Joachim Grubich i Andrzej Jasiński doktorami honoris causa

Powiększyli tym samym imponujące już grono doktorów honoris causa tej uczelni, do którego należy m. in. Artur Rubinstein, Witold Lutosławski, Krzysztof Penderecki i Placido Domingo.

Organista Joachim Grubich (ur. 1935 w Chełmnie) ukończył w 1961 r. studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Koncertował w 25 krajach Europy oraz w Kanadzie, USA i Meksyku. Do jego najbardziej znanych występów należą recitale w londyńskiej Royal Festival Hall, berlińskim Schauspielhaus i w katedrze w Strasburgu, gdzie wystąpił na zaproszenie Parlamentu Europejskiego.

Światowej sławy przysporzyły mu znakomite wykonania dzieł Bacha, Brahmsa i Liszta. Artysta nagrywał dla licznych rozgłośni
radiowych, w tym dla brytyjskiego radia BBC i włoskiego Radia RAI. W dorobku fonograficznym ma 25 płyt. Za album "Wieczór organowy w Filharmonii Lubelskiej (DUX)" otrzymał polską nagrodę Fryderyka 2004.

Był jurorem w wielu zagranicznych konkursach organowych, m.in. w: Berlinie, Genewie, Paryżu, Pradze i Rzymie. Wykłada od lat na Akademiach Muzycznych w Warszawie i Krakowie. Jest cenionym ekspertem w dziedzinie budownictwa organowego - jego rady przyczyniły się do powstania 3 reprezentacyjnych instrumentów w Warszawie: organów w kościele św. Anny, kościele św. Barbary i w sali koncertowej Filharmonii Narodowej.

Pianista Andrzej Jasiński (ur. 1936 w Częstochowie) to także
zasłużony pedagog - wśród jego wychowanków są Krystian Zimerman i Krzysztof Jabłoński.

Już jako 8-latek Jasiński wystąpił z koncertem w Częstochowie i
zebrał znakomite recenzje. Studia ukończył w 1959 r. w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Katowicach (obecnie uczelnia ta nosi nazwę Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego). Kształcił się również w Paryżu, w Ecole de Piano.

Koncertował m.in. we Włoszech, Francji, w Niemczech, Brazylii,
Japonii, Hiszpanii i Rosji. Podobnie jak Grubich, określany jest
mianem "ambasadora polskiej muzyki na świecie" - w programach jego koncertów znajdowały się często utwory polskie, m. in. Karola Szymanowskiego i Grażyny Bacewicz.

W 1962 r. rozpoczął pracę pedagogiczną w katowickiej PWSM; przez wiele lat pełnił tam funkcję kierownika Katedry Fortepianu.
Ceniony za profesjonalizm i obiektywizm, był jurorem
kilkudziesięciu prestiżowych konkursów pianistycznych, w tym
imienia Królowej Elżbiety w Brukseli i im. Piotra Czajkowskiego w
Moskwie. W Warszawskim Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina był jurorem 7 razy, w tym 2 razy przewodniczącym jury.

Prowadził też kursy pianistyczne w wielu krajach, m.in. we
Włoszech, Francji, w Niemczech i Japonii. Od 20 lat prowadzi znane kursy w Austrii - w Letniej Akademii Muzycznej "Mozarteum" w Salzburgu.