Gara, Sherrill Milnes, Anna Tomowa-Sintow, Edith Mathis, Peter Schreier, Walter Berry, John Macurdy, Dale Dusing
Don Giovanni (Il dissoluto punito ossia Don Giovanni)
Muzyka: Wolfgang Amadeus Mozart
Libretto: Lorenzo da Ponte
Premiera: Praga
Opera w dwóch aktach. Akcja rozgrywa się w Sewilli w XVII w. Akt I Niepoprawny uwodziciel, Don Giovanni zakrada się do pokoju córki Komandora Sewilli, Donny Anny, udając jej narzeczonego. Obudzony nagle Komandor po krótkiej walce pada z ręki mistrzowsko władającego szpadą zuchwalca. Gdy przybywa narzeczony Anny, Don Ottawio, przysięga pomścić jej hańbę. Uwodziciel spotyka na ulicy orszak ślubny dwojga wieśniaków - Zerliny i Masetta. Myśląc o nowym podboju, zaprasza wszystkich na ucztę. Szyki miesza mu nieco Donna Elwira, jego niedawna ofiara, ostrzegając przed nim pannę młodą. Za nią pojawia się też Donna Anna z narzeczonym i rozpoznaje w Don Giovannim swojego nocnego gościa. Ten ponownie musi torować sobie szpadą drogę ucieczki. Don Giovanni dalej wyzywa los: postanawia, że bez względu na okoliczności uczta się odbędzie. W jej trakcie bezceremonialnie zaleca się do Zerliny. Jej zazdrosny narzeczony wpuszcza do pałacu trzy zamaskowane postacie: Donnę Annę, Donnę Elwirę i Don Ottavia. Na dźwięk krzyków Zerliny -wszyscy rzucają się jej na ratunek. Jednak uwodziciel po raz kolejny, używając broni, wychodzi cało z opałów. Akt II Don Giovanni i jego sługa Leporello zamieniają się ubraniami, żeby móc podstępnie uprowadzić piękną subretkę Donnę Elwirę. Efektem tej zamiany jest cały ciąg niebezpiecznych dla nich nieporozumień. Jednak obydwaj wymykają się niebezpieczeństwom. Spotykają się na sewilskim cmentarzu, żeby przy grobowcu zamordowanego Komandora opowiedzieć sobie najświeższe przygody. Leporello na polecenie swojego nie zważającego na świętości pana, zaprasza na ucztę kamienny posąg zamordowanego. Donna Elwira odwiedza Don Giovanniego w jego pałacu. Porzuciła już marzenia o miłości i chce tylko nakłonić zuchwalca do zmiany stylu życia. Otrzymuje jednak wyłącznie odpowiedzi pełne cynizmu. Głucho pukając we wrota przybywa na ucztę kamienny posąg Komandora. Gdy i jemu nie udaje się nakłonić Don Giovanniego do skruchy, chwyta za wyciągniętą przez niego prawicę i przy dźwięku potężnych chórów obaj zapadają się w piekielne otchłanie. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 16.01.2011 
Léo Delibes - Lakmé
Jean-Christoph Benoit, Roger Soyer, Alain Lombard, Danielle Millet, Agnes Disney, Paris Opéra-Comique Orchestra, Mady Mesplé, Bernadette Antoine, Monique Linval, Charles Burles, Joseph Peyron, Paris Opéra-Comique Chorus
Muzyka: Leo Delibes
Libretto: Edmond Gondinet, Philippe Gille
Premiera: Paryż
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Indiach, za panowania królowej Wiktorii. Akt I Stary kapłan, Nilakantha, wraz z tłumem wiernych zanosi modły do Brahmy. Po nabożeństwie wyrusza do miasta, powierzając Hadżiemu i Mallice swą córkę Lakme. Lakme wraz z Malliką biegną do lasu zrywać kwiaty. Tymczasem do świątyni zbliża się grupa angielskich turystów: dwie młode panny Ellen i Róża, ich guwernantka Miss Bentson oraz oficerowie, Gerald i Fryderyk. Wiedząc, że gaj wokół świątyni jest poświęcony hinduskiemu bogowi, turyści trzymają się z dala i tylko ciekawie zaglądają do środka. Gerald, urodzony artysta, odrysowuje w notesie klejnoty Lakme, które zostały przed ołtarzem. Wracają dziewczęta. Gerald zachwyca się urodą Lakme. Nie panując nad sobą, wybiega z ukrycia i w gorących słowach wyznaje jej swe uczucia. W sercu zaskoczonej dziewczyny budzi się miłość do przystojnego oficera, choć wie, że nie wolno jej kochać Anglika. Powraca Nilakantha z Hindusami. Gerald, który wtargnął na poświęcony obszar chce szybko uciec, lecz zostaje zauważony. Hindusi przysięgają mu krwawą zemstę. Akt II W dzień świąteczny w mieście panuje gwar i ruch. W kawiarni zasiadają angielscy turyści. Wśród tancerzy i tancerek zjawia się Lakme oraz przebrany za żebraka Nilakantha. Każe córce śpiewać starą hinduską legendę o dziewczynie z kasty pariasów. W ten sposób chce zwabić cudzoziemca, który dopuścił się świętokradztwa. Gerald, usłyszawszy śpiew Lakme, podbiega do niej. Odtąd śledzą go Hindusi i w dogodnym momencie, podczas procesji, cios sztyletu dosięga młodego oficera. Sprawcy uciekają, zaś wierny służący, Hadżi, sam zakochany w Lakme, pomaga jej ocalić rannego. Akt III W chatce skrytej w lesie Lakme pielęgnuje Geralda. Z oddali słychać śpiewy - to zakochani podążają do świętego źródła. Lakme nakłania Geralda, aby wraz z nią napił się wody z owej krynicy, co jest równe zaślubinom i chroni przed zemstą Hindusów. Gerald zgadza się, lecz gdy Lakme wychodzi, zjawia się Fryderyk. Przypomina Geraldowi o obowiązku wobec ojczyzny. Gerald jest w rozterce. Spostrzega to wracająca Lakme. Widząc, że traci ukochanego, zażywa truciznę. Odgłosy żołnierskich trąbek wzywają Geralda, aby wracał do swoich. Młodzieniec waha się, lecz przyjmuje z rąk umierającej Lakme czarę ze świętą wodą. Wchodzi mściwy Nilakantha. Widząc szczerą rozpacz Geralda, odrzuca sztylet. Mimo śmierci córki, Nilakantha składa dzięki Brahmie, że nie pozwolił Lakme związać się z cudzoziemcem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 09.01.2011
Giacomo Puccini: La fanciulla del West (The Girl of the Golden West)
„Dziewczyna z Zachodu”, czyli „La fanciulla del West” to „westernowe” dzieło Pucciniego. „Dziewczyna” nie zyskała tak dużej popularności jak „Cyganeria” czy „Madame Butterfly”, ale koloryt jej libretta oraz mistrzowskie pióro Pucciniego, specjalisty od wyciskania łez, dają śpiewakom możliwość stworzenia pełnokrwistych ról. Opera opisuje Dziki Zachód, gorączkę złota, galopujące po prerii konie, zazdrosnego szeryfa, poszukiwanych bandytów i zakochaną w nim właścicielkę salonu.
Giacomo Puccini: La fanciulla del West (The Girl of the Golden West)
Bavarian Radio Chorus, Munich Radio Orchestra, Roland Kandlbinder, Eva Marton, Helmut Berger-Tuna, Cornelia Wulkopf, Alain Fondary, Brian Montgomery, Franz Hawlata, Walter Plante, Jan-Hendrik Rootering, Dennis O'Neill, Jean-Marc Ivaldi, Leonard Slatkin
NIEDZIELA 02.01.2011
Mozart: Le Nozze Di Figaro
Nikolaus Harnoncourt, Royal Concertgebouw Orchestra, Ann Murray, Anton Scharinger, Barbara Bonney, Charlotte Margiono, Christoph Spath, Isabel Rey, Kevin Langan, Kurt Moll, Liliana Castello, Petra Lang, Philip Langridge, Thomas Hampson
Wesele Figara (Le nozze di Figaro)
Muzyka: Wolfgang Amadeus Mozart
Libretto: Lorenzo da Ponte
Premiera: Wiedeń
Opera komiczna w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w XVII wieku, w zamku hrabiego Almavivy w pobliżu Sewilli. Akt I Figaro – sługa hrabiego Almavivy – kocha Zuzannę, służącą hrabiny. Dziewczyna podoba się również hrabiemu. Zjawia się Marcelina. Kiedyś Figaro zapożyczył się u niej, obiecując ślub, jeżeli nie odda pieniędzy. Od Marceliny uwolnić się chce doktor Bartolo. W dodatku paź Cherubin, który wzdycha do Basi – córki ogrodnika Antonia – wzdycha również do hrabiny. Hrabia postanawia wygnać go z zamku, ale po wstawiennictwie Zuzanny nakazuje mu zostać żołnierzem. Akt II Figaro planuje podstęp. Oto Zuzanna umówi się z Almavivą na schadzkę, lecz zamiast niej pojawi się Cherubin. Bojąc się ośmieszenia hrabia zgodzi się wtedy na ślub Zuzanny i Figara. Gdy Cherubin przebiera się w kobiece suknie, hrabia chce wejść do alkowy żony. Cherubin hałasuje, próbując się skryć, co budzi zazdrość hrabiego. Zuzanna kryje się zamiast Cherubina i odkrywa ją Almaviva. Jest już gotów przeprosić żonę za niesłuszne podejrzenie, gdy zjawia się Antonio – ktoś wyskakując przez okno podeptał mu kwiaty. Figaro bierze winę na siebie, ale hrabia pozostaje nieufny. Marcelina żąda zwrotu długu lub ślubu. Figaro odmawia. Hrabia wyznacza rozprawę sądową. Akt III Zuzanna umawia się z Almavivą. Nieostrożne słówko Figara sprawia jednak, że hrabia podejrzewa podstęp. Postanawia zemścić się na swym słudze w czasie procesu. Wtedy okazuje się, że Figaro jest zaginionym dzieckiem Marceliny i Bartola. Hrabina – chcąc odzyskać miłość męża – przebiera się w szaty Zuzanny i wychodzi na umówioną schadzkę. Antonio spotyka Cherubina, który nie został wcale żołnierzem. Hrabia, choć chce pazia ukarać, musi dać mu zgodę na małżeństwo z Basią. Kiedyś, uwodząc Basię, obiecał dziewczynie spełnić każdą jej prośbę. Akt IV Odsłona 1 Figaro spostrzega Zuzannę doręczającą hrabiemu jakiś liścik. Jest zazdrosny. Postanawia stawić się na miejscu schadzki, by zemścić się na Zuzannie. Odsłona 2 Podczas nocnej sceny w ogrodzie następuje seria zabawnych nieporozumień – hrabia bierze własną żonę za Zuzannę, Figaro myli Zuzannę z Hrabiną, której wyznaje miłość. Gdy sytuacja wreszcie się wyjaśnia, hrabia błaga żonę o przebaczenie i daje zezwolenie na ślub Zuzanny i Figara. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 26.12.2010
Juan Diego Florez: Santo - Sacred Songs
1. Alleluia
2. Panis Angelicus
3. Cantique de Noël (O Holy Night)
4. Qui Sedes
5. Comfort ye, My People...Ev'ry Valley Shall Be Exalted
6. Domine Deus
7. Ave Maria
8. Qui tollis peccata mundi
9. Mit Würd' und Hoheit angetan
10. Kyrie (vidala - babuala)
11. Gratias agimus tibi
12. Adeste Fidelis
13. Santo
NIEDZIELA 19.12.2010
Giacomo Puccini: "Tosca"
Renata Scotto, Plácido Domingo, James Levine, Philharmonia Orchestra, Renato Bruson, John Cheek, Renato Capecchi, Paul Hudson, Ambrosian Opera Chorus
Tosca (Tosca)
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Rzymie, w 1800 roku. Akt I Do rzymskiego kościoła Św. Andrzeja wbiega zbiegły więzień. To Cesare Angelotti, były konsul Rzeczypospolitej, skazany na śmierć za udział w spisku przeciwko tyranii rządzącej krajem. W dalszej ucieczce pomoże mu przyjaciel, młody malarz Mario Cavaradossi. Przyjaciele odchodzą. Do kościoła przybywa ścigający Angelottiego baron Scarpia, prefekt policji. Spostrzegając podobieństwo Marii Magdaleny z obrazu malowanego przez Cavaradossiego, do postaci rzymskiej arystokratki hrabiny Attavanti, oraz jej wachlarz, Scarpia wskazuje te szczegóły ukochanej malarza, śpiewaczce Tosce. Wzbudza jej zazdrość. Tosca nie wie bowiem, że hrabina Attavanti jest siostrą Angelottiego i że to ona ułatwiła mu ucieczkę. Nie wie też, że Mario nadał świętej rysy damy, której nigdy nie poznał, a tylko widywał ją w kościele. W porywie zazdrości Tosca biegnie do mieszkania malarza, a za nią podążają ludzie Scarpii. Prefekt policji wierzy, że uda mu się pochwycić więźnia i... zdobyć Toskę, o której względy od dawna zabiegał. Akt II Policja nie odnalazła zbiega, schwytano za to malarza. Scarpia każe poddać go torturom w obecności Toski i doprowadza do tego, że ta zdradza kryjówkę zbiegłego więźnia. Tortury ustają, jednak Mario odtrąca Toskę z pogardą. Żandarm Sciarrone wbiega z wieścią, że Napoleon rozgromił Austriaków. Słysząc to Cavaradossi, wydając na siebie wyrok śmierci, intonuje hymn na cześć wolności. Między Scarpią i Toscą rozpoczyna się targ o jego życie. Tosca zgadza się na wszystkie warunki, byle tylko ratować ukochanego. Scarpia wyjaśnia jej, że ze względu na potrzebę zachowania tajemnicy egzekucja musi zostać choćby upozorowana. Tosca żąda glejtu dla dwóch osób na opuszczenie Rzymu. Scarpia spełnia żądanie, kiedy jednak zbliża się do Toski, ta przebija go nożem. Z martwych palców Scarpii wyrywa glejt i śpieszy do więzienia oczekiwać uwolnienia kochanka. Akt III Noc blednie, zbliża się egzekucja. W więzieniu pojawia się Tosca, zwiastując ukochanemu ocalenie. Poucza kochanka, jak się ma zachować w czasie fałszywej egzekucji, jak upaść udając martwego. Pada salwa. Żołnierze odchodzą, a Tosca wzywa Maria, by powstał. Niestety, Scarpia nawet po śmierci oszukał Toskę. Egzekucja odbyła się naprawdę. Na szalejącą z bólu śpiewaczkę rzuca się straż, odkryto bowiem zabójstwo Scarpii. Tosca wyrywa się im i z murów Zamku Św. Anioła rzuca się w przepaść. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
OPEROWA NIEDZIELA 12.12.2010
Piotr Iljicz Czajkowski: "Eugeniusz Oniegin"
Patricia Bardon, Nicolai Gedda, Kiri Te Kanawa, Richard van Allan, Neil Rosenshein, Thomas Hampson, John Connell, Elizabeth Bainbridge, Welsh National Opera Orchestra, Linda Finnie, Welsh National Opera Chorus, Konstantin Shilovsky, Charles Mackerras
UWAGA!
"Operową Niedzielę" poprzedzi tym razem rozmowa Jowity Dziedzic-Golec z Mariuszem Kwietniem, barytonem, 
gwiazdą Metropolitan Opera w Nowym Jorku, odtwórcą tytułowej roli w inscenizacji przygotowanej właśnie przez Operę Krakowską.
Tylko w RMF Classic Mariusz Kwiecień opowie nam o swojej pierwszej płycie, archeologii, fotografii i o tym dlaczego nie lubi zimy ani kobiet, które reżyserują. Nie zabraknie też wskazówek dla tych, którzy chcą iść w jego ślady.
Zapraszamy w niedzielę, od godziny 19:00.
Eugeniusz Oniegin (Jewgienij Oniegin)
Muzyka: Piotr Iljicz Czajkowski
Libretto: Modest Czajkowski
Premiera: Moskwa (1879)
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Rosji w pierwszej połowie XIX wieku.
Akt I
Odsłona 1
W cichym wiejskim dworku mieszka wdowa Łarina oraz jej dwie córki – wesoła, pełna życia Olga i sentymentalna Tatiana. Przybywa narzeczony Olgi – Leński, ze swym przyjacielem Onieginem. Tatiana dostrzega w nim ucieleśnienie swych marzeń. Jemu również podoba się Tatiana, lecz rozmowa, jaką z nią prowadzi, jest obojętna i konwencjonalna.
Odsłona 2
Od momentu poznania Oniegina Tatiana nie może zaznać spokoju. Postanawia napisać do niego list i łamiąc konwenanse wyznać swe uczucia.
Odsłona 3
Tatiana z trwogą oczekuje spotkania z Onieginem. Gdy do niego dochodzi, kawaler w pełnych uprzejmości, lecz zarazem chłodnych słowach mówi jej, że nie wierzy w trwałą miłość i nie może odwzajemnić jej uczucia.
Akt II
Odsłona 1
W domu Łariny odbywa się bal. Przybywa nań również Oniegin. Gdy starsze panie zaczynają plotkować o jego związku z Tatianą, Oniegin na złość wszystkim adoruje Olgę. Zazdrosny Leński traci panowanie nad sobą.
Odsłona 2
Leński czeka na rozpoczęcie pojedynku z Onieginem. Obaj żałują decyzji o walce, lecz fałszywy wstyd nie pozwala im się cofnąć. Padają strzały i Leński osuwa się martwy na ziemię.
Akt III
Odsłona 1
Po tragicznym pojedynku Oniegin przez szereg lat błąka się po świecie. Powróciwszy do Rosji zjawia się na balu w pałacu księcia Griemina, w którego małżonce poznaje Tatianę. Uświadamia sobie, że ją kocha.
Odsłona 2
Nieszczęśliwy Oniegin przychodzi do pokoju Tatiany, błagając, by odwzajemniła jego miłość. Tatiana wyznaje mu, iż kocha go nadal, lecz złożone śluby są dla niej ważniejsze niż głos serca. Odtrąca klęczącego przed nią Oniegina i żegna go – na zawsze. Oniegin zostaje sam, przeklinając swój los.
(Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 05.12.2010
„Bravo Pavarotti” to nowa kolekcja najznakomitszych kreacji operowych tenora na dwóch płytach CD, potwierdzająca, że był on przede wszystkim wielką gwiazdą opery. W najpiękniejszych ariach i duetach z oper: Cyganeria, Traviata, Tosca, Rigoletto czy Turandot artyście towarzyszą wyśmienici śpiewacy tacy jak: Joan Sutherland, Mirella Freni czy Kiri Te Kanawa.
Znany całemu światu jako gwiazda wielkich wydarzeń muzycznych, występująca na stadionach dla setek tysięcy ludzi, Luciano Pavarotti jest bez wątpienia przede wszystkim prawdziwą legendą sceny operowej. Przejmujące brzmienie jego głosu zawsze docierało nawet do najdalszych miejsc teatrów operowych, niezwykła była jego technika wokalna, a prezencja na scenie szczera i wzruszająca.
NIEDZIELA 28.11.2010
Giacomo Puccini: Manon Lescaut 
Montserrat Caballé, Ian Partridge, Plácido Domingo, Robert Tear, Bernard Dickerson, Ambrosian Opera Chorus, New Philharmonia Orchestra, Bruno Bartoletti, John McCarthy.
Manon Lescaut
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Giacomo Puccini, Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Turyn
Opera w czterech aktach. Akcja rozgrywa się we Francji i w Ameryce, w drugiej połowie XVIII wieku. Akt I Na stacji dyliżansów w Amiens melancholijny des Grieux poznaje młodą i piękną Manon. Przywiózł ją tu brat, aby umieścić ją w klasztorze. Uroda dziewczyny podbija serce romantycznego młodzieńca. Do Amiens przybywa również stary i bogaty poborca podatków, Geronte. Jemu także wpada w oko śliczna Manon, postanawia zatem porwać dziewczynę. Des Grieux dowiaduje się o tych planach - wyjawia Manon swoją miłość i błaga, by z nim uciekła do Paryża. Manon zgadza się. Akt II Zmęczona skromnym życiem u boku des Grieux Manon zostaje kochanką Geronta. Ten otacza ją zbytkiem, lecz dziewczyna nie potrafi zapomnieć o swej miłości. Gdy Des Grieux odwiedza ją podczas nieobecności Geronta, decydują się na wspólną ucieczkę. Powracający do domu Geronte wzywa policję i nakazuje aresztować Manon. Akt III Manon skazana zostaje na deportację do Ameryki. Żandarmi wyprowadzają przed bramę więzienia konwój kobiet. Des Grieux rzuca się ku Manon. Dowódca statku odwożącego skazane kobiety do Ameryki pozwala młodzień-cowi wejść na pokład, aby mógł towarzyszyć ukochanej w jej niedoli. Akt IV Dalsze losy pary kochanków w Ameryce również nie układają się szczęśliwie. Stając w obronie Manon, des Grieux rani w pojedynku siostrzeń-ca gubernatora. W obawie przed aresztowaniem, kochankowie uciekają na pustynię. Po długiej i uciążliwej wędrówce Manon jest u kresu sił. W gorączkowych widzeniach rozpamiętuje całą swą przeszłość. Zapewniając des Grieux o swej miłości, nieszczęśliwa Manon umiera. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 21.11.2010
Georges Bizet: Poławiacze pereł
Barbara Hendricks, John Aler, Gino Quilico, Jean-Philippe Courtis, Choeurs du Capitole de Toulouse, Orchestre du Capitole de Toulouse, Michel Plasson
Poławiacze pereł (Les Pêcheurs des Perles)
Muzyka: Georges Bizet
Libretto: Michel Carré, Pierre Etienne Cormon
Premiera: Paryż
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w wiosce rybackiej na Cejlonie. Akt I Cejlońscy rybacy i poławiacze pereł tańcem i śpiewem święcą wybór wodza wioski. Został nim dzielny i doświadczony Zurga. Kiedy mieszkańcy przysięgają mu posłuszeństwo, do wioski, po długiej nieobecności przybywa Nadir, przyjaciel Zurgi. Obaj wspominają, kiedy to wędrując wspólnie, zakochali się w pięknej kapłance z Candy. W imię przyjaźni postanowili wyrzucić z serca uczucie, które mogłoby uczynić ich wrogami. Na pytanie Zurgi Nadir odpowiada, iż dochował przysięgi i choć nie zapomniał o kapłance, to jednak jej nie szukał. Do brzegów wyspy przybija łódź wioząca Leilę, kapłankę Brahmy. Jej modlitwy mają chronić mieszkańców wioski w czasie morskich wypraw. Leila składa przed Zurgą przysięgę, iż dla służby bożej wytrwa w czystości, inaczej czeka ją śmierć. Choć jej twarz zakrywa welon, Nadir po głosie rozpoznaje ukochaną. Leila także rozpoznaje Nadira i Zurgę. Boi się, ponieważ od dawna kocha Nadira. Decyduje się jednak wypełnić posłannictwo. Wraz z chórem kapłanów i ludu prosi potężnego Brahmę o opiekę nad plemieniem. Akt II W mroku nocy, zmyliwszy czujność strzegących Leili strażników, przybywa do niej Nadir. Mimo zagrożenia miłość tłumi wszelką ostrożność i rozwagę. Niestety, kapłan Nurabad wyśledził ich spotkanie i podniósł alarm. Schwytani zostają doprowadzeni przed oblicze Zurgi. Ten początkowo pragnie oszczędzić przyjaciela i uwolnić oboje. Kiedy jednak spada zasłona z twarzy dziewczyny, Zurgę ogarnia zazdrość i gniew. Postanawia, iż oboje będą o świcie straceni. Akt III Odsłona 1 W nocy Zurga pogrąża się w posępnych rozmyślaniach. Chce zemścić się na Nadirze i Leili, a jednocześnie rozpacza na myśl, że skazał oboje na śmierć. Mimo to odrzuca prośby Leili, która błaga, by ocalił Nadira. Daje Zurdze swój naszyjnik, by oddał go jej matce. Wówczas Zurga poznaje swój własny dar dla dziewczyny, która kiedyś ocaliła mu życie. W jego duszy zachodzi zmiana. Odsłona 2 Rankiem tłum oczekuje skazańców. Jednak Zurga, podstępem oddaliwszy całą ludność od miejsca egzekucji, uwalnia Leilę i Nadira, sam zaś pozostaje, by zginąć z rąk oszukanych współplemieńców. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 14.11.2010 
Gaetano Donizetti: Don Pasquale
Renato Bruson, Eva Mei, Chor des Bayerischen Rundfunks, Thomas Allen, Alfredo Giacomotti, Orchestra: Münchner Rundfunkorchester, Roberto Abbado.
Don Pasquale (Don Pasquale)
Muzyka: Gaetano Donizetti
Libretto: Gaetano Donizetti, Angelo Anelli, Giovanni Ruffini
Premiera: Paryż
Opera komiczna w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Rzymie, w XVIII wieku. Akt I Odsłona 1 Stary kawaler Don Pasquale czeka na doktora Malatestę, który szuka dla niego żony. Małżeństwo ma pomóc mu w wydziedziczeniu siostrzeńca, Ernesta, który chce ożenić się bez zgody wuja z Noriną. Don Pasquale wie, że Ernesto i Norina są ubodzy i potrzebują jego pomocy. Malatesta oświadcza, że kandydatką na żonę dla Don Pasquala jest bogobojna siostra doktora, Sofronia. Don Pasquale chce ją zobaczyć. Nadchodzi Ernesto, któremu wuj opowiada o swych zamiarach. Młodzieniec jest zrozpaczony. Odsłona 2 Z listu Ernesta Norina poznaje zamiary jego wuja. Malatesta tłumaczy jej, że został swatem by im pomóc. Norina jako Sofronia ma podpisać kontrakt ślubny z Don Pasquale, a potem tak zatruć mu życie, aby zrobił wszystko, by się jej pozbyć. Norina zgadza się. Akt II Ernesto jest przekonany, że utracił Norinę. Malatesta przedstawia Norinę jego wujowi jako swoją siostrę. Oczarowany Don Pasquale wzywa notariusza. Doktor dyktuje akt ślubu i Norina staje się właścicielką połowy majątku męża. Wchodzi Ernesto. Doktor po cichu wyjaśnia mu plan, więc młodzieniec składa podpis jako świadek. Wtedy zachowanie Noriny zmienia się nagle. Z grzecznej dziewczyny zamienia się w despotkę, której dyspozycje zagrażają majątkowi Don Pasquala. Akt III Odsłona 1 Norina robi w domu piekło – nowa służba, drogie meble i stroje. Don Pasquale protestuje, lecz na próżno. Kiedy żona upuszcza niby niechcący liścik, mówiący o spotkaniu w ogrodzie z kochankiem, wściekły Don Pasquale sprowadza doktora. Skarży mu się, a potem układają plan ukarania Noriny. Planowana zemsta wprawia Don Pasquala w dobry humor. Odsłona 2 W ogrodzie Ernesto śpiewa serenadę, a wkrótce dołącza do niego Norina. Kiedy spostrzegają Don Pasquala, Ernesto chowa się. Mąż zastaje Norinę samą. Żąda wydania imienia kochanka. Wobec odmowy każe żonie opuścić dom, bo chce zgodzić się na ślub Ernesta z Noriną i zamierza sprowadzić młodych do siebie. Wtedy Ernesto wychodzi z ukrycia i wyjaśnia całą sytuację. Don Pasquale jest zaskoczony, lecz w końcu wybacza im całą komedię i godzi się na ich małżeństwo. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 07.11.2010
Christoph Willibald Gluck: Orphée et Eurydice
John Eliot Gardiner , Lyon Opera Orchestra, Anne Sofie von Otter, Barbara Hendricks, Brigitte Fournier
Orfeusz i Eurydyka (Orfeo ed Euridice)
Muzyka: Christoph Willibald Gluck
Libretto: Ranieri de Calzabigi
Premiera: Wiedeń
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Grecji. Akt I Do grobowca zmarłej żony Orfeusza – Eurydyki, przybywają nimfy i pasterze, by złożyć jej ofiarę. Orfeusz prosi bóstwa, by przywróciły jej życie. Gotów jest nawet udać się po nią do krainy podziemi. Zeus, wzruszony rozpaczą wiernego małżonka, pozwala mu zejść do krainy cieniów. Stawia jednak warunek: śpiewak nie może spojrzeć na żonę przed przekroczeniem brzegów Styksu. Orfeusz godzi się na ten warunek, ponieważ wierzy, że swoim śpiewem wzruszy bóstwa podziemi, które pozwolą zabrać z sobą Eurydykę. Akt II Orfeusz staje przed bramami królestwa zmarłych i uderza w struny swej liry. Wchodzi bez przeszkód do siedziby szczęśliwych duchów, zamieszkujących Pola Elizejskie i tam spotyka ukochaną Eurydykę. Akt III Małżonkowie rozpoczynają wędrówkę na powierzchnię ziemi. Orfeusz pamięta o warunkach postawionych przez Zeusa, prowadzi więc Eurydykę za rękę nie patrząc na nią. Zdumiona kobieta zaczyna wątpić w jego miłość. Jednak gdy mąż zwraca się do niej, Eurydyka pada martwa. Zrozpaczony Orfeusz pragnie odebrać sobie życie, lecz Amor wytrąca mu sztylet z ręki i przywraca do życia Eurydykę. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 31.10.2010
„Sospiri” - najnowszy album Cecilii Bartoli
1. HANDEL: “Lascia la spina, cogli la rosa
2. VIVALDI: “Gelido in ogni vena” (excerpt)
3. GIACOMELLI: “Sposa non mi conosci”
4. CALDARA: “Quel buon pastor”
5. MOZART: “Voi che sapete”
6. MOZART: “Là ci darem la mano”
7. MOZART: “Laudate Dominum omnes gentes”
8. BELLINI: “Ah! non credea mirarti”
9. PERSIANI: “Cari giorni a me sereni”
10. ROSSINI: “Una voce poco fa”
11. BELLINI: “Casta diva”
12. FRANCK: “Panis angelicus”
13. FAURE: “Pie Jesu”
NIEDZIELA 24.10.2010
Giuseppe Verdi: Rigoletto
Renato Bruson, Neil Shicoff, Edita Gruberova, Robert Lloyd, Kurt Rydl, Geoffrey Moses, Armando Gabba, William Matteuzzi, Brigitte Fassbaender,
Jean Rigby, Maria Grazia Pittavini, Giuseppe Sinopoli, Santa Cecilia Academy Rome Chorus, Santa Cecilia Academy Rome Orchestra
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Francesco Maria Piave
Premiera: Wenecja
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Mantui i okolicach, w XVI wieku. Akt I W pałacu księcia Mantui odbywa się bal. Książę uwiódł niedawno córkę hrabiego Monterone, a teraz wpadła mu w oko hrabina Ceprano. Błazen książęcy, znienawidzony przez wszystkich Rigoletto, wyśmiewa publicznie hrabiego Ceprano. Hrabia pragnie zemsty - proponuje dworzanom, aby porwać dla księcia piękną dziewczynę, którą co wieczór odwiedza Rigoletto. Ceprano sądzi, że dziewczyna jest kochanką błazna. Pojawia się hrabia Monterone, który żąda od księcia satysfakcji za uwiedzenie córki. Rigoletto drwi również z niego. Monterone przeklina błazna i jego pana. W sercu Rigoletta budzi się przeczucie nieszczęścia. Akt II Rigoletto ma córkę - ukochaną Gildę, którą wychowuje w ukryciu i pozwala wychodzić jedynie do kościoła. Nie wie jednak, że właśnie w kościele dziewczyna pokochała nieznanego młodzieńca. Do domu Rigoletta wkrada się książę Mantui. To jego kocha Gilda. Po odejściu błazna staje on przed Gildą i wyznaje jej miłość. Po odejściu księcia na ulicy pojawiają się dworzanie, by wykonać plan hrabiego Ceprano. Rigoletto pomaga im przekonany, iż działają na rozkaz księcia i porwać chcą żonę hrabiego. Pozwala im zakryć sobie twarz i dopiero słysząc krzyk Gildy spostrzega, że porywaną jest nie mieszkająca w domu naprzeciwko hrabina, lecz jego własna córka. Akt III Zrozpaczony Rigoletto poszukuje córki. Nagle z książecej komnaty wybiega Gilda. Opowiada ojcu przebieg wydarzeń. Rigoletto wpada w gniew. Obiecuje księciu zemstę za pohańbienie córki. Gilda, która wciąż kocha księcia, prosi ojca, by porzucił swój zamiar. Rigoletto jest nieubłagany. Akt IV W domu płatnego zabójcy Sparafucila książę próbuje uwieść siostrę bandyty, Magdalenę. Wcześniej Rigoletto zapłacił Sparafucilowi, by ten zabił księcia. Błazen przyprowadził ze sobą również Gildę, aby zrozumiała, że książę nie jest wart jej miłości. Magdalena, której spodobał się młodzieniec, prosi brata, by darował mu życie. Sparafucile stwierdza, że nie zabije księcia, jeżeli będzie mógł zgładzić kogoś innego. Słyszy to Gilda i postanawia poświęcić się za ukochanego: puka do drzwi i wchodzi do wnętrza. Pojawia się Rigoletto i otrzymuje od Sparafucila worek z ciałem zamordowanej ofiary. Nagle słyszy śpiew księcia. Rozpruwa worek i rozpoznaje Gildę. „Spełniło się przekleństwo” – krzyczy Rigoletto i pada na ziemię, obok martwego ciała córki. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 17.10.2010
Tydzień temu, w niedzielę po długiej chorobie w wieku 83 lat w swym domu w Szwajcarii zmarła australijska śpiewaczka operowa Joan Sutherland.
Obdarzona przez włoskich fanów przydomkiem La Stupenda (zdumiewająca, odurzająca) Sutherland zadebiutowała na scenie w roku 1951. W 40-letniej karierze zaśpiewała na wszystkich znanych scenach operowych świata.
Często jej partnerujący tenor Luciano Pavarotti, który uczestniczył w pożegnalnej gali Sutherland w londyńskiej Covent Garden w grudniu 1990 roku, nazwał ją "największym sopranem koloraturowym wszech czasów".
Po zakończeniu własnych występów Sutherland wspierała rozwój młodych wykonawców operowych, wchodziła w skład jury wielu konkursów śpiewaczych.
Posłuchamy "Łucji z Lammermoor" z Joan Sutherland w partii tytułowej.
Joan Sutherland, Luciano Pavarotti, Sherril Milnes, Nicolai Ghiaurov
Orchestra of the Royal Opera House, Covent Garden
Richard Bonynge
(Lucia di Lammermoor)
Muzyka: Gaetano Donizetti
Libretto: Salvatore Cammarano
Premiera: Neapol
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Szkocji pod koniec XVI wieku. Akt I Odsłona 1 W lasach Lammermooru trwa polowanie. W rozmowie ze swym rezydentem, Normanem, lord Ashton opowiada o wiekowej waśni Ashtonów i Ravenswoodów. Wywodzi się ona stąd, że Ashtonowie zagrabili niegdyś dobra swoim sąsiadom. Lord Ashton uwikłał się w spisek mający na celu przywrócenie na tron królewicza Jakuba, a zmiana warunków politycznych zrujnowała go. Możliwość poprawy sytuacji widzi w wydaniu swej siostry za wpływowego lorda Artura Bucklawa. Tymczasem Łucja kocha z wzajemnością dziedzica Ravenswoodu, Edgara, który ocalił ją kiedyś od śmierci. Odsłona 2 W zamkowym ogrodzie Łucja czeka na Edgara. Chce się pożegnać przed jego wyjazdem do Francji. Ze złych przeczuć zwierza się przyjaciółce Alicji. Wchodzi Edgar i oświadcza Łucji, że w imię miłości gotów jest podać rękę jej bratu. Przed rozstaniem młodzi wymieniają pierścionki na znak trwałej miłości. Akt II Łucja, dowiedziawszy się o projektach swego brata, odrzuca rękę lorda Artura. Wówczas Ashton przedstawia siostrze fałszywe listy Edgara, z których wynika, że ukochany ją zdradza. Zrozpaczona Łucja zgadza się podpisać kontrakt ślubny. Na tę scenę trafia Edgar, który przybył prosić Ashtona o rękę siostry. Łucja nie ma sił, by mu wyjaśnić sytuację, zaś Edgar, przekonany o niestałości narzeczonej, rzuca jej pod nogi pierścionek i opuszcza zamek. Akt III Odsłona 1 Edgar przeczuwa podstęp ze strony Ashtona i wyzywa przewrotnego brata Łucji na pojedynek. Mają się spotkać koło grobowca Ravenswoodów. Odsłona 2 Sala balowa Lammermooru zapełnia się weselnymi gośćmi Łucji i lorda Artura Bucklawa. Wchodzi kapelan Rajmund, ogłaszając, że Łucja zabiła swego małżonka. Pojawia się obłąkana Łucja. Idzie nie widząc nikogo, wydaje jej się, że rozmawia z Edgarem. Zebrani stoją jak skamieniali, przejęci tragedią. Odsłona 3 Przy grobowcu zrozpaczony Edgar czeka na Ashtona, lecz ten nie przybywa. Z wieży Lammermooru słychać dzwon śmierci. Od strony zamku nadchodzi żałobna procesja, której uczestnicy opowiadają Edgarowi o tragicznych wydarzeniach i o śmierci Łucji. Słysząc to, Edgar przebija się sztyletem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 10.10 2010
Maggio Musicale Fiorentino, Zubin Mehta, Barry Banks, Massimo la Guardia, Alfredo Kraus, Roberto Scaltriti, Allessandro Calamai, Dmitri Hvorostovsky, Donato di Stefano, Kiri Te Kanawa, Giorgio Gatti, Olga Borodina, Silvia Mazzoni, Vito Roberti
Traviata
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Francesco Maria Piave
Premiera: Wenecja
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Paryżu, około 1830 roku. Akt I W apartamentach kurtyzany Violetty Valery odbywa się bal. Młody Alfred Germont wznosi toast na cześć miłości. Alfred kocha Violettę od dawna. Nie kryje swych uczuć, jednak Violetta oświadcza, że nie potrafi kochać i radzi Alfredowi aby o niej zapomniał. Jednak gdy zostaje sama, rozmyśla nad pustym życiem jakie pędziła dotychczas i postanawia zacząć nowe u boku Alfreda. Akt II Odsłona 1 Alfred i Violetta żyją w ustronnej willi pod miastem. Kiedy Alfred dowiaduje się, że Violetta ma kłopoty finansowe, postanawia zdobyć pieniądze, by pomóc ukochanej. Po jego odjeździe do Paryża w willi zjawia się ojciec Alfreda. Chce odebrać Violetcie syna. Gdyby narzeczony siostry Alfreda dowiedział się, że Alfred żyje z byłą kurtyzaną, zerwałby zaręczyny. Ojciec błaga Violettę, by dla dobra Alfreda i jego rodziny zrezygnowała ze swej miłości. Violetta godzi się na tę najcięższą ofiarę. Gdy Alfred wraca, oświadcza mu, że musi wyjechać. Po jej odjeździe Alfred odnajduje list, w którym Violetta oznajmia, że wraca do Paryża, by prowadzić dawny tryb życia. Zazdrosny i rozgniewany Alfred wybiega z domu i spotyka ojca. Starzec prosi go, by nie szukał Violetty i wrócił do rodziny. Alfred nie słucha go i jedzie do Paryża. Odsłona 2 U Flory Bervoix, przyjaciółki Violetty, odbywa się przyjęcie. Jest na nim Violetta z baronem Douphol. Zjawia się Alfred. Udając, że nie dostrzega Violetty, gra z baronem w karty. Wygrywa poważne sumy, potem kłóci się z rywalem i wreszcie wyzywa go na pojedynek. Violetta próbuje temu zapobiec; wtedy Alfred obrzuca ją obelgami i rzuca jej pod nogi wygrane pieniądze. Upokorzona Violetta mdleje. Zjawia się ojciec Alfreda, który wyrzuca synowi brutalne zachowanie. Akt III Ciężko chora Violetta leży samotna w swym mieszkaniu. Przed śmiercią chce jeszcze raz ujrzeć ukochanego. Alfred, który dowiedział się już, jak wielką ofiarę poniosła dla niego Violetta, zdołał wybłagać u ojca zezwolenie na ślub. Obaj przybywają obaj do domu Violetty. Na widok Alfreda Violetta zapomnieć chce o swej chorobie. Niestety, wyczerpana umiera w ramionach ukochanego. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 03.10.2010
Giacomo Puccini: Turandot
Siegmund Nimsgern, Piero de Palma, Katia Ricciarelli, Gottfried Hornik, Francisco Araiza, Heinz Zednik, Ruggero Raimondi, Barbara Hendricks, Placido Domingo, Vienna Philharmonic Orchestra, Herbert von Karajan
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Giuseppe Adami, Renato Simoni
Premiera: Mediolan
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Pekinie. Akt I Perski książę starał się o rękę księżniczki Turandot. Nie odgadł jednak zadawanych przez nia trzech zagadek i zgodnie z tradycją ma być właśnie stracony. Żądny widowiska tłum podąża w stronę pałacu, tratując starego Timura. Na wołanie towarzyszącej mu dziewczyny, Liu, do Timura podbiega młody Kalaf - syn Timura i pomaga mu wstać. Obaj muszą ukrywać, że się znają, ponieważ są ścigani przez prześladowców. Kiedy na murze ukazuje się księżniczka Turandot, ujęty jej urodą Kalaf chce starać się o jej rękę. Prosi więc Liu, aby nadal opiekowała się jego ojcem. Akt II Odsłona 1 DPekińscy dostojnicy - Ping, Pang i Pong - z żalem wspominają dawne czasy, przed okrutnymi rządami księżniczki Turandot. Odsłona 2 Księżniczka Turandot w obecności cesarza tłumaczy ludowi, dlaczego postępuje w ten sposób - otóż przed setkami lat kobietę z jej rodu porwał i zamordował pewien cudzoziemiec. Teraz ona, Turandot, mści się za to na całym męskim rodzie. Tymczasem ku zdumieniu Turandot Kalaf rozwiązuje wszystkie trzy zagadki i sam zadaje jedną księżniczce - ma odgadnąć jego imię. Jeśli uda jej się to do następnego ranka, może go skazać na śmierć. Akt III Odsłona 1 Turandot rozkazuje torturować starego Timura i Liu, aby wydobyć z nich imię Kalafa. Zakochana w nim Liu, aby ratować Timura mówi, że tylko ona je zna, po czym przebija się sztyletem. Przerażony Kalaf sam zdradza Turandot swoje imię, oddając własny los w jej ręce. Pod wpływem jego pocałunku księżniczka zakochuje sie w nim. Odsłona 2 W obecności całego dworu Turandot ogłasza swoje zaręczyny z Kalafem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
.jpg)
NIEDZIELA 26.09.2010
George Gershwin: Porgy and Bess
Zgodnie z postanowieniem George'a Gershwina w scenicznej wersji "Porgy i Bess" mogą występować tylko czarnoskórzy soliści. Nagranie, które proponujemy jak najbardziej szanuje wolę kompozytora.
W 112 rocznicę urodzin Gershwina , utożsamianego przede wszystkim z musicalem, posłuchamy opery, która potwierdza wielki talent twórcy "Błękitnej Rapsodii".
NIEDZIELA 10.09.2010
Nie jest to opera, lecz zbiór średniowiecznych pieśni , które nie są ze sobą powiązane. ..
Ale komu to przeszkadza?
Carmina Burana Carla Orffa cieszy się wciąż niesłabnącą popularnością.
Za tydzień w sobotę zabrzmi w katowickim Spodku, ale my posłuchamy tego wyjątkowego dzieła już w tę niedzielę.
Thomas Allen, Sheila Armstrong, Gerald English
London Symphony Orchestra
André Previn
NIEDZIELA 12.09.2010
Krytycy nazywali ją apoteozą kruchej, ciężko doświadczonej przez los bohaterki, tak często spotykanej w galerii heroin Pucciniego. Madame Butterfly. Tym razem z Renatą Scotto i Placido Domingo w rolach głównych.
Zapraszam na jedną z najpiękniejszych operowych opowieści o miłości, poświęceniu i wierności.
Renata Scotto, Jean Temperley, Malcolm King, Christopher Keyte, Gillian Knight, Ingvar Wixell, Jonathan Summers, Placido Domingo, Leslie Fyson, Florindo Andreolli, Alan Byers, Gloria Jennings, Ann Murray, Linda Richardson, London Philharmonia Orchestra, Lorin Maazel
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Mediolan
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Nagasaki w 1900 r. Akt I Młody porucznik Pinkerton, znudzony długim pobytem w japońskim porcie, za pośrednictwem Goro poznaje młodziutką gejszę, zwaną Butterfly. Zgodnie z japońskimi zwyczajami, ma zawrzeć z nią ślub, ważny 999 lat. Goro wprowadza porucznika do wynajętego dlań domku. Wkrótce w otoczeniu rodziny i licznego grona dziewcząt nadchodzi Butterfly. Wyznaje Pinkertonowi, że rano przyjęła chrześcijaństwo i gotowa jest zerwać ze swą rodziną i środowiskiem. Urzędnik stanu cywilnego odczytuje akt ślubu. Weselną atmosferę mąci nagłe zjawienie się wuja panny młodej - Bonzy. Za porzucenie wiary ojców oraz poślubienie cudzoziemca rzuca na nią przekleństwo. Przerażeni goście weselni opuszczają dom Pinkertona. Młodzi zostają sami. Nadchodzi noc. Akt II Wkrótce po ceremonii zaślubin Pinkerton odjechał. Minęły trzy lata. Butterfly wraz z małym synkiem każdej wiosny czeka na męża. Odrzuca stanowczo konkury bogatego księcia Yamadori. Konsul Sharpless w daje jej do zrozumienia, że Pinkerton nie wróci. Butterfly nie wierzy jego słowom. Pokazuje mu swego synka i prosi, by powiadomił Pinkertona, że oboje wciąż go oczekują. Wystrzał armatni zwiastuje przybycie okrętu Pinkertona. Uszczęśliwiona Butterfly przystraja cały dom kwiatami i zakłada ślubną suknię. Z wolna zapada zmierzch, ale na ścieżce wiodącej do domku Butterfly nie widać nikogo... Akt III Minęła noc. Znużona oczekiwaniem Butter-fly zasnęła. Dopiero teraz w ogródku przed domem zjawiają się Sharpless i Pinkerton w towarzystwie eleganckiej damy. To małżonka Pinkertona, która przybyła wraz z nim, by zabrać jego synka. Zjawia się Butterfly i od razu domyśla się wszystkiego. Odprawia obecnych i pożegnawszy się z dzieckiem, przebija się sztyletem. Pinkerton wpada do pokoju z okrzykiem ,,Butterfly!”, lecz jest już za późno. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 05.09.2010
Andrea Bocelli, jeden z najbardziej popularnych tenorów świata, wcielił się w postać Don Josego - głównego amanta w kultowej operze „Carmen”. Jako sierżant dragonów będzie walczył o względy kapryśnej Carmen.
NIEDZIELA 29.08.2010
Niedziela 15.08.2010
Johann II Strauss - BARON CYGAŃSKI
Kto nie zna przeboju "Wielka sława to żart"? Skomplikowana fabuła operetki Jana Straussa niech nie odstraszy, jego melodie będziemy nucić jeszcze długo po tym, jak zakończy się ostatni akt! Oto jeden z wielkich sukcesów "Króla walca", pełna humoru i wybornej muzyki opowieść o miłości Barinkaya do pięknej Saffi, która nie jest zwykłą Cyganką...
Franz Allers (dyrygent)
Orchester der Bayerischen Staatsoper
Willi Brokmeier (Ottokar)
Grace Bumbry (Saffi)
Nicolai Gedda (Sandor Barinkay)
Niedziela 8.08.2010
Wolfgang Amadeusz Mozart - UPROWADZENIE Z SERAJU 
opera komiczna w 3 aktach
libretto: Gottlob Stephanie
Obsada:
Konstancja, młoda Hiszpanka - sopran: Cheryl Studer
Blonda, jej angielska służąca - sopran: Elzbieta Szmytka
Belmonte, szlachcic hiszpański - tenor: Kurt Streit
Pedrillo, jego służący - tenor: Robert Gambill
Osmin, nadzorca posiadłości baszy - bas: Günther Missenhardt
Basza Selim - rola mówiona: Michael Heltau
Wiedeńscy Symfonicy, dyr. Bruno Weil
Zarejestrowano w Sofiensäle, w Wiedniu, w kwietniu 1991 roku.
Sony Classical S2K 48 053 (2) (04/1992)
CD1 64'27" CD2 58'40"
Niedziela 01.08.2010
Giacomo Puccini - La Bohème
James Conlon, Orchestre National de France, Barbara Hendricks, Jose Carreras, Gino Quilico, Angela Maria Blasi, Richard Cowan, Francesco Ellero D'Artegna, Michel Senechal
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Turyn
Opera w czterech aktach. Akcja rozgrywa się w Paryżu, około 1830 r. Akt I Schaunard, Colline i Marcel - młodzi przyjaciele z kręgu artystycznej cyganerii, wybierają się do kawiarni. Rudolf zostaje w domu, gdzie odwiedza go sąsiadka, Mimi. Mimi gubi klucz do swego pokoju. Podczas wspólnego poszukiwania, Rudolf chwyta ją za rękę i rozpoczyna czułą rozmowę. Akt II Rudolf wraz z Mimi dołączają do grona bawiących się przyjaciół. Jedynie Marcel siedzi posępny, bo przy sąsiednim stoliku dostrzegł swą dawną kochankę, Musettę i jej nowego adoratora. Ona również poznała Marcela. Wspominając przeżyte z nim dni, z niechęcią myśli o bogatym, lecz starym radcy Alcindorze. Narzekając na zbyt ciasne trzewiki wysyła go, aby kupił nowe i przysiada się do grona młodych artystów. Witają ją radośnie. A gdy ulicą przechodzi orkiestra, wykorzystują zamieszanie i uciekają z kawiarni, pozostawiając Alcindorowi rachunek. Akt III Szukająca Marcela Mimi trafia do szynku, w którym mieszka on z Musettą. Wywoławszy Marcela, Mimi opowiada o swym cierpieniu. Oto Rudolf porzucił ją, nie podając przyczyny. Gdy ten nadchodzi, Mimi ukrywa się w cieniu. Słyszy, jak poeta zwierza się przyjacielowi, iż musiał uciec od ukochanej, gdyż wie, że jest ciężko chora, a on nie może jej niczego ofiarować. Kaszel Mimi zdradza jej obecność. Witana przez Rudolfa, młoda dziewczyna rozumie już teraz konieczność rozstania, jednak oboje pragną odwlec chwilę pożegnania. Tymczasem Marcel, którego lekkomyślna Musetta znów zaczęła zdradzać, czyni swej kochance gorzkie wyrzuty i postanawia rozstać się z nią. Akt IV Czwórka przyjaciół urządza zabawę, aby Rudolf i Marcel mogli zapomnieć o przeszłości. Wtem w drzwiach staje... Musetta. Przyprowadziła Mimi, która jest u kresu sił. Przyjaciele układają chorą na posłaniu. Niestety, wszystkie ich starania są daremne. Mimi z Rudolfem rozmawiają o miłości i szczęściu. Rudolfowi wydaje się, że Mimi zasypia, podchodzi więc do okna, by je zasłonić. Gdy wraca, jego ukochana już nie żyje. (Streszczenie według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 18.07.2010
The Ten Tenors "Nostalgica"
Czym byłaby opera bez partii tenorowych? Aż strach pomyśleć! Do ogromnej popularności tego głosu przyczyniły się zapewne słynne koncerty trzech tenorów, którzy występowali dla szerokiej publiczności w parkach i na stadionach.
Jednak tym razem w RMF Classic... 10 tenorów!
NIEDZIELA 11.07.2010
CECILIA BARTOLI
OPERA PROIBITA
Jak sugeruje tytuł albumu włoskiej śpiewaczki, nie zawiera on ani jednej arii operowej. Artystka wybrała natomiast arie z oratoriów i kantat powstałych w początku XVIII wieku (fani Cecilii wiedzą, że XVIII wiek, to jej ulubiony okres w muzyce) w Rzymie, w czasie kiedy wykonywanie oper było zabronione przez papieża. Sprytni Włosi poradzili sobie z cenzurą. Oratoria z tego czasu wyrażają wprawdzie religijne treści, ale w warstwie muzycznej przemycają muzykę prawie identyczną do operowej.
Znakomitym partnerem śpiewaczki jest Marc Minkowski i jego Musiciens du Louvre.
Spis utworów :
1. Alessandro Scarlatti: All'arme si accesi guerrieri
2. Alessandro Scarlatti: Mentre io godo in dolce oblio
3. Geore Frideric Handel: Un pensiero nemico di pace
4. Antonio Caldara: Vanne pentita a piangere
5. Antonio Caldara: Sparga il senso lascivo veleno
6. Alessandro Scarlatti: Caldo sangue
7. Geore Frideric Handel: Come nembo che fugge col vento
8. Alessandro Scarlatti: Ecco negl'orti tuoi... che dolce simpatia
9. Alessandro Scarlatti: Qui resta... L'alta Roma
10. Geore Frideric Handel: Lascia la spina, cogli la rosa
11. Alessandro Scarlatti: Ahi! qual cordoglio... Doppio affetto
12. Antonio Caldara: Si piangete pupille dolente
13. Antonio Caldara: Ahi quanto cieca... Come foco alla sua sfera
14. Geore Frideric Handel: Disserratevi, o porte d'Averne
15. Geore Frideric Handel: Notte funesta... Ferma l'ali
NIEDZIELA 04.07.2010
Pamiętny koncert miał miejsce 7 lipca 1990 r w starożytnych Termach Caracalli w Rzymie. Wystąpili wówczas Luciano Pavarotti, Plácido Domingo i José Carreras, a towarzyszyły im orkiestra Maggio Musicale Fiorentino (dyr. Zubin Mehta) oraz Orkiestra Teatru Operowego w Rzymie. Koncertu wysłuchało 6 tysięcy słuchaczy, chociaż osób chętnych do zakupu biletu było aż 100 tysięcy. Przed telewizorami zgromadziło się ponad 800 milion widzów, a nagranie koncertu wydane w formie CD, MC i LP, sprzedało się w ilości 12 milionów egzemplarzy, tym samym stając się bestsellerem wśród albumów z muzyką klasyczną, i otworzyło gatunkowi crossover drogę dotarcia do szerokiej publiczności. Po tak ogromnym sukcesie koncert został powtórzony w 1994 r. (Los Angeles), 1998 r. (Paryż) i 2002 r. (Yokohama).
CD ALBUM
1 Il Lamento di Federico José Carreras
2 Ô paradis Plácido Domingo
3 Recondita armonia Luciano Pavarotti
4 Dein ist mein ganzes Herz Plácido Domingo
5 Rondine al nido Luciano Pavarotti
6 Core 'ngrato José Carreras
7 Torna a Surriento Luciano Pavarotti
8 Granada José Carreras
9 No puede ser Plácido Domingo
10 L’improvviso José Carreras
11 E lucevan le stelle Plácido Domingo
12 Nessun dorma Luciano Pavarotti
FINALE MEDLEY José Carreras, Plácido Domingo, Luciano Pavarotti
13 Maria - Tonight - ’O paese d’ ’o sole – Cielito lindo
14 Memory – Ochi tchorniye – Caminito – La Vie en Rose
15 Mattinata – Wien, Wien, nur du allein – Amapola - ’O sole mio
16 Encore: ’O sole mio José Carreras, Plácido Domingo, Luciano Pavarotti
17 Nessun dorma José Carreras, Plácido Domingo, Luciano Pavarotti
NIEDZIELA 27.06.2010
Bal maskowy
Giuseppe Verdi: Un ballo in maschera
Placido Domingo, katia Ricciarelli, Renato Bruson, Ruggero Raimondi, Edita Gruberova, Elena Obraztsova, Giovanni Foianim, Claudio Abbado
Muzyka: Giuseppe Verdi
Libretto: Antonio Somma
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Bostonie pod koniec XVII w. Akt I Odsłona 1 Hrabia Ryszard Warwick - gubernator Bostonu na przedłożonej mu w czasie audiencji liście zaproszonych na bal maskowy dostrzega ze wzruszeniem imię Amelii, żony swego adiutanta, Renata. Od Renata właśnie dowiaduje się hrabia o stronnictwie chcącym jego zguby. Wierny oficer błaga o ostrożność. Ryszard, który ma podpisać wyrok skazujący na wygnanie indiańską wróżkę, Ulrykę, postanawia zbadać sprawę osobiście. Odsłona 2 Hrabia w przebraniu spieszy do chaty Ulryki. Słyszy prośbę Amelii o ziele leczące z nieszczęśliwej miłości. Hrabia od dawna kocha skrycie żonę Renata - słysząc, że jego miłość jest wzajemna, postanawia czuwać nad ukochaną podczas wyprawy po magiczne ziele. Nadchodzi świta hrabiego, Amelia oddala się, Ryszard zaś prosi starą Indiankę o wróżbę. Ulryka przepowiada mu śmierć. Zada ją ten, któremu pierwszemu poda rękę. Wtem nadbiega Renato. Hrabia odruchowo wyciąga dłoń na powitanie druha. Dworzanie są przerażeni, gubernator jednak śmieje się z ich obaw. Akt II Amelia pełna trwogi błądzi po dzikiej okolicy. Zbliża się Ryszard, daje się poznać ukochanej - i oboje wreszcie wyznają sobie miłość. Wtem zjawia się Renato ostrzegając o nadchodzących spiskowcach. Nie poznaje Amelii, której twarz kryje welon, i przyrzeka odprowadzić ją do Bostonu. Ryszard ucieka. Nadbiegający spiskowcy sądzą, że ukrył się w kobiecym przebraniu i zmuszają Amelię do zdjęcia welonu. Renato poznaje żonę. Chce jej śmierci, przekonany, że była z Ryszardem na schadzce, i przyłącza się do spisku przeciw hrabiemu. Akt III Odsłona 1 Amelia, widząc daremność tłumaczeń, przyjmuje wyrok śmierci, prosząc o łaskę pożegnania dziecka. Renato pragnie jednak straszniejszej zemsty. Zginąć musi przede wszystkim wiarołomny Ryszard. Oto właśnie przybyli spiskowcy. Mają losować, kto podczas balu maskowego zabije gubernatora. Wyciągnięty przez Amelię los pada na Renata. Odsłona 2 W gabinecie obok sali balowej Ryszard, chcąc uniknąć dalszych spotkań z Amelią, podpisuje z bólem serca dekret przenoszący Renata wraz z żoną do Anglii. Anonimowy list ostrzega przed groźbą zamachu, gubernator jednak lekceważy niebezpieczeństwo i wkłada strój balowy. Odsłona 3 Zaczyna się bal. Spiskowcy szukają swej ofiary. Gubernator lekceważy wciąż niebezpieczeństwo. Daremnie paź Oskar w błahej na pozór piosence przestrzega, że jedynie maska, jaką przywdział Ryszard, chroni go jeszcze przed sztyletem zabójcy. Hrabia pragnie zamienić choć kilka pożegnalnych słów z Amelią. Rozpoznany ginie z ręki mściwego Renata, który dopiero potem pojmuje swój straszny błąd. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 20.06.2010
Johann II Strauss
Baron cygański
Der Zigeunerbaron
Schoenberg Choir, Vienna Symphony Orchestra
Pamela Coburn, Herbert Lippert, Wolfgang Holzmair, Rudolf Schasching, Christiane Oelze, Júlia Hamari, Elisabeth von Magnus, Jürgen Flimm, Robert Florianschütz, Hans-Jürgen Lazar
Nikolaus Harnoncourt
Po latach nieobecności do swojego majątku powraca młody dziedzic, Sandor Barinkay. Stara Cyganka wróży mu bogactwo i ożenek. Jego sąsiad, zachłanny prostak Żupan, chce wydać za niego swoją córkę, Arsenę. Wprawdzie Barinkayowi podoba się dziewczyna, ale ona kocha innego. Stawia przed Sandorem trudny do spełnienia warunek: poślubi go, gdy tylko zdobędzie on tytuł barona.
Baron cygański to operetka, która była próbą realizacji marzenia Straussa o skomponowaniu opery. Stąd rozbudowane i trudne partie wokalne.
I kto nie zna słynnego szlagieru – „Wielka sława to żart”?
Niedziela 13.06.2010
Skomponowana błyskawicznie, ponoć w zaledwie 36 dni, była odpowiedzią na „Purytanów” Belliniego. „Łucja z Lammermoor” - niewątpliwie najlepsza opera seria Donizettiego w tę niedzielę otwiera Wakacyjny Cykl retransmisji najsłynniejszych oper w krakowskim kinie Kijów Centrum a chwile później zabrzmi na antenie RMF Classic.
Łucja z Lammermoor (Lucia di Lammermoor)
Muzyka: Gaetano Donizetti
Libretto: Salvatore Cammarano
Premiera: Neapol
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Szkocji pod koniec XVI wieku. Akt I Odsłona 1 W lasach Lammermooru trwa polowanie. W rozmowie ze swym rezydentem, Normanem, lord Ashton opowiada o wiekowej waśni Ashtonów i Ravenswoodów. Wywodzi się ona stąd, że Ashtonowie zagrabili niegdyś dobra swoim sąsiadom. Lord Ashton uwikłał się w spisek mający na celu przywrócenie na tron królewicza Jakuba, a zmiana warunków politycznych zrujnowała go. Możliwość poprawy sytuacji widzi w wydaniu swej siostry za wpływowego lorda Artura Bucklawa. Tymczasem Łucja kocha z wzajemnością dziedzica Ravenswoodu, Edgara, który ocalił ją kiedyś od śmierci. Odsłona 2 W zamkowym ogrodzie Łucja czeka na Edgara. Chce się pożegnać przed jego wyjazdem do Francji. Ze złych przeczuć zwierza się przyjaciółce Alicji. Wchodzi Edgar i oświadcza Łucji, że w imię miłości gotów jest podać rękę jej bratu. Przed rozstaniem młodzi wymieniają pierścionki na znak trwałej miłości. Akt II Łucja, dowiedziawszy się o projektach swego brata, odrzuca rękę lorda Artura. Wówczas Ashton przedstawia siostrze fałszywe listy Edgara, z których wynika, że ukochany ją zdradza. Zrozpaczona Łucja zgadza się podpisać kontrakt ślubny. Na tę scenę trafia Edgar, który przybył prosić Ashtona o rękę siostry. Łucja nie ma sił, by mu wyjaśnić sytuację, zaś Edgar, przekonany o niestałości narzeczonej, rzuca jej pod nogi pierścionek i opuszcza zamek. Akt III Odsłona 1 Edgar przeczuwa podstęp ze strony Ashtona i wyzywa przewrotnego brata Łucji na pojedynek. Mają się spotkać koło grobowca Ravenswoodów. Odsłona 2 Sala balowa Lammermooru zapełnia się weselnymi gośćmi Łucji i lorda Artura Bucklawa. Wchodzi kapelan Rajmund, ogłaszając, że Łucja zabiła swego małżonka. Pojawia się obłąkana Łucja. Idzie nie widząc nikogo, wydaje jej się, że rozmawia z Edgarem. Zebrani stoją jak skamieniali, przejęci tragedią. Odsłona 3 Przy grobowcu zrozpaczony Edgar czeka na Ashtona, lecz ten nie przybywa. Z wieży Lammermooru słychać dzwon śmierci. Od strony zamku nadchodzi żałobna procesja, której uczestnicy opowiadają Edgarowi o tragicznych wydarzeniach i o śmierci Łucji. Słysząc to, Edgar przebija się sztyletem. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
Maria Callas, Ferruccio Tagliavini, Bernardo Ladysz, Leonard del Ferro, Margreta Elkins, et al.
Philharmonia Orchestra of London
Tullio Serafin
Niedziela 06.06.2010
Giacomo Puccini: Tosca
Floria Tosca - Leontyne Price
Mario Cavaradossi - Placido Domingo
Baron Scarpia - Sherrill Milnes
Cesare Angelotti - Clifford Grant
The Sacristan - Paul Plishka
Spoletta - Francis Egerton
Sciarrone - John Gibbs
A Jailer - Michael Rippon
A Shepherd Boy - David Pearl
New Philharmonia Orchestra
Zubin Mehta
Muzyka: Giacomo Puccini
Libretto: Luigi Illica, Giuseppe Giacosa
Premiera: Rzym
Opera w trzech aktach. Akcja rozgrywa się w Rzymie, w 1800 roku. Akt I Do rzymskiego kościoła Św. Andrzeja wbiega zbiegły więzień. To Cesare Angelotti, były konsul Rzeczypospolitej, skazany na śmierć za udział w spisku przeciwko tyranii rządzącej krajem. W dalszej ucieczce pomoże mu przyjaciel, młody malarz Mario Cavaradossi. Przyjaciele odchodzą. Do kościoła przybywa ścigający Angelottiego baron Scarpia, prefekt policji. Spostrzegając podobieństwo Marii Magdaleny z obrazu malowanego przez Cavaradossiego, do postaci rzymskiej arystokratki hrabiny Attavanti, oraz jej wachlarz, Scarpia wskazuje te szczegóły ukochanej malarza, śpiewaczce Tosce. Wzbudza jej zazdrość. Tosca nie wie bowiem, że hrabina Attavanti jest siostrą Angelottiego i że to ona ułatwiła mu ucieczkę. Nie wie też, że Mario nadał świętej rysy damy, której nigdy nie poznał, a tylko widywał ją w kościele. W porywie zazdrości Tosca biegnie do mieszkania malarza, a za nią podążają ludzie Scarpii. Prefekt policji wierzy, że uda mu się pochwycić więźnia i... zdobyć Toskę, o której względy od dawna zabiegał. Akt II Policja nie odnalazła zbiega, schwytano za to malarza. Scarpia każe poddać go torturom w obecności Toski i doprowadza do tego, że ta zdradza kryjówkę zbiegłego więźnia. Tortury ustają, jednak Mario odtrąca Toskę z pogardą. Żandarm Sciarrone wbiega z wieścią, że Napoleon rozgromił Austriaków. Słysząc to Cavaradossi, wydając na siebie wyrok śmierci, intonuje hymn na cześć wolności. Między Scarpią i Toscą rozpoczyna się targ o jego życie. Tosca zgadza się na wszystkie warunki, byle tylko ratować ukochanego. Scarpia wyjaśnia jej, że ze względu na potrzebę zachowania tajemnicy egzekucja musi zostać choćby upozorowana. Tosca żąda glejtu dla dwóch osób na opuszczenie Rzymu. Scarpia spełnia żądanie, kiedy jednak zbliża się do Toski, ta przebija go nożem. Z martwych palców Scarpii wyrywa glejt i śpieszy do więzienia oczekiwać uwolnienia kochanka. Akt III Noc blednie, zbliża się egzekucja. W więzieniu pojawia się Tosca, zwiastując ukochanemu ocalenie. Poucza kochanka, jak się ma zachować w czasie fałszywej egzekucji, jak upaść udając martwego. Pada salwa. Żołnierze odchodzą, a Tosca wzywa Maria, by powstał. Niestety, Scarpia nawet po śmierci oszukał Toskę. Egzekucja odbyła się naprawdę. Na szalejącą z bólu śpiewaczkę rzuca się straż, odkryto bowiem zabójstwo Scarpii. Tosca wyrywa się im i z murów Zamku Św. Anioła rzuca się w przepaść. (Streszczenie libretta według "Przewodnika operowego" J. Kańskiego)
NIEDZIELA 06.06.2010
Richard Wagner
DAS RHEINGOLD
Wiener Philharmoniker
SIR GEORG SOLTI
Wotan - George London
Fricka - Kristen Flagstad
Freia - Claire Watson
Froh - Waldemar Kmentt
Donner - Eberhard Wachter
Loge - Set Svanholm
Mime - Paul Kuen
Erda - Jean Madeira
Alberich - Gustav Neidlinger
Fasolt - Walter Kreppel
Fafner - Kurt Bohme
Woglinde - Hetty Plumacher
Flosshilde - Ira Malaniuk
Złoto Renu to pierwsza część (prolog) scenicznego dramatu, opus magnum Richarda Wagnera - "Pierścień Nibelungów". Dzieło to składa się z czterech części: "Złoto Renu", "Walkiria", "Zygfryd", "Zmierzch bogów". Wagner uważał, że najważniejsza w tym dziele jest treść odnosząca się do starogermańskich mitów. Muzykę kompozytor dopisał już po ukończeniu libretta.
Scena 1
W świętej rzece Ren kąpią się trzy jego córki -- strażniczki złota, ukrytego w głębinach. Kto wykuje z tego złota pierścień i wyrzeknie się miłości -- zdobędzie władzę nad światem. Rozmowę dziewcząt podsłuchuje jeden z Nibelungów, karzeł Alberyk i, korzystając z ich chwilowej nieuwagi, porywa skarb.
Scena 2
Władca bogów, Wotan, rozkazał olbrzymom Fafnerowi i Fasoltowi wybudować siedzibę dla niego -- Walhallę. Jako nagrodę obiecał im Freję, boginię radości i młodości. Ponieważ nie dotrzymał obietnicy, olbrzymi porwali Freję i w zamian za nią zażądali złota Renu. Wotan, razem z bogiem ognia -- Logiem, wyruszają więc po złoto do jaskini Nibelheim.
Scena 3
Podwładni Alberyka wykonali pierścień i hełm ze złota Renu, pozwalający na przybieranie dowolnej postaci. Wotan i Loge podstępnie nakłaniają Alberyka, aby zamienił się w smoka, a potem w ropuchę. Obezwładniają go wtedy i wymuszają oddanie złota. Alberyk rzuca przekleństwo na każdego, kto będzie nosił ten pierścień.
Scena 4
Wotan, pomimo ostrzeżeń matki bogów -- Erdy, oddaje olbrzymom złoto w zamian za Freję. I oto spełnia się przekleństwo Alberyka. Podczas kłótni o podział skarbów, Fafner zabija Fasolta. Kiedy bogowie przechodzą przez most z tęczy, kierując się w stronę Walhalli, córki Renu opłakują utratę złota.
NIEDZIELA 23.05.2010
.jpg)
NIEDZIELA 09.05.2010
Musical „Piękna i bestia” Alana Menkena, kompozytora, którego kompozycje zabrzmią również podczas tegorocznego Festiwalu Muzyki Filmowej.
Disney's Beauty and the Beast: The Broadway Musical (Original Broadway Cast Recording)
Tim Rice, Disney, Beauty And The Beast (Related Recordings), Howard Ashman, Alan Menken, Susan Egan, Terrence Mann
Co było grane w RMF Classic?
Lista Przebojów Muzyki Filmowej
